John Goumis

Θυμάμαι πιτσιρικάς κάθε βδομάδα να κατεβαίνω στο δισκάδικο και όταν το επέτρεπε το χαρτζηλίκι, να αγοράζω από ένα δίσκο, είτε επειδή έλειπε από τη δισκοθήκη μου είτε επειδή πήρε 10 στη βαθμολογία σε μουσικό περιοδικό. Είχα μαζέψει αρκετούς αλλά πλέον δεν ακούω σχεδόν κανέναν από αυτούς. :P Είναι όντως ''ιεροτελεστία'' να ανοίγεις το δίσκο, να ξεφυλλίζεις το βιβλιαράκι, να διαβάζεις τους στίχους, τα credits, το setlist κ.τ.λ. Δεν μετανιώνω γι'αυτό που έκανα, αλλά από τότε τα γούστα μου και οι ασχολίες μου έχουν αλλάξει δραματικά. Πέρα από τη δισκογραφία των Maiden π.χ., δεν μπορώ να πω ότι πλέον ακούω το 3% της δισκοθήκης μου (και αν την ακούω, την ακούω για λόγους ευκολίας στον υπολογιστή σε mp3). Έχω κάτι δισκογραφίες από κάτι μπάντες όπως Iced Earth, Βlind Guardian κ.τ.λ. και έχω να τις ακούσω χρόοοονια :o άντε στο τσακίρ κέφι Τheater... Όποτε μπαίνει ο φίλος μου στο αμάξι (τριαντάρισε αλλά αγόραζει ακόμα δίσκους των άνωθεν συγκροτημάτων - όχι τόσο συχνά όσο παλιά βέβαια) και μου λέει ''να βάλε να ακούσουμε το καινούργιο nevermore-slayer-iced earth'' και του λέω ''πέτα το όξω μωρέ, να, έχω κάτι ωραιότατα Purple, Hendrix και Skynyrd που βρήκα σε μια εφημερίδα....'' ;D ;D (Χωρίς καμμιά παρεξήγηση σε αυτούς που τους αρέσουν αυτές οι μπάντες, γούστα είναι αυτά!! :) ) Τώρα πλέον που πιο πολύ μου αρέσει να παίζω μουσική παρά ακούω, σίγουρα το mp3 βολεύει (καλά, δεν το βροντοφωνάζω κιόλας από δω και απο 'κεί...). Τα τελευταία χρόνια επαναπροσδιόρισα το ποιά είναι τελικά τα ακούσματά μου, δηλαδή οι μεγάλες μπάντες των 60's και 70's, και αυτό έγινε χάρη στο mp3 και το youtube (καθώς τα περιοδικά και ο μουσικός τύπος ασχολούνται και προωθούν όπως είναι φυσικό τις νέες κυκλοφορίες). Oνόματα χρειάζεται να αναφέρω? Stones, Beatles, Doors, Purple, Floyd μέχρι Uriah Heep, Bad Company κ.ό.κ. Συγκροτήματα με διαδαλώδης δισκογραφία, και κρυμμένοι θησαυροί που για να τους ανακαλύπτεις απαιτούνται ώρες ακρόασης. Δεν μπορώ πλέον να μπω στη διαδικασία να συλλέγω δισκογραφίες (δεν ξέρω καν αν έχω cd player πλεον ;D ). Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι από μένα δεν θα δουν φράγκο. Τσούπ για το dvd των Floyd, τσουπ για το live των Purple, τσουπ για τo καινούργιο των the Who (ψιλομάπα μου φάνηκε), τσουπ για την signature κιθάρα του Clapton - όχι την gibson ;D (δεν παίρνει ''ποσοστά'' από αυτό?). Πάντως ζηλεύω τους μεγαλύτερους που άκουγαν μουσική στη σωστή εποχή και έχουν όλα τα βινύλια των άνωθεν...προφανώς το downloading θα είναι κάτι άχρηστο γι'αυτούς... ;D Εν κατακλείδι πιστεύω ότι ΟΛΟΙ λίγο-πολύ είμαστε χρήστες ''πειρατικού'' υλικού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες δεν θα πάρουν μία από μας. Θα πάρουν, ίσως όχι άμεσα. Αυτό σίγουρα δεν είναι ούτε καλό, ούτε ηθικό, ούτε είναι λόγος να το πανηγυρίζουμε και να το βροντοφωνάζουμε (όπως ειπώθηκε σωστά, ''τουμπεκί ψιλοκομμένο'' ).

Χτες ξενύχτησα για να δω όλο το ντοκυμαντέρ, πιστεύω αξίζει να το κάνετε και εσείς (ειδικά αν σας αρέσουν αυτού του είδους). ;) National Geographic Earth Making of a Planet clip1 Υ.Γ. Το ενδιαφέρον του ντοκυμαντέρ δεν είναι (μόνο) το πως διαμορφώθηκε ο πλανήτης γεωλογικά - ατμοσφαιρικά- κλιματικά όλα αυτά τα εκατομύρια χρόνια, αλλά πώς ξεκίνησαν και εξελίχθηκαν οι διάφορες μορφές ζωής του πλανήτη για να φτάσουμε εδώ που είμαστε(κάτι που ίσως ο τίτλος του ντοκυμαντέρ δεν τονίζει, γι'αυτό και το υστερόγραφο...).

''Go find yourself'' νομίζω λέει :) ;D Eγώ ως άσχετος από θέματα που έχουν να κάνουν με μίξη κ.τ.λ. θα αρκεστώ στο ότι μου άρεσε και το hammond, ούτε το σόλο δεν με χάλασε (ασχετα αν πειραματίστηκες), και γενικά απόλαυσα το κομμάτι όπως και τα υπόλοιπα που έχει ανεβάσει ο Σταύρος. Congrats! :)

Εμ, ''από μέσα'' πρέπει να χτυπήσεις το σύστημα! :P Ευχαριστώ Πάνο. Όπως πιθανόν σου έχω πει και από κοντά, αυτή ήταν η μοναδική φορά που συμμετείχα σε συγκρότημα που έκανε (κάποιες υποτυπώδεις) ηχογραφήσεις σε δικά του κομμάτια. Προτιμώ τα live όμως, και σε περιμένω όποτε θες να κάνουμε ζωντανό τζαμαρισματάκι. :) ;)

Xαίρομαι που σου άρεσε LK. Δεν έγινε ραδιοφωνική επιτυχία, αλλά έγινε ψιλο-σουξεδάκι σε ''τοπικό'' επίπεδο (στην πόλη που σπουδάζαμε). ;D Ήταν το ''δυνατό'' κομμάτι του συγκροτήματος, όχι υπό την έννοια του ''heavy'' (υπήρχαν και πιο heavy κομμάτια) αλλά ήταν το πιο ''κολλητικό''. ;D

'Αργησες να παραγγείλεις καφέ σήμερα βλέπω... ;D Αναμένουμε και τα υπόλοιπα ;)

To δωδεκάμετρο που ζήτησα τί έγινε? ;D Σούπερ!! Το δοκιμάζω τώρα με τις λιγοστές γνώσεις που έχω...(πιο πολύ ενστικτοδώς μάλλον :-\ ) Πολύ καλή δουλειά. :)

Ένα κομμάτι από ένα συγκρότημα που συμμετείχα πριν κάποια χρόνια. Σχόλια ευπρόσδεκτα. Καλή σας ακρόαση.

Πολύ καλό, αλλά κινείται σε μουσικά μονοπάτια που εγώ μάλλον δεν έχω τις δυνατότητες να ακολουθήσω... ;D Σούπερ αλλά την επόμενη φορά ανέβασε ένα δωδεκάμετρο ;D ;D :P

Αρέσκω! Μπράβο :)

Έχεις δίκιο, γι'αυτό γράφω από κάτω ''ή καλύτερα, όχι το αποτέλεσμα, αλλά η αίσθηση''. :) Πριν μια βδομάδα π.χ. έτυχε να παίξω κάτι σαν support σε φιλανθρωπική εκδήλωση και επειδή δεν είχαν ενισχυτή στο χώρο και δεν είχα όρεξη να κουβαλάω εγώ έναν για μισή ώρα, βγήκα με την πεταλιέρα μου, με την οποία έπαιξε και ένας φίλος και δεν ακούγοταν καθόλου άσχημα η αλήθεια είναι (όταν ήσουν από κάτω), αλλά όταν ήρθε η σειρά μου να ανεβώ πάνω, ανυπομονούσα να τελειώσω...καθώς δεν μου άρεσε καθόλου η αίσθηση. ;D Και δεν νομίζω να μιλάμε για μηχανήματα της πλάκας, αφού μιλάμε για καταξιωμένο κέντρο και μετέπειτα συμμετείχαν κάτι Ιμβριο-αναστασιαδο-αδαμαντόπολοι στη φάση...άρα δεν νομίζω ο εξοπλισμός αυτός να είναι και πολύ χειρότερος από αυτόν που τυχόν θα συναντήσει ο Arael σε ενδεχόμενο live του. Επομένως υποθέτω ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, σαν αίσθηση δεν θα του αρέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι με τις λίγες γνώσεις που έχω επί του θέματος τα έκανα ΟΛΑ σωστά, αλλά ούτε σημαίνει ότι θα τα κάνει σωστά ο Arael που δεν έχει καθόλου εμπειρία στο θέμα. Επομένως (μιας και συμφωνώ με όλο το υπόλοιπο ποστ σου) νομίζω πως καλό είναι όσοι έχουν μεγάλη εμπειρία από modeling να κατευθεύνουν τον OP, ο οποίος δεν θέλει να κουβαλάει πολλά πράγματα μαζί, πώς μπορεί να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα όσον αφορά την αίσθηση, μιας και δεν είναι μαθημένος (τελικός ενισχυτής? προτεινόμενες ρυθμίσεις?). Είναι παρήγορο να ξέρεις ότι το μηχάνημα σου μπορεί να βγάλει θεωρητικά αυτή την αίσθηση, αλλά το θέμα είναι με πόσα ευρώ και πόσα κιλά (στην περίπτωσή μας) παραπάνω μπορείς να το καταφέρεις αυτό. Επειδή εδώ η γνώση μου σε αύτό τον τομέα είναι λίγη, το αφήνω στους ειδικούς. :)

Για ηχογράφηση το εργαλείο είναι ό,τι πρέπει. Για χρήση σε συνδιασμό με έναν ενισχυτή (είτε καρφί, είτε στο fx loop κ.τ.λ.) είναι επίσης ό,τι πρέπει. Τώρα για live μόνο με πεταλιέρα, όσες φορές έτυχε να παίξω με την δικιά μου κατευθείαν σε DI, το αποτέλεσμα ήταν εντελώς ξενέρωτο. :-\ Ή καλύτερα, όχι το αποτέλεσμα, αλλά η αισθηση όπως αναφέρει σωστά ο Genius Loci. Εγώ προσωπικά όμως δεν ενδιαφέρομαι για το αν μπορεί να ξεχωρίσει το κοινό το modeling από το original, αλλά να ευχαριστηθώ εγώ το live την ώρα που παίζω. Καταλαβαίνεις επίσης ότι το να βγάλεις καλό ήχο σε αυτή την περίπτωση δεν θα εξαρτάται πια από σένα αλλά από τον εξοπλισμό του εκάστοτε μαγαζιού (τί κονσόλες, ηχεία, μόνιτορ έχει κ.τ.λ.). Όχι ότι με τον δικό σου ενισχυτή θα ήσουν τελείως ανεξάρτητος, αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειάζεσαι π.χ. μόνιτορ στη σκηνή (σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής) και, ακόμα και αν ο ενισχυτής σου βγαίνει με μικρόφωνο προς τα έξω, όσο να'ναι θα ''γεμίζει'' και ο ίδιος ο ενισχυτής τον ήχο μες το μαγαζί (όπως για παράδειγμα τα αναλογικά τύμπανα, που παρότι έχουν μικρόφωνα, ακούγονται και τα φυσικά όπου και αν βρίσκεσαι και γεμίζουν ωραία τον ήχο). Προσωπική άποψη τα παραπάνω.

Εγώ το κομμάτι το άκουγα μόλις χτες, που το έπαιξε live ένας φίλος μου στο μαγαζί που παίζουμε, στο διάλλειμα (με backing track). Οπότε το backing track το έχουμε, όποτε θέλετε εσύ και ο Ignatios έρχεστε και το παίζετε. ;D

Εγώ είμαι υπέρ της εξέλιξης της τεχνολογίας (και ας προτιμώ τους λαμπάτους και τις στρατοκάστερ :P ) και δεν είμαι καθόλου τεχνοφοβικός. To ότι ακριβώς μπορούμε να ''φιλοσοφήσουμε'' επ'αυτού οφείλεται στο ότι η τεχνολογία μας έχει λύσει κάποια από τα προβλήματα επιβίωσής μας. Και οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι το ίδιο, μπορούσαν να ασχοληθούν με τις επιστήμες τους και την φιλοσοφία επειδή τους το επέτρεπε η αρχαία τεχνολογία, αλλά πάντως τεχνολογία, η οποία τους έκανε την επιβίωση και την ζωή πιο πρακτική ώστε να ασχοληθούν με άλλα θέματα. Ως αντεπιχείρημα περί χειραγώγησης του ανθρώπου σε έναν υλιστικό κόσμο, σκέψου πόσο χειραγωγημένοι και σε τι καταπίεση και σκοταδισμό ζουν άνθρωποι τριτοκοσμικών χωρών. Τέλος, η επιστήμη και η τεχνολογία ως αποτέλεσμα της, είναι η ανάγκη του ανθρώπου να εξελίσσεται και να εξερευνά πράγματα. Σκέψου πως πριν όχι πάνω από 500 χρόνια νομίζαμε ότι όλα περιστρέφονται γύρω από τη γη και πριν όχι πάνω από 100 χρόνια νομίζαμε ότι όλο κι όλο το σύμπαν ήταν ο γαλαξίας μας. Ας μην βλέπουμε την τεχνολογία λοιπόν μόνο ως διευκολύνσεις στην καθημερινή μας ζωή, αλλά και σαν μέσο που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πράγματα για τον ευατό μας, ποιοί είμαστε, γιατί υπάρχουμε κ.τ.λ.

Eτεροχρονισμένη απάντηση στην ετεροχρονισμένη απάντηση...(άλλο ένα κακό του γραπτού λόγου) ;D Σίγουρα, υπάρχουν πολλά τραγούδια που συμμετείχαν στον διαγωνισμό που είναι καλύτερα από τα σουξέ Γκάγκα (π.χ. τα τραγούδα της γείτονος χώρας που παρέθεσα πριν που μου αρέσουν πολύ). Υπήρξαν δε και κομμάτια τα οποία όντως απεικόνιζαν κάποια πολιτισμικά χαρακτηριστικά (είτε οπτικά είτε μουσικά) του λαού της χώρας που εκπροσωπούσαν και ήταν αρτιότατα και πολύ όμορφα, αλλά δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε ούτε με αυτά κάποιας αμερικανής ποπ τραγουδίστριας-διασκεδάστριας ούτε με τους Athena που είχαν εκπληκτική ποπ σκηνική και ηχητική παρουσία στη eurovision. Δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε γιατί για άλλο λόγο δημιουργήθηκαν τα μεν και άλλο τα δε. Διάβασα με ενδιαφέρον τη γνώμη σου και προφανώς συγκράτησες και αφομίωσες τα όποια καλά στοιχεία της eurovision ενώ εγώ όποτε ακούω αυτή τη λέξη πρώτα μου έρχονται τα παρακμιακά τα φθηνιάρικα και τα εύπεπτα στοιχεία που εμπεριέχει (τα όποια θετικά μου έρχονται μετά). Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας όταν ακούμε ένα προϊόν (eurovision) προφανώς είναι διαφορετικό λόγω των βιωμάτων και εμπειριών που έχει ο καθένας μας από αυτό. Εφόσον εμένα μου έχει δημιουργηθεί αυτή η εικόνα, όταν πρόκειται για κάτι εύπεπτο θα το ρίξω σε πιο ''προς δυσμάς'' μεριά, τουλάχιστον να το ευχαριστηθώ. Δεκτόν λοιπόν αυτό που λες περί της εικαστικής και σκηνοθετικής επιρροής της eurovision προς την Αμερική, εγώ δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ή όχι και ίσως η συνολική εικόνα να είναι άλλη, απλά σχολιάζω με γνώμονα αυτά που μπορώ να καταλάβω και να κρίνω ως άμεσος δέκτης. :)

Ετεροχρονισμένη απάντηση στον φίλο bloody: Έχεις δίκιο, για κάποιον ''κιτς'' μπορεί να συγχέεται με την υπερβολή ή την γραφικότητα..για μένα δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό. Είναι το σύνολο. Βλέπεις π.χ. το show του Alice Cooper...τον βασανίζουν, τον αποκεφαλίζουν, αίματα και αλυσίδες επί σκηνής, και αυτός ''ανασταίνεται'' και τραγουδάει το ''no more mr. nice guy''. Πρόκειται για ένα show, όπου η υπερβολή είναι απλα το κερασάκι στην τούρτα, το οποίο θα δώσει άλλη διάσταση στην μουσική, που είναι το κυρίως πιάτο, ειδικά όταν μιλάμε για κομμάτια όπως poison, billion dollar babies κ.τ.λ. Παρά λοιπόν το ''παρωχημένο'' του αίματος και άλλων τέτοιων ξεπερασμένων θεαμάτων επί σκηνής, το αποτέλεσμα για μένα δεν είναι κιτς. Κιτς για μένα είναι κάτι νορβηγικές μπάντες ντυμένες στα μαύρα που παίζουν κανονικό θόρυβο και πατάνε κομμάτια από ωμό γουρουνόπουλο στο κοινό. Ο συσχετισμός μπορεί να μην είναι τόσο επιτυχής, αλλά και τον Marilyn Manson να βάλουμε στον συσχετισμό (ο οποίος μου είναι το ίδιο αντιπαθής με τις εν λόγω μπάντες) και πάλι φαίνεται η διαφορά. Περίπου το ίδιο και με την Gaga, η οποία παρά το απροσδιορίστου alien look της, συνοδεύεται από κομμάτια όπως ''Αλεχχχχάντρο'' ή ''Bad Romance'' - τα οποία ανεξαρτήτως μουσικών γούστων είναι ''υμνοι'' της ποπ -και από ένα πολύ καλά μελετημένο σόου. Τα σούργελα της eurovision που ποντάρουν σε μια φθηνή και υπερβολική εμφάνιση για να προκαλέσουν (μιας και το τραγούδι δεν κλάνει μια) είναι κιτς. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ το θέμα. Και για να μην πάμε απλά σε ακραίες εμφανίσεις, και στις ''σεξι'' εμφανίσεις το ίδιο ισχύει κατ'εμέ. Η αοιδός που ερμηνεύει (με ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ προφορά) τα κομμάτια που παρέθεσε ο Ν. Μαυρουδής, και οι συναδέλφισες διαγωνιζόμενες, φαντάζομαι θα είναι μια από τα ίδια...Να φαίνεται στρογγυλός και γεμάτος ο βύζος :D και ένα σούπερ μίνι, και ας είναι τα κομμάτια σαν να γράφτηκαν στην τουαλέτα. Και όμως την τσαχπινιά και την πουτανιά της J-Lo και της Britney δεν την πιάνουν με τίποτα, γιατί δεν έχουν από πίσω το ίδιο επιτελείο και τα ίδια τραγούδια (μην παρεξηγηθώ, ΔΕΝ ακούω Britney!! ;D )...ακόμα και αυτό το θεωρώ κιτς! :D Σχετικά με τον Μαυρουδή: Καλά κάνει ο άνθρωπος και γράφει όσα γράφει, αφού έχουμε όλοι το δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας. Λίγο και μένα με ξενέρωσε αυτό περί της ''αδράνειας των αριστερών κομμάτων'' αλλά ΟΚ. Το θέμα είναι (παρότι τα κομμάτια που παρέθεσε είναι όντως τα χειρότερα που έχω ακούσει EVER) ότι δεν ''χαλάσαμε'' μόνο εμείς, αλλά και οι άλλοι. Και οι άλλοι GTP εντελώς είναι. ;D Οι εποχές που κατέβαιναν οι Abba στην Eurovision έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Υπάρχουν εξαιρέσεις βέβαια αλλά είναι λίγες, επομένως ο θεσμός είναι που εκφυλίστηκε και όχι μόνο εμείς που στέλνουμε τα εν λόγω άσματα...

Και εγώ βουρ για λαμπάτο θα πήγαινα. Είχα πάρει και εγώ όταν ήμουν σε παρόμοιο δίλλημα, βέβαια είχα τότε ήδη μια πεταλιέρα να μου καλύψει τα εφέ και κάποια πετάλια, αλλά στα live που έκανα το καλοικαίρι (που μου ήρθε ο ενισχυτής) έπαιρνα μαζί μου τον ενισχυτή σκέτο, μου άρεσε πολύ η αίσθηση του plug n' play μπροστά σε κόσμο, να παίζεις rock με απλό, λαμπάτο και καθαρό ήχο. Βέβαια πλέον που παίζω σε πιο εμπορικό σχήμα, μπήκαν και τα εφέ στη μέση, τα οποία τα πήρα από την πεταλιέρα, αλλά κατά 99% των περιπτώσεων χρησιμοποιώ ένα chorus, ένα delay άντε και ένα phaser...αν τα είχα σε πεταλάκια (πόσο κάνουν μεταχειρισμένα όλα μαζί? 80 ευρώ? ;D ) δεν νομίζω να μου έλειπε η πεταλιερα... Βέβαια, το τί μου αρέσει εμένα δεν σημαίνει ότι είναι το σωστό και ότι είναι λάθος επιλογή ο modeling. Απλά στα δικά μου γούστα υπερτερεί ο απλός λαμπάτος. Όσον αφορά κάτι που διαβάζω συχνά τώρα τελευταία, ότι ''πάντα θα χάνεις λεφτά'' γιατί πάντα σε μερικά χρόνια να πάρεις κάτι άλλο, εν μέρει διαφωνώ. Καταρχάς ένας καλός μικρός λαμπάτος (εντάξει να μην είναι και 1 βατ...) πάντα θα είναι χρήσιμος. Στο σπίτι, σε ένα μικρό live, για κάποια ηχογράφηση, ένα jam με φίλους...το ότι σίγουρα θα ψαχτείς να πάρεις κάτι καλύτερο στο μέλλον δεν σημαίνει ότι θα σου αχρηστευθεί ο προηγούμενος ενισχυτής, πάντα κάπου παραπάνω θα χρειαστεί. Το ότι εγώ θέλω π.χ. έναν boogie ή marshall με 4x12 καμπίνα (λέμε τώρα) δεν σημαίνει ότι θα καταργήσω τελείως τον βολικό και απλό μικρό μου λαμπάτο, που εφόσον μιλάμε για ενισχυτή που είναι το Α και το Ω του ήχου, όλο και κάτι θα μου λείψει από το tone του. :) Άν κάνεις συνειδητοποιημένες αγορές, ποτέ δεν ''χάνεις λεφτά'' κατά τη γνώμη μου. Αρκεί να ξέρεις να εκμεταλλεύεσαι αυτά που έχεις. Και εγώ όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν μου αρέσει να παίζω με ήχους πεταλιέρας, με λίγο ψάξιμο έμαθα ότι υπάρχουν κάτι κουμπάκια στην πεταλιέρα ;D όπου μπορώ να χρησιμοποιώ μόνο τα εφέ της, τα οποία είναι και πολύ καλά μάλιστα. Αν την πουλούσα και έμπαινα στο τριπάκι να μαζεύω πεταλάκια για εφέ, τότε ναι, μάλλον θα έχανα λεφτά. ;D

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είναι όχι μόνο σαβούρα, αλλά και πάτσα-βούρα.... ;D ;D Ειδικά από την σκοπιά της δυτικής τηλεοπτικής πρακτικής όπως αναφέρεις. Ναι, σε διαβαλκανιακό επίπεδο οι συμμετοχές μας είναι όντως πάνω από το μέσο όρο. Σε σύγκριση με τη δύση και τις 2 μεγάλες χώρες που κάνουν κουμάντο στα διεθνή ποπ δρώμενα, ο μιμητισμός αυτός οδηγεί σε kitch τραγελαφικές καταστάσεις και 15 (μετρημένα) λεπτά δόξας Ο έλληνας, ο ρουμάνος, ο βούλγαρος, όσο και να χτυπιέται αμερικάνος δεν γίνεται. Ο αμερικάνος είναι που έχει την παράδοση στην βιομηχανία του (τέτοιου είδους) θεάματος και πάντα θα οδηγεί τις εξελίξεις. Όχι ότι το επιτελείο της Lady Gaga δεν είναι gay parade. Είναι και παραείναι. Μόνο που στην αμερική τέτοιες θέσεις τις καταλαμβάνουν οι καλύτεροι, οι οποίοι μπορούν να επιβάλλουν την στυλιστική τους άποψη σε διεθνές επίπεδο, και όχι κάποιοι διορισμένοι gay ενός βαλκανικού κράτους... Ναι, η εμφάνιση της Lady Gaga, του Alice Cooper, των Kiss είναι ακραία, αλλά kitch ΔΕΝ είναι (μην ξενίζετε που βάζω τέτοια ονόματα δίπλα δίπλα...εξάλλου κάπου διάβασα ότι η Gaga θα συμμετέχει στον δίσκο του Alice...). Tίποτα δεν είναι τυχαίο σε όλη αυτή την τεράστια βιομηχανία - οι ανθρωποι και τα επιτελεία αυτά ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν και γι'αυτό άλλωστε επιρρεάζουν το διεθνές ποπ στερέωμα. Ακόμα και το ακραίο ξέρουν να το πλασάρουν με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλεί γέλιο, αλλά θέαμα (βέβαια δεν είναι τυχαία και η μουσική που συνοδεύει αυτό το πακέτο...τα ευρωπαϊκά πο άσματα είναι για τα πανηγύρια μπροστά σε αυτά). Yπάρχουν πάντως κάποιες χώρες που τουλάχιστον το καταλαβαίνουν αυτό και στέλνουν κάποια δείγματα γραφής της μουσικής τους ιστορίας που και που (αφού μόνο έτσι μπορούν να κάνουν κάτι που να δείχνει εντελώς δικό τους που μόνο αυτοί θα μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα, και όχι ανεπιτυχής αντιγραφή της δύσης) και μπράβο τους. Από την άλλη υπάρχουν και ΜΑΓΚΕΣ που έχουν στείλει και μαμώ τα κομμάτια που και κάποια ακούγονται ακόμα και σήμερα (και το αξίζουν) :

Από την δικιά μου εμπειρία με τον συγκεκριμένο ενισχυτή συμφωνώ 100% μαζί σου, αλλά φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι σε Strat κιθάρα ;) (ούτε εγώ έχω βάλει το gain με στράτ πάνω από το 7) ...παρόλαυτά σε κιθάρα με humbuckers το gain είναι ωφέλιμο μέχρι και το 10. ;) Αν κάνεις όμως την μετατροπή ενημέρωσέ με για τα αποτελέσματα αν θες! :) Sorry για το offtopic.

;D ;D

Και εγώ σύντροφε ομοιοπαθής είμαι, με μια les paul studio που ήταν η πρώτη μου κιθάρα. Εγώ δεν είχα την ''χαρά'' να πέφτει για να αποκτά το ράγισμα. Την είδα κατευθείαν ραγισμένη. Έμενε μια χωρισμένη ρουμάνα με την μικρή κόρη της από κάτω μας και μια φορά τη βδομάδα (παρασκευή) βοηθούσε τη μανα μου στα οικιακά. Ήταν πέμπτη και αφού έπαιξα λίγο κιθάρα, την άφησα πάνω στο κρεβατι του αδερφού μου - να ορίστε, βάλαμε και αδερφό στο crash test ;D - (πρόσεχα τα πράγματα μου αλλά λέω πέμπτη είναι σήμερα, δεν βαριέσαι, ποιος θα ξαναμπεί στο δωμάτιο, ας την αφήσω πάνω στο κρεβάτι και ξαναπάιζω όταν γυρίσω). Όταν γύρισα και είδα κάπως πιο ''σενιαρισμένο'' το σπίτι, το μυρίστηκα το κακό. -''Καθαρίσατε σήμερα??'' -''Ναι, τελικά ήρθε σήμερα αντί για αύριο η Στέλλα'' -''..!" Τρέχω σφαίρα στο δωμάτιο να δω αν η κιθάρα είναι ακόμα εκεί που την άφησα...δεν ήταν...την βρήκα ακουμπισμένη στον τοίχο της αποθήκης, με ένα ράγισμα στο headstock. :( Aπό τότε έχω αποκτήσει και άλλες κιθάρες, και όταν κάνω σημάδι λέω ''γαμώτο, κοίτα να δεις''...αλλά μετά θυμάμαι την LP και λέω ''δεν βαριέσαι...μια χαρά είμαστε'' ;D Δεν την πούλησα αυτήν ποτέ αφενός γιατί είναι η πρώτη μου κιθάρα και αφετέρου ότι δεν ξέρω πόσο θα έχανε λόγω ραγίσματος. Τουλάχιστον ανελάβε γνωστός οργανοποιός την δουλειά και πιστεύω ότι παρόλαυτά παίζει μια χαρά και έχει μια ωραίο ήχο. :D

Θα συμφωνήσω με τον freerock, και εγώ έχω την αίσθηση ότι το FR ακριβώς λόγω του ότι κλειδώνει την χορδή σε 2 σημεία για να μην μετατοπιστεί η χορδή και έχουμε απώλειες κουρδίσματος, μειώνεται το μήκος ταλάντωσής της και λογικά αυτό θα έχει επίδραση στον ήχο, ειδικά στον καθαρό δηλαδή που είναι ακομπρεσάριστος σε σχέση με έναν gain ήχο. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν μου έλεγε κάποιος ότι το γνωστό ''σκάσιμο'' μιας στρατ να οφείλεται κυρίως στον τύπο της γέφυρας. Όχι ότι το FR έχει χειρότερο ηχο, απλά είναι διαφορετικό στυλ....

Moυ άρεσε πολύ...Μπράβο Πάνο! ;)

http://www.thomann.de/gr/fender_mustang_i.htm http://www.thomann.de/gr/fender_squier_vint_mod_surf_strat_c.htm ή http://www.thomann.de/gr/fender_squier_vint_mod_tele_special_b.htm Έτοιμος! ;)

Πάνο μπράβο! Εξαιρετικό! ;) Πάνο τσέκαρε τα π.μ. σου... έχω κάτι να σου πω ;)