John Goumis

Διαφωνώ με την ύπαρξη του Mcnight (δεν ξέρω αν το έγραψα σωστά το όνομα, ο Know your Gear τέλος πάντων) στην λίστα με τους χειρότερους. Μπορεί να μην παίζει ιδιαίτερα, αλλά λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Τον παρακολουθώ ευχάριστα. Ο χειρότερος είναι φυσικά μακράν ο ToneKing.

To bias σίγουρα παίζει ρόλο. Ωστόσο πόσο δύσκολο θα ήταν για κάποιον που ξέρει από κιθάρες, αν του δώσουν δυο όργανα, χωρίς να του πουν ποιό είναι το ''ακριβό'' ώστε να μην υπάρχει θέμα bias, να το διαπιστώσει από μόνος του? Δεν μιλάω καν να τις βάλει σε ενισχυτή και να παίξει, ούτε να του δέσουν τα μάτια και να τις ακούει και άλλα τέτοια άπειρα παραδείγματα που έχουμε δει. Πχ αν το καπάκι maple είναι ΑΑ ή ΑΑΑΑΑ flame, αν το φινίρισμα είναι λεπτό και καλαίσθητο και όχι δέκα πόντοι πολυεστέρας, αν τα κλειδιά είναι ποιοτικά και όχι φθηνιάρικα, αν το logo είναι ''diamond pearl'' και όχι μια απλή μουτζούρα ή ένα απλό decal... όλα αυτά δεν φαίνονται ''με το μάτι'' (από κοντά βέβαια, όχι στα δέκα μέτρα) ώστε να μπορούν οι περισσότεροι να καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα για το ποιό όργανο από τα δυο είναι πιο ακριβό?

Κατ'εμέ, δεν υπάρχει πιο σημαντικός ερμηνευτής από τον ίδιο τον δημιουργό της σύνθεσης. Τουλάχιστον στο είδος μουσικής που ακούω εγώ. Στα λαϊκά και στα jazz standards ή σε παραδοσιακή μουσική, είτε ξένη είτε εγχώρια, ίσως να παίζει ρόλο ποιός ερμηνεύει τι. Και αυτό γιατί ο δημιουργός, είναι αυτός που συνέλαβε, που οραματίστηκε, που ''πόνεσε'' για την σύνθεση, και την ηχογράφησε σε μια περίοδο που αντικατόπτριζε συγκεκριμένες καταστάσεις, όχι μόνο γι αυτόν αλλά και την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Ακόμα και η τεχνολογία που είχε διαθέσιμη για να δώσει σάρκα και οστά στο πόνημά του ήταν τελείως διαφορετική ανάλογα την εποχή, οπότε με τα ανάλογα διαθέσιμα μέσα που έχεις, αναλόγως θα ''εκφραστείς'' καλλιτεχνικά. Για παράδειγμα αμφιβάλλω ότι κάποιος τραγουδιστής ή μπάντα θα ερμηνεύσει ''καλύτερα'' το free bird από τον Ronnie Van Zant (ο οποίος δεν είναι και ο καλύτερος...''ερμηνευτής'' που γνώρισε η ανθρωπότητα) ή τους Skynyrd, το Voodoo Chile του Hendrix ή ακόμα και το God save the Queen των Sex pistols. Γι'αυτό τον λόγο πιστεύω ότι και οι διασκευές πχ, στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, και παρότι έγιναν από τεράστιους ερμηνευτές, στην συνείδηση του κόσμου λίγες διασκευές υποσκίασαν το original, το real thing....

Eντάξει αυτό είναι γνωστό, χαίρω πολύ χαιρόπουλος και τα σχετικά. Ο OP εδώ πέρα κάνει μια ερώτηση κρίσεως σχετικά με το πως κοστολογείται κάτι (μια κιθάρα στην συγκεκριμένη περίπτωση). Αυτό που λέμε εγώ και ο Bill ίσα ίσα είναι ότι το κόστος έχει παράγοντες πέραν του ''ήχου''. Μια οικονομοτεχνική ανάλυση είναι στην ουσία, η οποία μάλιστα μπορεί να έχει εφαρμογή σε πολλά άλλα πράγματα, πέραν της κιθάρας. Η παρέμβασή σου ήταν όντως λίγο άτοπη...

Yποθέτω, αν μιλάμε για ''κλασσικά'' μοντέλα, ότι μπορείς να βρεις με 700-800 ευρώ ένα όργανο που να είναι πραγματικό ''τούμπανο''. Σε shreddo-κίθαρα πιστεύω ότι μπορεί και φθηνότερα, γύρω στα 500-600, γιατί εκεί το mojo του logo επηρεάζει την τιμή λιγότερο (schechter, chapman, jackson, esp, δεν χρειάζεται να είναι σώνει και καλά Fender/Gibson). Το θέμα με τα όργανα όπως οι ηλεκτρικές κιθάρες, είναι ότι αποτελούν προϊόντα που η αξία τους δεν είναι ευκολα ''αντικειμενοποίησιμη''. Δεν είναι πχ σαν ένα PC, που αντικειμενικά ξέρεις ότι το πιο ακριβό έχει αντικειμενικά καλύτερα specs από ένα πιο φθηνό, που διαθέτει κατώτερη τεχνολογία και hardware. To μόνο αντικειμενοποιήσιμο ίσως να είναι το attention to detail, που τα πολύ ακριβά όργανα συνήθως διαθέτουν (και το χρεώνουν και με το παραπάνω). Νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα θα διαφωνήσουμε στο ποιό όργανο μας ακούγεται καλύτερο στα αυτιά μας, λόγω των διαφορετικών αναγκών και γούστων μας, αλλά θα συμφωνήσουμε στο ποιό είναι το πιο προσεγμένο (και ας μην έχει καθόλου να κάνει με τον ήχο αυτό). Στο απαίδευτο μάτι βέβαια, πχ κάποιου που δεν ασχολείται με μουσική, μια φθηνή μεξινάνικη ή κινέζικη στρατ και μια ακριβή άνω των 2000 δεν μπορεί να τις ξεχωρίσει ούτε καν οπτικά. Είναι σαν τους επαγγελματίες δοκιμαστές κρασιού, που θα καταλάβουν διαφορές στο κρασί που σε εμάς μπορεί να φανούν το ίδιο σαν κρασιά και να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε το πολύ ακριβό από το φθηνότερο (όχι το φθηνιάρικο). Αυτό είναι που κάνει κάποιες κιθάρες ακριβότερες, και πολλές φορές δεν έχει να κάνει με τον ήχο ή με το versitality ή με την λειτουργικότητα κτλ.

ΟΚ, είδα και εγώ τώρα κάποια βίντεο, όπως το παρακάτω, και καταλαβαίνω τι εννοείς. Όντως οι συγκεκριμένοι ούτε εμένα μ'αρέσουν με πολύ gain. Εφόσον δεν σου αρέσουν και εσένα, μάλλον πας για αλλαγή....

Να'σαι καλά, ελπίζω να σε βοήθησε. Ένα disclaimer, εχω αλλάξει μεγάφωνο στον συγκεκριμένο DSL (είναι o DSL401). Το μαμίσιο που φόραγε το μηχάνημα ήταν απαράδεκτο, στο κόκκινο κανάλι είχα πολύ fizz, παρότι του έχω αλλάξει όλες τις λάμπες. Με την αλλαγή του, λύθηκε το πρόβλημα. Ελπίζω να το διόρθωσαν αυτό στα μετέπειτα μοντέλα. Καλού κακού πάντως πειραματίσου συνδέοντας τον ενισχυτή σου σε καμία άλλη καμπίνα, μήπως είναι εκεί το πρόβλημα.

Πήγα να σου ''ανεβάσω'' ένα βίντεο που έκανα, ως απάντηση στο θέμα σου, αλλά δεν τα κατάφερα και το ανέβασα στο YouTube. Στρατ με 57/62 pickups και με το gain του DSL στην αρχή στο 3, μετά στην μέση και στο τέλος full. Εναλλαγές Bridge και Neck μαγνήτη. Μην περιμένεις ποιότητα καθώς δεν χρησιμοποιώ μικρόφωνο, απλά για να πάρεις μια ιδέα στο ποστάρω, μήπως τυχόν σε βοηθάει. Πάντως οι συγκεκριμένοι, είναι εκπληκτικοί μαγνήτες για καθαρά (ίσως οι αγαπημένοι μου strat μαγνήτες για καθαρά), αλλά είναι low output με αποτέλεσμα στα γκάζια να χρειάζομαι πάντα και ένα booster για να παίξω πιο ''μοντέρνα'' ρυθμικά και leads. Αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίς booster με απλά τέρμα το gain ''λασπώνουν'' ή δεν ακούγονται εξαιρετικοί. Απλά δεν μπορείς να παίξεις μοντέρνα leads.

Το καλό με την Μπάχα είναι ότι εχει και έναν συνδιασμό neck - bridge σε series, οπότε μπορείς να βγάλεις και έναν (σχεδόν)humbucker ήχο που είναι ό,τι πρέπει για leads. Αν βάλουμε στην εξίσωση και το S1-Switch, έχεις με το καλημέρα 6 διαφορετικούς ήχους. Oι μαγνήτες της είναι o broadcaster στο bridge και ο twisted tele στον neck. Έκαστοι custom shop σχεδιασμένοι. Έχω την εντύπωση ότι είναι πιο high output από τους κλασσικούς τέλε μαγνήτες. Ειδικά ο broadcaster είναι κορυφή. Κρίμα να τον βγάλεις, απλά στα γκάζια θα πρέπει να ανεχτείς λίιιιγο βζζζζζζζ. ;D Από την άλλη μια Am. Std με την αλλαγή μαγνητών επίσης μπορεί να προβεί εξίσου καλή επιλογή. Βασικά είναι στο χέρι σου ποια γεφυρα και μανίκι σου κάθεται πιο καλά, πέρα από τους μαγνήτες. Και δες ποια ταιριάζει καλύτερα στον high gain ήχο σου. . Kαθόλου εξαίρεση ;) Η Μπάχα ανήκει στην σειρά classic player (50's - 60's) η oποία είναι αυτής της ''custom shop designed'' φάσης. Έχω Fender classic player 50's strat, έχω και Am Std strat, η δεύτερη επ'ουδενί δεν είναι ''καλύτερη'' της πρώτης. Και στα μπάσα το ίδιο ισχύει. Γενικά η σειρά ''classic player'' είναι κατά τη γνώμη μου η πιο λογική επιλογή για κάποιον που θέλει μια καλή Fender. Βέβαια δεν είναι καμιά φθηνή σειρά, 800-900 ευρώ κάνουν, τα μπάσα μπορεί και πάνω από χιλιάρικο.... μέλη του νόιζ που μυρίστηκαν από νωρίς την φάση πριν 10 χρόνια, τις αγόραζαν δυο-δυο με τα μισά λεφτά από όσο κοστίζουνε σήμερα... ;D Και ναι και όχι... ο κλασσικός Tele ήχος είναι αυτός της american vintage '52. Η Βaja είναι πιο μοντέρνα υλοποίηση (με κάποια vintage χαρακτηριστικά), λόγω μαγνητων και συνδεσμολογίας, και είναι κιθάρα που ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις bending ;D Δεν θέλω να σε μπερδέψω, αλλά εγώ την προτιμώ την Μπάχα από την '52, όχι γιατί την θεωρώ ''καλύτερη'' κιθάρα (επ'ουδενί... μόνο τρελός θα το έλεγε αυτό) αλλά γιατί είναι λίγο πιο μοντέρνα και με βολεύει πιο πολύ στο παίξιμο και στο στυλ που παίζω. ;)

Αφού αυτού του τύπου το high gain σε καλύπτει με τη υπέροχη διαύγεια που έχουν οι Tele στην μίξη, go for it :) Στο τέλος της μέρας την κιθάρα πρέπει να την γουσταρεις και οπτικά, και εγώ ελεγα στα παιδιά στην μπάντα ''θα πάω να πάρω μια prs se του '17 που την δοκίμασα και μου άρεσε και είναι ο,τι πρεπει για το στυλ μας που είναι all around'' και την επομένη με είδαν με tele και πήγαν να με ..αυτοκτονησουν γιατί νόμισαν ότι το γύρισα στο country. ;D Ευτυχώς όταν παίξαμε και την άκουσαν, άλλαξαν γνώμη. Aπλά, αν το δεις ψυχρά-υπολογστικά, χρειαζόμουνα και εγώ μια SE. Καλές αγορές! Μα, γι αυτό την δοκίμασα. Είδα το headstock και έπαθα σοκ ;D Υ.Γ. η μπάχα έχει μπράτσο ρόπαλο, ίσως να μην σου κάνει. Δες και το θέμα γέφυρας. Άλλο μια 6 saddle start-like γέφυρα και άλλο η κλασσική 3-saddles γέφυρα της Τέλε. Στα μπουκώματα/palm muting, η 3-saddles μπορεί να σου φανεί λίγο awkard στην αρχή ...

Έχω Tele και έχω παίξει heavy rock και metal με αυτήν, είναι όντως all around όργανο, μπορεί να παίξει πράγματι πολλά είδη, αλλά για βασική.... είσαι σίγουρος ότι σου κάνει? Δεν είναι ότι δεν μπορείς να παίξεις high gain, αλλά υπάρχουν πολλά ''είδη'' high gain.... Kαι ο Malmsteen και οι Maiden πχ με Fender παίζουν και high gain έχουν, αλλά ο ήχος τους δεν είναι και τόσο ''chunky'' σε σχέση με άλλες μπάντες.... Aν θες chunky, μπασαριστού τύπου heavy ήχο, μάλλον πρέπει να πας προς LP/PRS/SG μεριά. Εμένα μια χαρά κουκλάρες μου φαίνονται οι νέες PRS se, είδα ότι αναβάθμισαν και τους μαγνήτες. Για τις LP studio που ανέφερες, είναι ταμάμ για heavy rock, εχω μια με 490r/498t αλλά τα καθαρά, ειδικά στο bridge, ξέχασέ τα. Αν είναι να πάρεις Tele, δες την μπάχα. Εγώ δεν ειμαι τελεκαστεράκιας, αλλά την πήρα όχι γιατί όλοι πίνουν νερό στο όνομά της (ορθώς) αλλά γιατί την βρήκα αρκετά πιο ''μοντέρνα'' από μια στάνταρντ Τέλε λόγω των πιο hot(?) μαγνητών της, του ενδιαφέροντος wiring της (σχεδόν πετυχαίνεις ήχο humbucker σε μια θέση) και του ότι ήταν όσο βαριά έπρεπε για να έχω και την αυτοπεποίθηση να παίζω και ...καφρίλες με μπόλικο sustain κτλ ;D

H καλύτερη είναι η φωτό με την epi LP standard. Ακολουθεί, με μικρή διαφορά, η φωτό με την Baja και την 335. Η squier stage master δεν θεωρώ ότι σου ταιριάζει... Όσον αφορά την φωτό με την resonator και την κοπέλα, θέλω να πιστεύω ότι ο OP δεν λειτούργησε ''πονηρά'' αφού η συγκεκριμένη φωτογραφία έχει την μικρότερη ανάλυση (305x206) με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανοίξουμε την φωτό σε καλή ανάλυση όπως τις άλλες! ;D

Σάββα έχεις δίκιο, ο συγκεκριμένος ενισχυτής είναι ευρέως γνωστός για το πόσο καλά τηγανιζει αυγά αν τα βάλεις στο πάνελ του ;D Ωστόσο ο συγκεκριμένος δεν έχει πρόβλημα, είναι μετά του 2003 και οι λάμπες άλλαξαν γιατί ο ήχος ψιλοψοφησε (ειδικά τα drive) μιας και για πολλά χρόνια υπήρξε μαχιμος... ;D Σε ο, τι αφορά τα του reverb, αποσυνδεσα το reverb tank και όλα καλά. Ωστόσο επειδή δεν μου αρέσουν τα ημιμετρα, θα το πάω σε ηλεκτρονικό να μου κάνει την διαδικασία που περιγράφεις και με την ευκαιρία να επιδιορθωσει και το footswitch :)

Βλέπω ότι το reverb tank του ενισχυτή συνδέεται με το main unit με δυο καλωδια, ένα άσπρο και ένα κόκκινο. Ερώτηση: Aν τα αποσυνδέσω τελείως, θα πάψει το πρόβλημα και ο ενισχυτής θα παίζει απλά δεν θα έχει καθόλου reverb? Δεν είμαι και πολύ fan του reverb έτσι κι αλλιώς :)

Καλησπέρα στο φόρουμ! Έχω στην κατοχή μου έναν Marshall JCM2000 DSL401 και τώρα τελευταία, καθώς παίζω, κάποιες φορές ενώ έχω τελείως κλειστό το reverb (στο 0) ο ενισχυτής ακούγεται λες και βρίσκεται σε πηγάδι ::) Αποτέλεσμα να παραμορφώνεται εντελώς ο ήχος.. μιλάμε για ΠΟΛΥ reverb ;D Δεν το κάνει συνέχεια, αλλά κάποιες φορές, σε ανύποπτο χρόνο. Να σημειώσω ότι άλλαξα όλες τις λάμπες του πρόσφατα, αλλά και πριν τις αλλάξω την τελευταία φορά που τον χρησιμοποίησα σε μια πρόβα, έκανε το ίδιο. Πριν από εκείνη την πρόβα δεν θυμάμαι να είχε κάποιο τέτοιο θέμα. Γνωρίζει κανείς από που μπορεί να προέρχεται αυτό το πρόβλημα? Υπάρχει κάποια λάμπα ίσως που έχει να κάνει με το reverb και δεν τοποθετήθηκε σωστά?

Το έψαξα σε διάφορα φόρα και ισχυρόζονται ότι πολλοί κάτοχοι των συγκεκριμένων πετάλιων έστειλαν mail στον κατασκευαστή και τους έστειλαν δωρεαν 3 καινούργια toogle footswitches με έξοαδα του κατασκευαστή. Εγώ αρχικά δεν ήμουν πεπεισμένος αν στο αρχικό πετάλι αυτό ήταν το πρόβλημα, και μάλλον είχα δίκιο. Το νεο πετάλι που μου έστειλαν πάντως, έχει όντως πρόβλημα που περιορίζεται απλά στο footswitch. Aλλά δεν μπαίνω στην διαδικασία να στέλνω mail για να παραλάβω απλά 3 footswitch, προτιμώ να βρω από κάπου αλλού καθώς της εν λόγω εταιρείας μάλλον θα είναι προβληματικά έτσι κι αλλιώς. Πάντως όπως λέει και ο Ian1 από πάνω, το θεωρώ ''θράσος'' να σε στέλνουν στους αντιπροσώπους της αντιπροσωπείας όταν μιλάμε για ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ προϊόν. Όταν πληρώνεις σε κάποιον το συγκεκριμένο αντίτιμο, υποτίθεται ότι πληρώνεις για να κάνεις την δουλειά σου. Αν με το προϊόν ΔΕΝ μπορείς να κάνεις την δουλειά σου, δικό τους πρόβλημα. Το αφήνεις στο κατάστημα που το παρέλαβες και ας κόψουν το κεφάλι τους μετά που θα το στείλουν και τι θα κάνουν. Και φυσικά, όλη η διαδικασία πρέπει αν βαρύνει οικονομικά τους ίδιους και μόνο. Εγώ π.χ. αν κάνω λάθος στην δουλειά μου, ακόμα και αν ξέρω ότι το ''λάθος'' που έκανα δεν επηρεάζει σε κάτι επί της ουσίας ή είναι άνευ σημασίας, από την στιγμή που ο πελάτης διαμαρτύρεται, του πάω τα καινούργια χαρτιά χωρίς μάνα μου κυρά μου και κόβω και κανονικά καινούργιο τιμολόγιο το οποίο ο πελάτης δεν χρειάζεται αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένος να κόψω, το οποίο χρεώνομαι τους φόρους και τα ΦΠΑ χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τον πελάτη φυσικά (βέβαια αν το ''λάθος'' δεν είναι δικό μου, αλλά του πελάτη, πχ λάθος στοιχεία, εκεί αλλάζει το πράμα). Α, και εννοείται ότι δεν του λέω να περάσει να το πάρει αλλά του το παραδίδω αυτοπροσώπως στην πόρτα του. Και μιας και μιλάμε για ελαττωματικά προϊόντα και την υποχρέωση/νοοτροπία της εταιρείας, όταν η Microsoft έβγαλε την παιχνιδομηχανή Xbox360, οι πρώτες παρτίδες είχαν ένα πρόβλημα υπερθέρμανσης με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί η κονσόλα (το λεγόμενο ''red ring of death''). H Microsoft ανέλαβε η ίδια την επισκευή, δεν εμπλέκονταν δηλαδή καν με το κατάστημα από το οποίο αγόρασες την κονσόλα, και σου έφερνε η ίδια την κονσόλα επιδιορθωμένη στο σπίτι σου με δικά της έξοδα (το όλο θέμα νομίζω της κόστισε 1 δις δολλάρια).

Άγορασα ένα πετάλι (αξίας άνω των 300 ευρώ) το οποίο παρέλαβα από το κατάστημα-αντιπρόσωπο του Φίλιππου Νάκα. Μετά από ένα μήνα και με χρήση μόνο 1-2 φορές την βδομάδα, το πετάλι χάλασε. Το τοπικό κατάστημα με παρέπεμψε στον τοπικό ηλεκτρονικό σέρβις, ο οποίος με παρέπεμψε στα κεντρικά service του Φίλιππου Νάκα στην Αθήνα. Τους το έστειλα στα κεντρικά service, και μιλήσαμε τηλεφωνικά με τον άνθρωπο που ανέλαβε την επισκευή, και μάλιστα του είχα στείλει και εγγράφως αναλυτικό email με βίντεο το οποίο περιέγραφα την δυσλειτουργία του αναλυτικά. Αφού πέρασε εναμισης μήνας και ίσως και παραπάνω, πήρα τηλέφωνο πάλι και μου είπαν ότι θα το επιδιορθώσουν μες στην βδομάδα. Τελικά, μετά με πήραν τηλέφωνο οι ίδιοι και με ρώτησαν ''τι πρόβλημα έχει το πετάλι είπαμε?? ;D''. Τους λέω μα σας έχω στείλει εδώ και 2 μήνες email με βίντεο που εξηγώ αναλυτικά το πρόβλημα. Μετά από λίγο μου έστειλαν πίσω ολοκαίνουργιο πετάλι. ::) Σε απλή μετάφραση, πέρασαν περίπου δυο μήνες με το μηχάνημα να κάθεται και να μην το τσεκάρει/επιδιορθώσει κανείς, και ούτε να μπει στην διαδικασία να διαβάσει το mail μου, και την εβδομάδα που μάλλον ασχολήθηκαν με την υπόθεσή μου και διαπίστωσαν ότι το προϊόν είναι όντως ελαττωματικό μου έστειλαν ένα καινούργιο. Με δικά μου έξοδα αποστολής. ::) Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μου είχαν στείλει καινούργιο εξαρχής χωρίς να περάσει τόσος χρόνος. Και αν το έπαιρνα από Γερμανία, δεν είμαι σίγουρος αν θα πλήρωνα έξοδα αποστολής. Αυτό που με πείραξε βέβαια πιο πολύ από όλη την ιστορία δεν είναι ο Νάκας αλλά η εταιρεία κατασκευής του πεταλιού (Radial) η οποία υποτίθεται ότι είναι high-end εταιρεία μουσικού εξοπλισμού, καθώς και το καινούργιο πετάλι που παρέλαβα, μου έβγαλε προβλήματα με τα οποία δεν είχα πια καμιά όρεξη ή διάθεση να ασχοληθώ ξανα.

Στην βιομηχανία των video-games υπάρχουν απίστευτοι συνθέτες και έχουν υπάρξει απίστευτα soundtracks. Το συγκεκριμένο φαίνεται να έχει ένα ''industrial'' χαρακτήρα που σίγουρα χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο gaming. Για μενα αξιομνημονευτο παιχνίδι για το soundtrack του ήταν το Super Metroid αλλά και τα Metroid παιχνίδια γενικότερα. Το soundtrack σε εκανε να νιώθεις όντως μια μοναξιά και απομόνωση, ήταν πολύ ambient και αφαιρετικό και έδενε απιστευτα με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού (βασικά, αν το παιχνίδι είχε άλλη μουσική, θα ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι).

Πολύ ενδιαφέρον, δεν τις πόσταρα εννοείται σαν εφάμμιλες με τις harley benton, απλά τις πόσταρα σαν τα αντίστοιχα ''high end'' μοντέλα της εταιρείας του μεγαλοκαταστήματος που ανταγωνίζεται τις HB και τον Thomann. Άσχετα που η τιμή τους είναι διπλάσια από τις high end της Harley Benton. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας πεις την γνώμη σου, μιας και έχεις την συγκεκριμένη, πως συγκρίνεται με μια PRS SE. Γιατί μιλάμε για δυο κιθάρες που αποτελούν την οικονομική λύση των Paul Reed Smith, και μάλιστα οι PRS SE φέρουν και το όνομα του ιδίου του Paul. Kαι παρόλαυτά η Fame όχι απλά ανταγωνίζεται οικονομικά τις SE αλλά σε πολλές περιπτώσεις βλέπω ότι είναι και ακριβότερες από τις SE! :o Νομίζω ότι μια τέτοια σύγκριση θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα :)

Φαντάζομαι το έχει πάρει ήδη το μάτι σας κάπου, αλλά η αντίστοιχη ''harley benton'' του ανταγωνιστή του Thomann, η Fame του Musicstore, έχει φτιάξει τις αντίστοιχες ''PRS του φτωχού'' (βέβαια, όχι και ΤΟΣΟ φτωχού μιας και κάποιες από αυτές πλησιάζουν το χιλιάρικο :o )! https://www.musicstore.de/INTERSHOP/web/WFS/MusicStore-MusicStoreShop-Site/en_US/ms-gr/EUR/ViewParametricSearch-SimpleOfferSearch Α! Και made in Gdansk, Πολωνία, και όχι κινέζικες :)

Το θέμα για μένα δεν είναι ο ελάχιστος εξοπλισμός, αλλά ο ελάχιστος όγκος και η μεγαλύτερη ευκολία σε μεταφορά και κουβάλημα. Για παράδειγμα, χρησιμοποιώ το bcb60 pedalboard της boss, στο οποίο έχω μέσα ένα delay, ενα chorus, ένα od/dist, ένα booster και ένα wah, όλα έτοιμα και συνδεδεμένα ήδη. To wah το χρησιμοποιώ σε 2 τραγούδια, και το chorus σε 4 το πολύ οπότε θα μπορούσα και να μην τα πάρω μαζί μου, αλλά ποιός ο λόγος αφού χωράνε στην pedalboard? Αν έπαιρνα τα πετάλια ''χύμα'', χωρίς το εν λόγω βαλιτσάκι, χειρότερη ταλαιπωρία θα ήταν, αφού θα έπρεπε να κουβαλάω τροφοδοτικά, καλώδια, και να κάθομαι να τα στήνω.... Mετά θα έπαιρνα μια Fender κατά προτίμηση, για έναν λόγο που ίσως φανεί χαζός σε κάποιους, αλλά ο λόγος είναι το gigbag. Φοβάμαι να κουβαλάω γκιμπσονοειδή κιθάρα με gigbag. Μεγαλύτερη ευκολία στην μεταφορά, αφού την έχεις κρεμασμένη στην πλάτη, και λιγότερος χώρος στο αμάξι, αφού δεν χρειάζεσαι σκληρή θήκη. A, και χώρος να βάλεις μέσα καλώδια, ζώνες και άλλα παρελκόμενα ;) . Άσε που την κιθάρα την αφήνεις ''χύμα'' στο πάτωμα του πάλκου ή την στηρίζεις κάπου όρθια χωρίς να φοβάσαι μην πάθει τίποτα αν πέσει. Με γκιμπσονοειδές, θα θες και stand. :) Kαι τέλος, έναν combo ενισχυτή (συγκεκριμένα τον v22 που είναι και πιο ελαφρής και λιγότερο ογκώδης) και βουαλά! ;D

Δεν το γνώριζα αυτό.... Πολύ καλή φάση !! Δεν ξέρω τι παίζει με μεταφορικά και τελωνεία και τέτοια αλλά ειναι ό,τι πρέπει για μερακλήδες!

Πάντως και η Fender πουλάει ολοκαίνουργια μπράτσα κανονικότατα, πέραν των ''μεταχειρισμένων'' που μπορείς να βρεις σε site όπως το Stratosphere. https://www.musicstore.de/en_GR/EUR/Fender-USA-Strat-Hals-Maple-Griffbrett-Medium-Jumbo-Buende/art-GIT0032294-000;pgid=f6Bgare8d2xSRpY5OYJHN7Gt0000qb4d0Mch Βέβαια είναι πανάκριβα, αλλά δεν ξέρω, δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να βρεις fender μανίκι που μαζί με τα μεταφορικά να μην σου φύγουν πάνω από 300 ευρώ, οπότε ίσως να συμφέρει να κάνει καποιος οικονομία και να πάρει ένα ολοκαίνουργιο μπράτσο με ολοκαίνουργια τάστα, από το να πάρει ένα μεταχειρισμένο με 150 ευρώ φθηνότερα αλλά να μην ξέρει σε τι κατάσταση είναι τα τάστα και λίγο αργότερα να δίνει λεφτά για refrett ή οτιδήποτε.

To ότι το όργανο θα είναι καλό είναι σίγουρο, αλλά δεν με απασχολεί αυτό. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες (όχι μόνο κιθαρίστες) αφού γίνουν διάσημοι, κυκλοφορούν ''signature'' μοντέλα άλλης μάρκας και αλλου τύπου από αυτά που ξέρουμε ότι χρησιμοποιούσαν όταν μεγαλουργούσαν. Για να μην παρεξηγηθώ, εννοείται ότι έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αυτό, και το γεγονός ότι το ''signature'' μοντέλο τους δεν αντιστοιχεί σε αυτό που τους μάθαμε δεν σημαίνει ότι δεν βγάζουν ακόμα καλή μουσική. Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε με τι έπαιζαν και με τι έγραφαν τα ''mangus opus'' τους όμως. Άσχετα με όλα αυτά τα μαρκετίστικα κόλπα και τις συμφωνίες με εταιρίες στα παρασκήνια. Nταξ' , ο Petrucci η αλήθεια είναι ότι παίζει με την Musicmann χρόνια και όντως αυτό είναι το μοντέλο του, αλλά με την Ibanez έβγαλε τα αριστουργήματα. Ο Santana δεν νομίζω να έπαιξε το Europa και το Sampa te pi με την.... PRS αλλά και αυτός την χρησιμοποιεί χρόνια τώρα, δεν υπήρχε και στα νιάτα του η PRS οπότε δικαιολογείται, από την άλλη ο Mark Tremonti είναι ''ταυτόσιμο'' της PRS από την αρχή της καρριέρας του. O Shaffer των Iced Earth με BC Rich έγραψε τις δισκάρες, και τώρα είναι λες και είναι ''πρέσβης'' της Gibson Custom Shop. Τώρα ο Mayer θα μας πει ότι αυτή η PRS είναι η απόλυτη Mayer κιθάρα επειδή τα έσπασε με την Fender? Aυτό που θέλω να πω είναι ότι signature μοντέλα όπως Eric Johnson, Clapton, Dave Murray, Slash, Tremonti κτλ τα καταλαβαίνω, τα παραπάνω όχι και τόσο... :-\

Δεν θυμάμαι να έχω ξαναφάει τέτοια ''σφαλιάρα'' ανοίγοντας την σελίδα του Noiz. Καλό ταξίδι Audiokostas.