Terry RoscoeBeck5

;) ;D ;D ;D ;D

Άει φτιάξε ρε κανά ακτινιδιοπιτάκι και θα έρθουν καλεσμένοι που μου θες και μότορχεντ ;D ;D ;D Γειά σου ωρέ Τζόνι με τα γκαραζόπαιδα :D Αλίητη ληστοσυμμορίτη που ποτίζεις τσίπουρα τους αθώους μπασίστες ;D ;D ;D Μπροουουουπ... ;D ;D ;D Johny καλές γιορτές

Johny είσαι ο master poser του μαγαζιού (Noiz) 8) Σαν να το βλέπω live μπροστά μου- το κακό να ροκάρει. Τα ανιψάκια των Motorhead να κάνουν ζημιές. Αφτό ίνε ;D 8)

Πολύ όμορφο, ταξιδιάρικο και ιδιαίτερο. Μου άρεσαν τα σημεία με τα δίφωνα που έκανες καθώς και η πολύ καλή χρήση του πλήκτρου. Τα μπράβο μου.

Σαφέστατα υπάρχει η σχολή του (αξιολάτρευτου, αξιοσέβαστου και αείμνηστου) DuckDunn- και όχι μόνο μόνο. Όμως υπάρχει και αυτό που λέει ο Μέγιστος για τους most bass players (και όχι μόνο, για τους περισσότερους μουσικούς). http://www.youtube.com/watch?v=fgK5VygLxbc Προσωπικά, τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να ξεφύγω από την κατηγορία most bass players- όχι ότι έχω κάτι εναντίων τους- αλλά γιατί το όργανο έχει πολύ «ζουμί», πολλούς ήχους, πολλές μελωδίες, πολλά διαφορετικά παιξίματα, για να μείνει κάποιος στο ντανγκ, ντουγκ που περιγράφει ο Jaco. Σίγουρα Jaco ήταν μόνος ένας και μοναδικός, αλλά από εκεί και πέρα έκαστος εφ ω εταχθη. Και λίγο με τον Dunn και λίγο με τον Geddy και λίγο με τον Jaco- πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας. Χρόνια πολλά σε όλους και καλή μελέτη.

Φίλος το ξέρεις το ανέκδοτο με τον ψαρά και τον κυνηγό- που καυχιούνται ποιος έπιασε το μεγαλύτερο θήραμα/ ψάρι; ;) Κόψε κάνα δύο μέτρα από το... Jaco γιατί θα μας παρεξηγήσουν ;D ΥΓ: Καταγγέλω τον από πάνω (gvour) ότι δεν άφηνε να βάλουμε μόνο τρία κανάλια... μπάσο και ήθελε στην θέση τους να ακούγονται κιθάρες. Μα σε τι κόσμο ζούμε ;D ;D ;D Και βέβαια η καλύτερη ατάκα του Γιώργου: Παιδιά... παιδιά, ε, μην το κάνουμε fusion ;D ;D @Geodimitri: Μάλλον είχαν τελειώσει τα «καύσιμα» στο φινάλε... ;D Θα το ξανακάνουμε (και παίρνεις σειρά). Μπύρες και μεζέδες να έχουμε και όποτε θέλετε 8) Όποτε θέλει ο καλλιτέχνης μαζευόμαστε.

;D Ναι... το είπε για τον JJ, αλλά ήταν αργά- είχαμε πιει όλες τις μπύρες και το είχαμε γυρίσει σε κρασί. Όσο για τα φαγιά... ;D Αυτό το αγόρι (gvour) όλο κάτι ψήνει- λουκάνικα, πανσέτες, καμιά πίτσα.. ;D ;D ;D Ε, να μην πίνουμε ξεροσφύρι- και μετά όλο το λάδι στις χορδές (το μυστικό για άταστο ήχο) ;D ;D ;D Και ναι το ομολογώ, κάθε φορά τον εκβιάζω: «Αν δεν έρθει ο παραγωγός, δεν γράφω». Διότι χωρίς Φιούζιο, να ρίχνει τις τρομερές ιδέες (κάνε το λίγο έτσι και λίγο αλλιώς) , δεν έχει γλύκα το session. 8) ΥΓ: Βέβαια τα καλύτερα δεν είναι αυτά που παίζουμε και γράφουμε, αλλά αυτά που παίζουμε στο τέλος για πάρτη μας. Εκεί στις τελευταίες μπύρες, αρχίζουμε να παίζουμε κάτι... Maiden, Motorhead, Sabbath κλπ και κάνουμε το τρίο μπελκάντο ;D ;D ;D 8)

;D ;D ;D Όχι... τάστα και καρφί στην κάρτα ήχου- χωρίς καν chorus. Αν βοηθάει λίγο το κούτσουρο- από άποψη συχνοτήτων- και το «εκβιάσεις» λιγάκι (με τα δάκτυλα, με το παίξιμο σου), το κάνεις να ακούγεται σχεδόν σαν άταστο. @Νάσος: Φίλος, τον ακούς παντού- ο παραγωγός που έλεγα ;) Αν δεν ήταν ο ψηλός ακόμα θα τραβιόμαστε με το κομπιούτερ του... σατανά ;D

Τι Falling down; Που είναι οι μπύρες; ;D Έλα πες την αλήθεια τώρα... Μαζευόμαστε για να τα πίνουμε- ε, και για το ξεκάρφωμα παίζουμε και καμιά μουσική. 8) Για να πάρει μια ιδέα και ο κόσμος, παραθέτω διαλόγους εκ των sessions... Γιώργος: Έχω 21 μπύρες στο ψυγείο, θα φτάσουν; Εγώ: Μα δεν είναι πολλές; Στράτος: Κανένα πρόβλημα, έχω και άλλες στο αμάξι. Αφτά ίνε ;D Έτσι γράφεις τις καλύτερες μουσικές 8) Και φυσικά χωρίς Στράτο δουλειά δεν γίνεται ;) ;D (αν δεν είναι ο παραγωγός, δεν παίζω) ;D ;D ;D Να είστε καλά παιδιά- Γιώργο- Στράτο- έτσι, να βρισκόμαστε να πίνουμε τις μπύρες μας και στα κενά να γράφουμε και καμιά νότα. Μπράβο Γιώργο το κομμάτι είναι γλύκα.

+10000 Πάρτα λέμε το κομμάτι. Για μια ακόμα φορά τα έσπασες 8) Καλή τύχη στον Πάνο... παικταράς- τις προάλλες έλεγα στον gvour, τι φοβερά που παίζει ο μπασίστας του Παπαδόπουλα :) Βέβαια πρέπει να σου το έχω ξαναπεί, εξελίσσεσαι και του λόγου σου σε μπασισταρά- δεν παίζεις σαν κιθαρίστας που από ανάγκη έπιασες το μπάσο, αλλά σαν μπασίστας. Θα μας φας τις δουλειές Παπαδόπουλα ;D Και πάλι μπράβο σας.

Στο Fasma όπως σου είπα, έχει μόνο δύο κομμάτια του Βαγγέλη- τα άλλα είναι άλλων συνθετών. Διαβάζοντας πριν το εσώφυλλο από το Orama, Ο Βασίλης ξεκίνησε την συνεργασία με τον Βαγγέλη με option να του δώσει δύο κομμάτια (πιθανώς αυτά για το Fasma), αλλά μάλλον ο Παπαθανασίου γούσταρε πολύ και προέκυψε το Orama 8) ΥΓ: Το ντοκυμαντέρ εννοείς; Αν ναι, έριξα (έριξα και εκεί) μια ματιά- όχι όλο όμως...

Ω ναι, με ζόρισε λίγο αλλά το βρήκα- όπως βρήκα και το Fasma που παίζει και σε αυτό δύο κομμάτια του Βαγγέλη, τα The Tao Of Love και Antarctica.

Α, μάστορα αυτό το γνωρίζω, από τον ίδιο τον Βασίλη (τον ξέρω). Κάποτε (στα τέλη του '90) του είχα πάρει μια συνέντευξη και έλεγε τα καλύτερα για τον Βαγγέλη. ΥΓ: Το άλμπουμ που λες, κάπου το έχω...

Εγώ να στην πω την αμαρτία μου: Τι θα ζητούσα... Θα ήθελα διακαώς να παίξω μια φορά μαζί του... Μια πρόβα, ένα τζαμάρισμα, ένα κάτι...δυο νότες που λέει ο λόγος. ΥΓ:Ευσεβείς πόθοι :)

Υπέροχος όπως πάντα 8)

+1000 Κάτω τα κσύλα του θανάτου. Μαχόγκανι kills... (πολλές metal αναθυμιάσεις).

+1000 Ας το πούμε μια ακόμη φορά μπας και το εμπεδώσουμε: Εκτός από τη στήριξη στα εγχώρια μαγαζιά- όταν είναι εφικτό- πάντα υπάρχει και το αντικειμενικό ζήτημα... Το όργανο το ακούμε πριν το αγοράσουμε. Το πιάνουμε στο χέρι, το βάζουμε επάνω μας. Μας κάθετε; Είναι βαρύ; Είναι ελαφρύ; Βαράει καλά; Το διπλανό μήπως παίζει καλύτερα; Μήπως μας βολεύει καλύτερα; Το έχουμε πει άπειρες φορές: Αν το όργανο υπάρχει εδώ και η διαφορά τιμής (με το εξωτερικό) δεν είναι μεγάλη, αγορά από εδώ. Δοκιμή και αγορά. Αν δεν υπάρχει ή είναι πανάκριβο, ΟΚ τότε απ' έξω. Όμως όπως πάει η δουλειά σε βάθος χρόνου ούτε χορδές δεν θα βρίσκουμε εδώ. Ας μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και όπως είπε ο Σάκης όποιος ψάχνει βρίσκει καλές τιμές και στην Ελλάδα (όχι στα πάντα, αλλά σε αρκετά πράγματα). Σαφέστατα υπήρξαν/υπάρχουν και κακοί επαγγελματίες, αλλά σίγουρα υπάρχουν και καλοί. Οφείλουμε να τους στηρίξουμε, για να μην καταλήξει μονόδρομος το να αγοράζουμε «γουρούνι στο σακί» από τον Χ Τόμαν.

Γαβ... τα αναψες τα φυτιλια! Το τζαζ του 62 ειναι πολλαν ωραιο ;D

Blasphemy... blasphemy ;D ;D ;D Επειδή έχω αυτό που περιγράφεις- ένα Fender Roscoe Beck - δεν με ενόχλησε ποτέ από αισθητικής άποψης. Τώρα, τα κιλά είναι ένα θέμα αν παίζεις πολλές ώρες, αλλά για δύο- δυόμιση ώρες, είναι ΟΚ.

;D Μια χαρά θα είναι το οργανάκι και η Ibanez είναι σούπερ value for money εταιρία. Τα ινδονησιακά της κσύλα είναι σε πολύ υψηλή ποιότητα.

Λέω καλύτερα να πάω να παίξω ένα μπάσο με σώμα Tilia ;D Ε, άμα είναι να γράψουμε θα κάτσω να μελετήσω λίγο Pino για να κάνομε επιτυχίας 8)

Α πα πα πα... Τι θύμησες τώρα... 80ς, γυμνάσιο, πάρτι και Whenever I lay my hat για να «πλευρίσουμε» τις συμμαθήτριες ;D Γίγαντας ο Pino και δεν είναι μόνο το εισαγωγικό θέμα που τα σπάει. Είναι όλο το φανταστικό groove που έχει το παίξιμο του και στην εξέλιξη του κομματιού στο live. Απλά τεράστιος 8)

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν Έλληνα (παροπλισμένο πλέον) πολιτικό, υψηλού αναστήματος, με εμφανές «τικ» στον δεξιό ώμο, να είχε πει τότε: «Καλός καλλιτέχνης αυτός ο Alex Harvey και γιατί να το κρύψομε άλλωστε. Του εύχομαι καλή σταδιοδρομία». Και μετά ο Harvey πήγε στο Βέλγιο...

Μάλιστα... μάλιστα... Δηλαδή από τα συμφραζόμενα των σχετικών threads, τι καταλαβαίνει κάποιος: Ότι σε αυτές τις συναυλίες συναθροίζονταν οι ληστοσυμμορίτες (βλέπε Paragas & Co) ή ότι το κοινό έδερνε τους καλλιτέχνες ;D ;D ;D Α, ναι και όλους μαζί τους έδερναν τα ΜΑΤ ;D Χμμ... υπέροχες εποχές 8)

Ρε συ κάποιος μου σφύριξε ότι το 1918 είχε κάνει ο Caruso μια αρπαχτή στην Αθήνα. Έχουμε κάνα βιντέακι; ;D ΥΓ: Ξεθάψαμε όλα τα vintage live απ' ότι βλέπω στα διάφορα νήματα. Μάλλον μας έπιασε (γεροντό) νοσταλγία.