Όταν ο Jean-Luc Godard, συνάντησε το Yeti και οι δύο τους έπεσαν πάνω στον Keith Richards του βουνού...
Πασπαλισμένη με μια μητριαρχική θεώρηση- μάλλον πρωτοκυκλαδική- η οπτικοποίηση παραπέμπει σε μια πρωτόλεια εκδοχή του La Chinoise.
Αργό, λιτό και αφτιασίδωτο, με ένταση που δημιουργούν οι αλλεπάλληλες επαναλήψεις, το κλιπ εστιάζει στην «μορφή»- το κεντρικό πρόσωπο του δράματος.
Το πρόσωπο/απρόσωπο, που λαμβάνει καφκικές διαστάσεις δοσμένο μέσα από το βλέμμα του σκηνοθέτη, δημιουργεί συνειρμούς, προκαλεί εσωτερικές δονήσεις.
Με μια υποβόσκουσα εσωτερική επαναστατικότητα, η εικόνα απελευθερώνει το υπερεγώ του καλλιτέχνη και το διαχέει στο υπέρλαμπρο λευκό τοπίο.
Βρισκόμαστε έναντι ενός πονήματος το οποίο θα στιγματίσει και θα οριοθετήσει εν συνόλω την τέχνη... Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στους δημιουργούς του*
* Πετάξτε έξω τους αλήτες... ;D ;D ;D Τι θολοκουλτουριές καμαρωτές είναι αυτές επαέ; ;D