John Goumis

Συμφωνώ, με όλα τα παραπανω, για μένα οι Maiden ηχάρες είναι το Killers (Τhin-lizzική πανδαισία) Piece of Mind (ηχάρα ηχάρα ηχάρα) και Somewhere in time (ξανά ηχάρα, για άλλους λόγους). Όσον αφορά τα μετέπειτα, μ'αρέσει και ο ήχος στο Fear of the Dark, αν και πολύ γυαλισμένος, ενώ όσον αφορά την μετά reunion εποχή δεν είμαι και πολύ φαν του νέου παραγωγού (Kevin Shirley) αλλά μ'αρέσει κάπως ο ήχος στο final frontier

O Gers είναι καραγκιοζάκος στην σκηνή (σε εκνευριστικό βαθμό) αλλά τουλάχιστον η συνθετική του προσφορά στην μπάντα ήταν πολύτιμη ειδικά στις ''δύσκολες'' εποχές. Ο άλλος ο Murray γράφει ένα κομμάτι κάθε δεκαπέντε δίσκους ;D (και αυτό συνήθως είναι μέτριο, με κάποιες εξαιρέσεις όπως Still life κτλ). Αλλά κατα τα άλλα μαζί σου :)

Σήμερα είναι τα γενέθλια του Adrian Smith, ενός κιθαρίστα που πέρα από τις αδιαμφισβήτητες συνθετικές του ικανότητες, εχει πολύ ωραία προσέγγιση στα σόλο των τραγουδιών που ηχογραφεί. Μπορεί να μιλάει και λιγάκι το fanboy μέσα μου, αλλά πιστεύω αντικειμενικά ότι ο άνθρωπος ''ζωγράφιζε'' στα σόλο του. Έξυπνα, μελωδικά, και γρήγορα μέχρι εκεί που χρειάζεται ώστε να εξυπηρετεί το κομμάτι και την μουσική, και όχι το ''εγώ''. Δεν υπάρχει σόλο του που να μην σου ''μένει''. Νομίζω ότι λόγω της τεράστιας επιτυχίας των Maiden, αλλά και λόγω του ότι υπάρχει και ένας Harris και ένας Dickinson, που θεωρούνται και οι δυο ''τέρατα'' στο αντικείμενό τους, επισκιάζεται και είναι λίγο είναι υποτιμημένος. Για μένα είναι ο τέλειος μελωδικός hard rock/ classic heavy metal κιθαριστας. Δεν μπορώ να βρω κάποιο καλό compilation της προκοπής με τα καλύτερα solos του Smith, αλλά στο παρακάτω βίντεο ο τύπος έχει κάνει πολύ ωραίες επιλογές 8)

O mixerάκιας : Παίζει σε νυχτερινά κλαμπάκια, και βάζει κάτι ''και καλά ψαγμένα'' mix τραγουδιών (αυτά οπου και καλά συνδιάζει 2 τραγούδια σε ένα, για παράδειγμα ακούς το beat από ένα τραγούδι αλλά τα φωνητικά είναι από άλλο), που είτε τα κατέβασε από κάποιον ''συνάδελφό του'' είτε τα έφτιαξε αυτός. Επειδή συνήθως είναι άσχετος από μουσική, το αποτέλεσμα ακούγεται τραγελαφικό αφού σε άλλο τόνο τραγουδάει ο τραγουδιστής του ενός τραγουδιού και σε άλλο τόνο είναι το beat ή ο ρυθμός του άλλου τραγουδιού. Να τον κρατήσω? Όχι βέβαια, αφού όχι μόνο ''πονάνε'' τα αυτιά μας από τις αλλοπρόσαλες, φάλτσες μίξεις του, ο κερατάς αφήνει να παίξει το κομμάτι ΟΛΟΚΛΗΡΟ (και κατα το οποίο χτυπιέται σαν κάγκουρας) για να το παίξει ''ψαγμένος''. Ο κοπτοράπτης Συνήθως παίζει σε ελληνάδικα club, είναι καλοντυμένος μεν αλλά όχι κοστουμαρισμένος, και βάζει μόνο τα ρεφραίν από τα σύγχρονα σκυλοπόπ και ποπ τραγουδάκια. Κατα την ώρα που παίζει πλαισιώνεται από βοηθό-γλάστρα wannabe dj και έχει μονίμως το ένα ακουστικό στο αυτί, το οποίο κρατάει με το ένα χέρι, αφού δεν φοράει ποτέ και τα δυο ακουστικά ταυτόχρονα. Το ύφος του όταν έχει αυτή την μόνιμη πόζα με το ένα ακουστικό στο αυτί, είναι λες και είναι ασυρματιστής στον Β'ΠΠ που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τον μυστικό κώδικα των ναζί. Να τον κρατήσω? Ναι, μπορεί να παίρνει τριπλάσιο/τετραπλάσιο νυχτοκάματο από έναν κανονικό μουσικό, αλλά τουλάχιστον το μαρτύριό μας από κάθε τραγούδι κρατάει λίγο, οι δε αλλαγές που κάνει συνήθως απαιτούν κάποια προετοιμασία. Ο εναλλακτικός Πρώην υπάλληλος σε δισκάδικο όταν ακόμη υπήρχαν δισκάδικα, νυν 40ρης με καραφλίτσα και αγύμναστος, παίζει όλα τα indie χιπστεράδικα χαζοτράγουδα τα οποία μόνο αυτός ξέρει αλλά που και που θα πετάξει και κάτι πιο καλό και πιο γνωστό (Smiths, Cure, Muse) για να μην βαριέται ο κόσμος. Aν είναι ''σταθερός'' στο μαγαζί (κάθε Πέμπτη πχ) απλά ποστάρει στο facebook μια αφίσα με το όνομά του και το όνομα του μαγαζιού, αλλιώς φτιάχνει event. Να τον κρατήσω? Όχι βέβαια, ο τύπος έχει υφάκι χιλίων καρδιναλίων, θεωρεί τον ευατό του μεγάλο γνώστη αλλά στην ουσία ο κόσμος δεν πάει στο μαγαζί για να ακούσει τις χιπστεριές του, αλλά για να πιει ένα χαλαρό ποτό και να συνομιλήσει με την παρέα του. Να σημειωθεί ότι επειδή τα μαζαγιά που παίζει είναι ψιλο-ροκάδικα, ο τύπος αγανακτά με τους κανονικούς μουσικούς που ενδέχεται να παίξουν live εκεί, καθώς του ''κόβουν'' το μεροκάματο και κοιτάει σε κάθε περίπτωση να τους ''σαμποτάρει''. Ο ντισκοθήκης Παίζει μόνο με βινύλια, στις 5-6 παλιές ντισκοτέκ που έχουν απομείνει σε όλη την Ελλάδα, ή σε αυτές που ανοίγουν εποχικά μόνο την περίοδο των καρναβαλιών. Είναι συνήθως 45ρης-50ρης που πρόλαβε και έζησε την χρυσή ντίσκο εποχή, και καμιά φορά δεν του φαίνεται η ηλικία του. Alcazar, pointer sisters, Laura Branigan, Alphaville κτλ Να τον κρατήσω? Εννοείται, ο τύπος έχει πραγματική ΣΥΛΛΟΓΗ δίσκων και παίζει κομματάρες. Ο καραοκετζής Είναι συνήθως ο ταλαίπωρος τύπος που κάθεται πίσω από την γκομενάρα καραοκετζού-παρουσιάστρια με την οποία όλο το βράδυ δεν ανταλλάσει κουβέντα, παρά μόνο ραβασάκια με τα κομμάτια που πρέπει να βρει να παίξει ή να ψάξει από το Youtube, και είναι καταδικασμένος να ακούσει για νιοστή φορά τις φαλτσαδούρες των θαμώνων. Να τον κρατήσω? Η παρουσία του περνάει τόσο απαρατήρητη, που ήδη ξέχασα για ποιόν μιλάμε αν θα κρατήσουμε ή όχι.

Εγώ θα ποστάρω μια αγαπημένη μπασσογραμμή από μια μπάντα που δεν έχει μπασσίστα ;D Αλλά κατά τα άλλα τα γνωστά Billie Jeans, Thriller, Another bites the dust κτλ

Baja = love, αλλά όντως το ''νιώθεις'' ότι έχει μισό κιλό πολυεστέρα πάνω της.... ;D Eμένα προσωπικά όμως δεν με χαλάει το original φινίρισμα, αφού πρώτον ακόμα και έτσι μπορείς να δεις τα ωραία νερά του ξύλου και ας αχνοφαίνονται, και δεύτερον διότι δεν φοβάσαι να την ''κακομεταχειριστείς'' ;D Ωστόσο το αποτέλεσμα στην δικιά σου είναι εκπληκτικό! '''Ελαμψε'' το ξύλο! Αν μπορούσες να ποστάρεις και τις φώτο κανονικά και να μην χρειάζεται να κάνουμε κλικ μια εικόνα κάθε φορά.... :) δεν φταις εσύ, αλλά ρε παιδιά γιατί να μην μπορούμε να ''ανεβάσουμε'' μια εικόνα σε ένα ποστ μας όπως κάνουμε στο facebook πχ, αντί να κάνουμε επικόλληση το url της ή μόνο ως συννημένο αρχείο?

Ο Βugera δεν έχει διαφορετικά eq και φυσικά και έχει switch. Τα διαφορετικά input (normal και bright) δεν έχουν να κάνουν με τα κανάλια του.

Όχι, όσοι σου λένε τέτοιες βλακείες μάλλον είναι μουσικοί του καναπέ που ιδέα δεν έχουν από αυτά. Ο δικός μου bugera κουβαλάει στην πλάτη του πάνω από 300 λάιβ (και ίσως να λέω πολύ λίγα) χωρίς να έχει κανένα απολύτως πρόβλημα (και μιλάω μόνο για λάιβ, αν μετρήσουμε και τις πρόβες, τις μεταφορές και τις ώρες που τον έχω παίξει σπίτι, άστα).

Εγώ θα κάνω μια τελείως ''κουφή'' πρόταση, αλλά πολύ καλό, πεντακάθαρο clean boost έχει το Carl Martin Plexitone (το παλιό το 12βολτο). Να πω εδώ ότι δεν είμαι και πολύ φαν του συγκεκριμένου πεταλιού ως od/dist, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μου αρέσει να το χρησιμοποιώ μόνο και μόνο για να μπουστάρω το καθαρό κανάλι μου με το πολύ ωραίο και κρυστάλλινο boost που έχει (που είναι ανεξάρτητο από τα άλλα δυο κανάλια), ειδικά όταν δεν θέλω να ''αλλοιώσω'' τα καθαρά μου χρησιμοποιώντας τα κλασσικά ''πράσινα'' booster.

Koίτα, καταρχάς αυτές οι μπάντες έχουν έναν πολύ ιδιαίτερο heavy ήχο (και τα καθαρά τους είναι αρκετά ''καρεκλάδικα'' που λέει και ο SF ;D ) και μπορεί να μην έχουν άλλη επιλογή για να αναπαράγουν πιο πιστά τον στουντιακό τους ήχο, δεδομένου ότι παίζουν σε τόσα διαφορετικά μέρη/στάδια που πρέπει να έχουν τον μέγιστο δυνατό έλεγχο στον ήχο τους. Κατα δεύτερον, οι περισσότεροι ''μεγάλοι'' ακόμα ενισχυτές χρησιμοποιούν. Τρίτον, δεν είναι κακό να γουστάρεις να σου σκάει ο ήχος στην μάπα κλπ. και ένα λάιβ τον χρόνο να κάνεις. Οι Metallica και οι Megadeth μπορεί μετά το λάιβ να παίζουν σφαλιάρες μεταξύ τους, τι με νοιάζει τι κανουν? Εγώ το κάνω και για να περάσω καλά αλλά και για να βγάλω χρήματα (όχι τα εκατομμύρια που βγάζουν αυτοί... ;) ) Κάνουμε πάνω από 120 λάιβ τον χρόνο, αλλά ακόμα και σε τρύπα να μας χώσουν να παίξουμε, θα χωρέσω κάπου τον ενισχυτάκο, έστω και πλάγια ή σαν μόνιτορ. Αν δεν υπάρχει λύση και πρέπει να πάρω μόνο την πεταλιέρα, ειλικρινά προτιμώ να κάτσω σπίτι μου. Αν έπαιζα σε μπουζούκια ναι θα πήγαινα με το super duper DIGIBOSS FX aXe και θα την προγραμματιζα να παίζει μόνη της και να μου παραγγέλνει και το ουίσκι.... είναι θέμα της ιδιοτροπίας που φέρει ο καθένας μας. Εγώ σαν goumis δηλώνω ότι όχι απλά προτιμώ τον πραγματικό Plexi από την εξομοίωση, αφού δεν έχω plexi, αλλά προτιμώ έναν απλό/μέτριο λαμπάτο των 300 ευρώ από την καλύτερη εξομοίωση plexi. Aυτό δεν σημαίνει ότι η άποψή μου είναι σωστή σε καμία των περιπτώσεων, απλά έτσι λειτουργώ εγώ, έτσι μπορώ να παίξω. Και βλέπω παιχταράδες να κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Και πολύ καλά κάνουν, είναι πιο επαγγλεματίες και κάνουν την ζωή τους πιο εύκολη ;) Τα παραπάνω κουβέντα να γίνεται, το modelling είναι ένα απίστευτο εργαλείο το οποίο σίγουρα έχει ''σώσει'' κόσμο και κοσμάκη, όπως σωστά λες χωρος υπάρχει για όλους

Tί MIG και MIΕ μας τσαμπουνάς αγόρι μου? ;D (αν και το MIG δεν θα ήταν και τόσο άσχημο, μιας και τα ''ε'' στις Fεndεr είναι τα ελληνικά ;D ) Η λύση είναι μία, ήδη υπάρχει χρόνια και λέγεται ΜΙΜ. Και πιο συγκεκριμένα, λέγεται Classic player (και πάνω) MIM. CP, Baja, Roadworn.... Πίνω νερό στο όνομα αυτών των μεξάνικων κιθαρών προσωπικά. Άμα είσαι τυχερός, τις βρίσκεις και μεταχειρισμένες λίιιγο παραπάνω από τις squier CV (οι οποίες είναι και αυτές εξαιρετικές).

Μπράβο στη squier ή μπουου στην fender που σαν να έχει ξεφύγει σε τιμές στα αμερικάνικα προϊόντα ...? Από την στιγμή που η squier αποδεικνύει ότι τα πράγματα είναι απλά.... Βέβαια δικιά τους είναι η ''συνταγή'' και όσο θέλουν μπορούν να την πουλάνε, όσο απλή και να είναι, αλλά ρε παιδιά 1600-1700 η american pro?

Δεν ξέρω, ποτέ δεν ενθουσιάστηκα όσες φορές πήγα σε λάιβ και ο κιθαρίστας είχε πεταλιέρα-μόνιτορ. Ναι, ο ήχος σαν ηχόχρωμα ήταν εντυπωσιακά κοντά στο real thing, αλλά σε εντάσεις λάιβ σε ένα μικρό προς μέτριο stage και με φυσικά τύμπανα και κανονικό ενισχυτή μπασου, η κιθάρα κάπου ''έχανε'' στην μίξη. Άσε που παιχτικά, μιας και έχω ακόμα την boss gt-8, όσο καλή εξομοίωση και να βάλεις, δεν συγκρίνεται με τίποτα η γκ@βλα του να παίζεις καρφί σε λαμπάτο με ένα καλό γκαζοπέταλο (αν χρησιμοποιείς/σου αρέσει το γκάζι του ενισχυτή, ακόμα καλύτερα). Και για να λέμε και την αλήθεια, με την πεταλιέρα παικτικά ''κλέβεις'' και λίγο... ;) ενώ με σκέτο ενισχυτή what you give is what you get ;) Εγώ χρησιμοποιούσα την gt-8 μέχρι πρόσφατα για τα εφέ της και μόνο (στο fx loop), όπου μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα από εφέ, αλλά αργότερα προτίμησα δυο τρια πεταλάκια. Μπορεί να έχω το 0,0001% των επιλογών που είχα με την boss, αλλά πραγματικά ένα delay άντε και κάνα chorus χρειάζoμαι και είμαι κομπλέ, δεν χρειάζεται σχεδόν τίποτε άλλο (και γλύτωνα και τον όγκο που καταλαμβάνει η πεταλιέρα στις μεταφορές). Όλα τα παραπάνω με απόλυτο σεβασμό σε όλα τα παιδιά που προτιμούν πεταλιέρες.... απλά για μένα, τσου... (και τα δοκίμασα όλα, 4 cable, 8 cable και ό,τι άλλο method υπάρχει). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι χρήσιμα μηχανήματα και ότι δεν αξίζουν τα λεφτά τους. Προς θεού. Απλά δεν είναι για όλους.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, για τα πετάλια ''εφέ'' τύπου chorus, delay κτλ δεν χρειάζεται καποια ιδιαίτερη ''ανησυχία'' σχετικά με το ποιόν ενισχυτή θα επιλέξεις. Ωστόσο για τα overdrive/distortion πετάλια, πρέπει να κάνεις πιο προσεκτική επιλογή, αφού δεν ταιριάζουν όλα τα γκαζοπέταλα σε όλους τους ενισχυτές. Ένας ενισχυτής με ''χαρακτήρα'', ή ένας bright ενισχυτής ίσως σε δυσκολέψει σε κάποιες περιπτώσεις στο γκαζέταλο, σε σχέση με έναν πιο '''αχρωμο και άοσμο'' ενισχυτή. Ειδικά αν το πετάλι δεν είναι και πολύ ''παραμετροποιήσιμο''....

Συμφωνόντας με τους προλαλήσαντες, απλά να συμπληρώσω ότι 50's profile neck μπορείς να βρείς και σε παλιές Gibson Les Paul Studio (τώρα πόσο παλιές, θα σε γελάσω). Τις αναφέρω γιατί είναι σχετικά εύκολο να βρεις μια τέτοια μεταχειρισμένη. Επίσης ωραίο ''ροπαλάκι'' έχει και η Fender Baja Telecaster. Ξέρω ότι μιλάς μονο για stratocaster, απλά είπα να την αναφέρω. Πάντως αν σου φαίνεται ''ικανοποιητικά παχύς'' ο λαιμός της SG, ίσως να πρέπει να τις δοκιμάσεις αυτές τις κιθάρες πρώτα. Ίσως ο απλός 60's profile neck ή slim taper να σου κάνει εξίσου.

Όχι δεν εχει ξεχωριστό eq, έχει όμως ξεχωριστό level/gain για το κάθε κανάλι. Στα 300 ευρώ, κεφαλή-καμπίνα που να είναι πιο αξιοπρεπής σαν λύση, δεν θα βρεις μάλλον, ούτε στα μεταχειρισμένα. Bέβαια ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να βρεις κάναν Marshall combo μεταχειρισμένο σε αυτά τα λεφτά (πχ DSL) αλλά συνήθως αυτοί έρχονται με parallel fx loop οπότε θα ''χάσεις'' αν θες να χρησιμοποιήσεις το fx loop του, καθ'ότι πιο ''αδύναμο'' παό το σειριακό loop του Bugera

Ο Bugera είναι μια χαρά γι'αυτά που θες. Αξιοπρεπέστατο μηχάνημα και ιδιαίτερα pedal friendly. Kαι το fx loop του λειτουργεί μια χαρά, για οποιαδήποτε συνδεσμολογία θέλεις. Έχει, αλλά φυσικά και δεν χρειάζεται καμπίνα για να βγάλει λάιβ. Σπίτι δεν πρόκειται να ανοίξεις το master volume πάνω από το 2-3. Για λάιβ, δεν θα χρειαστεί να το ανοίξεις πάνω από το 5-6. Άρα ναι και ναι. Μην σε απασχολούν αυτά, ο συνδιασμός των λυχνιών του Bugera v22 είναι αρκετά ''δοκιμασμένη'' συνταγή άλλωστε. Τα ψάχνεις αυτά αργότερα αν θέλεις κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Επιτέλους, some proper guitar porn :) (όχι σαν το προηγούμενο thread με τις κιθάρες-φρανκεστάιν :P )

Πολύ κρίμα να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι τόσο πρόωρα... είχε ακόμα να πολλά να δώσει και δισκογραφικά και συναυλιακά, μιας και ήταν νεοτάτη. Υπέροχη φωνή με προσωπικό στυλ.

Ακόμα πονάνε τα μάτια μου σε αυτό το thread με τις κιθάρες που είδα, με εξαίρεση φυσικά τις κλασσικές strat με το CBS headstock (που δεν μ'αρέσει σε καμία περίπτωση αλλά όσο να'ναι, ήταν μια οπτική ''όαση''). Πραγματικά, αν με είχαν πάει για ανάκριση και μου έδειχναν όλες αυτές τις κιθάρες, πολύ σύντομα θα φώναζα ΕΛΕΟΣ, ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ, ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ..!!

Πολυεστέρες ΔΕΝ βάζει η Fender στα made in USA μοντέλα της, αλλά πολυουρεθάνη. Πολυεστέρα βάζει στα made in Mexico, μιας και ο πολυεστέρας είναι πιο φθηνός. Αρα η χώρα καταγωγής έχει κάποια σημασία. Κάποια ινδονησιακά/ασιατικά εργοστάσια, επίσης πολυεστέρα χρησιμοποιούν αντί πολυουρεθάνης. Η πολυουρεθάνη είναι πιο ''κοντά'' στο νίτρο, με την έννοια ότι το όργανο παλιώνει διαφορετικά σε σχέση με τον πολυεστέρα, που είναι πιο ''σκληρός'' (δεν λέω ότι παλιώνει όπως το νίτρο βέβαια, αλλά πχ η am. lonestar strat μου από oly white έχει ''κιτρινίσει'' αισθητά, ενώ τα mexico όργανά μου είναι ακόμα ακριβώς όπως την μέρα που τα πήρα).

Oι Fender USA κιθάρες είναι με πολυουρεθάνη και οι Fender Mexico με πολυεστέρα. Με εξαίρεση τα μοντέλα που προανέφερε ο Superfank που είναι με ένα ειδος nitro.

Ε εντάξει, δεν μιλάμε για τίποτα το τραγικό. Απλά, είναι πιο δύσκολο να έχει το ''τέλειο'' intonation εφόσον κάθε δυο χορδές μοιράζονται σε ένα saddle. Απ'όσο ξέρω υπάρχουν aftermarket λύσεις αλλά και πάλι πρέπει να είσαι πολύ ψείρας

Ναι αλλά γιατί πουλάει ακόμα το όνομα άμα είναι τόοοσο χάλια, και δυο στις τρεις ''δεν παίζουν''? Αυτό μου φαίνεται οξύμωρο. Και οι Maiden είχαν το όνομα, αλλά με Blaze Bayley στην φωνή παρολίγον να γίνουν μπάντα που παίζει στα club-άκια. Δεν είναι το όνομα θεσφάτο, πρέπει να το διατηρείς, και πράγματι όσες Gibson της σημερινής εποχής έπιασα στα χέρια μου ήταν μια χαρά κιθάρες, με εξαιρετική ταστοδουλειά. Τώρα αυτά τα περί θαμπάδας στις studio που διάβασα, οφείλονται στους μαγνήτες, ειδικά στον 498T, που δεν είναι και ό,τι καλύτερο για καθαρά. Είναι όμως hot μαγνήτες και αρέσουν στην πιτσιρικαρία που χρησιμοποιεί distortion, και γι'αυτό τους βαζουν σε αυτές τις κιθάρες (που είναι και πιο προσιτές για την νεολαία), υποθέτω. Όσον αφορά το intonation και τα συναφή, οι Gibson είναι από τις κιθάρες που inton-άρονται αρκετά εύκολα σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, νομίζω. Ίσως άλλες κιθάρες σαν τις Tele με 3-saddle bridge να inton-άρονται πιο δύσκολα, αλλά τι σημασία έχει αν θέλεις Tele ήχο? Εξάλλου όλη η ροκ με αυτές τις κιθάρες ηχογραφήθηκε. Αν θέλεις τώρα το τέλειο playability (από την άποψη scaling και εύκολης πρόσβασης στα τελευταία τάστα εννοώ) απλά απευθύνεσαι σε άλλες κιθάρες.