Terry RoscoeBeck5

Αγόρια καλημέρα και... ψυχραιμία. ;D Όλα τα κουτσουράκια λίγο πολύ παίζουν ;) Όλη η εδώ κουβέντα γίνεται σε μια εντελώς θεωρητική βάση, με υποθέσεις επάνω σε μια αφήγηση. Προσωπικά, αν δεν πιάσω αυτά τα όργανα στο χέρι, τα παίξω και ακόμα καλύτερα τα ηχογραφήσω, θα παραμείνω... θεωρητικός ;D Για αυτό λέω, «τουλάχιστον ας ακούσουμε»... Πάντως αν η διαφορά μεταξύ των χορδών είναι τόσο χαοτική όσο τη περιγράφει ο hotspur, ένας κομπρέσορας για να την «φέρει» θα πρέπει να να ρίξει πολύ κομπρεσάρισμα. Όμως εδώ ελοχεύει ένας άλλος κίνδυνος: Αν το πετάλι δεν είναι σούπερ, τότε πάρε ένα... αντιανεμικό γιατί θα φυσάει πολύ ;D ;D ;D Για αυτό, ηρεμία, τάξη και ασφάλεια (και φυσικά πνεύμα και ηθική ;D) μέχρι να ακούσουμε ;) @Audio Δεν διαφωνώ καθόλου σε αυτό: «Ο μαγνήτης φίλε μου ΠαρΤerry μπορεί στη μι και λα να μην παίζει ρόλο λόγω εγγύτητας πόλων/χορδών αλλά αν το action (λέω πιθανότητα τώρα) να είναι στη μία "σαύρα" και στην άλλη στο Θεό, μπορεί και να υπάρχει διαφορά. Μικρή πιθανότητα (πολύ μικρή) είναι και η καμπίνα που μπορεί να κάνει roll-off μερικές συχνότητες και να τονίζει άλλες.» Είναι αυτό που λέω από την αρχή περί «καταστροφής που μπορεί να είναι απλό συνάχι» ;D

Σωστό και αυτό, αλλά ας κρατήσουμε ένα «μικρό καλάθι» μέχρι να ανεβάσει ο φίλος μας το διαβόητο κλιπ- ένα τρακ μόνο μπάσο για να ακούσουμε μόνο το όργανο χωρίς αλληλοεπιδράσεις και άλλες συχνότητες.

Τελικά, εκ της τροπής του thread, τείνω να συμπεράνω ότι οι ράτσες των πληκτράδων είναι δύο: Α- Moog lovers Β- Moog haters ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Έχουμε και λέμε -> Pitch Black-> Mark Bass Compressore-> ART Studio V3 και από εδώ ένα πάει direct στο Palmer stereo DI-> amp input Το υπόλοιπο path συνεχίζει από το δεύτερο Out του ART-> Boss OC 3-> TC Electronics C/F-> EH Small Stone-> Boss CEB 3-> TREX Sensewah-> TC Electronics Nova Repeater-> Palmer stereo DI-> amp send

+ τα πάντα όλα και λίγο παραπάνω Η «απόλυτη» αλήθεια ;)

Φίλος, για τον βήχα σιρόπι ;D ;D ;D ;D Τέλος πάντων... έχει τύχει περίπτωση που ο άλλος να μου λέει, πάει το όργανο καταστράφηκε, δεν παίζει... αμάν τι πάθαμε... καταστροφή... συντέλεια... Τι ήθελε; Λίγο λασκάρισμα η βέργα ;) ;D ;D ;D Για αυτό λέω ότι καμιά φορά υπερβάλουμε λόγο πανικού ;D

Ας τα πάρουμε ένα- ένα τα ζητήματα... Και τα δύο μπάσα είναι ας πούμε κοντά σε αυτό που λέμε entry level- όχι κάτι «φοβερό». Από εκεί και πέρα, το θέμα αρρύθμιστων μαγνητών δεν νομίζω ότι τίθεται. Να έλεγες πχ ότι η Σολ σε σχέση με την Μι είναι εντελώς ψόφια, εκεί ας πούμε ότι θα ήθελε σήκωμα ο μαγνήτης από τη πλευρά της Σολ για να έρθει σε μια ισορροπία το output. Αλλά Μι με Λα, χλωμό το κόβω. Πιο λογικοφανές θα μου φαινόταν, αν έλεγες ότι έχεις να αλλάξεις χορδές από τον καιρό του... Νώε- οπότε εκεί θα ήταν θέμα χορδής (αλλά πάλι, λες ότι το κάνει και στα δύο μπάσα). Να είναι δηλαδή μια «ψόφια» χορδή. Ένα άλλο σενάριο θα μπορούσε να εμπλέκει το nut- να έχει φαγωθεί στην Λα και να σου δημιουργεί πρόβλημα (και ακραία, να έχει συμβεί και στα δύο όργανα). Άλλη περίπτωση θα μπορούσε να είναι κλειδί- αλλά πάλι δύο Λα κλειδιά; Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να ακούσω μια ηχογράφηση από αυτές που περιγράφεις για να έχω ιδίαν άποψη του τι εννοείς. Θα ήταν ιδανικό να ανέβαζες κάτι- μόνο το track του μπάσου. Πάντως, εκ πείρας θα έλεγα ότι πολλές φορές συμφορουμίτες που έχουν μικρή πείρα στα περί του ήχου και στα τεχνικά, «πελαγώνουν» αναίτια με μικρό ζητηματάκια των οργάνων και καταλήγουν σε λάθος «διαγνώσεις». Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες ;D ούτε θα θίξω φιλαράκια πλέον εδώ από το Noiz :), που έχει τύχει να δω κάποια μπάσα τους, αλλά μες στον «πανικό» τους διέγνωσαν βαρύτατες «ασθένειες», ενώ δεν είχαν ούτε... συνάχι ;D

Ή ότι το μπασάκι αλλού παίζει και αλλού δεν παίζει- το οποίο δεν είναι και κάποιο καινοφανές φαινόμενο. Το έχουμε δει (ακούσει) κατά κόρον, κυρίως σε φθηνά κουτσουράκια (αλλά ενίοτε και σε ακριβότερα).

Με τι μπάσο παίζεις; Και αν επιτρέπεται, αυτό συμβαίνει μεταξύ ποιών χορδών;

Εντελώς φιλικά θα σου προτείνω να μην πάρεις κομπρέσορα, αν αυτό είναι το ζητούμενο σου. Στρώσε τα δάκτυλα σου, άλλαξε ντράμερ, άλλαξε μπάντα- για να συμμορφώσεις τις δυναμικές σου ;) -γιατί κανένας κομπρέσορας δεν θα σου «μάθει» να παίζεις με δυναμικές. :)

Δεν είναι εδώ να τον παίρναμε μαζί μας σήμερα να δει τον... σκληρό Apos. Με τα γκάζια που θα παίξει, του Σταύρου θα του έφευγαν και τα σφραγίσματα ;D ;D ;D ΥΓ: Θα πάρω ένα ζεύγος ωτοασπίδες just in case ;D

;D ;D ;D Καρότο αλλά και... μαστίγιο ;D ;D ;D ;D

Αχχχχχχχχ (αναστεναγμός βαθύς και ηχηρός) Τι μαύρη κατάρα είναι αυτή με τις τραγουδιάρες... :( Υποθετικός διάλογος... Βρε... Τζέλα βγάλε από εκεί το αναλόγιο... Α, δεν μπορώ... δεν έχω μάθει τους στίχους Μάλιστα... και εγώ γιατί δηλαδή έχω μάθει απ' έξω 30 κομμάτια; Α, δεν ξέρω... εγώ δεν μπορώ να τα θυμηθώ όλα... Μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε το ρητό: Βγάλτε την μ@μημενη την τραγουδιάρα πίσω από το αναλόγιο ;D

Με τον Peavy έπαιξα πρόσφατα- με 1 4Χ10 και 1 1Χ15 και ήταν μια χαρά. Δεν με προβλημάτισε τίποτα από άποψη χροιάς ή συχνοτήτων. Ο SWR είναι λίγο «μπελαλίδικος» για τα γούστα μου- κάτι πάντα μου την έδινε μέχρι να τον φέρω στα «ίσια» του, να τον φέρω συχνοτικά εκεί που ήθελα... κάπου τα χαμηλο μεσαία του με προβλημάτιζαν... Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά, αλλά μόλις βρεις τι θέλεις από αυτόν είναι μια χαρά μηχάνημα. Τον Warwick ούτε απ' έξω :D . Ντουβάρι πρίμα, άχαρος ενισχυτής, σκληρή χροιά :P Ο Marshall, ε ας πούμε ότι έχει το όνομα, αλλά 450W στα 2Ω ::) ??? ??? Ήμαρτον... :D άκου στα 2Ω ::) Που θα φτάσουμε πια; Σε λίγο θα σου λένε - 600W με ηλιακό πάνελ ;D ;D ;D

Το λοιπόν... κακούς δεν τους λες. Τα παιδιά είναι σε αυτό που θα λέγαμε ο μέσος όρος. Θα μπορούσες να πας να τους ακούσεις και να πιεις το ποτό σου. Όμως... Η τραγουδίστρια ήταν και δεν ήταν. Το στιλ παιξίματος ήταν λιγάκι διεκπεραιωτικό/ μηχανικό/ άνευρο. Δυναμικές όλα μια ευθεία, χωράφι, ίσιωμα, γεγονός απαράδεκτο για μπάντα ασχέτως μουσικού είδους. Σε γενικές γραμμές καλά, αλλά μπορούν και καλύτερα.

+ 100000 O replacement μαγνήτης εκείνης της εποχής, που δυστυχώς όμως δεν βγαίνει ο ίδιος πλέον- βγαίνει κάτι παρεμφερές και με άλλο όνομα. Πρόσφατα έδωσα έναν τέτοιο αλλά J neck- model J λεγόντουσαν τότε... Τον έβαλε ένας φίλος σε ένα squier και βρήκε το... φως του. Φοβεροί μαγνήτες. Πάντως για αυτά που θέλει ο φίλος- κάτι Ratt κλπ- αν έβρισκε και κάναν Jackson J-30, που τον έβαζε στα P ποζερόμπασα της εποχής ;D - σε Jackson και Charvel- δεν θα ήταν κακή ιδέα...

Εγώ βρε ακατονόμαστε ;D ήρθα και έπαιξα μπλουζ για την μουσική βρε... για την τέχνη και τα υψηλά ιδανικά ;D ;D ;D ;D ;D ;D Δεν υπέκυψα στις «σειρήνες» της χαλαρότητας και της τρυφηλότητας ;D ;D ;D Και ως γνωστόν... Πνεύμα και ηθική... πνεύμα και ηθική ;D

Φτου... και εγώ που νόμιζα ότι είχε έρθει να παίξει για την... τέχνη ;D @JJ:Η άλλη φωτογραφία με τον Sir και τις ξαδέρφες, που είναι; ;D

Που να προλάβεις να τις δεις... Sir Apos παρόντος πάσα αρχή παυσάτω ;) ;D

Χμμμ... εγώ πάλι νομίζω ότι αυτός ο... μοντελοξάδερφος είναι η αιτία (που σε έσυρε στον... βούρκο των μπλουζ ;D ;D ;D), αλλά μπορεί να κάνω και λάθος ;D

Θου Κύριε ;D ;D ;D ;D Πραγματικά ο Sir Apos έχει απόλυτο δίκιο :D Τρέμε Marillion, ο gvour θα σου φάει την θέση στο επόμενο «Σίρκους», στο ντουέτο με τον Marathon ;D ;D ;D Ωραίο, cool και δροσιστικό το τεμάχιο... ΥΓ: Μόνο που το φινάλε ήταν λίγο απότομο βρε πουλάκι μου :D

Βεβαίως- βεβαίως υπάρχουν πάντα και οι SSPB-1 και SSPB-2 που είναι λιγότερο «βόθρος» από τους 3 ;D. Πιο vintage οι 1, στο ίδιο στιλ αλλά πιο hot οι 2.

Αν και γνωστός εδώ μέσα για τις προτιμήσεις μου στο θέμα μαγνήτες ;D (όχι δεν θα πω αυτό που νομίζει ο audiokostas ;D ;D ;D), θα πρότεινα MEC. OK οι SB-3, δοκιμασμένη λύση, έχουν γκάζι, αλλά επειδή έβαλα έναν J bridge MEC σε έναν κουτσουράκι μου και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, μάλλον και οι P της MEC θα παίζουν αναλόγως. Ζεστός ήχος, ικανοποιητικό «γκάζι», με το απαραίτητο crisp και αρκούντως vintage. Passive φυσικά ;) Δηλαδή σε σχέση με SB-3 ο ήχος μου φάνηκε πιο «στρογγυλός», χωρίς να όμως να χάνει σε παρουσία και «τσαμπουκά». Βέβαια γούστα είναι αυτά... ΥΓ: σε σχέση με SSJB-3 δηλαδή ;D ;)

Η κυρία Gillan έκανε ειδική αναφορά στο πόσο κύριος ήταν ο Lord. «A true gentleman» μας έλεγε όταν αναφερόταν σε αυτόν. Ήταν πραγματικά αξιοσέβαστος.

Master ήταν... Όμως ήταν και μέλος της «αδελφότητας», των «Funk Brothers» που είχαν γράψει όλη την Motown.