Θα ήθελα να συμφωνήσω με πολλά απο αυτά που αναφέρεις φίλε μου .
Το marketing πάνω στις jazz κιθάρες την εποχή μας χωρίζεται στους
1.Benedetto που έχει το 1/3 της πίτας
2.http://www.sadowsky.com/ που έχει το άλλο 1/3
3.Gibson,D angelico ,Ibanez,Epiphone,D'Aquisto κλπ που παίρνουν ότι περισσέψει
Αυτές οι εταιρίες ή οι guitar luthiers προσεγγίζουν γνωστούς κιθαρίστες και κλείνουν συμβόλαια (2 -3-5 ετών) με σκοπό την προβολή. Πολλές φορές υπάρχουν και ποσοστά
απο κάθε εμφάνιση του μουσικού (Δημόσια Προβολή οργάνου)
Στην Ελλάδα δύο αρκετά γνωστοί κιθαρίστες που έχουν συμβόλαιο με εταιρία ,απο οτι
μου έχουν πει , σε καμιά περίπτωση δεν τους αφήνουν να χρησιμοποιήσουν άλλη κιθάρα σε συναυλία και σε ανοιχτά μαθήματα.
Όλοι οι παλιοί γνωστοί κιθαρίστες είχαν απλή αντιμετώπιση πάνω στον τομέα της επιλογής οργάνου . πχ
Ο όρος box δεν είναι υποτιμητικός .¨Ετσι ονόμαζαν τις artchtop λόγο του σχήματος και του όγκου. Τα μεγάλα κουτιά είχαν τέτοιο μέγεθος γιατί πρώτο χρησιμοποιήθηκαν
σε Big Bands το 30 και για να ακουστεί το όργανο (χωρίς μέσο ενίσχυσης) χρειαζόταν πολύ μεγάλο σκάφος ( 18, 19) και τρομερά δυνατό παίξιμο. Πρώτος που έβαλε ενίσχυση στο 'όργανο όπως επίσης προώθησε την κιθάρα ως σολιστικό όργανο ήταν ο Charlie Christian .(αν δεν είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος solo flight) μπορεί και να μήν υπήρχαν μουσικοί όπως j.pass, jim Hall. 'Οσο για την κιθάρα του Wes άν υπάρχει η συγκεκριμένη (που ο ίδιος έπαιζε) μπορεί και να κοστίζει σήμερα όσο μια Ferrari 8).
Οι περισσότεροι επέλεγαν φθηνές gibson για λόγους όπως.
1.Η τιμή τους Es 175 = 175 δολάρια
2.Laminated, Εχει πολύ καλύτερη ατάκα στη νότα ή punch στον ήχο , Παίζει παντού και πάντα το ίδιο (δεν επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες )
Ενας απο τους πρώτους που άρχισαν για βιοποριστικούς λόγους να διαφημίζουν με συμβόλαιο ήταν ο Joe Pass που έπαιζε με μια Ibanez για δέκα χρόνια που στην πραγματικότητα δεν του άρεσε .Θεωρούσε οτι ο ήχος της κιθάρας δεν ήταν παχύς .
http://www.jazzguitar.be/joe_pass_guitar.html
Σίγουρα οι περισσότεροι από τους μουσικούς που εμείς θαυμάζουμε ήταν και είναι όλη μέρα μέσα στους δρόμους προσπαθώντας να κλείσουν μια δουλειά, πολλές φορές δίνοντας και λίστα πελατείας.Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαμε να τους κατηγορήσουμε αρνητικά.
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπως
1. Metheny που γεμίζει στάδια και παίζει με ότι θέλει χωρίς να χρειάζεται να διαφημίσει
για να κερδίσει κάτι παραπάνω .
2. Μουσικοί όπως ο Ted Greene ή και Mick Goodrick που ήταν αφοσιωμένοι και 100%100 δοσμένοι στην μελέτη και δεν τους ενδιέφεραν οι κιθάρες .Ο πρότως μπορεί και να είχε 1000 βιβλία αρμονίας και τα περισσότερα από αυτά να τα είχε μελετήσει.(αν σας ενδιαφέρουν οι ακκορντομαχίες αυτό είναι η βίβλος
Alfred Ted Greene Chord Chemistry Guitar Book Standard)
Για να δώσω ένα τέλος σε αύτα που λέμε ,πραγματικά κιθάρες όπως οι Benedetto ποιο
συχνά τις βλέπεις στα χέρια πλούσιων παιδιών και σε πασίγνωστους μουσικούς που τις διαφημίζουν ;)
Η κιθάρα που παρουσίασα είναι ελληνικής κατασκευής και βασίζεται στα σχέδια κατασκευής της Benedetto .Την έχω συγκρίνει μαζί με περίπου 40 jazz κιθάρες στη Γαλλία με μάρτυρες τους ίδιους τους καταστηματάρχες και πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα , με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη έχει σύστημα bazz feiten για καλύτερο intonation σε όλο το εύρος της ταστιέρας ;)
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας :)
Αυτά :)