Terry RoscoeBeck5

Ληστοσυμμορίτη του βουνού ;D τα Ηπειρώτικα είναι η αγαπημένη μου παραδοσιακή μουσική. Όταν έπαιζα με τα ΠΑΤΠ και βαράγαμε κάποια σαν το κάτωθι το γούσταρα πολύ 8)

Σύντροφε gvour σου χρωστάω ένα μπάσο. Βλέπεις, μας έφαγαν οι διαπραγματεύσεις και τα ευρωγκρούπς και δεν πρόκαμα ;D ;D ;D ΥΓ: Φωνάραααααα 8)

Αούχμ (ήχος χασμουρητού μετά από τσίπουρα)... νομίζω ότι έχουμε στείλει το point διακοπές ;D Είναι τα νέα κούτσουρα απείρως καλύτερα κατασκευασμένα; Έχουν καλύτερα φινιρίσματα; Καλύτερα βαψίματα; Καλύτερη ποιότητα κατασκευής; ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑΙ Και νομίζω ότι so say we all ;D Όμως in my humble opinion δεν είναι αυτό το point. Το point ήταν, είναι και θα είναι (μεταξύ άλλων πραγμάτων) ο ήχος τους. Καλά νέα όργανα όλοι έχουμε ακούσει- ως και πάρα πολύ καλά... Αλλά, προσωπικά (το τονίζω) άρα και υποκειμενικά, στα 10, τα οκτώ ή εννιά που ήταν «ζημιά», που έπαθα ζημιά, που είχαν αυτό το συν «5%» στον ήχο που έκανε την διαφορά, ήταν παλιά κούτσουρα. Ξέρω ότι ανήκω στην κατηγορία «πτωματολάγνος», που έλεγε ένα παλιό μέλος του forum ;D Συμφωνώ απόλυτα με τον Theod- θέλουμε απροβλημάτιστα όργανα και τα παλαιοκούτσουρα είναι σαν το γέρο τον άνθρωπα, έχουν τις «ιδιοτροπίες» τους. Όμως θα επιμείνω στο θέμα ήχος: Όταν παίζουν- «παίζουν», σε τραβάνε από τον γιακά και σε απογειώνουν παικτικά ;)

Πριν λίγο έβλεπα τον δήμαρχο σας στις ειδήσεις, να λέει τις σούπερ που είστε σήμερα και πόσος κόσμος έχει μαζευτεί στην πόλη. Ρίο... γίνατε ;D Να βγεις και εσύ να διασκεδάσεις βρε πουλάκι μου ;D ;D ;D

;D Σωστά, οπότε ας αφήσουμε την... (άγονη) κσυλολογία. Απλά, να θέσω μια «φιλολογική» παράμετρο. Τα vintage κούτσουρα- σε γενικές γραμμές- τα γουστάρουν/εκτιμούν/ κυνηγούν κλπ... άτομα άνω των... άντα ;D Δεν θα δεις πιτσιρικάδες να ασχολούνται μαζί τους. Τώρα, οι γέροντες τα κάνουν κέφι γιατί ή κάτι «ακούνε» σε αυτά ή επειδή όπως σωστά έθιξε νωρίτερα ο EZ «ό,τι σχεδόν ακούς και σ'εμπνέει, είναι παιγμένο/ηχογραφημένο με παλιό εξοπλισμό. Η γοητεία του να πλησιάσεις σε ήχους που λάτρεψες, είναι μονόδρομος για παρόμοιους προβληματισμούς». Στα 20 δεν θα ασχοληθεί κάποιος με vintage όργανα, όμως έχει καλές προοπτικές να του συμβεί στα 40- πάντα σε συνάρτηση με τα μουσικά μονοπάτια που θα ακολουθήσει, με το πως «ακούει» τα όργανα, τι ήχο θέλει να προσεγγίσει κλπ...

Καλά ότι η Fender πλέον κατασκευάζει άριστες κιθάρες, δεν το συζητώ. Τα τότε κούτσουρα ήταν όπως κάτσει- το έχουμε δει κατά κόρον. Τώρα τι να σου πω... για το στέγνωμα. Ίσως και αυτό ;D Πάντως είναι αυτό- το cool, ο χαρακτήρας που λες, αυτό το ρημάδι το «κάτι», το απροσδιόριστο 8)

Μην μπλεκόμαστε. Μάπες όργανα έβγαιναν και τότε και τώρα. Vintage δεν είναι σώνει και ντε αηδόνι. Ακριβά όργανα μέτριου ήχου κυκλοφορούν και σήμερα. Όμως η διαφορά IMHO, είναι ότι όταν ένα παλιό όργανο παίζει- «παίζει». Και σίγουρα θα υπάρχουν «αυτιά» (και «χέρια»), πιθανώς μεγαλύτερης ηλικίας, που θα πληρώσουν αδρά για ένα τέτοιο όργανο.

Για ψυχισμό δεν ξέρω... Κοίτα όμως πως έχει το θέμα- εκ προσωπικής εμπειρίας/ άποψης: Από τα χέρια μου έχουν περάσει πολλά κούτσουρα- και αρκετά ακόμα παραμένουν. Τα κυρίως όργανα που παίζω είναι του ΄96 - το Geddy Lee και το πεντάχορδο Roscoe Beck. Εσχάτως πήρα ένα Jazz Bass του ΄71 και μου έφυγε ο κλ@*%#ς Για κάποια «μαγική» αιτία έχει στον ήχο του αυτό το «κάτι», μια «άπλα», μια «παρουσία». Βάζω τα νεότερα Fender μου δίπλα του και τα ακούω «στεγνά», «κομπρεσαρισμένα». Δεν ξέρω να το εξηγήσω, αλλά το απολαμβάνω 8)

+100000000000000000000 8) ΕΔΙΤ: Και αυτό που μου την δίνει περισσότερο είναι αυτές οι (άχρονες) ρημαδό σφυρίχτρες που σου παίρνουν το κεφάλι με τα σφιρ-σφιρ ;D

Φίλος, θα μου επιτρέψεις να σχολιάσω ότι το φινάλε ήταν για τα... λιοντάρια Μιλάμε ήθελα να πετάξω κάτι στην τηλεόραση- συγκεκριμένα στο κεφάλι της bitch ;D ;D

Μάιστα... μάιστα... Βλέπω ότι πάμε για ομορφιές εδώ πέρα. 8) Άντε Νάσο, περιμένουμε εναγωνίως.

Αυτό παρακαλώ να παρατεθεί στο νήμα «Κατά των τσίπουρων». ;D

Ζούπερ αμφότερα. Κουνάνε φοβερά 8) Μου αρέσει δε, ότι σαν ήχο έχεις πιάσει το ύφος της (φάνκο) εποχής. Μπράβο και δίνε πράμα να γκρουβάρουμε 8)

Καλό ήταν, αλλά το Insception ήταν καλύτερο- ΙΜΗΟ.

Φίλος να μην τα ξαναλέμε... Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν κάτι λίγες κυρίες στο forum, αλλά άμα έχεις Νέστορα* στο μαγαζί... δεν... ;D * Τον θέλουν, αλλά δεν τους κάθεται, οπότε αποχωρούν περίλυπες. ;D

Όχι βρε... διαφήμιση για τις tele ήταν ;D Το καιρό εκείνο- με την τότε bridge που είχαν- έπαιζαν μόνο οι πέντε χορδές. Η μπάσα Ε δεν ερχόταν με τίποτα στο intonation. Οπότε εκτός από πεντάχορδη, ο καλλιτέχνης έκανε επίδειξη και σε άλλες πιθανές χρήσεις του κούτσουρου ;) ;D

Εκεί θα πέσεις επάνω σε ότι του αφήνουν (ιδιώτες) για πώληση. Από καιρού εις καιρόν έχουν περάσει ενδιαφέροντα κουτσουράκια/ ενισχυτές κλπ ακόμα και ΄60ς. Το θέμα είναι να περνάς συχνά από εκεί, γιατί πράγματα πάνε και έρχονται όλη την ώρα.

Κάπως έτσι... ;D Και δεν χάνουμε και στοίχημα ότι θα συμβεί... Τώρα, αν ήταν κάποιο limited run, οργάνων- όπως καλή ώρα αυτή η σερβάντα/PRS που ανέβασε ο Ray- με price tag από 8.600- 9.500 ευρώ, τότε θα ήταν άλλου... priest gospels ;D Αν μη τι άλλο κρατάει τιμή. Αλλά σε σημερινό Χ όργανο του χιλιάρικου το κόβω «χλωμό» να τριπλασιάσει αξία, μέσα σε τρία χρόνια. Φυσικά τα πάντα είναι προσφορά και ζήτηση.

Βρε αγόρια, εσείς που είστε νέα παιδιά και βλέπετε καλά... Η συλλεκτική βαμπιρογκίμπσον έχει κόκκινα dots και κόκκινο switch- φωτό 1&2 στην αγγελία του φίλου μας, οι οποίες είναι «στoκ» φωτογραφίες. Στην φωτό 3 δείχνει την ίδια την κιθάρα- εκεί βλέπετε κόκκινα dots και κόκκινο switch; Ρωτάω (και δεν κάνω πλάκα) γιατί σε άλλο νήμα είδα τον Buddy Ritch... μαύρο ;D

+10000 Αυτό ακριβώς.

Όχι μωρέ, έχουν πλάνο... Να βγει ο δίσκος σε καμιά 20αρια χρόνια οπότε με τη μία να είναι vintage/collectible ;D Σταύρο πάρε ιδέες ;D

Αξέχαστος... Για tele που θέλει ο φίλος μας, το φτηνότερο σώμα -hard ash (και μάλλον ολίγον... τούβλο από άποψη βάρους) έχει 47 ευρώ. Τζάμπα πράγμα.

Μην του κόβεις τα φτερά του ανθρώπου :D Υπάρχει πάντα για σώματα- μπράτσα ο (ακόμα σχετικά φτηνός) http://www.madinter.com/

Μα γιατί τι έχει το Ψυχικό- ιδιαίτερα το Παλαιό είναι εξαιρετική περιοχή ;D Και εσύ βρε παιδί μου, για να κάνεις κάθε βράδυ φασαρία, ήταν σαν να την προσκαλούσες. Την έμπλεξες την κυρία ;D