Terry RoscoeBeck5

Το αποσαφήνισα εξ αρχής ότι το παράδειγμα ήταν ολίγο... ακραίο. Όμως πάντα υπάρχει η "λούμπα" της κυρίαρχης άποψης- αποτελεί μεταβλητή και όχι σταθερά. Πάλι ένα παράδειγμα που μπορεί να φανεί ακραίο: Γερμανία του μεσοπολέμου. Ποια θεωρούμε σήμερα την εκεί παρακμή; Την άνοδο του ναζισμού- τα "σκουπίδια". Όμως στην συγκεκριμένη κοινωνία τη δεδομένη χρονική συγκυρία, η παρακμή, τα "σκουπίδια", ήταν οι Σπαρτακιστές, οι αριστεροί, η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ. Αυτή ήταν η επιταγή της κυρίαρχης άποψης. Αυτό βέβαια συνηγορεί σε αυτό που αναφέρεις ότι "πάντα τα "σκουπίδια" κυριαρχούσαν ως νοοτροπίες", αλλά... Για να υπάρξει η "ποιοτική" ταξινόμηση, πρέπει να υπάρξει απόσταση από το γεγονός- η οποία βέβαια θα κριθεί με βάση (ξανά) την κυρίαρχη άποψη. Σε εκείνη τη Γερμανία που είχε επικρατήσει (μέσω του ναζισμού) ένας "εθνικοπολιτικός βιταλισμός", η κυρίαρχη και παγιωμένη αντίληψη ήθελε οτιδήποτε άλλο να είναι παρακμή. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κατ' εμέ η παρακμή εμπεριέχει μια "υποκειμενικότητα"- Η αντίληψη της εδράζεται στην κυρίαρχη άποψη, αλλά η κυρίαρχη άποψη μεταβάλλεται. Υπόκειται σε αλλαγές και αναθεωρήσεις. Οπότε, θεωρώ ότι "αντικειμενικότερη" άποψη της παρακμής μιας συγκεκριμένης στιγμής, ενδεχομένως να έχει κάποιος μελλοντικός παρατηρητής- όχι βέβαια ότι εμείς δεν μπορούμε να έχουμε άποψη.

Ε, αυτό δεν είναι και reference... Έχω δει (ακούσει) και χειρότερα από εκείνη την πλευρά του Ατλαντικού όσον αφορά τη γεωγραφία. Αλλά βέβαια δεν είναι και οι μόνοι... Ναι (και όχι). Σαφέστατα και όπως ορθώς θίχτηκε από προλαλήσαντες, τα social media έδωσαν βήμα σε έναν ορυμαγδό βλακείας, άγνοιας, αμάθειας, συνωμοσιολογίας- προσθέστε ότι θέλετε. Καταστάσεις βέβαια που προϋπήρχαν διαχρονικά στις κοινωνίες μας, με την υποσημείωση ότι βγήκαν με έντονο τρόπο στην επιφάνεια. Όμως ήταν πάντα εδώ. Οπότε το ερώτημα θα μπορούσε να είναι αν το blame είναι των social media ή των κοινωνιών. Από την άλλη (και εδώ πάει το όχι) η αίσθηση της παρακμής στις δυτικές κοινωνίες είναι και αυτή διαχρονική. Δεν θυμάμαι ποιος το είχε θίξει- νομίζω ο Νίκος σε ένα thread ενός νεαρού που είχε κάτι... μουσικές ανησυχίες. Και (χονδρικά) είπε ότι για την τζαζ τα μπλουζ ήταν "παρακμή" κ.ο.κ. Γενικά, πάντα υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία όταν "διασαλεύεται η τάξη του κόσμου"- τουλάχιστον (και κυρίως) στις μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν βαθύτερα παγιωμένες απόψεις. Όμως μπορώ να σκεφτώ έτσι πρόχειρα ορισμένες "διασαλεύσεις" που πήγαν τον κόσμο μπροστά- τις σουφραζέτες, τη Ρόζα Παρκς, ακόμα και το κίνημα των χίπις. Μη αποδεκτές στην εποχή τους, ήθελαν να αλλάξουν το status quo, παρακμιακές για μερίδα της κοινωνίας. Βέβαια κατανοώ ότι ως παράδειγμα είναι λίγο... ακραίο. Όμως αποτυπώνει μια πραγματικότητα: Κοινωνίες σε διαρκή κίνηση. Δεν τα έγραψα όλα αυτά βέβαια για να υπερθεματίσω την προβολή ενός ανηλίκου- προσωπικά με βρίσκει αντίθετο. Όμως η αίσθηση μου είναι ότι ζούμε μια μόνιμη παρακμή (αιώνες τώρα), αλλά με μόνιμη κίνηση (τουλάχιστον πιο έντονα στις δυτικές κοινωνίες). Και αυτή η κίνηση ενίοτε θα ανεβάσει στον αφρό "σκουπίδια" ή "διαμάντια". Έναν Χίτλερ ή έναν Μάρτιν Λούθερ Κινγκ... Θα δώσει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, πολιτικά δικαιώματα στους αφροαμερικανούς ή θα δημιουργήσει μια "πανδημία" ατόμων που ρίχνουν παγωμένους κουβάδες στο κεφάλι τους. Όλα έχουν χώρο, όλα (πρέπει να) περνάνε από προσωπικά φίλτρα, κάποια θα αφομοιωθούν, κάποια θα απορριφθούν. Κατά την ταπεινή μου άποψη όσον αφορά την παρακμή, σαφέστατα πρέπει να υπάρχουν κάποιες κοινώς αποδεκτές "σταθερές" που οριοθετούν κάποιες αξίες- όμως δεν είναι "άσπρο-μαύρο". Κλείνοντας, μου υπενθυμίζω ότι ως πρώην μακρυμάλλης, ροκάς, με σκουλαρίκια, δερμάτινα τζάκετ και σκισμένα τζην, σαφέστατα θα συγκαταλεγόμουν στην παρακμή της εποχής ? Πλέον για πολλούς είμαι απλά ένας μεσήλικας συντηρητικός. ΥΓ: Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν social media...

Χμμμμμμμ... Κάποια πράγματα (σχέδια) είναι καλύτερο να μένουν στο συρτάρι. ? Πάντως είμαι πολύ περίεργος να δω τι θα ξεθάψουν για τις Archive Collection... PS: Λες να έχει και η Fender τίποτα ξεχασμένα σχέδια του θείου Leo;

Αυτός είναι ο "έρωτας"- ήταν με την πρώτη ματιά. Απλά το είδα και το πήρα. Ούτε μπήκα στον κόπο να το ακούσω... ? Roscoe Beck V (11/'96). Η Fender το είχε χαρακτηρίσει ως "Swiss Army knife of bass tone". Το μοντέλο είναι discontinued από το 2007. Επί της ουσίας ένα "τούμπανο" (και σαφέστατα πολύ πιο ευέλικτο) Jazz Bass. Με dual coil Jazz Bass μαγνήτες (του αείμνηστου Bill Lawrence) οι οποίοι σπλιτάρουν κατά το επιθυμητό. Φαρδύ μπράτσο, αλλά και αρκετά "λεπτό"- τηρουμένων των αναλογίων φυσικά. Όμως ιδιαίτερα αξιόπιστο, καθώς έχει ενίσχυση γραφίτη. Έχει γράψει χιλιόμετρα και χιλιόμετρα σε στούντιο, πρόβες και live. Το μόνο "ζητηματάκι" είναι ότι έχει κάνα... κιλό παραπάνω απ' όσο θα το ήθελε πλέον η... γεροντο-μέση μου.

Πω...πω...τι μου θύμησες (γιατί το είχα ξεχάσει εντελώς). Είχα να το δω αυτό, από τότε που το έφτιαχνες. Πρέπει να κοντεύει καμιά δεκαετία (;)... Κοντεύει να γίνει vintage ?

Παραθέτω και εγώ μια εμπνευσμένη σολιστική "εξτραβαγκάνζα" του "θεού". PS: Δεν συστήνεται να δοκιμάσετε στο σπίτι το "φινάλε" του σόλο. Μπορεί να προκληθεί ανήκεστος βλάβη στο αγαπημένο μπάσο σας ?

Θα πρόσθετα και να είσαι στο syncopation περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Είναι ο δάσκαλος όλων μας. Well said...

Άντε ντε... Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα... ? ΥΓ: Όσο για το φεύγω... Που θα πας, που θα πας, που θα πας... ?

Κωστάκη μας θα το επαναλάβω... Θα αποτελέσει αιώνιο όνειδος για τον χώρο της Αριστεράς, το γεγονός ότι σε αυτά τα τεκταινόμενα δεν είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτος ο διαχωρισμός της από την άκρα δεξιά. Αυτό το "ναι, μεν, αλλά..." δεν την τιμά. Δεν μπορεί να είσαι "θεσμικά" αντίθετος στον φασισμό, αλλά να "αλληθωρίζεις" προς τα εκεί. Γιατί (και δανείζομαι την έκφραση σου), έτσι ξεπλένουμε όχι μόνο τον εισβολέα αλλά και όλον τον φασιστικό εσμό που τον αβαντάρει. Βέβαια θα μου πεις, τι ψάχνεις τώρα και κυρίως από ποιους τα ψάχνεις... Διότι στο πάλαι ποτέ είχες έναν Καστοριάδη, έναν Κύρκο, έναν Φλωράκη, έναν Κορδάτο, έναν Γλέζο- για να αναφέρω ορισμένους. Μπορεί να ήταν "απέναντι", αλλά τους θαύμαζες και κυρίως τους σεβόσουν. Μπορεί να είχαν άλλες καταβολές, άλλες αντιλήψεις, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι άπαντες από τους προαναφερθέντες αν ζούσαν σήμερα θα ήταν απέναντι από τον φασισμό χωρίς "εκπτώσεις". Απόλυτα και ξεκάθαρα. Όμως αυτοί δεν υπάρχουν πλέον. Αντ' αυτών, το χώρο της Αριστεράς πλέον τον εκπροσωπούν κάτι καρικατούρες- πνευματικές και πολιτικές. Οπότε, πράγματι δεν μπορούμε να έχουμε και πολλές απαιτήσεις... Αντί επιλόγου Που λες Κωστάκη μας, προ ολίγων ημερών συζητούσα με τον συνεργάτη μας και πάνω στη κουβέντα μου είπε, "άκουσες τι είπε ο "τάδε" στη Βουλή" και μου παρέθεσε το σχετικό απόφθεγμα. Δεν του είπα τίποτα... Απλά έκανα μια σκέψη... Ο βουλευτής "τάδε" ενός "ριζοσπαστικού αριστερού" κόμματος, ο οποίος είναι ένας μεγαλοαστός των βορείων προαστίων, που μεγάλωσε σε σπίτι με πισίνα και γκαζόν είναι πλέον το reference ενός πολιτικού χώρου... o tempora o mores.

Πιο έκτακτο: Σου υπενθυμίζω ότι το Σάββατο έχουμε... αγώνα, με τον σύντροφο Παράγκα. Θα θέσουμε επί χάρτου (μεταξύ άλλων) τα σχέδια για την παγκόσμια επανάσταση. ΥΓ: Θα μπορούσα βέβαια να σου στείλω ένα pm, αλλά ήθελα να δώσω έναν πιο... δραματικό τόνο ? Σύντροφε cos, be there or be square... Η (μουσική) επανάσταση δεν μπορεί να περιμένει ?

Νo offense taken- δεν τίθεται θέμα. Κουβέντα κάνουμε. Και να αποσαφηνίσω ότι δεν απεύθυνα μομφή κατά της Μποφίλιου. Ήταν απλά το έναυσμα.

Λογικά, ναι Στράτο μου. Αλλά προσωπικά τείνω στο ότι δεν εννοείται απ' όλους. Και αυτό παρακαλώ να μη ληφθεί ως μομφή προς μέλη- είναι μια γενικότερη διαπίστωση από μερίδα των κοινωνικών μου επαφών, καθώς και από αυτά που "θαυμάζουμε" σε πόλεις όπως πχ το Βελιγράδι.

Αγαπητέ μου ΕΖ, επειδή στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις έχω βρεθεί και στο Σύνταγμα και έξω από την αμερικανική πρεσβεία (δηλαδή στις περιπτώσεις Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ), θυμάμαι την ιαχή "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" να δονεί τα πλήθη. Δεν σας φαντάζει επιεικώς υποκριτικό να έχουμε έναν πόλεμο, τα θύματα του, το δράμα και να γίνεται μια εκδήλωση που να λείπει ένα πολύ βασικό "συστατικό"; Ο δράστης... Θα συμφωνήσω 100% μαζί σας περί "μπάλας στην εξέδρα", αλλά όσον αφορά τη στάση των διοργανωτών της εκδήλωσης. Εκτός και αν άλλαξαν οι προσλαμβάνουσες του συγκεκριμένου χώρου... Δηλαδή πχ αν μελλοντικά δούμε μια επέμβαση των γνωστών "φονιάδων των λαών" κάπου ανά τον πλανήτη και η αντίδραση θα είναι μια γενικόλογη κίνηση υπέρ της ειρήνης και όχι προσωποποιημένη κατά του δράστη. Για να απαντήσω στο ερώτημα σας, προσωπικά θα ήθελα να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο δράστης (ο επιτιθέμενος) έχει όνομα. Στο παρελθόν (και ορθώς) τον ονοματίζαμε. Σαφέστατα δεν συμφωνούμε σε όλα, αμφότεροι έχουμε δικαίωμα στην άποψη μας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να συμφωνήσουμε σε (κατά την άποψη μου) ορισμένες σταθερές. Η καταδίκη ενός επιτιθέμενου σε κυρίαρχο κράτος και ιδιαίτερα με "επιχειρήματα" που τα έχουμε ακούσει στο παρελθόν σε άλλες περιπτώσεις από τα Δυτικά στόματα, είναι μια σταθερά.

Όχι, να τα λέμε και αυτά... Έγινε επιτέλους μια συναυλία για να καταγγελθεί ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, η ρωσική εισβολή και για να ακουστεί ένα "φονιάδες των λαών Ρώσοι" με τη γροθιά υψωμένη... Τι, δεν ακούστηκε; ?

Τι, αυτό ήταν όλο; Περίμενα να ακούσω "καταιγισμό" αποκαλύψεων... ? Είπε "number one...", τα υπόλοιπα που είναι;

«Πάνω απ' όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν μια μεγάλη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα. Όσο για το ρωσικό έθνος, έγινε ένα γνήσιο δράμα. Δεκάδες εκατομμύρια συμπολίτες και συμπατριώτες μας βρέθηκαν έξω από το ρωσικό έδαφος. Επιπλέον, η επιδημία της αποσύνθεσης μόλυνε την ίδια τη Ρωσία», (Βλαδίμηρος Πούτιν 2005). Ο άνθρωπος τα έλεγε χρόνια. Το ότι δεν θέλαμε να τα ακούσουμε είναι άλλου παπά ευαγγέλια... Ας συγκρατήσουμε αυτά τα "δεκάδες εκατομμύρια συμπολίτες και συμπατριώτες μας βρέθηκαν έξω από το ρωσικό έδαφος". Πολύ φοβάμαι ότι θα καθορίσουν τις μελλοντικές εξελίξεις. Οπότε προσθέτω και εγώ ένα... ωχ.

Η ιστορία του (διαβόητου) κορμοράνου είναι πασίγνωστη (τουλάχιστον σε όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα). Για εμένα πάλι- και για αυτό το παρέθεσα- πιο αισχρή ήταν η ακρόαση της νεαράς Κουβετιανής "νοσοκόμας" στο Κογκρέσο, η οποία είχε αναφέρει ότι οι ιρακινοί στρατιώτες πετούσαν τα νεογνά από τις θερμοκοιτίδες τους όταν κατέλαβαν την πόλη του Κουβέιτ. Ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στις ΗΠΑ και "πούλησε" μια catchy ιστορία για τα δυτικά αυτιά. Όμως μεγάλα παιδιά είμαστε και ξέρουμε ότι "η πρώτη απώλεια του πολέμου είναι η αλήθεια" (Αισχύλος). Από εκεί και πέρα ο καθείς μας έχει τις προσλαμβάνουσες του, την αντίληψη του και τελικά θα καταλήξει στα συμπεράσματα του... ΥΓ: Άσε δε, που οι δικοί μας οι κορμοράνοι ήταν πιο... catchy. Κοτζάμ γήπεδο Παναθηναϊκού τορπίλισαν ?

Βρε φίλος με προβλημάτισες... Θυμάμαι κάτι κονσέρβες κομπόστα ροδάκινο που μας είχαν μοιράσει (νομίζω προ ΠΑΣΟΚ, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος), αλλά τους Καντάφιδες δεν... Λες να είχα κάνει κοπάνα και να έχασα το αριστούργημα; ?

Μα ακριβώς επειδή δεν ξεχνάμε ούτε αυτά, αλλά ούτε και άλλα- όπως την κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στην Γερουσία των ΗΠΑ και την εξαιρετική της "παράσταση", τις... αποδείξεις για τα weapons of mass destruction που έκαναν παρέλαση από το βήμα του ΟΗΕ (αλλά δεν τα είδαμε ποτέ)- φωνάζουμε για αυτά που γίνονται τώρα. Και είναι μάλλον εκνευριστικό να ακούμε τις γνωστές αερολογίες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, απλά από άλλα στόματα αυτή τη φορά. Με μια μικρή διαφορά βέβαια: Εδώ (στις δυτικές δημοκρατίες) φωνάζαμε, φωνάζουμε και θα ξανά φωνάξουμε όταν παραστεί ανάγκη. Γιατί αυτή είναι η Δημοκρατία. Αυτοί οι έρημοι στη Ρωσία (που έχουν τον απόλυτο σεβασμό μου), που βγήκαν και φώναξαν θα μπορέσουν άραγε να βγουν να ξανά φωνάξουν; Χμμμ...

Fox News φίλος... Μέχρι πρότινος ήταν in Trump we trust Το κανάλι "σημαία" του απανταχού ψέκα, θρησκόληπτου και φόλα ακροδεξιού των ΗΠΑ, οπότε λογικό είναι να το πάει έτσι το γράμμα... Εξάλλου και ο βαψομαλλιάς και ο Πούτιν και οι άνωθι περιγραφόμενοι και οι σύντροφοι έχουν ένα κοινό: Έχουν αλλεργία στη Δημοκρατία. Ο Πούτιν είναι ο "λευκός πρίγκιπας" του οποιουδήποτε (συνειδητά ή ασυνείδητα) είναι οπαδός της απολυταρχίας, σε οποιαδήποτε μορφή της. Αλήστου μνήμης το "τρίγωνο" Πούτιν, Τραμπ, Ερντογάν... Ο Πούτιν είναι αυτός που άμεσα ή έμμεσα έχει "κατακεραυνώσει" την "παρακμάζουσα Δυτική Δημοκρατία" και έχει προσπαθήσει να την υποσκάψει ενεργά- "λογικό" να χαίρει της εκτίμησης ενός αλλοπρόσαλλου κοινού, τόσο από αριστερά, όσο και από τέζα δεξιά. Και έτσι βλέπουμε τα άκρα αντίθετα όχι μόνο να ταυτίζονται, αλλά να είναι σφιχταγκαλιασμένα. Ως θέαμα... θλιβερό, αλλά η ταύτιση "κατανοητή".

Είμαστε κοντά. Και εγώ ξεκινάω με το tone προς το κλειστό και ανάλογα το "άσθμα" που παίζουμε ? και τις ηχητικές απαιτήσεις του προσθέτω ή αφαιρώ. Αν χρειάζεται slap τότε το τερματίζω.

Welcome Jim Διαβάζοντας το post σου, διαβάζω (λίγο-πολύ) τις διάφορες "ανησυχίες" που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πρέπει να είχαμε οι περισσότεροι που είμαστε εδώ μέσα. Απλά σε άλλες εποχές και με άλλα είδη μουσικής. Αντί για hip hop κάποτε ήταν "απέναντι" οι καρεκλάδες ή οι Duran Duran ή κάποιος άλλος - you name it. Και ήταν η "αντίδραση", η "επανάσταση", ο "αντικομφορμισμός"- όλο το πακέτο. Όμως στο τέλος της ημέρας, τα χρόνια περνάνε. Κάποιος θα το πει "συμβιβασμό", άλλος "ωρίμανση", "γεράματα"... ο καθένας θα το αποκαλέσει όπως του κάνει κέφι και όπως το αντιλαμβάνεται. Αυτό που μένει (IMHO) είναι η μουσική- πέρα από τις ταμπέλες και τις ετικέτες. Και μπορεί να περιέχει από hip hop μέχρι κλαρίνα. Φιλική συμβουλή: Απόλαυσε τη μουσική (που γουστάρεις) και μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Και έχε στην άκρη του μυαλού σου ότι αυτό που μπορεί να μην ακούς σήμερα, μπορεί να είναι η μουσική που θα λατρέψεις αύριο. Το έχουμε πάθει οι περισσότεροι... ?

Το παν σπανίως συμπεριλάμβανε και εσένα ?

Ε, είναι που λέει και το ρητό: Θέλει η ουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει ?

Καλώς τον. Καλά έκανες και εντάχθηκες στην ομήγυρη. Η συμμετοχή έχει περισσότερη πλάκα από την απλή ανάγνωση. Αλλά αφού παρακολουθούσες το φόρουμ, αυτό θα το έχεις καταλάβει. Και πάλι καλώς ήρθες.