Terry RoscoeBeck5

Καλώς ήρθες geos3 Τα αμιγώς κιθαριστικά θα σου τα πούνε οι κιθαρίστες. Εγώ θα σταθώ στο budget σου. Όταν λες LP μιλάμε για Gibson; Γιατί με 700 ευρώ είσαι (οριακά) για κάποια μεταχειρισμένη Studio. Αν πάλι μιλάμε για Epiphone ή κάτι άλλο οι επιλογές σου είναι πολύ περισσότερες. Το μεταπώληση είθισται να σχετίζεται με το brand name που αναγράφεται στο headstock... To Gibson (ή το Fender) διαχρονικά κάνουν "γκελ" στον υποψήφιο αγοραστή. Όπως και το πόσο mainstream είναι το όργανο (εδώ βέβαια μιλάμε για LP, οπότε δεν τίθεται ζήτημα). Βέβαια αυτή είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα.

Αυτό πάντα με "γοήτευε" με τις SG. Σαν να μην φοράς κιθάρα επάνω σου- συν, το για τα γούστα μου υπέροχο μπράτσο. Αν έπαιζα κιθάρα σίγουρα θα είχα μια. Καλορίζικη και να την ακούσουμε σύντομα. Κάποιος πεινάει; ?

Πανάθεμα σε... Μας γκαντέμιασες ? Όχι βέβαια ότι έφταιγε αυτό. Τα αγόρια μας από τον Φλεβάρη ακούνε... Aerosmith: Permanent Vacation και τους έμεινε κουσούρι ? Ου να χαθούν τα παλτά ?

Χαίρομαι που κατανόησες τους απώτερους και δόλιους σκοπούς του... ? Και που να βγει το άσ(θ)μα σε βινύλιο... Εκεί να δεις... Άμα το παίξεις ανάποδα θα φρίξεις από τα κρυφά (ληστοσυμμορίτικα) μηνύματα που περιέχει. Φρίκη σου λέω... ?

Στις 19:30 (GMT).

Και απ' ότι βλέπω η αείμνηστη Nicolette ανταπέδωσε τη συμμετοχή- με Templeman βεβαίως, βεβαίως και εδώ παραγωγό. Σαν το Noiz ήταν και αυτοί ένα πράμα... Όλοι έχουν παίξει με όλους ? ΟΚ, δεν έχουμε έναν Templeman ή έναν Quincy Jones, αλλά δεν κολλάμε στις... λεπτομέρειες.

Ναι (χωρίς περιστροφές), αλλά... Εδώ έφερες ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα της ανεκτικότητας (και της αστικής ευγένειας να το πω; Ενοχικού συνδρόμου να το πω; ) της Δημοκρατίας. Δεν νομίζω ότι πρόκειται περί "λάθους"- τουλάχιστον όχι για όλους. Είναι δεδομένο ότι έχεις απέναντι σου έναν εκπρόσωπο ενός ολοκληρωτισμού, αλλά παρότι ο απώτερος σκοπός του είναι ο αφανισμός αυτού που πρεσβεύεις, επιλέγεις να τον καταστήσεις "ομοτράπεζο" σε μια διαδικασία την οποία επί της ουσίας δεν πιστεύει. Αυτό είναι IMHO το "παράδοξο της Δημοκρατίας". Αυτή η... αγωνία μη και δεν φανεί δημοκρατική στα μάτια κάποιων που ουδεμία σχέση έχουν με τη Δημοκρατία. Και αν η Δημοκρατία είναι το "παιχνίδι μας", λόγω αυτού του παράδοξου, πολλές φορές χάνουμε στο "παιχνίδι μας".

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο... Είναι ζωτικής σημασίας. Μαζεύτηκαν πολλά κάτω από το "χαλί" και αν συνεχιστεί θα... γλιστρήσουμε. Όπως έλεγα νωρίτερα στον Νίκο, με "τρομάζει" αυτή η αίσθηση εφησυχασμού που μας δημιουργούν κάποια που θεωρούμε "δεδομένα". Μόνο έτσι δεν είναι.

Αγαπητέ Ali, γράφεις πολλά και ενδιαφέροντα, μένω όμως σε αυτό- το θεωρώ "ταμπακιέρα"... Γιατί λοιπόν; Οι αφετηρίες τους είναι διαφορετικές. Το trigger είναι μοναδικό ανά περίπτωση. Κάποιος μπορεί να βρέθηκε στα "κάγκελα" μετά από μια ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση. Άλλος διότι το βιοτικό του επίπεδο συμπιέστηκε από έναν παράγοντα που μπορεί να σχετίζεται με την "πράσινη μετάβαση". Κάποιος τρίτος γιατί έχασε τη δουλειά του από κάτι που μπορεί να σχετίζεται με την "παγκοσμιοποίηση". Οι αφορμές είναι υπαρκτές, όπως και η έλλειψη λύσεων που οδηγούν τα υποκείμενα μας στην "ριζοσπαστικοποίηση" Για κάθε περίπτωση λοιπόν, (μέσες- άκρες) υπάρχει και μια εξήγηση. Θεωρώ ότι κοινός παρανομαστής τους είναι η οργή. Και η πορεία τους προς αυτή την "ριζοσπαστικοποίηση" γίνεται σταδιακά. Το ένα "φόρτωμα", οδηγεί στο επόμενο και λειτουργεί συσσωρευτικά. Και εδώ είναι που εισέρχεται ο λαϊκιστής. Θεωρητικά κατέχει τις λύσεις δια πάσαν νόσο... Πρακτικά, καμία. Βέβαια, ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι, ο λαϊκιστής λοιπόν είναι άχρηστος, αλλά εκ του αποτελέσματος και ο δημοκράτης είναι ομοίως άχρηστος, αφού αδυνατεί να λύσει προβλήματα που δημιουργούν δυσαρέσκεια. Και εδώ φτάνουμε στην ουσία του πολιτεύματος μας και του θέματος μας. Ο πολίτης... Όχι ο ψηφοφόρος, όχι αυτός που κουνάει σημαιάκια... Ο πολίτης λοιπόν, δεν πιστεύει στην... ματαιότητα. (Θεωρητικά) έχει αντίληψη, κρίση, είναι εκπαιδευμένος σε βασικές έννοιες (και πολιτικές και οικονομικές) και είναι αυτός που θα επιβάλει τις αλλαγές - κατά κύριο λόγο με την ψήφο του. Όμως όταν ο πολίτης είναι "πολίτης" και δεν έχει τα απαραίτητα "εφόδια συμμετοχής" στη διαδικασία, τότε οι "σειρήνες" βρίσκουν ευήκοα ώτα. Ζούμε στην Ελλάδα, ζήσαμε το δημοψήφισμα του 2015. Τι και αν η λογική, η γνώση βασικών οικονομικών κανόνων δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας για το τι θα ακολουθούσε, για το πώς θα ήταν η ζωή εκτός ευρώ, που θα έφτανε ο πληθωρισμός... Οι "σειρήνες" κατήγαγαν περιφανή νίκη... Για να μην πλατειάζω, οι πολιτικές πάντα πρέπει να αλλάζουν και να εξελίσσονται μαζί με τον κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται. Και καθώς το σκηνικό ετεροκαθορίζεται, το πολίτευμα μας, ενίοτε, θα πρέπει να κάνει κάποιες μικρές "εκπτώσεις" στη Δημοκρατία για να μην δίνει αφορμές στις "σειρήνες". Και το εξηγώ για να μην παρεξηγηθεί (γιατί ακούγεται κάπως): Το όρια στη Δημοκρατία δεν μπορούν να είναι "λάστιχο" και κυρίως σε θέματα που θα οπλίσουν αλλότριες φαρέτρες. Ανεκτικότητα, κατανόηση, ανθρωπισμός, ανοχή, σεβασμός δικαιωμάτων (ναι, είναι αξίες μας), αλλά όχι "ξεχείλωμα". Διότι κάπως έτσι ανοίγουν οι "κερκόπορτες" στις πάσης φύσης "σειρήνες".

Εμένα πάλι σύντροφε κεντρώε, αυτό με "τρομάζει". Αυτή η πεποίθηση ότι το "κάστρο είναι άπαρτο". Δημιουργεί έναν εφησυχασμό, σε κάνει numb, σου αφαιρεί το χρόνο αντίδρασης... Ναι, μεν η Γαλλία είναι θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, όμως μέσα σε 15 χρόνια το περιθώριο που εκφράζει η (κάθε) Λεπέν, βρέθηκε στο προσκήνιο και διπλασίασε (και βάλε) τα ποσοστά του. Και εδώ δεν μιλάμε για συγκυριακό φαινόμενο, μια στιγμιαία έκφραση οργής. Το φαινόμενο εξελίσσεται γραμμικά και ανοδικά. Enemy at the gates... Εδώ δεν βάρεσαν "καμπανάκια", χτύπησαν όλες οι καμπάνες της Notre Dame. Και ας μην ξεχνάμε ότι "ο εντός των τειχών εχθρός", δρα ως "πέμπτη φάλαγγα" του πραγματικού εχθρού. Και εδώ είναι που έχουμε το πρόβλημα: Αν πας να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του- ας πούμε να το καταστείλεις- θα κατηγορηθείς ότι έγινες όμοιος με αυτόν που μάχεσαι (άρα όχι Δημοκράτης). Και κάτι ακόμα: Έννοιες όπως "Διαφωτισμός" και "ευρωπαϊκή Δημοκρατική συνείδηση"- πολύ φοβάμαι- στην εποχή των social media για τους πολλούς είναι από άγνωστες ως αδιάφορες. Bottom line: Αυτό που ίσως να αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, είναι αυτό το απόλυτο fusion ανάμεσα στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος. Σε θεωρητικό επίπεδο, τους χωρίζει άβυσσος. Όμως τους ενώνει απόλυτα η ακόρεστη επιθυμία καταστροφής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της "παγκοσμιοποίησης", κλπ. Θεωρητικά, τα δύο άκρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες, όμως (πλέον) χρησιμοποιούν ταυτόσημη ρητορική και σαφέστατα αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα- να γκρεμίσουν τις αστικές Δημοκρατίες μας. Οι μεν στη θέση τους θέλουν να εγκαθιδρύσουν τη σοσιαλιστική (φρ)ουτοπία, οι δε να αποτινάξουν από επάνω τους την παρακμή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας μια "βιταλιστική" απολυταρχική δυστοπία. Όσο τα "τσανάκια" τους ήταν ευκρινή και μοιρασμένα, όλα καλά... Όμως όταν ακούς από αριστερά και (άκρο) δεξιά- υποτιμητικά- περί "συνταγματικού τόξου", εκεί αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα. Αυτή η ταύτιση ελοχεύει κινδύνους. Μπορεί να πηδήξαμε το μαντράκι τώρα (και αναφέρομαι στον Μακρόν), όμως δεν θα το έπαιζα στάνταρ 1 ότι στις επόμενες εκλογές ο Χ Μελανσόν (ακόμα και έτσι όπως το έπραξε), θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και για να σε κάνω να ανησυχήσεις λίγο περισσότερο: Μαριόν Μαρεσάλ (το Λεπέν το έχει αφαιρέσει από το επώνυμό της). Κράτα τη στο ραντάρ σου...

Πάντως, αφορμής δοθείσης, τους ποιους έχουμε ακούσει να παίζουν με... ποιους, δεν πάει το μυαλό μας. Και εκείνη η εποχή (late '70s), αλλά και αργότερα, βρίθει από κάτι απίστευτα σεσιονιλίκια- σε ότι είδος μουσικής μπορούμε να φανταστούμε. Για παράδειγμα, ο Quincy Jones συνήθως μάζευε την "αφρόκρεμα" σε ότι και αν ηχογραφούσε, ασχέτως καλλιτέχνη και στιλ. Ακούς, πχ μια Donna Summer και από πίσω βαράνε ο Lukather, οι Porcarαίοι, ο Sprinsteen και ο Stevie Wonder να παίζει... τριγωνακι και να κάνει φωνητικά ? Ωραίες εποχές...

Το άκουσες ρε θηρίο; Μπράβο. Μετά από αυτό θα σου πω μόνο τούτο: Unleash τον ροκά που κρύβεις μέσα σου ? (Τζαζούλες τέλος... επιστροφή στο ρουόοοοκ) ?

Ναι (μην φανταστείς ότι το ήξερα, το έψαξα), αλλά χωρίς καμία... μανιβέλα, δεν το καταλαβαίνεις με την καμία ? Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ VH και της NL, πρέπει να ήταν ο Ted Templeman, υπογράφει την παραγωγή του δίσκου και υπήρξε ο επί μακρόν παραγωγός των VH. Το πρώτο τραγούδι δε, που ανέβασε ο sir είναι σύνθεση του Neil Young. Κάτι μάθαμε και σήμερα... Πάντως όταν είδα τον VH στο ρόστερ, είπα "λες να έπαιξε και κάνας... totos", καθότι Lukather & Co έχουν παίξει στα πάντα όλα. Όμως όχι εδώ.

Φίλος εμείς απλοί... μισθοφόροι/εκτελεστές ήμεθα... Ότι πει ο συνθέτης, παίζουμε ? Και sorry, αλλά κανείς από τους 6χορδους φίλους δεν είναι... πανκς για να παίξει αλά Παράγκα- αν και θα είχε πολύ πλάκα να το ακούσουμε κάποια στιγμή ? Και άπληστοι και άπλυτοι... όλα μέσα σε μια πανκς μπάντα Ο cos δεν χάλασε... Βρέθηκε στο στοιχείο του, απλά δεν το είχε εξωτερικεύσει. Τον βοηθήσαμε στο... outing ? Έτσι είναι φίλος, η επανάσταση... επανάσταση, αλλά πώς να πεις όχι στη κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας; ?

Ναι σε όλα, καθότι αυτή είναι και η δική μου άποψη, εξού και σκέφτηκα Steinberger- και για το τρέμολο και για το mobility Όμως η Steinberger είναι ολίγον... φουρναρόξυλο, σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους όχι. Το bottom line είναι ότι ο makam γούσταρε τη ΗΒ και την πήρε- case solved ? Ο πελάτης να είναι ικανοποιημένος φίλος... Τα υπόλοιπα είναι για να συζητάνε κάτι ιδιότροποι... γέροντες ? ΥΓ: Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου και να σε χαιρόμαστε.

Πότε... Πότε θα βρω τους άλλους τέσσερις γέροντες, που θα παίζουμε μέχρι να σβήσει ο ήλιος αυτούς... Την μπάντα που έχει παίξει τα πάντα όλα, για όλους: Για ντράμερ, πληκτράδες, μπασίστες, κιθαρίστες και φυσικά για το κοινό. Ακόμα και στα βαθιά γεράματα θα υπάρχει ένα "διαμαντάκι" στους δίσκους τους.

Εγώ ήμουν έτοιμος να προτείνω μια Steinberger Spirit, η οποία δείχνει up to the task. Αλλά η εν λόγο κυρία είναι κούκλα και κατάλληλη. Οπότε congratulations και καλόπταιχτη.

Βρε ο σοσιαλισμός σε κρατάει fit... για αυτό δεν έχει ασανσέρ ? Αλλά που να σκαμπάσουμε εμείς, τα γκαπιταλιστικά γκουρούνια, από αυτά τα κόλπα τα ζόρικα ?

Φίλος, μιας και έβαλες οβίδεον με την εθνική τηλεπαρουσιάστρια της Κορέας της καρδιάς μας, θέλω να σου πω ότι ο σοσιαλισμός αποδίδει... Όχι για όλους... για την "εθνική" παρουσιάστρια ? Δεν ξέρω αν υπέπεσε στην αντίληψη σου ότι ο εκεί μέγας νταουλιέρης, πριν κάνα- δύο εβδομάδες, της έκανε δώρο σούπερ- ντούπερ διαμέρισμα. Αμ τι νόμιζες... Κάτι ξέρει θα ξέρει και ο Κωστάκης μας και μας "στρέφει" προς τον... σοσιαλισμό ? Αμ τι νόμιζες...

Τι μου θύμισες με αυτό... Πριν από αρκετά χρόνια, έγινε μια noizοσύναξη σε ένα famous κεμπαπτζίδικο στα μέρη του αείμνηστου Dkall- δεν θυμάμαι αν ήσουν. Μόλις ήρθε το φαΐ όλοι οι... γέροντες βγάλαμε και από ένα χάπι: Για χοληστερίνη, για πίεση, για ζάχαρο... you name it ? Το χάπι πήγε σύννεφο λέμε... ?

Οι Ρωμαίοι δεν είχαν το know how, το οποίο κατέχει κατ' αποκλειστικότητα ο grande νταουλιέρης: Όταν ο άλλος δώσει 10... σηστρέσια (τέσσερα σηστρέσια- ένα δηνάριο), να πεταχτεί και να πει, τι 10 εγώ δίνω 20... Και δώρο η ΑΤΑ (οι... γέροντες θα τη θυμούνται). Στο τέλος αυτό που σου δίνει, είναι ένας σπόρος... χαρουπιάς. Να τον φυτέψεις, να περιμένεις να γίνει δένδρο, να βγάλει χαρούπια, να ανέβεις να μασουλήσεις κάνα χαρούπι μπας και ξεγελάσεις την πείνα σου... ? Καλές γιορτές σε όλους και το αρνί με μέτρο (όχι με το μέτρο) ?

Μπααα... δεν νομίζω. Απλά ο σύντροφος Cos σε μανιπουλάρει για δικό του όφελος. ? (Παλιές τακτικές που μαθαίνανε στο... κόμμα) ?

Τα ύστερα του κόσμου... Το ότι ο SF θα γινόταν... bandiera rossa, ήταν κάτι που δεν το είχα δει να έρχεται. Ομολογώ ότι με ξεπερνά ??

Ναι, αλλά εσύ χωρίς μια tele; Πατριάρχης των tele στο "μαγαζί", ο άνθρωπος που τις έκανε mainstream εδώ μέσα, ο απόλυτος υπερασπιστής τους και να μην γρατζουνίσεις μια έστω και λίγο- ανθ' ημών (tele) Γουλιμής (Yamaha); Αυτό ήταν χτύπημα Νίκο μας ? ΥΓ: Πλάκα κάνω... Αλλά πραγματικά δεν το περίμενα. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα διαβάσω tele, αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν μπορούσα να το δω... ?