Terry RoscoeBeck5

Ουφ ευτυχώς εμφανίστηκες γιατί νόμιζα ότι θα μέναμε ξεκρέμαστοι ;D Ε, κάναν άλλο δεν έχουμε ή όλοι οι σπόνσορες είναι μέσα (ή για μέσα); Κουνήσου λίγο, από εσένα περιμένουμε... ΥΓ: o tempora o mores τι... σπονσοροπενία είναι αυτή που ζούμε την σήμερον. Άσε δε... τι κατάντια είναι αυτή για την ΕΡΤ να σου λέει «θα επιδιώξω κέρδος» :o ;D ;D ;D Που οι καλές εποχές του... χαρτοπόλεμου; ;D

Ναι είναι επίσημο... Η αγωνία μας έλαβε τέλος. Αγαπημένοι συγχωριανοί, η πολυλατρεμένη μας ΕΡΤ, η αγάπη που έγινε συνήθεια, το ανακοίνωσε: Πάμε Γιουροβιζιόν ορέ παλικάρια!!! Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα: ««λαμβάνοντας υπόψη την υψηλή τηλεθέαση της διοργάνωσης, με την προϋπόθεση ότι η εταιρεία δεν θα έχει οικονομική επιβάρυνση αντιθέτως, θα επιδιωχθεί να υπάρξει κέρδος». Αφτά ίνε... Τα πιάσαμε τα λεφτά μας ;D Οπότε... Marathon τους σπόνσορες, Audio το κομμάτι, παιδιά ετοιμαστείτε. We are back in business ;D Και κάποιος να βαρέσει τις καμπάνες. Βγήκαμε από την απομόνωσή βρε... κουτά. ;D Επιστρέψαμε στον χάρτη ;D ;D ;D

Χμμμ με βάζεις σε σκέψεις... Αυτά τα retrospective topics από την μια, τα άλλα «εικαστικού» περιεχομένου από την άλλη (με τα επίμαχα ΖΖ clips) ;D, τα ηλικιακά από την παρ άλλη... ::) Λες να υποδηλώνουν μια... ενδόμυχη σύγκρουση; ;D Μήπως ετοιμάζεσαι να... παντρευτείς και μας το πας λάου- λάου; ;D ;D ;D

Θα συμφωνήσω σε αυτό- όπως και με τον Παναγιώτη που είπε πολύ εύστοχα ψάξτε την τελευταία 35ετία. Τώρα αν ξέρεις που να «κοιτάξεις» νομίζω ότι την ανακαλύπτεις εύκολα. Αν, για παράδειγμα μείνουμε στον κινηματογράφο, έχουμε δει εκπληκτικές δημιουργίες μέσα σε αυτές τις τέσσερις δεκαετίες- και από τον Ευρωπαϊκό, αλλά και από τον αμερικάνικο ή και από αλλού...

Α, γιατί «τρόμαξα» ;D ;D ;D προς στιγμήν. Νόμιζα ότι θα είχαμε θέμα με το... γερομπαμπαλήδες ;D ;D ;D ;D ;D

Α πα πα πα με τους γερομπαμπαλήδες ;D ;D ;D Πάντως σε αυτό που λες έχεις ένα πολύ βάσιμο point. Πόσες και πόσες φορές στην ιστορία της τέχνης, νέα ρεύματα και τάσεις που σήμερα θεωρούνται «κλασικά», όταν πρώτο παρουσιάστηκαν δεν δέχθηκαν μύδρους από τους «ειδήμονες» της εποχής τους. Από που να αρχίσουμε... από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού, του φοβισμού; κλπ

Με παρεξήγησες ή μάλλον δεν το έθεσα σωστά: Η «ευκολία» έγκειται στην γενικευμένη ευκολία που παρέχει το «εύπεπτο». Δηλαδή αυτό που δεν σε κουράζει να το αναλύσεις, να το καταλάβεις, που δεν θα σε προβληματίσει, που γενικότερα δεν θα σε κάνει να σκεφτείς κλπ... Δηλαδή κάτι που απλά θα το χαζέψεις ή κουνηθείς με αυτό ή που θα περάσει και δεν θα ακουμπήσει. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: Όταν είχαν πρώτο βγει τα reality τηλεοπτικά προγράμματα- και παρότι «κοντά» στο επάγγελμα μου ;D- έλεγα σε φίλους και γνωστούς, «μα γιατί παρακολουθείτε αυτά τα σκουπίδια;» Η αποστομωτική απάντηση ήταν «τα χαζεύω για να περάσει η ώρα» Ναι αλλά όποιος χαζεύει- τους έλεγα- κινδυνεύει να γίνει χαζός ;D

Πιο «πρόχειρη»... Ναι υπό την αίρεση ότι αν δεχτούμε ότι πάσας ένας που θα έχει στην κατοχή του έναν υπολογιστή με ένα ντραμοκούτι και ένα προγραμματάκι με ήχους, μπορεί να κάνει... τέχνη ;D Για να το πω καλύτερα, έχει εκλείψει το στοιχείο της εξειδίκευσης πάνω στο αντικείμενο, της τελειοποίησης κλπ- τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι. Δηλαδή μπορεί να μην γνωρίζεις αρμονία, φούγκα και αντίστιξη - που λέει ο λόγος- αλλά να παράγεις τέχνη (μουσική) και αυτό να είναι κοινά αποδεκτό. Δύο αιώνες πριν έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ασύλληπτο. Νομίζω ότι αυτή η «προχειρότητα» , που την νοώ ως «ευκολία», έχει να κάνει με το γενικότερο πλαίσιο των «ευκολιών» που κατέκτησε η ανθρωπότητα τους τελευταίους δύο αιώνες. Δεν νομίζω ότι είναι ασύνδετα γεγονότα. Από την άλλη, νομίζω ότι υπάρχει μια αλληλοεπίδραση μεταξύ του κόσμου (ως αποδέκτη της τέχνης) και του δημιουργού: Από την στιγμή που το κοινό έγινε λιγότερο «εκπαιδευμένο» ή «απαιτητικό» ή «εύκολο» ή δεν ξέρω πως να το θέσω σωστά, ο δημιουργός έγινε πιο «εύπεπτος» ή «πρόχειρος» ή «χρηστικός» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. ;D

Να ρίξω μια άλλη παράμετρο στο ζήτημα; Η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από την μορφή έκφρασης ενός ατόμου, αλλά και μιας κοινωνίας- ασχέτως της μορφής της τέχνης. Όμως παράλληλα είναι η έκφραση ενός συνόλου τάσεων που κυριαρχεί την δεδομένη (ιστορική) στιγμή στην κοινωνία και κατ' επέκταση και στον δημιουργό. Ο κοινωνικοπολιτικός παράγοντας, η κουλτούρα, η διανόηση, οι ταξικές συγκρούσεις, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα εθνικά κινήματα, η προπαγάνδα και πολλά άλλα συναφή, έχουν διαμορφώσει/καθορίσει/προσδιορίσει/ταυτοποιήσει την τέχνη ανά τους αιώνες. Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)... Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;

OK, εμπέδωσα το δεξιά ;D Ομολογώ ότι είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες αυτή η αγορά- δεν έχω την παραμικρή ιδέα ;D

Τζακ και Ντάνι, Χάλι Μπέντον- που είναι πιο φτηνά από τα... σκουίερ ;D Αλλά υπάρχουν και φτηνότερες μάρκες- κάτι παντελώς αγνώστου, αλλά πρέπει να πέσεις επάνω τους σε κάνα μαγαζάκι. Εκεί στα πέριξ σου, τι έχει;

Πιο δεξιά; ::) Είναι η Βαλτική, η Βαλτικές χώρες και η... :o :o :o :o :o Όχι Κώστα... με σοκάρεις ;D ;D ;D Αλλά όπως πηγαίνεις... Βρε μπας και είναι στο... κεμπαπτσίδικο; Τι, μαζί με τον Νίκο; ;D

Sorry βρε Ray αλλά είχα την αίσθηση ότι ήσουν Θεσσαλονίκη :) Αν κατάλαβα από τα... έλκηθρα είσαι κάπου στην... Υπερβορέα; ;D Άκου λοιπόν τρελή ιδέα: Ο Nestor που ανεβαίνει στο Sweden πάει με το πεθερό του σε κάτι υπαίθρια παζάρια (στιλ Μοναστηράκι). Ο πεθερουλής του από εκεί έχει μαζέψει διάφορα κουτσουράκια- κάτι Cort κλπ- στο τζάμπα. Αν έχεις τίποτα εκεί κοντά σου δεν κάνεις καμιά βόλτα; Δεν ξέρεις τι μπορεί να πετύχεις...

Για να πω την αλήθεια δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το από τι τιμές ξεκινάνε τέτοιου είδους κουτσουράκια στα εγχώρια μαγαζιά και δεν γνωρίζω και τι σόι κουτσουράκια είναι. Πάντως - αν και πιθανώς το έχεις δει- στις αγγελίες παίζει τούτο http://smart.noiz.gr/details.php?id=114190 το οποίο είναι αξιοπρεπές, καλύπτει τα κριτήρια που έθεσες και η φθήνια τρώει τον παρά ;D

Α) Εξαιρετικά κούτσουρα που IMHO δεν έχουν τύχει της εκτίμησης που τους αρμόζουν. Β) ;D ;D ;D ;D Α μην το λες, ο από πάνω με τέτοιο τα παίζει- αλλά μόνο... passive ;) ;D ( το αγόρι μας θέλει να γίνει Warwick στην θέση του Warwick ;D να γεμίσει το Forum με αυτά τα... κσύλα ;D) 4) Ωραία περίπτωση που άμα του ρίξει και έναν J μαγνήτη είναι... ρέντης ;D

Όχι βρε αχούρ... Μπεν Χουρ... Αλλά βέβαια ποιος ξέρει σε τι εντάσεις έπαιζες πάλι και δεν ακούς ;D ;D ;D ;D

Αυτό το αγόρι είναι ανέκδοτο στο (επαγγελματικό) σινάφι μου- αλλά δεν θα επεκταθώ. Όσο για τον Ράμφο ναι μεν αλλά... Κάπου συμφώνησα με αυτά που άκουσα, κάπου με εκνεύρισε απίστευτα- αλλά και εδώ δεν θα επεκταθώ ;D ΥΓ: Μια μικρό παρέμβαση μια και θίξατε το θέμα δηλαδή :D Να ξεβαβουριάσω λίγο δηλαδή γιατί μόλις μπήκα από μια... πρόβα Μπεν Χουρ ;D

Είσαι θεός (original όμως) 8) Πάντως σου έχω και άσχημα νέα: Ο SF σου έφαγε την άλλη δουλειά, διότι παρουσίασε εμπνευσμένο (στιχουργικό) τεμάχιο ;D

Καλά βρε παιδί μου... Μπορεί να είναι κάποιο πιο στατικό άθλημα- πχ τοξοβολία ;D Εμπνεύσου εσύ και θα το βρούμε το σπορ ;D ;D ;D

;D Ω ναι... Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα είναι με rosewood. Αλλά η maple ταστιέρα IMHO το απογειώνει. «Λάμπει» το όργανο ;D 8) ΥΓ: Ευσεβείς πόθοι ;D

Αν είναι με maple μπράτσο, ρίχτου ένα burgundy mist και θα με θυμηθείς. Θα γίνει κούκλα 8)

Κύριε συνήγορε... εμ συγνώμη σκηνοθέτα/ παραγωγέ, μόλις υπέπεσε αυτό στην αντίληψη μου και αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσατε να παρουσιάσετε κάτι ανάλογο ας πούμε ;D Κάτι πιο σπορ δηλαδή... ;D ΥΓ: Ελπίζω να παίζει ο... βίδεος ;D

Υποκλίνομαι... μεγαλούργησες 8) ;D ΥΓ: Να σου πω... πες την αλήθεια ;D Είσαι συνδρομητής στο DPRK; ;D ;D ;D Έχεις ανεβάσει αρκετά βίντεο από εκεί και αρχίζω να πιστεύω ότι έχεις αρχίσει να γουστάρεις να ακούς αυτή την τόσο... μελωδική γλώσσα :P ;D ;D ;D ;D

Απολαυστικό το όλο post. Πάντως, πάντα υπάρχει και αυτή εκδοχή... ;D

Νίκο συγχαρητήρια, προσλαμβάνεσαι ;D Εσύ θα γράψεις τον ύμνο της επανάστασης και όχι ο Sammys ο Παράγκας. Έδωσες κορυφαίο δείγμα γραφής. ΥΓ: Άσχετο. Μπας και κάνας σινεφίλ θυμάται σε πια ταινία ήταν το διαβόητο, «μίλα, που είναι τα όπλα, θα κάψεις το χωρίο... Ο χερ Μπράουν είναι καλός άνθρωπος... μίλα». Νομίζω ότι ήταν ο Αρτέμης Μάτσας (λατρεία μαζί με τον Σταρένιο).