argytar

Οι κιθάρες αυτού του στυλ έχουν δύο επίπεδα από κάθε πλευρά στο σώμα. Ένα κεντρικό μπλοκ με πάχος 4 εκατοστά και πλάτος 10.5 εκ και τα φτερά ξεκινούν από 34 εκ και καταλήγουν 3. Αυτό σημαίνει ότι τα σκαλοπατάκια είναι 3 χιλιοστά και ότι τα φτερά λεπταίνουν προς τις άκρες. Άκρως... ενδιαφέρον! Τι μαθαίνει κανείς κάνοντας λίγη έρευνα. Επίσης το μανίκι έχει γωνία περίπου 2.5 τριών μοιρών σε σχέση με το σώμα. Προεξέχει δε αυτού κατά 2 χιλιοστά. Άρα, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να κατεβάσω το σώμα κατά δύο χιλιοστά. Παλιά μου τέχνη κόσκινο είχα καιρό να το κάνω, έσκαψα αυλάκια 2 χιλιοστών με το ρούτερ και μετά με σκαρπέλο πλάνη και υπομονή το σώμα ήρθε εκεί που έπρεπε. Σε όλη αυτή τη φάση δεν πρέπει να χάνει κανείς τη μέση γραμμή, οπότε με κάθε αλλαγή την ξανασημείωνα. Σε αυτο βοήθησε η ολόσωμη εκτύπωση που έκανε στο plotter του ο τοπογράφος φίλος Γιάννης. Αφού κατέβηκε το σώμα, σειρά είχε το μανίκι. Με το template του μανικιού τύπου Gibson (scale 24.625”) ρουτάρησα το outline. Έπρεπε μετά να φύγει πίσω με κλίση και να πλανιστεί. Αυτό έγινε με τη βοήθεια του ρούτερ και δύο μεταλλικών δοκών. Το ρούτερ πατούσε πάνω σε μια ειδική mdf βάση που ειπχα φτιάξει παλιότερα για τέτοιες εργασίες. Μετά από το ρουτάρισμα πλανίστηκε και τρίφτηκε προσεκτικά για να είναι ολόισιο. Με τη βοήθεια της ηλεκτρικής πλάνης έδωσα κλίση για το headstock.

Καλησπέρα και καλό κουράγιο σε όλους με σύνεση γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας!! Αυτόν τον καιρό το τηλέφωνο σπάει αλλά οι μετακινήσεις μου έχουν ελαχιατοποιηθεί. Αυτό με έφερε πιο κοντά στο κιθαροεργαστήρι μου. Πριν την καραντίνα μια Τετάρτη πρωί πριν πάω στο ΑΧΕΠΑ πέρασα από Πνοή και Νύξη headquarters για γενικότερο κους κους και κιθαροκάψιμο. Ο Φάνης έβγαλε τη firebird VII που έχει και τζάμαρα θαυμάζοντας το σκάσιμο, το ωραίο μαέστρο τρέμολο και γενικότερα τον τρόπο που καθόταν πάνω μου αυτή η offset. Μετά απο λίγο, κλείσαν τα σχολεία και άρχισε να με τριβελίζει η σκέψη μιας ανάλογης κατασκευής, με κάποια δικά μου mods. O Reverend EZ έχει την one-piece Korina Special που είχα φτιάξει προ αμνημονεύτων (αν θυμάστε το thread θα έχει καμιά δεκαετία). Οπότε, μιας και οι firebird είναι neck through κατασκευές, είπα να την κάνω one-piece για να νιώσω ξανά αυτό το sustain. Δεν είχα Κορίνα στην άκρη όπως θα προτιμούσα, αλλά είχα αρκετό αγιούζ ή obeche οπότε άρχισε η κατασκευή σιγά- σιγά. Ήθελα να βάλω πάνω τον συνδυασμό του Neil Young στην old black, οπότε θα έχουμε έναν Nick Silver Blue Moonlight p90 alnico II στη neck θέση και στη bridge έναν Seymour Duncan SM2-B που πήρα σε άψογη τιμή από το noiz και καθόταν στην άκρη. Αυτός ο συνδυασμός μου αρέσει γιατί ο neck δεν μπουκώνει, βγάζει τη φεντερίλα που θέλω, η μεσαία θέση είναι να την πιεις στο ποτήρι για surf και ο bridge wide open θα δίνει από hard rock μέχρι heavy blues. (Johnny Winter - Allen Collins?) Μια άλλη αλλαγή που θα κάνω, γιατί μου δίνεται η δυνατότητα, είναι να κάνω πιο εύκολη την πρόσβαση στα τελευταία τάστα σχηματοποιώντας αναλόγως το σώμα. Επίσης διαφοροποίησα λίγο το headstock για να μην είναι εντελώς κλώνος Gibson. Θα βάλω τα steiberger tuners γιατί είναι πιο ελαφριά και θα αποφευχθεί έτσι το neck dive που όπως με πληροφόρησε ο Noe13 είναι ένα ξενερωτικό πρόβλημα. To χρώμα θα είναι πράσινο μεταλλιζέ για να είναι ακόμα πιο custom το πρότζεκτ. Όλο νίτρο. Ίσως συμβεί και κάποιο μικρό ρέλικ, θα δούμε. Τέλος θα βάλω πάνω το κομμένο Β5 Bigsby που είχα στη Danae αλλά έχω κρατήσει το bar που μπορώ πλέον να το τοποθετήσω βιδωτά όπου θέλω και σε όποιο ύψος θέλω ώστε να ρυθμίσω τη γωνία πίσω από την tune-o-matic και να έχω πιο σταθερό κούρδισμα και πιο μαλακό action στο τρέμολο... Ξεκινώντας λοιπόν, βρήκα το τεράστιο μαδέρι από πανάλαφρο και ξερό αγιούζ και με τη σέγα έκλεψα από κει μέσα ολόκληρη την κιθάρα με μια κοψιά! Το κσύλο αυτό είναι υπερπανάλφρο και υπολογίζω η κιθάρα να ζυγίζει περίπου 2700 , ούτε καν τρία κιλά με όλα πάνω!

έκοψε δυο χιλιάρικα από τα 250.000 ,δε βγαίνει αλλιώς μάνα μου, τι να κάνει να τη σκοτώσει για ένα κομμάτι ψωμέ;

Ωχ τώρα γλέπω και phantom ομοιότητες

Περιμένοντας τα γριλλς των μπάκερς να έρθουν είπα να σχεδιάσω ένα εναλλακτικό σώμα θα έλεγε κανείς με σαφείς επιρροές backlund.... λέω να κάνω φουτουριστική oddball

nope. Διάβασα ότι ήταν ο Δαπέρης. Ήχος όμως τελείως Santana o Γαρύφαλος. Εδώ στη αρχή εξηγεί ότι έπρεπε να βρούνε τις κιθάρες τις Les Paul και τα Hommond για να βρούνε τον ήχο του Santana που ψάχνανε.

δεν αντιλέγω! Για αυτό τη βλεφαριάζει αμα δεις και ο Βλάσσιος! Μπορεί να της είπε μετά «κοριτσάρα μου;»

Φοβερός και τρομερός Βλάσσαρος! Η μπάντα πάντως παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά , αν και στην ταινία αντιμετωπίζονται ως αστείοι αυτοί οι γεγέδες αν κρίνω από τα καραγκιοζιλίκια του πρωταγωνιστή. Soul sacrifice

εδώ φαίνεται πάντως το χέντστοκ το καλό το πρόστυχο και μπλουζολικάρει ωραία ο Κιουρτς. Να ταν τα νιάτα δυο φορές. ..εκεί που έβλεπες στις ελληνικές ταινίες κάτι ομπσκιούρια και οδδμπωλ του κερατά πάρε μια πενηνταεννιάρα στα μούτρα και μη μιλάς. Σοκαρίστηκα λίγο αλλά χάρηκα κιόλασς

Ααααααα για αυτό χτες που πήρα ένα tuning stabilizer και ήρθε σε φάκελο από Αμερική ήταν τελωνειακώς ελεύθερο... Good to know. Ήταν όμως μικρό εξαρτηματάκι που χωρούσε σε φάκελο. Αν σου στείλουν πχ έναν μαγνήτη στρατ χύμα χωρίς κουτί θα ισχύει το ίδιο...?? Θα δείξει...

Μπράβο παίκτη μεγειές!!

Ευχαριστούμε! Πολύ χρήσιμο και σύντομα θα το βάλω σε εφαρμογή! Άψογος για άλλη μια φορά!

Kάτι σαν Mylar λενε βαζανε αλλα δεν μπορω μα το βρω το πιο κοντινο που βρηκα ηταν μπρουτζινο κοσκινο φιλτρο λεπτο.... παντως το γριλ με αρεσε και μενα, αν και ίσως μπιχλιάσει με τον καιρό.... θα δείξει! Thanks φίλε καλή ιδέα! Έχω ξαναπάει εκεί και είχαν ακριβώς αυτο που ήθελα. Τότε ήταν φύλλα χαλκού.

Γυάλλισα τα raw covers με glanol και κότσαρα και λίγο γριλ κλοθ είναι αρκετά οδδ για οδδμπωλλ;; ξέρει κανείς πού να βρω gold foil??

Προς το παρόν πίνουμε ένα Paddy στο Public για τα χρόνια πολλά!! Χρόνια πολλά John!! ΠΟΛΥ ωραίο ξύλο το φλαμούρι/basswood Κονόμησα και γω καμιά τεσσάρα σώματα τρικολλητά ελαφρά στεγνά. Οπότε νομίζω ότι θα παίξει μια στεγνή αντιγραφή! Ειδικά το μανίκι με 40.7χιλιοστά εύρος και παχιά πλάτη είναι ΤΑΜΑΜ!!!

Tα nickel silver καπάκια ήρθαν και δεν είναι διόλου άσχημα για oddball build!! Τώρα περιμένω και την μπρούτζινη έξυπνη σίτα να τοποθετηθεί από κάτω για να γίνουν gold-foil-esque! Εδώ η γραμμή είναι λεπτή, θέλει προσοχή, μπορείς να πας από vintage oddball, μέχρι monolith heavy metal με το look των μαγνητώνε! Για παράδειγμα, σε απλούς μαύρους μπάκερς το αποτέλεσμα είναι λιγο... industrial. To θες το κατιτίς σου από κάτω... Οπότε κάτι τέτοιο, αλλά σε χρυσό.

Τέλεια!! Δες το και θα δεχτείς ερωτήσεις!!! Δε με λες τα temps παίζει να τα κάνεις εστω ένα αουλαην σε Α3 και να μου τα ταχυδρομήσεις;;; ΑΝ και Οποτε εχεις χρονο !!!

Σίελος τρέχει στο πηγούνι!!!! Σε παρακολουθώ να ξες! Ψαρόκολλα θα βάλεις; Βάζαν τότες! Τα τεμπλεητς μπορούμε να τα αντιγράψουμε; Ακόμη καλύτερα τα έχουμε σε κανένα .cad???

Μερικές ακόμη σκόρπιες φωτοζ από την επισκευή. Στο τέλος έπαιζε σαν κανονική κιθάρα γιατί το action έγινε ανθρώπινο. Επίσης να ξαναπώ ότι ο μαγνήτης μου έκανε φοβερή εντύπωση, άνετα θα έβαζα κάτι παρόμοιο σε κάποιο πρότζεκτ μου!

Απίστευτη ιστορία!! Καλό!! Το σημειώνω!! Αραίωση titebond με νερό!! Μπορεί να αντιστρέψει κανείς την επισκευή αυτή αν τον λένε Pete Townsend! Λάθος μου , είχα την εντύπωση ότι συνδέονται με κάποιον τρόπο στην παραγωγή ηλεκτρικών κιθαρών(ε)! Νομίζω ναι μέχρι να δοκιμάσω να κολλήσω ταστιέρα από την αρχή και επινοήσω καινούριες βρισιές!!! Εκεί εγώ τουλάχιστον θέλω run time!!

Νομίζω ότι είναι πολύ δυνατή φίλε μου! Θα το επιβεβαιώσει και ο Φάνης που επισκευάζει παλιές προπολεμικές Martin και την έχει παντιέρα!

Θα έπρεπε να είναι αντιστρέψιμη σε τέτοιο όργανο... δεν είμαι επαγγελματίας. Αν έβαζα την κόλλα ελλειπώς ή υπερβολικά; Αν δεν έσφιγγα καλά; Αν δεν ήθελε σφίξιμο αλλά γέμισμα; better safe than sorry! Επίσης ήταν μια άριστη ευκαιρία να μάθω να την δουλεύω σαν vintage-ο-λάτρης που είμαι. Μου άρεσε το πόσο ρευστή είναι σαν νεράκι σχεδόν και εισχωρεί καλά. Δεν ξέρω αν έχω το ίδιο skill με την pva εγώ προσωπικά. Και γράφει τώρα κάποιος που χρησιμοποιεί titebond σχεδόν για τα πάντα! ?

Αφού έγιναν όλα αυτά, ήρθε η ώρα για νέο levelling στα τάστα. Αφαίρεσα το zero fret για πιο σωστή δουλειά. Επειδή η κιθάρα ήρθε στα ίσια της με την κόλληση σχεδόν με τρεις χεριές φάνηκε να ισιώνουν όλα. Με λίγη επιμονή, διορθώθηκαν μικροατέλειες υψών των τάστων και ήρθε η ώρα για crowning και γενικότερο fret dress. Το zero fret ξανακολλήθηκε με τη βοήθεια του εργαλείου jaws του stew mac. Με το βραβευμένο fret rocker του Έλληνα GMI ελέγχονται τα τάστα και περνούν και αυτόν τον έλεγχο. Ώρα για χορδές, σφίξιμο truss rod και πέρασμα χορδών. Ο ήχος μου άρεσε πολύ! Στρογγυλότατος!! Πάρτε μια ιδέα μέσα από έναν Marshall Class 5! O SF την παρέλαβε μετά από ένα playdate των παιδιών μας και νοϊζοκαφέ οπότε παραλαμβάνει και τη σκυτάλη για να μας πει πώς του φάνηκε , να δώσει κλιψ κλπ!! Πάντως , αν δεν είχαν ξεφύγει τόσο σε τιμή άνετα έψαχνα το ebay για να πάρω και εγώ μία! Σκέφτομαι να την αντιγράψω έστω! Σίγουρα πήρα ιδέες γι την oddball που ετοιμάζω!!

Η κόλλα καθαρίζει πανεύκολα λίγα λεπτά αφού τη βάλεις που γίνεται σαν κρύο gel. Απλά σκουπίζεις με ένα πανάκι και εξαφανίζεται. Επίσης δε λεκιάζει το ξύλο οπότε μπορείς άνετα να βάψεις από πάνω μετά με ανιλίνες κλπ. Πολύ χρήσιμο ειδικά αν κολλάς flame maple καπάκια και πας για εντυπωσιακό stain. Αφού κόλλησα και καθάρισα, πλάνισα στον ταινιολειαντήρα για να έρθει ολόισια το heel και να είναι έτοιμο για βίδωμα πάλι στο σώμα. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Crucianelli ήταν οι Lexus της Eko. Τρικολλητό maple μανίκι με κόντρα νερά, lux μαγνήτες, lux φινίρισμα. Πανάλαφρο σώμα. Ωραίο hardware που αντέχει στο χρόνο. Μια χαρά κούρδισμα κρατάνε τα κλειδιά και η γέφυρα δίνει όγκο και σκάσιμο στον ήχο.

Βάζοντας ένα σφιγκτήρι βλέπω ότι ερχόταν πολύ καλά οπότε και αποφασίζω να τα κολλήσω. Στέλνω τις φωτό στον Φάνη Πνοή και Νύξη και προτείνει ψαρόκολλα για το λόγο ότι τέτοιου είδους φτιαξίματα σε vintage όργανα μόνο με ψαρόκολλα ή hot hide glue είναι αναστρέψιμα διότι με τη θερμοκρασία η κόλλα αυτή ενεργοποιείται και πάλι. Αντιθέτως άλλες ξυλόκολλες πρέπει να αφαιρεθούν τελείως και άντε κάντο αυτό μέσα από ρωγμές! Για καλή μου τύχη είχα τον ευσεβή πόθο να χρησιμοποιήσω ψαρόκολλα κάποια στιγμή, οπότε μου βρισκόταν πρόχειρο ένα σακούλι που πήρα κανα-δυο χρόνια πριν από τον Σοφιανό στη Θεσσαλονίκη. Μπαίνω λοιπόν να διαβάσω επιτέλους για το τι και το πώς και ενθουσιάζομαι με το πόσο εύχρηστη θεωρείται, πόσο δυνατή και πόσο καλή για ήχο! (Ναι το έγραψα αυτό μόλις). Ζυγίζουμε λοιπόν τους σβώλους και βάζουμε να μουλιάσουν σε διπλάσια σε βάρος ποσότητα νερού. Μόλις γίνει λοιπόν σαν ταπιόκα ή χαβιάρι, το βάζουμε σε μπεν-μαρι να ζεσταθεί μέχρι να γίνει σαν μέλι. Όταν φτάσει τους περίπου 70 βαθμούς είναι έτοιμη προς ΓΡΗΓΟΡΗ χρήση πριν σβωλιάσει ξανά, οπότε θέλει ξανά ζέσταμα. Ο Φάνης μου είπε πως καλό είναι να ζεστάνει κανείς με θερμό αέρα το ξύλο που θα κολλήσει για να επιμηκύνει το run time. Όταν τελειώσεις μαζί της στερεοποιείται και διατηρείται στο ψυγείο για περίπου έναν μήνα. Αν η μυρωδιά της γίνει funky πάει να πει ότι έπιασε μύκητες οπότε φτου κι από την αρχή. Οπότε αφού έκανα τις απαραίτητες δοκιμές, έριξα την κόλλα στη ρωγμή όπου και εισχώρησε εντυπωσιακά σαν νεράκι σχεδόν και αμέσως έσφιξα και άφησα μια μέρα να στεγνώσει. Το ίδιο έκανα και για την χαραμάδα της ταστιέρας που έχασκε.