Να είναι καλά οι άνθρωποι, απ' όπου και αν είναι.
Σήμερα- τα είπαμε και από το τηλέφωνο άλλωστε- ήμουν στο Καλλιμάρμαρο. Ένας από τους πολλούς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, σε όσες συγκεντρώσεις και αν έχω βρεθεί, δεν έχω ξανατύχει σε κάτι ανάλογο.
Να ακούσω (μεταξύ άλλων) «εσένα» ή «εμένα». Ανθρώπους της παραγωγικής διαδικασίας, επαγγελματίες, ΑΜΕΑ, Ρομά... τόσο ετερόκλητους ομιλητές. Με εξαίρεση κάποιες πιο «ξύλινες» ομιλίες, ήταν μια Πνύκα με τον τρόπο της. Μια αμεσοδημοκρατία, που ένας ολυμπιονίκης, μια αγρότισσα, ένας επιστήμονας, ένας δήμαρχος, μια δασκάλα, ένας παραολυμπιονίκης, ένας Ρομά και άλλοι πολλοί (γνωστοί και άγνωστοι), μοιράστηκαν το ίδιο βήμα.
Ίσως κάτι να κουνηθεί... Δεν τρέφω ελπίδες, αλλά αν μη τι άλλο ήταν ενδιαφέρον.
ΥΓ: Ο... γέροντας στον δρόμο; ;D λατρεμένο 8)