John Goumis

Χαίρομαι που σας φάνηκε ενδιαφέρον το βίντεο guys...Aπ'ότι κατάλαβα βέβαια χρησιμοποιεί και τους δυο ενισχυτές ταυτόχρονα γι'αυτό έχει τόσο γεμάτο και ογκώδη ήχο....να μην περιμένουμε δηλαδή με έναν jcm800 (ειδικά χωρίς καμπίνα) και μια LP να βγάλουμε τέτοιον ήχο :'( :'( :'( Βέβαια πάνω απ'όλα αυτό που λέει ο freerock Nα συμπληρώσω: και από την Les Paul, και από την Les Paul... ;D (και εγώ στρατοκαστεράκιας είμαι φίλε freerock, αλλά όπως πολυ καλά ξέρεις και ο ίδιος ο συνδυασμός gibby-jcm είναι κλασσικός και σε τέτοια κομμάτια ΣΚΟΤΩΝΕΙ...) Με lp και flying V παίζει απότι ξέρω (δεν ξέρω για παλαιότερα...) Ελπίζω freerock μετά από αυτό το thread να βάζεις λίγο πιο συχνά την Gibby στο βύσμα... ;D Είδες, μέιπλ μανίκι έχει και του ανθρωπou...κρίμα να έχεις τέτοια όργανα στον πάγκο. Κάπου διάβασα σε παλιό ποστ σου ότι, όντας ''νυμφευμένος'' με στράτ, την έχεις μόνο για καμμιά ''απιστία'' την LP....Αναπληρωματική δηλαδή...έλεος... ;D ;D ;D ;D Όντως ακούγεται πολύ καλά το βίντεο αλλά όπως λέει και αυτός που το ανέβασε, είχε καλή κάμερα (με καλό mic). Ακούστε τα τύμπανα πως ακούγονται...Αυτό φυσικά δεν κάνει τον John Norum λιγότερα παιχταρά.... Kαι εγώ....τουλάχιστον με τους Europe δείχνει πιο Moore-ικός (δεν τον έχω ακούσει σε προσωπικές δουλειές για να είμαι ειλικρινής). Το αποδεικνύουν άλλωστε τα tribute που αναφέρθηκαν παραπάνω (στο βίντεο μόλις τελείωνει το κομμάτι κοιτάξτε τον χαιρετισμό που κάνει στον Moore κοιτώντας ψηλά). Και επειδή το ψιλο-ξεφτίλησα παραπάνω... ;D ;D

Έτυχε να δω το συγκεκριμένο βίντεο και είπα να το μοιραστώ εδώ, πιστευω θα φανεί ενδιαφέρον στους fans των Europe (ή της συγκεκριμένης ''σχολής''), αλλά και λόγω της λιτότητάς του. Τίποτα ιδιαίτερο, όπως λέει και ο ίδιος ''really simple set-up but it sounds amazing''...Πέρα από τις κιθάρες, μια jcm 800 κεφαλή 50watt (του αρκούν όπως λέει, δεν χρείαζεται να ξεκουφαίνεται όλη η μπάντα με 100watt ;D) χωρίς κάποια ''μόντα'' (πέρα από αλλαγή λυχνιών), καμπίνα marshall με 30ari celestion vintage ηχείο, και ένα ΠΟΛΥ λιτό pedalboard που αποτελείται από ένα chorus, το switch channel του ενισχυτή, ένα JD crybaby και το switch για την ενεργοποίηση του delay (st-3000 roland digital delay, που αυτό όλο κι όλο αποτελεί το rack του μαζί με ένα κουρδιστήρι!) και shure 57 μικρόφωνα.... Μου έκανε εντύπωση το λιτό του σετ-άπ....δεν ξέρω αν είναι ο μόνος αλλά από άλλα βιντεάκια που έχω δει έχω ζαλιστεί από το κτηνώδες rig που κουβαλάνε πολλοί διάσημοι παίχτες...

Ωραίο το ποστ του vagelism και καλά έκανε που θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις του με αφορμή αυτές τις εμπειρίες που βίωσε πρόσφατα. Συμφωνώ με το αρχικό ποστ ότι πολλοί ''μεγάλοι'' ξεκίνησαν την καριέρα τους ως κάτι παραπλήσιο με αυτό που σήμερα λέμε street artist. Όμως, νομίζω ότι έχουν αλλάξει δραματικά πολλά πράγματα από τότε. Τότε, αυτοί που έπαιζαν μουσική ήταν ελάχιστοι, 2 ακκόρντα να ήξερες να βαράς που λέει ο λόγος μπορούσες όντως να βγάζεις τα μεροκάματά σου. Και το πιο σημαντικό τότε η μουσική εξελισσόταν, όχι ότι δεν εξελίσσεται ακόμα αλλά τότε έβγαζες δίσκο με μια ακουστική και μια φυσαρμόνικα, ή με έναν ενισχυτή, μια κιθάρα ένα μπάσο και ένα σετ τυμπάνων. Αντίθετα σήμερα σε κάθε σπίτι υπάρχουν από...5 μουσικά όργανα ;D , το μέσο επίπεδο των οργανοπαιχτών είναι νομίζω κατα πολύ ανώτερο από τότε, και φυσικά για να κυκλοφορήσεις κάτι δικό σου, πιστεύω ότι και το καλύτερο κομμάτι του κόσμου να είναι, αν δεν έχει άρτια-τέλεια παραγωγή....δεν... Νομίζω λοιπόν πως σήμερα ο κάθε ταλαντούχος Χαβιέρ μπορεί μεν να κυνηγάει το όνειρό του κ.τ.λ. κ.τ.λ. και πολύ καλά κάνει το παιδί, αλλά νομίζω ότι είναι λίγο πίσω σε σχέση με αυτούς που, έχοντας μια σταθερή βάση, την ψάχνουν με τους ήχους, την τεχνολογία, την παραγωγή κ.τ.λ κ.τ.λ. πέρα από την σύνθεση. Φυσικά οι δεύτεροι έχουν ξοδέψει, η μάλλον επενδύσει πολύ περισσότερα χρήματα από τα 50 ευρώ μιας ακουστικής της κακιάς ώρας...Ταπεινή μου άποψη είναι ότι δυστυχώς έτσι δουλεύει το πράγμα πλέον.... :-\ Πάντως μέσα από το Νόιζ έχω ακούσει-ανακαλύψει καταπληκτικά ακούσματα, όχι απλά σε φάση ''πολύ ωραίο, καλή προσπάθεια'' αλλά μιλάμε για κομμάτια που παίζουν μονίμως στις playlist μου....Ναι, το ότι πήραν τα εύσημα από όλα τα μέλη του φόρουμ δεν συνεπάγεται κάποιας ''εμπορικής'' επιτυχίας...μιλάμε στο myspace έχουν λιγότερα views από την μπάντα μου που είμασταν απλά τραγικοί ;D (τουλάχιστον σε σχέση με αυτούς τους κυρίους... ;D )...που δεν νομίζω κιόλας να τους νοιάζει η προοοπτική ''καριέρας'' αλλά το μεράκι για την δημιουργία και είναι ωραίο που το μοιράζονται εδώ, γιατί αυτο που αποκομίζω από αυτά τα κομμάτια είναι το ίδιο είτε είναι homemade είτε worldwide παραγωγής και δεν με νοιάζει (εκτός αν χρειάζεται κάποιες μικροεπεμβάσεις-διορθώσεις στην μίξη-παραγωγή, αλλά και πάλι..) Αυτά σαν κάποιες σκόρπιες σκέψεις...

Johnkoutsou, νομίζω ότι δεν γίνεται να ''ακολουθήσεις το radius'' όταν μιλάμε για Les Paul, που έχει flat ταστιέρα έτσι και αλλιώς. Aυτό το ''ακολουθώ το radius'' είναι για κιθάρες στυλ fender, που μπορείς να ρυθμίσεις το ύψος της κάθε χορδής ξεχωριστά από τα ''σαμαράκια'' (''saddles'') που έχουν οι γέφυρες της fender. Oι γέφυρες των LP είναι επίπεδες, και ρυθμίζοντας το ύψος της, αλλάζουν ταυτόχρονα και οι χορδές στο ίδιο ύψος. Το action κατεβαίνει γυρνώντας δεξιόστροφα τις 2 βίδες που είναι κάτω από τη γέφυρα.

Ωραίος Πάνο, μου άρεσε :)

Εγώ έχω τον V22...(πληροί και τα 9 κριτήρια). Γενικά δεν νομίζω οποιονδήποτε και να πάρεις από τους ενισχυτές που αναφέρεις - αναφέρθηκαν, να σου βγει...μάπα. ;D ;D Είτε πάρεις τον Bugera, είτε τον Peavy είτε τον Blackstar κ.τ.λ. Ζούμε σε ωραίες εποχές ;D (Παρεπιπτόντως από τους ενισχυτές του thread έχω παίξει και τον HT-20 του hyperpanos, επίσης πολύ καλός, βέβαια θα ήθελα πολύ να τον ακούσω και σε live ή πρόβα...) Άρα εφόσον έχεις και καλό μπάτζετ έχεις πολυτέλεια επιλογών...προσπάθησε αν είναι εφικτό να ακούσεις 2-3 από δαύτους και αυτός που θα σε γλυκάνει πιο πολύ στα καθαρά και στα overdrive, τσίμπα τον.... Υ.Γ. Πάντως επειδή υπάρχει μια ''τρομολαγνεία'' στο νετ για τους bugera, τον ενισχυτή τον έχω 3 μήνες, τον χρησιμοποιώ καθημερινά 2-3 ώρες και έχει κάνει πολλά δρομολόγια με αμάξια, καρότσες ;D κ.τ.λ. στο χωριό, σε live, σε πρόβα (σε εβδομαδιαία βάση)...όταν λοιπόν ανεβαίνεις-καταβαίνεις με τη σκάλα 3 ορόφους με αυτό το πράγμα στο χέρι τόσο συχνά, ε, και ο Σβατζενέγκερ να είσαι, όλο και κάποια...γκέλα θα κάνεις και κάπου θα... βρεις ;) Πάντως ο ενισχυτής φαίνεται γερός και δεν έχει παρουσιάσει κανένα απολύτως πρόβλημα (εντάξει δεν λέω να μην προσέχεις καθόλου ή να τον ρίξεις από τις σκάλες για crash test....). Ξαναλέω ότι ίσως έχεις πολύ καλό μπάτζετ για να πάρεις τον v22 που είναι ο πιο φθηνός. Όμως αν τύχει και τον ακούσεις και σου αρέσει (που πιστεύω θα σου αρέσει) μην φοβηθείς τις bugera internet horror stories...

Μπράβο Πάνο ωραίο ήτανε....Πρώτη φορά από εσένα άκουσα το συγκεκριμένο κομμάτι. Μετά άκουσα και το original, και πιστεύω ότι θα έβγαινε ακόμα πιο ωραίο αν προσπαθούσες να βγάλεις τον ήχο του Joe...προς θεού δεν λέω να βγάλεις ΑΚΡΙΒΩΣ τον ίδιο ήχο, αυτό δεν γίνεται, αλλά ξέρω εγώ σπλίταρε κάνα μαγνήτη, βάλε πιο low overdrive κ.τ.λ. κ.τ,λ.... Πάντως και πάλι ωραίο ήταν :)

Αν είσαι επαγγελματίας μουσικός, αξίζει. Στην Ελλάδα ζούμε...Από την άλλη, αν είσαι πολύ τυχερός μπορεί να παίζεις σε κάποιο live-stage club, όπως ένα που υπάρχει στην πόλη μου και παίζει ένα συνοθύλευμα από pop, AOR, disco, Hip-Hop, rock. Απευθύνεται σε τουριστικό κοινό αλλά έχει την ''νοοτροπία'' του σκυλάδικου (χορεύτριες σε μερικά τραγούδια, 5-6 τραγουδιστές που αλλάζουν μεταξύ των κομματιών, ντουέτα κ.τ.λ.) - και δουλειά σε καθημερινή βάση (δηλαδή πολύ πιο συχνά από τα σκυλάδικα πλέον). Όμως πόσα τέτοια μαγαζιά να υπάρχουν στην Ελλάδα... Πάντως κάτι χιλιοειπωμένο αλλά αληθές: Στα σκυλάδικα (τα απλά σκυλάδια, της γειτονιάς σας, όχι σε αυτά που παίζει ο Ρέμος και ο Κιάμος) είναι 100% πιο επαγγελματίες από οποιοδήποτε rock live-άκι (τις απλές rock μπάντες, της γειτονιάς σας, όχι τους Rolling Stones). Στα σκυλάδικα π.χ. δεν θα ακουστούν ποτέ -''ρε μαλάκες, ποιό κομμάτι να παίξουμε τώρα'' -''ρε μισό, ξεκούρδισα περιμένετε λίγο'' -''αφεντικό, φέρε ένα νερό, δίψασα'' -''θα κάνουμε ένα διάλλειματάκι 10 λεπτών (που θα κρατήσει 20')'' -''θα μπορούσα να έχω μια vodka lemon?'' -''το επόμενο κομμάτι μπορείτε να το ακούσετε στο myspace μας'' -''εε συγνώμη, το παιδί δεν ακούει καλά την κιθάρα του από το μόνιτορ, μπορείτε να το ανεβάσετε λίγο?'' κ.τ.λ. κ.τ.λ. Για να μην παρεξηγηθώ, και εγώ προτιμώ ένα απλό rock live από τα μπουζούκια, αλλά οι επιχειρηματίες που τα έχουν δεν είναι ηλίθιοι, ξέρουν ότι ο κόσμος που ακουμπάει τα ωραία του λεφτουδάκια πρέπει να περάσει καλά χωρίς να βαρεθεί ούτε ένα δεπτερόλεπτο, αλλιώς ''πάνε'' τα μπουκάλια, τα λουλούδια κ.τ.λ. κ.τ.λ. Για να συμβεί αυτό φυσικά, το καλλιτεχνικό προσωπικό από τις χορεύτριες μέχρι τον κιθαρίστα-μπασίστα πρέπει να είναι η επιτομή του επαγγελματισμού. Καμμιά φορά μου φαίνεται ότι μιλάμε για ''ψευτοδιλλήματα'', καθώς λίγοι πιστεύω πληρούν τις προϋποθέσεις για τέτοια ανταγωνιστικά μαγαζιά ούτως ή άλλως....εκτός αν εννούν ως ''σκυλάδικο'' την ουζερί της γειτονιάς τους οπότε πάω πάσσο...

Aπότι βλέπω δεν άρεσαν σε πολλούς τα πλήκτρα...δεν είμαι πληκτράς αλλά δεν μου φαίνεται και τόοοσο χάλια ο ήχος (ίσως επειδή τον συνήθησα live...)...Καταλαβαίνω ότι εδώ είναι φόρουμ και μουσικής τεχνολογίας και όχι απλά μουσικής...αλλά πιο πολύ σαν προσπάθεια ήθελα να το κρίνετε και όχι σαν ήχο, σε εκείνη την συναυλία παίζαμε με line6, behringer ηχεία κ.τ.λ. και ο ηχολήπτης μας ρώτησε 1 λεπτό πριν ανεβούμε στη σκηνή ''θέλετε να σας γράψω'' και του λέμε ''και δεν μας γράφεις...'' Από τότε έχουν αλλάξει πολλά, ο πληκτράς πήρε kurzweil, ο κιθαρίστας πήρε mesa boogie, ο μπασσίστας odyssey, εγώ κιθάρες, λαμπάτο ενισχυτή κ.τ.λ. κ.τ.λ. Αν παίζαμε σήμερα καταλαβαίνετε ότι θα έβγαινε πολύ καλύτερο...ο καθένας έχει ψάξει πολύ και ψάχνει ακόμα τον ήχο του...αλλά και πάλι είναι μια ηχογράφηση που έγινε τελευταία στιγμή. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας που το ακούσατε αλλά επικεντρωθείτε στο μουσικό μέρος παρακαλώ ;D Βρήκα το συγκεκριμένο δισκάκι τυχαία στο αμάξι όταν γυρνούσα από πρόβα με μια μπάντα όπου παίζουμε τις κλασσικές ελληνικές μ@λ@κίες και όταν το άκουσα σκέφτηκα ''κοίτα ρε μαμώτο, δες τι κομμάτια παίζαμε τότε τα φιλαράκια μου και εγώ, ενώ τώρα παίζω χιλιοακουσμένες μακακίες ...''

Η συγκεκριμένη μπάντα έκλεισε τον κύκλο της, πλέον μας χωρίζουν μερικές εκαντοντάδες χιλιόμετρα... Το κομμάτι το ξαναπαίξαμε, όπως και πολλά άλλα floyd μισό χρόνο αργότερα, στο κατά τη γνώμη μου καλύτερο live που έπαιξα ποτέ μέχρι τώρα, με καλύτερο προσωπικό εξοπλισμό, καλύτερο PA - ηχολήπτη, καλύτερη απόδοση όλων, καλύτερο κοινό...αλλά δυστυχώς δεν έχω clips, μόνο βιντεάκια... Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, όπως και τους υπόλοιπους που το άκουσατε. Nestoras....που είσαι ??? ;D ;D

Συμφωνώ 100% με όλο το πόστ σου. Πιστεύω όμως, ότι για να βγει ''throaty'' ήχος, πρέπει να είναι τόσο καλά στημένος ο ήχος της μπάντας και οι ρυθμίσεις της φωνής, ώστε ο τραγουδιστής να ακούει πολύ καλά την ίδια του τη φωνή, για να μπορεί να είναι μέσα στο κομμάτι (και γενικά να ακούει τί λέει, όπως ο κιθαρίστας θέλει να ακούσει τί παίζει). Στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως, ειδικά όσων αφορά τα ''ερασιτεχνικά'' live δεν ισχύει αυτό, άρα ο τραγουδιστής αναγκάζεται να βάλει ''λαρύγγι'' για να κερδίσει σε ένταση και να μπορεί να παίζει σε ίδια ένταση με την μπάντα. Ίσως λοιπόν αυτοί που παρατήρησες ότι το κάνουν, να μην το κάνουν ''ηθελημένα'', αλλά επειδή δεν έχουν τον ηχολήπτη του Πλιάτσικα ;D ;D

Simon, ο drummer μας ;D Όχι και πολύ παλιά, πριν 3 χρόνια. Και είχα κάνει αρκετά lives εως τότε για να είμαι ειλικρινής. Αλλά νομίζω ήταν το πρώτο live που τραγουδούσα εγώ. Δεν είμαι τραγουδιστής φυσικά, μόνο κιθαρίστας, απλά δεν έβρισκα τραγουδιστή οπότε... λέω δεν μαμιέται... ;D Από τότε βέβαια νομίζω έχω ''στρώσει'' κάπως καλύτερα τη φωνή μου....(αλλά και τον ήχο μου...)

Ανακάλυψα χτες αυτό το δισκάκι που θεωρούσα χαμένο, από μια παλιά συναυλία όταν ήμουν φοιτητής....Από χθεσινό thread διαπίστωσα ότι αρκετά μέλη του νόιζ δεν πιστεύουν στην μεταθάνατον ζωή, άρα δεν πιστεύουν στα ιερά και τα όσια και κατεπάκτασην στην ιεροσυλία... ;D Δεν μπόρεσα να το επισυνάψω λόγω μεγέθους (11ΜΒ) μπορείτε να το ακούσετε σε αυτό το λινκ http://soundcloud.com/goumis/5-shine-on-you-crazy-diamond Το κλιπάκι είναι live ηχογραφημένο, όχι από πρόβα. Οι εντάσεις είναι λίγο ό,τι να'ναι (στο θεό η φωνή, στον πάτο κάποιες κιθάρες) αλλά αυτό είναι θέμα μάλλον της ηχογράφησης καθώς στο live ακούγουνταν όλα στη ''σωστή'' στάθμη. Καλή (?) ακρόαση... ;D

Όντως απολαυστικός! Πάντως για την ιστορία, στην πραγματικότητα ο Vai έπαιξε το Caprice No5 του Paganini... ;D ;D (καλά αυτό το περιμένατε όλοι φαντάζομαι...) Ο Ry Cooper έπαιζε τα slide solos του Ralph Macchio ;D

Aν και συμφωνώ και με τα ποστ του LK και του RayDTutto, να σημειώσω πως -οι περισσότερες τουλάχιστον- ταινίες που απευθύνονται σε ευρύ κοινό έχουν κάποιες ''συνταγές'' που αναγκαστικά πρέπει να ακολουθηθούν από το hollywood... Αν η ταινία ήταν καθαρή blues, ο κάμεραν θα μπεκρόπινε συνέχεια και θα έβριζε τον σκηνοθέτη, ο οπερατέρ θα άλλαζε δουλειά και θα γινόταν καπνεργάτης, ο Βάι θα αυτοκτονούσε επειδή θα έπρεπε να παίξει μόνο 2 νότες, ο γέρο-master zen θα πάθαινε κύρωση του ήπαρ κ.τ.λ. κ.τ.λ. και τελικά η ταινία δεν θα έβγαινε ποτέ! ;D ;D

Ο Steven Hawking απαντώντας σε παρόμοια ερώτηση είπε ''είχα μια γεμάτη και ευτυχισμένη ζωή, και έχω κάνει μια υπέροχη οικογένεια'' Σκέφτομαι να κινηθώ σε αυτήν την κατεύθυνση ,βέβαια τώρα προσπαθώ να υλοποιήσω την πρώτη του πρόταση..σε καμιά...20αριά χρόνια λέω να μεταβώ και στην δεύτερη (για να διαιωνίσω και το υπέροχο είδος μου (ευατό μου) ;D)...ελπίζω μόνο να μην μετέφρασα λάθος τον φίλο Steve, και η απάντησή του να ήταν ''είχα μια γεμάτη και ευτυχισμένη ζωή, και έχω κάνει μια μέχρι που έκανα οικογένεια'' ;D Μετά...βλέπουμε :D .

Όντως...και υποτίθεται ότι εδώ οι πιο πολλοί είναι μπλουζάδες, ή τουλάχιστον πιστεύουν στο mojo κ.τ.λ.... ;D ;D ;D :P

Εμένα πάντως η αγαπημένη μου είναι μάλλον η ταινία ''Rock Star''...μου αρέσει που σαρκάζει τα κλισέ των πωρωμένων μεταλλάδων-χαρντροκάδων, το soundtrack είναι ιδανικό για την συγκεκριμένη ταινία, το cast είναι ''φρέσκο'',γενικά έχει πολύ γέλιο...ειδικά η σκηνή που ο πρωταγωνιστής πάει για audition και εκτυλίσσεται μπροστά του η σκηνή της αποχώρησης του original τραγουδιστή που αποκαλύπτεται ότι είναι και gay, είναι όλα τα λεφτά!! ;D ;D Rock Star (film): Audition for Steel Dragon Edit: Ωραία, βλέπω προτάθηκαν και άλλες, πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες! Keep it up!

H ερώτηση βέβαια είναι πολύ γενική, καθώς έχουν βγει πάρα πολλές ταινίες με rock'n'roll θεματολογία και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικού είδους, π.χ. ''αυτοβιογραφική'' όπως η ''Τhe Doors'' ή αυτή με την ιστορία του Cash, η ''(kinda) based on a true story ;D'' όπως η ''Rock Star'', η κωμωδία ''School of Rock'' ή το ''Detroit Rock City'' , οι ''κάφρικες'' όπως ''Little Nicky'' και ''Tenacious D in the Pick of Destiny'', η σαρκαστική ''This is Spinal Tap'', δράμα όπως ''Almost Famous'', ''Hedwing and the Angry Inch'', αλλά και ταινίες βασισμένες σε rock opera όπως το ''The Wall'', ''Tommy'', ''Quadrophenia''... Εντελώς ετερόκλητες ταινίες μεταξύ τους, αλλά με κοινό γνώμονα το rock 'n' roll. Σίγουρα μου διαφεύγουν πολλές, γι' αυτό δεν κάνω κάποιο Poll, εξάλλου δεν ψάχνουμε κάποιον ''νικητή'' αλλά να κάνουμε μια easy going κουβέντα σχετικά με ταινίες rock περιεχομένου που σας άρεσαν ώστε να τις ψάξουμε και να τις δούμε και εμείς... :)

Χτες το βράδυ είπα να δω την εξής ταινία για να χαλαρώσω και να νυστάξω....στην πρώτη σκηνή εμφανίστηκε ο Ronnie James Dio. Ρε παιδιά, ακόμα και σε αυτό το ''γελοίο'' τραγούδι, με έκανε να ανατριχιάσω. Ανέκαθεν μας έκαναν ''πλάκα'' αυτοί οι τύποι με το απίστευο ταλέντο που είχαν. Στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγαν πρόσφατα ο Gary και ο Dio, βασικά ήταν ένα μικρό σοκ, ίσως λόγω της ηλικίας μου, γιατί και οι αγαπημένοι Stevie Ray Vaughan και Rory Gallagher και άλλοι όπως ο Mercury, Cobain πέθαναν πιο νέοι αλλά τότε ήμουν σχετικά μικρός για να τους ξέρω και για να νιώσω αυτό το ''σοκ'' που ένιωσα όταν άκουσα στο ράδιο ότι πέθανε ο Gary... Kαλά, για αυτούς που έφυγαν νέοι και εγώ ήμουν ακόμα...αγέννητος, όπως Hendrix, Morisson, Lennon κ.τ.λ. η αλήθεια είναι ότι δεν ''μου λείπουν'' καθώς ποτέ δεν ''τους έζησα'' ενόσω δισκογραφούσαν και πάντα υπάρχαν στο μυαλό μου ως ένας θρύλος-μύθος ή κάτι τέτοιο...αλλά προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν αν ζούσαν σήμερα, τον Hendrix π.χ. ζαρωμένο και με άσπρο μαλλί να έρχεται να παίζει στην Ελλάδα και ενώ έχει κοσμοσυρροή στη συναυλία την άλλη μέρα οι Ελληναράδες να λένε σε μουσικά φορουμ ''ρε που πάει ο παππούς, ξεφτιλίζεται, σιγά τον κιθαρίστα ούτε ένα αρπέτζιο και tapping δεν έκανε, άντε να αποσυρθεί αξιοπρεπώς ο γέρος κ.τ.λ. κ.τ.λ.'' ;D ;D

Kι' όμως, νoμίζω είναι και modeling ... Παράθεση από το λινκ σου:

Μεγειες Messalion, καλές καλοκαιρινές ροκιές! (όχι δεν έχω ακούσει τον συγκεκριμένο ενισχυτή, αλλά έχω ακούσει καλά λόγια, αν δεν κάνω λάθος εκτός από καλός λαμπάτος είναι και modeling έτσι?) Καλές πενιές (223 ευρώ ελαφρώς μεταχειρισμένος=πολύ καλό deal)

Της έβαλα αυτό το αυτοκόλλητο

Μπράβο! Γ@μ@τος! ;D

Δυστυχώς δεν είμαι, ευχαριστώ για την πρόσκληση :) Σε σχέση με τις ESP ltd πού βρίσκονται? Πιό πάνω? (δεν εννοώ αυτές τις ltd που κάνουν 200+ ευρώ αλλά αυτές που κάνουν 600+ ευρώ)... Μάλλον είχε αυτούς τους μαγνήτες που λες σίγουρα δηλαδή ήταν ένας SD στο bridge (που σπλιταρε κιόλας) και ένας EMG στο neck (ο οποίος απ'ότι κατάλαβα δεν ήταν active) αλλά δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη grassroots έβγαινε ανέκαθεν έτσι ή τους άλλαξε μαγνήτες ο πρώτος κάτοχος (ο πρώην κιθαρίστας των Nightfall) εσύ λογικά θα ξέρεις, ωραία κιθάρα για μεταλ δεν λέω αλλά ήταν BOLT-ON κιθάρα, καμμία σχέση με τον ήχο μιας gibby δηλαδή.... Απ'ότι κατάλαβα οι μόνες κιθαρες LP style που βγάζει η esp που είναι όντως κόπιες gibson είναι οι edwards και οι navigator...oι υπόλοιπες (eclipse, ltd) έχουν σαφή metal προσανατολισμό.... ???