Σαφέστατα και έχει...
Χμμ... να σου πω πως το αντιλαμβάνομαι. Καταρχάς για να το προσθέσω στην «λίστα εμπειριών»- ξέρω, ακούγεται λίγο εγωιστικό.
Μετά, όσο και αν έχω ακούσει/δει τον Beck με την βοήθεια άλλων οπτικοακουστικών μέσων, η αίσθηση του real thing, δεν μπορεί να συγκριθεί.
Εξάλλου η καρέκλα δεν είναι ποτέ η ίδια. Αν ο μαέστρος έχει κέφια μπορεί να ακούσεις την καρέκλα αλλιώς και να έχεις ένα δικό σου αφήγημα για την καρέκλα.
Τελικά μάλλον θες μια ανάμνηση/συναίσθημα, που θα μεγιστοποιηθεί αν το μοιραστείς με παρέα φίλων θεατών, που στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα έχουμε μια ωραία ιστορία να μοιραζόμαστε κατά την διάρκεια μπυροποσίας.
Α, και βέβαια νομίζω ότι παίζει ρόλο και ένα «απωθημένο» που έχεις με τον μαραγκό- αυτό που είπα στην αρχή. Να τον σβήσεις από την bucket list που έχεις.