Terry RoscoeBeck5

Αυτά που λες, συν το να μην έχει πανσέληνο γιατί οι χυμοί που μπορεί να έχει το μπράτσο (αν δεν έχει γίνει καλή αφύγρανση ή δεν είναι φυσικά παλαιωμένα τα κσύλα), θα δεχθούν τις ελκτικές δυνάμεις της Σελήνης, αλλάζοντας τη γεωμετρία του μπράτσου. Και μετά δεν θα σου βγαίνει το intonation ούτε με τρισάγιο ;D

;D ;D ;D Αδερφέ, τα τάστα είναι όπως τα λάστιχα στα αμάξια. Όταν φθαρούν, τα αλλάζεις. Είναι αναλώσιμα in the long run. Όταν τα τάστα σου φτάσουν στο «πάτωμα» (φαγωθούν),απλά τα αλλάζεις αν θες να παίζει το όργανο. Αλλιώς δεν παίζει ;)

Ωραίος ο υπόγειος... τετραχόρδος 8) (Υποπτεύομαι ότι γουστάρει Geddy) ;D Πάρα πολύ ωραίες ηχογραφήσεις κ. Παραγωγέ ΥΓ: Πάντως έκπληξη τα Υπόγεια Ρεύματα, τους θυμόμουν πιο υποτονικούς στα παιξίματα τους.

Ωραιότατες ιστορίες. Αν και μη P fan και τα δύο έπαιζαν εξαιρετικά. Αλλά κάτσε ρε μάστορα, το '58αρι 2.500 δολάρια; :o Άκουσα καλά; Που, να πάω να πάρω και εγώ δηλαδή... ;D

Είστε (είμαστε) ωραίοι αγόρια... Όλο φτηνά πράγματα θέλουμε... ;) Συμφέρουμε ;D

Πολύ πιθανόν ;D ;D ;D Διότι ως γνωστόν, ακούμε με τα... μάτια ;) ;D

Όχι, mr. Mister είναι, αν και το γκραν σουξέ τους ήταν αυτό

Δίσκος οι γέροντες 8) Και φυσικά βλέπεις 15 νοματαίους πάνω στη σκηνή και ακούγεται και το τελευταίο «τσικ». Καημό το έχω να παίξω σε ένα gig με τέτοιο ήχο.

Και late 60s και early 70s, μια χαρά είναι. Βέβαια ένα pre CBS θα ήταν most welcome- σε βαθμό που θα έβαζα τη φωτογραφία σου πάνω από το τζάκι και από κάτω της πλακέτα που θα έγραφε My Hero ;D

Χαρούλη μου εδώ... εγώ... Θα σου δώκω κάτι 10ετή Ελληνικά ομόλογα που έχω στην άκρη, με πολύ καλές αποδόσεις, να πας να το πάρεις. Πες τους όμως να στο κρατήσουν μέχρι να έρθει ο χρόνος ωρίμανσης τους. Ε, τι είναι να περιμένεις 10 χρονάκια ;D Άντε βρε, καλορίζικο. 8) ΥΓ: Αν θες να μου το ανταποδώσεις, έχω δει κάτι ωραία αρχαία Jazz Bass. Και μην σε ανησυχεί το χρώμα, μου αρέσουν όλα ;D

Μια μικρή διευκρίνηση: Άλλο τα Roadster (1979-1982), άλλο τα Roadstar (αρχές '80ς και μεταγενέστερα). Τα Roadster είναι ξαδερφάκια με τα Musician, με ίδιο σουλούπι- απλά διαφέρουν στους μαγνήτες. Τα Musician έχουν έναν ή δύο humbucker να το πω; soapbar να το πω; Έβγαινε σε διάφορες εκδοχές- πάντως δεν ήταν P-J. Σε μια φωτό κάνα- δύο σελίδες πιο πίσω, ο Χαρούλης είναι με ένα Roadster, αυτό με το P-J. Από τη μάνα τους έβγαιναν με τους dimarzio Super J/ super P (λευκούς). Απλά αυτό που κρατάει, έχει αλλαγμενο τον P.

Rust with blues :o Love it 8) Όπως βέβαια μου άρεσε πάρα πολύ και η προσέγγιση σας στο Come Together. Είναι πραγματικά διασκευή. Super. Μπράβο σας.

Εγώ είμαι στο... εσωτερικών μεταδόσεων ;D Χμμμ... μεζεδοάκρες! Όποτε θέλετε, καθημερινή, μέσα.

Ααααααααααααχ (αναστεναγμός βαθύς και ηχηρός). Ποιο Fender 70ς Κωστάκη μου... Όταν εσείς θα διασκεδάζετε, εγώ θα δίνω τη μάχη της ενημέρωσης. Τελειώνω από τη δουλειά στις 20:00, οπότε χλωμό το κόβω να σας προλάβω.

Χαλαρά λαίμε 8) ΥΓ: Ωραία «καρέκλα», αλλά πέτα τη κουλτουριάρα ;D

Είδες... Της άλλαξε εξατμίσεις και έγινε άλλο πράμα ;D

Φίλος άσε, marketing και αυτό. Απ' έξω βλέπεις σοβαρή πλην μπαγιάτικη 335 και όταν έρθεις ακούς φρεσκαδούρα Yamaha ;D

Σαφέστατα και το έχεις πει. Αλλά μάλλον ο admin έχει καλύτερο marketing ;D Δείχνει πιο νεανικό αγόρι, παίζει και με σύγχρονα κσύλα- τυχαίο ότι άφησε στην άκρη την «αρχαιολογική» 335; ;D Τον μεγάλωνε...

Κοίτα... Ναι μεν, αλλά... ::) Δεν διαφωνώ σε αυτό και σκέψου ότι και το 4χορδο και το 5χορδο που συνήθως παίζω είναι ΄96 (αμφότερα Fender). Και είναι συνειδητή επιλογή γιατί είναι σύγχρονα στημένα όργανα- Geddy Lee & Roscoe Beck- πάνω στην παλιά συνταγή. Έχουν specs «σημερινά» που μου πάνε γάντι: Λεπτά μπράτσα, high mass καβαλάρηδες, ήχο της αρεσκείας μου, καλοφτιαγμένα, ανταποκρίνονται στα set up κλπ. Γενικά, γουστάρω να παίζω με αυτά. Όμως σοβαρούς... ζαβλαμάδες έπαθα με κάτι γερούνδια κσύλα JB- που μόλις τα έπιασα στο χέρι είπα ουάοοοοοο και ας ήταν λίγο... γεροπερίεργα ;D Πολλά φρέσκα JB που έχω παίξει, όλα έπαιζαν- λίγο καλύτερα, λίγο χειρότερα, έπαιζαν. Κανένα παράπονο. Όμως ποτέ δεν είπα, ούαοοοο ;D Βέβαια πάντα στην άκρη του μυαλού μου παίζει το ενδεχόμενο μιας «αυθυποβολής», αναφορικά με τα γέρικα κσύλα ;D

The awful truth (στο ένα σκέλος) είναι αυτή. Παρότι μου αρέσουν -και μάλιστα υπέρμετρα τα vintage οργανα- κατασκευαστικά τα νεότερα σε σχέση με τα παλιότερα, είναι πολλές φορές η μέρα με τη νύχτα. Παλιότερα είχα ένα Precision του ΄79, το οποίο έπαιζε υπέροχα- το οποίο βέβαια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το πήρα, καθώς όσο «αιρετικό» και αν ακούγεται, δεν είναι μπάσο που θα με κάνει να ασχοληθώ μαζί του. Δηλαδή δεν είναι... Jazz Bass- για να πω την αλήθεια ;D Μάλλον GAS ήταν... Αν κοιτούσες τις «λεπτομέρειες», όπως τα ρουταρίσματα, την απόσταση του μπράτσου από το σώμα στο neck pocket, θα έβλεπες κάποιες «ατέλειες». Τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν στα σύγχρονα όργανα- είναι όλα αλφάδι σε αυτό τον τομέα. Όμως μετά το κάρφωνες, άκουγες την ηχάρα και το ότι ο Χοσέ (μεξικάνος εργάτης στο εργοστάσιο της Fender), μπορεί να είχε πιει καμιά τεκίλα παραπάνω όταν ρούταρε τα cavities των μαγνητών, ε, δεν έπαιζε κανένα ρόλο ;D Σαφέστατα λοιπόν τα σύγχρονα όργανα είναι απείρως πιο καλοκατασκευασμένα από τα του τότε. Όμως στο θέμα ήχος, αν πέσεις σε καλό γέρικο κούτσουρο, θα είναι πολύ καλό 8) Και σε καμία περίπτωση δεν θα πω ότι όλα τα vintage όργανα παίζουν. Άλλα παίζουν, άλλα δεν παίζουν. Εκ πείρας θα πω ότι αυτά που πραγματικά έπαιζαν, ήταν ζημιά. Τώρα το γιατί αυτά παίζουν τόσο καλά, είναι μια τεράστια συζήτηση (και μάλλον αδιέξοδη), με... συνομοσιολογικές προεκτάσεις που αφορά τα παλαιωμένα ξύλα, τους σούπερ ντούπερ χαλκούς και διάφορα άλλα σχετικά ;D Πάντως, IMHO τα vintage όργανα θέλουν... αρετή και τόλμη: Είναι σαν το γέρο άνθρωπο ;D Δεν θέλουνε πολλά- πολλά, θέλουν φροντίδα και θαλπωρή, έχουν τις «περιέργειες» τους κλπ. ;) ;D

Ας αρχίσω από τα του ήχου: Άλλαξε πάλι και αυτή την φορά προς το καλύτερο. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο η καινούργια κιθάρα ή έκανες αλλαγές στο set up ή στις ρυθμίσεις σου, αλλά στα αυτιά μου ηχεί πολύ πιο στρωτό και διαυγές. Νομίζω ότι την τελευταία φορά (και στο είχα επισημάνει) ο ήχος σου ήταν πιο «πλακωμένος» και αν θυμάμαι καλά κάτι είχες αλλάξει- ενισχυτή, pre amp... κάτι. Ως προς το παικτικό, επέτρεψε μου να σου πω ότι έχεις ανέβει κλάσεις. Και νομίζω ότι ήγγικεν η ώρα να αφήσεις τα covers για δικά σου κομμάτια ;) Μπράβο Πάνο 8)

Το λοιπόν... καταρχάς μου άρεσε. Όμως θα ταχθώ και εγώ στο κίνημα επανεγγραφής των κρουστών ;D Βασικά το άσμα μου άφησε μια «γεύση» γουέστερν Leonard Cohen. Ως συνήθως καταφέρνεις να στήσεις το «σκηνικό» στα τραγούδια σου, να δημιουργείς την ατμόσφαιρα και αυτό είναι το μεγάλο συν σου. ΥΓ: Για... πγιοτικές ηχογραφήσεις, Παράγκας studios. ;D Μιλάμε για... grande success 8)

Σου το έχω πει- και θα στο ξαναπώ (λόγο «επαγγελματικής διαστροφής») ;D Γράφεις από τα καλύτερα μπάσο/τύμπανα που έχω ακούσει εδώ στο «μαγαζί» 8)