John Goumis

Αν είδα καλά στην ταστιέρα και στο headstock δεν έχουν binding...(καλά όχι ότι έχει καμμιά σημασία) Μου κάνει εντύπωση η τιμή της συγκεκριμένης, δεδομένου ότι σε τέτοια κατηγορία τιμής οι studio δεν έχουν maple καπάκι ( faded μοντέλα ). Επειδή μάλλον είσαι φεντεράκιας ;D , σίγουρα έχεις υπόψην σου ότι οι studio έχουν 50'ς neck profile, που είναι χοντρό μπράτσο, απλά το επισημαίνω και εγώ (εμένα με βολεύει πάντως). Υ.Γ. Οι κιθάρες που παραθέτεις είναι κουκλιά, αλλά αν δεν καίγεσαι και τόσο για την εμφάνιση, πιστεύω ότι αν βρεις μεταχειρισμένη les paul studio της δεκαετίας του '90 και της βάλεις τους μαγνήτες που θες (P-90's) περίπου στα ίδια λεφτά θα είσαι, και θα είναι ένα πολύ καλό deal κατα τη γνώμη μου! :)

Μιας και ο φίλος trolley έκανε πάσα για Pink Floyd (και εμένα μου αρέσει το final cut, αλλά πιστεύω ότι είναι άλμουμ για ακρόαση μόνο όταν έχεις...κάργα Water-ική διάθεση ;D) παραθέτω το επίσης ''αμφιλεγόμενο'' Α momentary lapse of reason Ακούγεται ευχάριστα το καλοκαιράκι σε beach bar με κοκτέηλ ;D Πέρα από την πλάκα, ο δίσκος αν και έχει παραγωγή κάργα '80-ίλα, αν ξεχάσουμε το λογότυπο ''pink floyd'' και το αντικαταστήσουμε με ''David Gilmour'' (αφού στην ουσία πρόκειται περισσότερο για σόλο δουλειά του Gilmour ;D ) δεν νομίζω να μην περάσουμε καλά με τα learning to fly, sorrow (κομματάρα), on the turning away και one slip... Earendil σωστή η παρατήρηση σου για τα κομμάτια του falling.. , εμένα μ'αρέσουν και στο δίσκο..ούτε στο no prayer... θα διαφωνήσω!

Στην μακροχρόνια ιστορία της ευρύτερης rock, έχουν κυκλοφορήσει από τις σημαντικότερες μπάντες-εκφραστές του είδους- πολλές φορές άλμπουμ τα οποία έχουν χαρακτηριστεί από το ευρύ κοινό ''αμφιλεγόμενα'' (και πολλές φορές ''πατάτα'' ;D), είτε επειδή δεν έπιασαν τα στάνταρντς των κλασσικών τους, είτε επειδή όντας καταξιωμένες, ακουλούθησαν μια πιο πειραματική γραμμή πλεύσης! Στόχος του παρόντος thread ΔΕΝ είναι να βγάλουμε το...φτυάρι και να αρχίζουμε να ''θάβουμε'' δίσκους, αλλά το αντίθετο: να ποστάρουμε άλμπουμ τα οποία, αν και στην αρχή είχαν χαρακτηριστεί ''απογοητευτικά'' κ.τ.λ. τελικά να βρίσκουμε ότι μας αρέσουν και δεν είναι και τόσο ''μάπα'' τελικά! Άλλωστε, μετά από κάποια χρόνια από την επίσημη κυκλοφορία, φεύγει η πρώτη ''ξινίλα'' και επανέρχεται η...ψυχραιμία ;D Οπότε ίσως τελικά να μπορούμε να τα κρίνουμε καπως πιο επιεικά! Πείτε αν θέλετε και ένα-δυο λόγια για το εν λόγω άλμπουμ και φυσικά τονίστε τις τυχόν κομματάρες να γουστάρουμε όλοι μαζί!! 8) -Φυσικά τέτοιου είδους θέματα είναι καθαρά υποκειμενικά και ο καθένας λέει απλά την άποψή του!!!- Λοιπόν ας κάνω την αρχή: Dream Theater - Falling Into Infinity Πλέον το μόνο DT που μπορώ να ακούσω ;D Ευθύ, άμεσο, χωρίς ατελείωτα ριφφ σε εφτάχορδη και τεχνικά αλλά ανούσια μέρη...φοβερά ROCK τραγούδια, μελωδία, ακούγεται ΠΟΛΥ ευχάριστα! Ακόμα και τα μεγάλα κομμάτια (new millenium, Lines in the sand (ΣΟΛΑΡΑ)- trial of tears) είναι πολύ ουσιώδη, δεν καταλαβαίνω πότε περάσανε 10 λεπτά! Hollow years (υπέροχη μπαλάντα) You not Me (ροκιά ala Desmond Child)..θα τα γράψω όλα.. Δυστυχώς, μάλλον επειδή η συγκεκριμένη κατεύθυνση ξένισε τους οπαδούς, στην συνέχεια το γύρισαν σε εντελώς metal-oriented φάση για να πάνε στα σίγουρα, με αποτέλεσμα τον διωγμό του Derek Sherinian :'( ...φυσικά οι πιο μεταλάδες θα προτιμούν τον Rudess, δεκτόν, αλλά εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η κατεύθυνση!! Deep Purple - The battle rages on Παντού έχω διαβάσει τα χειρότερα για αυτόν τον δίσκο!! :o Βέβαια, ίσως να μην είμαι πολύ αντικειμενικός, καθώς ήταν από τα πρώτα άλπουμ που άκουσα ever! Ξέρω ότι το κλίμα μεταξύ μελών στο δίσκο ήταν κάπως...αρρωστημένο ;D ,σίγουρα δεν είναι in rock (τί είπα τώρα ::) ), σίγουρα παρουσιάσαν πολλά και ενδιαφέροντα στην Steve Morse-era, αλλά, εκτός της ιστορικής του σημασίας ως το τελευταίο άλμπουμ του mk II line-up, νομίζω ρε παίδες ότι έχει πολύ καλά τραγούδια (καλά για το ''Anya'' δεν το συζητάμε καν) όπως το ομότιτλο, το solitaire, το time to kill, twist in the tail...εγώ πάντως το ακούω πολύ ευχάριστα 8) Judas Priest - Jugulator Εδώ δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα... Αποκλείεται ο βαμμένος priest-άκιας να αποδεχθεί το εν λόγω άλμπουμ (ή μήπως τον ήχο του ή το ότι δεν τραγουδάει ο Halford??). Φυσικά όλοι έδωσαν τα εύσημα στον Tim ''Ripper'' Owens για την φωνάρα του, όχι όμως και τις ευλογίες τους...Η άποψή μου είναι ότι ο δίσκος έχει πολύ καλά κομμάτια, προσωπικά δεν είμαι της άποψης ''Halford ή τίποτα'', αλλά και εμένα ο...''pantera-οειδής'' ήχος δεν μου άρεσε καθόλου (για priest). Κατά τα άλλα, θεωρώ κομμάτια όπως bullet train, burn in hell και άλλα ότι κοσμούν την δισκογραφία των priest, το δε catherdal spires, από τα καλύτερα κομμάτια τους ever... Iron Maiden - No prayer for the dying http://4.bp.blogspot.com/_TgGZ80B5DXU/TEo_wO3L4BI/AAAAAAAAAJ0/GkxKiuOvanU/s1600/Iron+Maiden+-+No+Praying+For+The+Dying.jpg[/img] Θεωρείται το πρώτο απογοητευτικό άλπμουμ των Maiden...καλά λογικό να μην ικανοποίησε αφού προηγήθηκαν 7 δίσκοι-ορόσημα...Αλλά αυτός ο δίσκος έχει μια ''χαλαρότητα'' που μεταφράζεται κάπως σε hard rock, καθώς οι άνθρωποι ''κλάταραν'' από τις περιοδίες, την δημιουργία προοδευτικών συνθέσεων, την εξιστόριση του ''καλού vs κακού'' και του έβδομου γιού του έβδομου γιού κ.τ.λ. κ.τ.λ.... ;D Επομένως αναπόφευκτα το γύρισαν σε πιο απλές φόρμες και το αποτέλεσμα βγηκε πολύ πιο rock! Σίγουρα υπάρχουν 1-2 fillers, αλλά εγώ περνάω φίνα πίνοντας την μπυρίτσα μου ακούγοντας tailgunner, holy smoke, hooks in you, Bring your daugher...(εντελώς κουλό για maiden, αλλά...μαμεί!!)...ε υπάρχει το ομότιτλο το public enema number one και το mother russia για τους maiden-άδες (και εγώ maidenάς είμαι όμως). ;D -Α, και το ''γρέζι'' στη φωνή του Bruce τα σπάει. Αυτά από εμένα προς το παρόν....αν δεν καταθέσετε τα δικά σας, απειλώ ότι θα επανέλθω σύντομα! 8)

Νομίζω εξαρτάται και από το είδος...Πιστεύω ότι σε μια πρόβα δεν πάμε για να ''παίξουμε'' απλά ένα κομμάτι αλλά 1) Για να το ενορχηστρώσουμε (ενδέχεται να είναι στον δίσκο να έχει πολύ ''πλούσια'' ενορχήστρωση - πώς θα το παίξουμε με τα 2-3 όργανα που διαθέτουμε ώστε να μην ακουστεί ''άδειο''? Αντίστοιχα, αν είναι απλό και έχω 2 κιθάρες π.χ., τί πρέπει να παίξει έκαστος ώστε να μην ακουστεί βαβούρα και φορτωμένο??) 2) Να γίνει συνεννόηση όσον αφορά το πότε θα γίνουν τα break, πότε τελειώνουν τα σόλο (σε περίπτωση που δεν θέλουμε να δεσμευτούμε από τα μέτρα του κομματιού), πως θα κλείσουμε ένα fade-out τραγούδι κ.τ.λ. 3) Να έχουμε πάνω κάτω μια άποψη για τους ήχους μας και τις εντάσεις μας (αλλιώς ακούγεται ένας ήχος σε χαμηλή ένταση στο σπίτι κα αλλιώς δυνατά με άλλα 2 όργανα). Επομένως είναι κατά πολύ θέμα ωφέλιμης συνεργασίας για το κατά πόσο μπορούν 2 πρόβες να χαρακτηριστούν αρκετές.

Bye bye babe, it's been a sweet love But though this feeling I can't change And please don't take it so badly Cause Lord knows I'm to blame... If I stay here with you now, things just couldn't be the same Cause I'm as free as a bird now And this bird you cannot change Lord knows I can't change Lord help me, I can't change, I want to fly high, oh free bird yeah ------------> και ακουλουθεί η ΣΟΛΑΡΑ :D :D

Το ποδόσφαιρο είναι ένας τομέας με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ, οι οπαδοί που φανατίζονται είναι πολύ επιρρεπείς στο να γίνουν κατευθυνόμενοι - υποχείρια δυνάμεων ανωτέρων συμφερόντων ,στην άσχημή του μορφή έχει πολλαπλές κοινωνικές επιπτώσεις κ.τ.λ. Απλά ήθελα να δω κατά πόσο άτομα που ασχολούνται - ενασχολούνται με μουσική, ασχολούνται εξίσου ή λιγότερο με αυτό, που δυστυχώς εκτός από θέαμα καμμιά φορά συνοδεύεται από υποκουλτούρα-βία-φανατισμό και άλλα ''καλά''. Η χαλαρότητα και το ωραίο χιούμορ στις απαντήσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι ''θερμόαιμοι'' στη μουσική ευτυχώς... Αλλά κατα τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο, έπρεπε να ανοίξω θέμα ''η συμβολή της πορδής στην μουσική ως μέσο κορύφωσης της μελωδικής έπαρσης μέσα από το πρίσμα του υπεκαπιταλισικού μηδέν'' και να παραθέσω και το αντίστοιχο κλίπ. :) Όχι καμμία σχέση ;D απλά το σκεφτόμουνα και αποφάσισα να κάνω το ποστ όταν ένας φίλος ανέβασε χτες θέμα ''πού πάμε ρε μαμώτο σαν χώρα'' και το πρόβλημα ΔΕΝ ήταν η κρίση, αλλά το ότι ο Κούγιας δεν ανεβάζει κατηγορία την Παναχαική (!!) και το ''ξυλίκι'' μεταξύ μπράβων και θερμόαιμων οπαδών ;D

Γεωργίου speaking?

Δεν ξέρω αν είναι σωστό το συμπέρασμά μου, αλλά έχω την πεποίθηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών δεν ασχολειται και πολύ με αυτό το...''χόμπυ'' (αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι). Η αλήθεια είναι ότι δεν το βρίσκω και πολύ...δημιουργικό ;D να υποστηρίζεις-τρέχεις πίσω από οποιαδήποτε ομάδα anyway, - χωρίς να θέλω να κρίνω τους οπαδούς, μακάρι να έχουν κάποια άλλη δημιουργική ενασχόληση αλλά έτσι όπως τους κόβω τους πιο πολλούς, χλωμό το βλέπω ::) Βέβαια στην αρχή εσφαλμένα σκέφτηκα ότι είναι και πιο ''φθηνό'' χόμπυ από το δικό μας, αλλά μετά σκέφτηκα ότι με τα λεφτά που φεύγουν σε διαρκείας-στοιχήματα-εισητήρια-μπουτίκ άνετα θα μπορούσαμε να αγοράζουμε 2 κιθάρες και ενισχυτές τον χρόνο ;D Σκέφτηκα να κάνω αυτό το δημοψήφισμα μεταξύ ημών για να δω και τhν δικη σας άποψη. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιοι που έχουν 2 παράλληλα πάθη (μουσική-ποδόσφαιρο) και ούτε ξέρω αν μπορούν από εδώ να βγουν...ασφαλή συμπεράσματα αλλά νομίζω it's worth a shot... ::) Διευκρινίσεις: 1) Ανεξαρτήτως μουσικού επιπέδου, μην κολλήσετε να ψηφίσετε, ακόμα και αν είστε εντελώς αρχάριοι. Πιστεύω ότι η μπάλα δεν πολυενδιαφέρει όχι μόνο τους μουσικούς αλλά και τους μουσικόφιλους (άρα μελλοντικούς μουσικούς ;D ) 2) Άλλο παρακολουθώ μπάλα και άλλο παίζω. Αν σας αρέσει να αθλείστε, είτε παίζοντας μπάλλα είτε μπάσκετ κ.τ.λ. είναι πολύ καλό, αλλά το συγκεκριμένο θρέντ έχει θέμα (φαίνεται κιόλας) καθαρά τον οπαδισμό. EDIT : επειδή δεν μου εμφανίζεται η ψηφοφορία όπως την ήθελα (μάλλον υπέρβαση επιτρεπόμενων χαρακτήρων), συμπληρώνω εδώ τις 2 πρώτες επιλογές : 1)''...σε παράλληλη σύνδεση και παίζοντας σχεδον πάντα στοίχημα'' 2)''...πολλές φορές στο γήπεδο αντί στην τηλέοραση.'' Η τελευταία επιλογή που δεν φαίνεται καθόλου ήταν 5) ''Προτιμώ να παίζω μουσική για 90' παρά να χαζεύω μια μπάλλα.'' Σόρρυ....

Δεν θα σχολιάσω τον Chuck Berry, να'ναι καλά ο άνθρωπος και ας κάνει αυτό που τον ευχαριστεί αν υπάρχει κόσμος που θέλει να τον δει έστω και έτσι. Αλλά μιας και αναφέρθηκε ο αείμνηστος Les Paul σε άλλο θέμα, παραθέτω το εξής παράδειγμα-εξαίρεση. Ο άνθρωπος έπαιζε μέχρι τα 90 φεύγα (2 δάχτυλα μόνο λειτουργούσαν υποτυπωδώς) . Άνετα τον έβλεπα με τις ώρες. Μεγαλείο...

Δεν είναι του στύλ μου η μουσική του Αλκίνοου, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα τώρα :)

Καλησπέρα, νομίζω ότι τα τραγούδια χάνουν πάρα πολύ λόγω του κακού μάστερινγκ να το πω, μίξη να το πω..επίσης όταν ακούω την λέξη φανκ, περιμένω να ακούσω από πίσω ρυθμικά με χαρακτήρα, δηλαδή να ''δένουν'' όλο το κομμάτι, να το κάνουν πιο σφιχτοδεμένο ρε παιδί μου, να με ''διαπερνάνε'' (σορρυ για την ποιητική έκφραση δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς). Βέβαια και μόνο που είστε μια ωραία παρέα και περνάτε καλά αυτό τα λέει όλα (εκεί είναι και το νόημα κατά τη γνώμη μου) αλλά για να παρουσιαστούν δημόσια πιστεύω χρειάζονται επανηχογράφηση με πολύ καλύτερη ενορχήστρωση. Καλή συνέχεια! :)

Evilnye, +10000000 για την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ που ανέβασες ;)

Όλοι σας γνωρίζετε το μαραφέτι που κρεμάς στο λαιμό και σου επιτρέπει να παίζεις φυσαρμόνικα παίζοντας παράλληλα κιθάρα (σε ένα περιοδικό διάβασα ότι είναι εφεύρεση του αείμνηστου κ. Les Paul ). Live σε beach bar, o τραγουδιστης-ακουστική κιθάρα πριν την έναρξη του τραγουδιού ''κουμπώνει'' την κατάλληλη φυσαρμόνικα, απλά την έβαλε...ανάποδα (από την μεριά που βγαίνει ο ήχος) ;D Όταν λοιπόν στο ιντερλούδιο περιμένα να ακούσω την φυσαρμόνικα, τον κοιτάω με απορία και μου λέει ''την έβαλα ανάποδα, παίξε κάτι''. Μπορεί να μην ακούγεται και τόσο αστείο, αλλά για κάποιον λόγο με έπιασε ένα νευρικό γέλιο για όσο διαρκούσε το τραγούδι, με αποτέλεσμα να έχω κοκκινίσει και σε μια φάση μου έφυγαν τα σάλια κάτω ;D Από τότε είχε γίνει inner-joke και σε live προλογούσε το τραγούδι κάπως σχετικά με το συμβάν δεν θυμάμαι πως ακριβώς όμως... Πραγματικά κορυφαία στιγμιότυπα θα βρέιτε στο youtube: TALK ABOUT GET A ''IN YOUR FACE'' TONE ;D ;D ;D

Κατά την ταπεινή μου γνώμη και εμπειρία, επαναλαμβάνω αυτό ανέφερα πιο πριν. Όχι απλά άκου, αλλά ΜΑΘΕ περάσματα-φράσεις-σόλο των ιερών τεράτων του μπλούζ. Καθε ένα από αυτά, θα σε ανταμείψει ώστε να πάρεις έμπνευση και να παίξεις μια δική σου φράση με τον δικό σου τρόπο και το δικό σου συναίσθημα. Δεν αρκεί απλά να ακούς. Εξάλλου αυτό λέγεται ''επιρροές'' που ΟΛΟΙ οι κιθαρίστες έχουν. Στην κιθάρα με τους άπειρους συνδιασμούς φράσεων ανεξαρτήτως μουσικού είδους, τα πράγματα είναι πολλές φορές απλά και κάτω από τη μύτη μας. Πόσες φορές έπαιζα το ίδιο πράγμα, βασιζόμενο στην θεωρία που ήξερα (με συνέπεια να επαναλαμβάνομαι), ακόμα και πολύπλοκο και τεχνικό, ενώ υπάρχουν πολύ απλούστεροι τρόποι και μπορείς να παίξεις κάτι υπέροχο απλά με 2 νότες. Μελέτη λοιπόν (κιθαριστική, όχι ''ακουστική'') στους μεγάλους των μπλούζ, οι οποίοι επίσης είχαν τις δικές τους επιρροές από τους μεγάλους της εποχής τους.

Ναι, αλλά αυτό είναι το vintage...

A παίζει problemo δηλαδή για έβενο? Και εγώ χρησιμοποιούσα πριν καιρό, Dunlop νομίζω, (έχω 1-2 χρόνια να βάλω επειδή δεν βολεύει πλέον, τότε έβγαζα όλες τις χορδές μαζί και βόλευε να ''σαρώνω'' την ταστιέρα), ναί είχε μια γυαλάδα, αλλά υπέθεσα ότι ήταν φυσικό επακόλουθο της χρήσης. (βέβαια πρέπει να βάζεις λίγο δεν χρειάζεται να του γ%% τη μάνα..) edit: το πόστ γράφτηκε πριν διαβάσω την παραπάνω απάντηση

Μωρέ εγώ θα μπορούσα να παίξω το κομμάτι...αλλά φοβάμαι μην έχω την παρακάτω κατάληξη:

Ψιλό-όφτόπικ, αλλά χτες το βράδυ που σέρφαρα γενικά και αόριστα, έπεσε το μάτι μου στο site ''glass door'' όπου υπάλληλοι μπορούν να εκφράσουν ανώνυμα τις απόψεις τους για την εταιρία στην οποία εργάζονται. Στην fender γενικότερα φαίνεται να υπάρχει ένα καλό κλίμα (με κάποιες προτροπές βελτίωσης), σε αντίθεση με την Gibson όπου διάβασα τα χειρότερα -σύμφωνα με το συγκεκριμένο site πάντα- δεν ξέρω ποιά είναι η άποψή σας γι'αυτό...

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε δει το παρακάτω βίντεο, αλλά όσοι δεν το έχετε δει πιστεύω αξίζει...Θ-Ε-Ο-Σ! 8)

δεν είσαι και πολύ κατατοπιστικός... Χτες διάβαζα πολλά παρόμοια θέματα που υπάρχουν στο φόρουμ, για ψάξ'το ;) ναι αλλά άμα μιλάμε για epiphone, μάλλον θα πρέπει να τον ''πληρώσει'' αυτον που θα τους πάρει ;D Εντάξει αστειεύομαι -περίπου- αλλά ψάξε παλιότερα threads, γιατί αν π.χ. μιλάμε για epiphone κιθάρα ίσως χρειαστεί να αλλάξεις και ποτενσιομέτρα κ.τ.λ. Αν είναι Gibson, κοίτα μήπως σου φταίει στην ουσία ο ενισχυτής σου. Έχεις πολύ διάβασμα....

+1....

Καλή η epiphone, αλλά καιρός να μεταπηδήσω σε μια gibson.... (several years later) Kαλή η gibson αλλά κάθε σπίτι χρειάζεται και μια fender strat.... (several years later) Kαλή η fender strat, τόσο καλή που τελικά μόνο μια στο σπίτι δεν αρκεί... (several years later) Ώς συνήθως, καλή η fender strat, αλλά αμαρτία απ'το θεό δεν είναι να μην έχεις και μια όμορφη telecaster να χαίρεσαι πιο πολύ τις fender σου? (several years later) Εντάξει δόξα τω θεώ μια χαρά οι κιθάρες...αλλά γιατί μόνο 2 μάρκες? Κάνα ιμπανεζάκι? Του Steve, του Joe ή του Paul? (several years later) Ρε γαμώτο, τόσο χρόνια περάσανε, πολλές ρέπλικες ήλθαν, περισσότερες απήλθαν...αλλά αυτές οι PRS και οι Suhr φαίνονται φανταστικές.... ...................and the story goes on and on and on and on

Πολύ καλό! Δεν χρειάζεται νομίζω καμμία απολύτως υπόδειξη στα παιδιά, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, απλά να ευχηθώ καλή συνέχεια, και συγχαρητήρια στον παραγωγό που έβγαλε τον καλύτερό τους ευατό (δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο...)

Καλησπέρα παιδιά, νομίζω είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται -σε οποιοδήποτε όργανο- μια σωστή καθοδήγηση, τώρα το ΠΟΣΟ θα διαρκέσει αυτή η καθοδήγηση είναι συνάρτηση πολλών παραμέτρων αλλά κυρίως της δυνατότητας του εκάστοτε παίχτη να αφομοιώνει σωστά τις πληροφορίες και να έχει την πειθαρχεία να τις μετουσιώσει στο παίξιμό του. Επίσης πολύ σημαντικό νομίζω είναι η μεταδοτικότητα του δασκάλου, η οποία δεν συμβαδίζει πάντα με την ικανότητά του στο παίξιμο. Όλα τα παραπάνω γενική άποψη, αφού δεν είμαι ντράμμερ. Ο λόγος της παρέμβασής μου είναι άλλος, αλλά σχετικός με το τόπικ: O ξάδερφός μου, ηλικίας 28, πρόσφατα πραγματοποίησε το εδώ-και-χρόνια-ψώνιο του να αγοράσει ντραμς (ένα ωραίο σετ τάμα, νομίζω του κόστισε γύρω στο 1,5 χιλάρικο). Βέβαια, δεν μπορούσε να τα έχει στο σπίτι στην πόλη, οπότε τα πήγε στο χωριό (1 ώρα απόσταση) και τα βλέπει μια φορά τον μήνα. Πιστεύετε ότι σε τέτοια ηλικία, θα μπορέσει να μάθει να παίζει αξιοπρεπώς? Και όταν λέω αν θα μπορέσει, μην φανταστείτε ότι θα το κάνει....στόχο ζωής, απλά σαν χόμπυ αν θα μπορεί να την παλέψει με μπάντα π.χ.... Εμένα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να του λέω να πάει σε δάσκαλο αντί να τα βαράει ό,τι να'ναι μια φορά το μήνα , και συγκεκριμένα να πάρει μια φτηνή ηλεκτρονική ντραμς ώστε να μπορεί να εφαρμόζει αυτά που μαθαίνει στο σπίτι του στην πόλη...εσείς οι ντράμμερς τί λέτε γι'αυτό? Υπάρχει περίπτωση ένας 28άρης δικηγόρος να μάθει σε τέτοια ηλικία? Δεν λέω να μπορεί να παίξει στα μπουζούκια... (Σημείωση:το ερώτημα είναι πολύ συγκεκριμένο, π.μ. που μου προτείνουν συγκεκριμένο δάσκαλο απλά δεν θα απαντηθούν)

Κατά τη γνώμη μου η ''μαύρη τρύπα'' των πανεπιστημίων είναι η ύπαρξη ΟΛΩΝ των κομματικών παρατάξεων μεσα σε αυτά, που μαθαίνουν από νωρίς-νωρίς στους φοιτητές τις πελατειακές σχέσεις, την παραπληροφόρηση, την ρουφιανιά, την αντισυναδελφικότητα, την αντιδραστικότητα,την ψηφολαγνεία. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει ένας ΕΝΙΑΙΟΣ Σύλλογος Φοιτητών σε κάθε πανεπιστήμιο, αλλά ώς μεσολαβητής αιτημάτων ή και καταγγελιών και όχι χωρισμένος σε στρατόπεδα, ελεγχόμενα-χρηματοδοτούμενα από ΕΞΩΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ δυνάμεις.