John Goumis

Γι αυτό έγραψα τα λάιβ ακόμα κρατάνε καλά. Η ζωντανή μουσική ευτυχώς ακόμα δεν είναι το ίδιο απαξιωμένη όσο η ηχογραφημένη μουσική. Και οι Metallica/Maiden για αφορμή για περιοδεί βγάζουν το άλμπουμ, σιγά μην τους νοιάζει πόσο cents θα πάρουν ανά κλικ από το Spotify, αυτά γι αυτούς είναι τα έξοδα για τα logistics. Και στο τέλος καταλήγουν να πουλάνε και τα δικαιώματα όπως ο Appice για να πάρουν και ένα εφαπαξ για την σύνταξη. Η απαξίωση της μουσικής σαν προϊόν όμως θα έχει επιπτώσεις στο μέλλον. Οι μεγάλες μπάντες δεν έγιναν τεράστιες σε μια νύκτα, κοιμηθηκαν και αυτοί στο βαν ή στο λεωφορείο, αλλά δεν έμπαιναν και μέσα κατα χιλιάδες ευρώ όταν πήγαιναν σε μια περιοδεία (πάτε σήμερα σε ένα λάιβ μεσαίου βεληνεκούς ανερχόμενου ονόματος και δείτε αν μετά το λάιβ θα αγοράσει κανείς το cd..που τα πουλάνε και επιτόπου σε έναν πάγκο.. από τους 100 άντε να το αγοράσουν οι δέκα, οι υπόλοιποι θα το ακούσουν από το ίντερνετ... και τα έσοδα από τα εισιτήρια είναι λίγα καθώς πρέπει να τα μοιραστούν με το μαγαζί και μεταξύ τους, συν τα έξοδα μεταφοράς κτλ δεν μένει τίποτα). Δηλαδή με την απαξίωση της ηχογραφημένης μουσικής, μόνο οι μεγάλοι συμφέρει να βγουν σε τους λόγω οικονομίας κλίμακος, όταν παρουν σύνταξη και διαλυθούν λογικά θα σταματήσουν και τα λάιβ και μικρές νέες μπαντες δεν θα καταφέρουν ποτέ να γιγαντωθούν λόγω αυτών που προανέφερα. Εκτός αν η αγορά δημιουργήσει την ανάγκη νέων δημοφιλών γκρουπ για να συνεχίσει να τσουλάει η βιομηχανία, δεν ξέρω...

τον παρακολουθώ εννοείται, είναι πολύ καλός αλλά από αλλού είχαν την εντύπωση ότι ''έκλεψα'' το παράδειγμα με τις πανελλήνιες (και του ''ταλέντου'' γενικότερα), αλλά μάλλον θυμάμαι λάθος @LK ναι καταλαβαίνω απλά εννοούσα κάτι πιο τυποποιημένο, από μια απλή υπογραφή μεταφρασμένου κειμένου μέχρι κάτι από τα άπειρα γραφειοκρατικά χαρτιά που ζητάνε μια υπογραφή δικήγορου (ή μηχανικού ή μηχανολόγου) για κάτι που εξώφθαλμα ισχύει, απλά για την πιστοποίηση του πράγματος. Δεν χρειάζεται ούτε πάτρεον ούτε ελεημοσύνη... απλά να μην ασχοληθεί καν. Αφού αποφασίσαμε ότι η ηχογραφημένη μουσική πρέπει να είναι τζάμπα για όλους (σε αντίθεση με άλλα μέσα, όπως κινηματογράφος ή βιντεοπαιχνίδια - ΟΚ ξέρω ότι πειρατικά μπορείς να δεις ακόμα και ταινία στην πρεμιέρα της αλλά good luck να την βλέπεις σε 400p ανάλυση, ενώ πχ ο νέος δίσκος των Maiden ή των Metallica είναι τζάμπα την ημερομηνία κυκλοφορίας τους, σε καλή ποιότητα) όποιος θέλει ας ασχοληθεί για την πλάκα του, αλλά μην έχει ούτε κατα διάνοια κατα νου ακριβές παραγωγές, περιοδείες κτλ που θα μπει δεκάδες χιλιάδες ευρώ μέσα.

Εκ των οποίων ένας εγώ :) Δεν πιστεύω στο ταλέντο. Ή μάλλον στον βαθμό που το έχουμε μυθοποιήσει. Υπάρχει, αλλά αν δεν συνοδεύεται από πολλές χιλιάδες ώρες εξάσκησης, δεν αναδεικνύεται ποτέ. Προσωπικά δεν πιστεύω όταν ακούω μπάντες να λένε ''κάναμε ναρκωτικά, πίναμε, μαμούσαμε αβέρτα και τον δίσκο δεν θυμόμαστε πως τον γράψαμε''. Μου θυμίζει μαθητές που βγαίνουν πρώτοι στις πανελλήνιες με 19.999 μόρια και λένε μετά στις ειδήσεις ''ε απλά είχα πρόγραμμα, και καφέδες πήγαινα, και videogames έπαιζα,πήγαινα και σε κλαμπ...'' π@π@ριες λένε, διαβάζανε 20 ώρες το 24ωρο και η μάνα τους τους έφερνε και την χέστρα την ώρα που διαβάζανε για να μην χάνουν χρόνο ;) (αναφέρομαι ξαναλέω σε αυτούς που έγραψαν 19.999 ΜΟΡΙΑ) Αυτοί οι μουσικοί, και στις πρόβες ξεσκίστηκαν, και ώρες έφαγαν στην σύνθεση, και στο στούντιο έφαγαν ώρες κτλ και τα υπόλοιπα που λένε είναι για εντυπωσιασμό και marketing. LK εσύ όντας επαγγελματίας σίγουρα θα σου έχει τύχει να υπογράψεις κάποιο χαρτί που δεν σου πήρε πάνω από 5' να το συντάξεις το οποίο δεν το χρέωσες βάσει του πόσο σου πήρε να το κάνεις, αλλά βάσει του ότι είσαι νομικός ;) (δεν μιλάω για δικογραφίες που εκεί πρέπει να ασχολείσαι μέρες). Και οι γιατροί πέντε λεπτά πας και δίνεις πενηντάρικο. Εννοείται ότι και η τεχνογνωσία πληρώνεται. Η τεχνογνωσία σε συνδιασμό με τον προσωπικό χρόνο που αφιερώνεις από την όση ζωή σου απέμεινε για να φέρεις εις πέρας κάτι. Ξέρω ότι τα γνωρίζεις αυτά καλύτερα από εμένα, απλά είπα να δώσω ένα perspective Συμφωνώ με όσα λες για τους πανεπιστήμονες 100%.

Μουσικός και αμάξι πάνε πακέτο, δυστυχώς.

Τα έχουμε ξαναπεί νομίζω, η μουσική σαν προϊόν είναι πλήρως απαξιωμενο, ο κόσμος έχει συνηθίσει να μην πληρώνει πλέον για την μουσική που ακούει. Ακόμα και οι "δεινόσαυροι" δεν ζουν από πωλήσεις αλλά από τις συναυλίες, τo merch κτλ. Και γι'αυτό πλέον δεν έχουν και κάνα κίνητρο να "τα χωσουν" σε ένα άλμπουμ με τεράστια παραγωγή, μια δικαιολογία για να βγουν σε tour ψάχνουν. Το streaming αυτό καθεαυτό δεν φταίει τόσο, όσο ότι είναι τζάμπα. Και στα videogames πλέον δεν αγοράζεις το παιχνίδι, το streamαρεις αν έχεις την κατάλληλη σύνδεση στο ίντερνετ (στην Ελλάδα ακόμα όχι) αλλά μια χαρά πληρώνεις το 60αρι - 70αρι για να το αγοράσεις. Από την στιγμή που ο κόσμος καλομαθε στο τζάμπα, πάει η μουσική. Αν αύριο βγει μια πλατφόρμα πχ το "YouPlay" και μπορείς να παίξεις οποίο βίντεοπαιχνίδι θες απλά βλέποντας μια διαφήμιση που την κάνεις σκιπ στα πέντε δευτερόλεπτα, την ίδια μοίρα θα έχει και αυτό το μέσο, όπως η μουσική. Δυστυχώς πάει η μουσική, δεν θα βγει κανένας νέος Pete Townsend που στα 24 του θα γράψει ένα νέο Tommy ή οι νεοι pink floyd να πάνε να βγάλουν το επόμενο hi fi benchmark σε ηχητική ποιότητα dark side of the moon ή κάποιος που θα επενδύσει στο μάρκετινγκ ώστε να δημιουργηθούν οι νέοι Guns n Roses πχ κτλ κτλ, έχουν αλλάξει τελείως οι εποχες. Επομένως ο καθένας πουλάει τα δικαιώματα του "τώρα που γυρίζει"...

Άκουσα τα κλιπ χωρίς να δώσω σημασία σε ποιο είναι ποιο. Μου άρεσε ο παίκτης, μου είναι αδιάφορα τα υπόλοιπα. Δεν θα κάτσω να "βγάλω τα αφτιά μου" για το ποιο είναι καλύτερο, από την στιγμή που το πιο σημαντικό, το παίξιμο δηλαδή, μου άρεσε. Και η λάμπα και τα plug in εργαλεία για να κάνουμε την δουλειά μας ή το χόμπι μας είναι. Προσωπικά σε λάιβ έχω καταργήσει τις λάμπες υπέρ της φορητότητας (χρησιμοποιώ mini amps), αλλά πάντα θέλω ενισχυτή-καμπίνα για να ακούω να "φυσάει" ο ήχος από το ηχείο. Δεν θέλω direct. Αν έγραφα μουσική (που δεν γράφω), ίσως να ηχογραφούσα με amplitube και ας είχα το real thing, καθώς παικτικα η διαφορά είναι σαν να τρέχεις σε διάδρομο γυμναστηρίου αντί να τρέχεις σε χωματόδρομο.

Τετοιες λίστες αντικειμενικά έχουν μεγαθήρια μέσα. αλλά και πολλές ελλείψεις. Τα μεγαθήρια δεν θα τα σχολιάσω, ούτε την σειρά καθώς δεν νομίζω ότι υπάρχει νόημα στο να ''κατατάξεις'' τέτοια μεγέθη. Ο Cobain τώρα ΟΚ θα μπορούσε να μην είναι μέσα, αλλά ας δεχτούμε ότι το όλο impact της περσόνας του στην μουσική βιομηχανία μπορεί να ''δικαιολογήσει'' μια θέση στην 200αδα, αλλά με την ίδια ακριβώς λογική γιατί να μην είναι και ο Jimi Hendrix μέσα πχ. Τώρα για κατι σκουπίδια τύπου Ozzy απλά γελάει ο κόσμος. Coverdale. Paul Rodgers και Sam Hagar τι άμπαλοι είστε εσείς ρε. Ozzy, μαλάκες μου. O Axl επίσης δικαίως βρίσκεται στην λίστα. Χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου στα λάιβ του (όχι τώρα που έχασε την φωνή του, από τα ντουζένια του είναι αστείος να τον ακους λάιβ).

Το βάρος ενός οργάνου αυτό καθεαυτό δεν με έχει απασχολήσει ποτέ. Και πάνω από 2 ώρες να είναι το λάιβ, με την χρήση της κατάλληλης ζώνης μια (σχετικά) βαριά κιθάρα παλεύεται (δεν μιλάω για 5kg Les Paul Custom των 70's και γενικά για όργανα-άγκυρες). Αυτό που όντως με απασχολεί σε ότι αφορά το βάρος έχει να κάνει με την μεταφορά του οργάνου... αφού συνήθως όταν μιλάμε για βαριά όργανα μιλάμε για les paul, οπότε μιλάμε για σκληρή θήκη, οπότε μιλάμε για παραπάνω όγκο στο αμάξι και κουβάλημα στο χέρι κτλ κτλ οπότε προτιμώ μια ελαφριά strat στο gigbag και γεια σας. Πάντως, χωρίς να ξέρω τις μηχανικές και ηχητικές ιδιότητες που προσδίδει το βάρος, ιδανικά δεν θα θελα την les paul μου πούπουλο ούτε την stratocaster μου βαριά, αν και έχω μια baja tele που μάλλον ανηκει στις ''βαριές'' (ήμουν ατυχος μάλλον) χωρίς όμως να με χαλάει στην τελική και ας προτιμούσα να μου τυγχαινε μια ελαφριά.

απόλυτα σεβαστό Το βίντεο με την δημοκρατία που αναφέρεις δεν θεωρώ ότι πάει να αποδείξει με κάποιο μαθηματικό θεώρημα ότι δεν υπάρχει δημοκρατία (ποια απ'όλες? άλλο πολίτευμα έχουμε εδώ, άλλο στην Γαλλία, άλλο στις ΗΠΑ παρά το ότι όλα αυτά είναι δημοκρατικά πολιτεύματα) αλλά το ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ''πλειοψηφία'' (λογικό μιας και μιλάμε για αντιπροσωπευτική δημοκρατία) και αυτό φαίνεται πχ όταν ψηφίζεις το Α κόμμα για να μην βγει το Β ενώ ήθελες στην πραγματικότητα να βγει ψηφίσεις το Γ κτλ κτλ Άλλα βίντεό του πχ αυτό με το ''γιατί συμβαίνουν οι τουρκικές παρεμβάσεις στο Αιγαίο'' ή ''γιατί έχουμε πυρηνικά όπλα'' δεν είναι θέματα που αφορούν αυστηρώς οικονομικά μεγέθη αλλά παιχνίδια παιγνίων, deterrence theory κτλ κτλ που δεν αφορούν οικονομικά ζητήματα (όπως τα βίντεο με τα μνημόνια) αλλά είναι μέρος της οικονομικής επιστήμης και η απλουστευμένη και εκλαϊκευμένη επεξήγηση που κάνει ο συγκεκριμένος είναι χρήσιμη στο να δώσει έναν κάποιον μπούσουλα στον απλό κοσμάκη που στην τελική είναι η εύκολη λεία του λαϊκισμού των πολιτικών. Αυτός είναι ο λόγος που προσωπικά μου αρέσουν τα βίντεό του και φυσικά είμαι 100% μαζί σου στο να μην τον γουστάρεις. Δεν προσπαθώ να σε πείσω να τον γουστάρεις, απλά σου εξηγώ γιατί εμένα μου είναι συμπαθής.

corrected. Δεν είμαι αφελής να πιστεύω ότι θα αντλήσω γνώσεις (όπως δεν έχω την υπόνοια ότι θα γίνω αστροφυσικός απλά παρακολουθώντας -για ώρες- ντοκυμαντέρ σχετικά με το διάστημα στο ΥοuTube). Αλλά τέτοια βίντεο είναι ωραία τροφή για σκέψη αν μη τι άλλο. Χίλιες φορές να παρακολουθήσω ένα βίντεο ''εκλαϊκευμένης'' επιστήμης παρά χαζομάρες του tik tok ή survivor, μακάρι οι περισσότεροι να έκαναν το ίδιο. Ο συγκεκριμένος παρακολουθείται ευχάριστα κατ'εμέ και λόγω περιεχομένου αλλά και λόγω του τεχνικά άρτιου content του (μοντάζ, εικόνα κτλ) αλλά και φυσιογνωμικά είναι συμπαθής (όχι δεν ειμαι gay) ενώ η ιδιότητά του ως καθηγητής οικονομικών στην Σιγκαπούρη είναι αρκετά αξιόλογο ως point of reference. Και ναι ξέρω ότι οι ακαδημαϊκοί ειδικά εδώ στην Ελλάδα είναι πολλές φορές αμφιλεγόμενοι αλλά δεν μιλάμε για μπανανία αλλά μια από τις πιο φιλελεύθερες και ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου. Σε αυτό θα μπορούσα να συμφωνήσω αλλά δεν έχουμε τον ίδιο ορισμό του τι εστί ''προϊόν εταιρειών''. Τα προϊόντα εταιρειών στην Ελλάδα (που είχαν συμβόλαια με την heaven κτλ) ήταν κατα βάση οι παίκτες reality από το 2000 και μετά. Οι τράπερς ήταν ελληνο-αμερικανάκια που εισήγαγαν στην χώρα μια τάση από τις ΗΠΑ που ακόμα δεν είχε γίνει μέρος της υποκουλτούρας στην Ελλάδα. Ισχύει δηλαδή ότι με δικά τους έξοδα ηχογραφησαν τα τραγούδια τους μέσω ''σπιτικών παραγωγών'' και home made studios και έγιναν viral που λένε και οι νέοι και μετά χώθηκαν οι όποιες εταιρείες. Γενικά όπως ξέρουμε όλοι οι μουσικοί πλέον έτσι δουλεύουν, ανεξαρτήτως μουσικού είδους. Απλά οι τραπερς έγιναν viral λόγω των 10χρονων και 12χρονων που ασχολούνται πιο πολύ απ'όλους με το τικ τοκ και το youtube. Από την άλλη όντως και οι εταιρείες δεν εμειναν στάσιμες σε αυτό που είδαν να έρχεται (streaming) και άλλαξαν μοντέλο εργασίας. Ίσως ενας σωστός τίτλος θα ήταν ''πως το streaming άλλαξε τις δισκογραφικές''. Δεν διαφωνώ. Αλλά το βίντεο εξηγεί ωραία πως κατέληξε η όλη φάση να γίνεται με bottom up διαδικασίες. Όποιος, ακόμα και εδώ μεσα, έχει προσπαθήσει να βγάλει κυκλοφορήσει την μουσική του μέσω εταιρείας, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Άποψή σου και σεβαστή. Η αποδόμησή του εκ μέρους σου πάντως μου φαίνεται ελλειπής και επιφανειακή. Και γιατί στα ''τρια πρώτα λεπτά'' δεν λέει κάτι που δεν ισχύει, όπως και στα ''τρια πρώτα λεπτά'' του αλλου βίντεο που ανέφερες (και δεν θεωρώ πως συνεισφέρει ιδιαίτερα στην συζήτηση) Προσωπικά θα εξακολουθώ να παρακολουθώ το κανάλι του με ενδιαφέρον. Απλά το αναφέρω γιατί με κουόταρες.

Πολύ ωραίο το κανάλι του συγκεκριμένου, και πάνω-κάτω αυτά που λέει στο συγκεκριμένο βίντεο ισχύουν (στην Ελλάδα).

Η ιδανική διάρκεια ενός τέτοιου λάιβ, τόσο για τον μουσικό όσο και για τον ακροατή, είναι 2 (καθαρές) ώρες ακριβώς. Στο εξωτερικό όπως αναφέρθηκε το λάιβ είναι 45 λεπτά - διάλλειμα - 45 λεπτά - τέλος. Εδώ για διάφορους λόγους που ισχύουν στην ελληνική πραγματικότητα, όπως το ''ελεύθερο'' ωράριο των μαγαζιών (δεν υπάρχει cufrew να κλείνουν τα μεσάνυκτα με αποτέλεσμα το κακό συνήθειο που έχει η νεολαία να θεωρεί ''νωρίς'' να βγει πριν τις 12), η μη-ικανοποιητική κατανάλωση κτλ συνήθως οδηγούν σε καταστάσεις που ο μαγαζάτορας θεωρεί ότι το event πρέπει να είναι 3ωρης διάρκειας ώστε να πουλήσει σε αυτό το διάστημα όσο περισσότερα ποτά μπορεί, καθώς η προσέλευση του κόσμου θα είναι ανομοιόρφη. Αυτό με το διάλλειμα που λες έχει κάποια λογική, όμως από την άλλη και ο κόσμος κουράζεται με συνεχόμενο λάιβ άνω των 2 ωρών και εννοείται ότι ο ντράμμερ σου ή ο τραγουδιστής έχουν δίκιο στο να θεωρούν ένα μικρό break απαραίτητο. Στο τέλος της μέρας όλα έχουν να κάνουν με την συμφωνία με το μαγαζί, αλλιώς χρεώνονται οι 2 ώρες και αλλιώς οι 3. Υπάρχουν περιπτώσεις όπως πχ όπου ενώ έχει ολοκληρωθεί η διάρκεια του λάιβ και ενώ δεν είχε κόσμο, να σκάσουν μύτη κάποιες παρέες στο τελευταίο τέταρτο. Εκεί είναι στην κρίση του μουσικού (και ανάλογα με τις σχέσεις του με τον ιδιοκτήτη) αν επιθυμεί να παίξει λίγο παραπάνω ως ένας είδος ''εξυπηρέτησης'' στο μαγαζί.

Το smartnoiz είναι σημείο αναφοράς στην αγγελίες μουσικών οργάνων στη Ελλάδα. Είμαι ικανοποιημένος από όλες τις συναλλαγές μου που έχουν συμβάλλει σε μεγάλο ποσοστό στο gear που έχω σήμερα. Να πω ότι είμαι από νησί και οι συναλλαγές δεν ήταν χέρι με χέρι αλλά όλα πήγαν πάντα περίφημα. Απλά επειδή τόσο χρόνια έχω μαζέψει κάποιο gear (χάρη στο νόιζ), αν και μπαίνω στις αγγελίες συχνά, πιο πολύ μπαίνω στις ενεργές αγγελίες της περιοχής μου, για να τσεκάρω αν κάνας συντοπίτης μου πουλάει κάτι χρήσιμο και μαις και όλοι εδώ γνωριζόμαστε μεταξύ μας οι συναλλαγές είναι πολύ βολικές.

Ωχ, λάθος μου τότε, νόμιζα ότι ήταν κανονικα με την μπάντα.

Αγόρασα έναν αφυγραντήρα. Δεν ξέρω αν μετραει. Αλλά τον πήρα για το δωμάτιο με τις κιθάρες...

Έγινε τουρ και με τους δύο, νομίζω το 2002 ή κάπου εκεί

O πρώτος δίσκος των VH έχει αλλάξει τον ρου της κιθαριστικής ιστορίας και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και καταγεγραμμένο. Βέβαια εγώ προσωπικά είμαι πιο πολύ fan των ''Van Hagar'' παρά της Roth εποχής, παρά το ότι παραδέχομαι ότι η περίοδος αυτή ηταν πολύ πιο επιδραστική. Δεν συμφωνώ ότι δεν είχαν κοινό στην Ελλάδα λόγω του ότι είχαν ''αμερικάνικο'' ήχο, οι Bon Jovi και άλλες τέτοιες μπάντες που τους άκουγε η μισή Ελλάδα δηλαδή τι ήχο είχαν? Γενικά είναι μια μπάντα που έχει από (εξαιρετικά) pop hit και τρελές ροκ-εν-ρολιές μέχρι και αλήτικο, ποιοτικό hard rock. Προσωπικός αγαπημένος μου δίσκος ο 5150, ιεροσυλία αλλά κάποτε εμείς οι Hagar fans θα δικαιωθούμε.

Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί μεγάλωσες, όπως όλοι μας, και δεν γίνεται κάτι να σε "σημαδέψει" στον ίδιο βαθμό όπως όταν ήσουν έφηβος ή εικοσαρης. Παίζει και η νοσταλγία ρόλο. Όσο μεγαλώνουμε τόσο απομυθοποιουμε καταστάσεις και δεν τις βιώνουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό. Αν υπήρχε το Spotify στα 90's πάλι τον "δίσκο του μήνα" του ποπ+ροκ ή του metal hammer θα τον ανακαλυπταμε απλά αντί να τον αγοράσουμε από το δισκάδικο θα τον streamαραμε και το συναίσθημα θα ήταν το ίδιο. Εγώ πιστεύω ότι αν αφήσουμε την Νοσταλγία στην άκρη, αυτό που έχει όντως αλλάξει είναι η διάχυτη υπερπληροφορηση λόγω του ίντερνετ. Το Spotify από μόνο του δεν φταίει σε τίποτα. Παλιά υπήρχαν 2-3 περιοδικά πχ στον χώρο της ροκ+μέταλ τα οποία έλεγχαν στην ουσία την πληροφόρηση αφού ήταν ο μόνος τρόπος τότε για να μάθεις για τον "δίσκο του μήνα" (ο οποίος δίσκος φυσικά από πίσω είχε ολόκληρο κύκλωμα, δισκογραφική - "μεσάζοντες" - μανατζαρεους - παραγωγούς κτλ). Δεν ήταν τίποτε "τυχαίο", εμείς τότε βλέπαμε τις μπάντες αυτές σαν θεούς που κατέβηκαν επί Γης ενώ υπήρχε ολόκληρο "κύκλωμα" από πίσω. Με λίγα λόγια την εποχή πριν το ίντερνετ η δύναμη που είχαν ορισμένα media σε συνδιασμό με "αετοματηδες" κυνηγούς ταλέντων που μύριζαν το χρήμα από χιλιόμετρα είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αυτές οι τεράστιες μπάντες που μέχρι και σήμερα δεν φαίνεται να έχουν ξεπεραστεί (κάποιοι θα πουν ότι αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά κάποια μεγέθη όπως πωλήσεις και εισιτήρια είναι αντικειμενικά). Προς θεού δεν λέω ότι δεν άξιζαν την τεράστια επιτυχία τους ή ότι δεν είχαν ταλέντο ή ότι δεν εργάστηκαν σκληρά. Αλλά είχαν πλάτες εκατομμύριων από πίσω, με τους καλύτερους παραγωγούς και τα καλύτερα στούντιο επειδή κάποιοι επένδυσαν σε αυτους και μετά οι μηχανές του μάρκετινγκ και των media έκαναν τα υπόλοιπα για να "βγει η επένδυση". Με λίγα λόγια δεν φταίει η υπερπροσφορά του Spotify και ότι σε κάθε γειτονιά μια μπάντα ανεβάζει το indie άλμπουμ της, αλλά ότι δεν υπάρχουν πλέον εταιρείες, παραγωγοί, μεσάζοντες, ραδιοφωνικοί παραγωγοί κτλ που να έχουν την δύναμη να "επιβάλουν" τον νέο επόμενο "άλμπουμ του μήνα".

ακομα και μια ψηφιακή πεταλιερα αν βάλεις σε καλό ενισχυτή με μια καλή καμπίνα με ένα δωδεκαρι (ή και παραπανω) μεγάφωνο μια χαρά θα ακουστεί σε ένα πάλκο. Το θέμα δεν είναι η πηγή του ήχου, δηλαδή αν θα είναι πεταλιερα ή iridium ή μια μίνι κεφαλή ενισχυτή όπως το vox mv50 που χρησιμοποιώ εγώ... Αυτό είναι σχεδόν αδιάφορο... Το θέμα είναι ο ήχος σου στο πάλκο να βγαίνει από ΚΑΜΠΙΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΉΣ ΚΙΘΆΡΑΣ και όχι από ένα μόνιτορ που σου δείχνει απλά πως ακουγεται ο ήχος σου κάτω από το πάλκο... Ειδικά αν οι υπόλοιποι συμπαίκτες σου παίζουν με κανονικό ενισχυτή - κανονικά ντράμς... Για old school καταστασεις (κανονικά stage) νομίζω ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... Φυσικά και οι υπόλοιπες λύσεις (κάτι ψηφιακό ή μη με μόνιτορ αντί για καμπίνα) είναι πολύ χρησιμες, και εγώ τις χρησιμοποιώ αλλά μόνο αν και εφοσον ΟΛΟΙ είμαστε direct στην κονσόλα (ηλεκτρονική ντραμς, μπάσο κτλ).

Εξαρτάται για τι το θες... Αν η μπάντα έχει ηλεκτρονικά ντραμς, ο μπασίστας παίζει συνδεδεμένος στην κονσόλα με κάποια προενίσχυση κτλ, μια χαρά είσαι με την προσομοίωση. Αν τώρα παίζεις σε old school πάλκο με κανονικά ντραμς και μπασοκαμπίνες κτλ, νομίζω ότι ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... ξέρω πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτό αλλά προσωπικά ακόμα και axe fx που είχα δει κάποιον να χρησιμοποιεί δεν με ''έπεισε''... όχι γιατί δεν ήταν καλό το axe fx αλλά γιατί το μόνιτορ δεν ταίριαξε ηχητικά με τον ''φυσικό ήχο'' του πάλκου (ντραμς και μπάσο) που ''δένει'' με τον ήχο του PA που ακούμε εμείς οι ακροατές...

Δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος, αλλά θέλω να πω κάποια πράγματα για rock τραγούδια και μπάντες που είχα ''υποτιμημένα'' στο μυαλό μου (όχι με την έννοια ότι ''δεν μου άρεσαν αλλά τα εκτίμησα στην πορεία'', αλλά με την έννοια ότι είχα υποτιμήσει το πόσο δημοφιλή στο maistream κοινό) και αφορούν αποκλειστικά και μόνο στο αγγλικό κοινό (λόγω αλληλεπίδρασης με το συγκεκριμένο κοινό) 1) το πιο διάσημο κομμάτι που έχει γράψει ο Ritchie Blackmore δεν είναι το smoke on the water αλλά το since you've been gone των Rainbow 2) ο meat loaf για κάποιο λόγο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ στο Ηνωμένο Βασίλειο 3) το τραγούδι Mr Brightside των (αμερικανών) Killers είναι κάτι σαν ''ανεπίσημος εθνικός ύμνος'' στο Ηνωμένο Βασίλειο 4) Οι Stereophonics είναι μάλλον οι νέοι Oasis εκεί πέρα Εντός θέματος, θα έλεγα τους Foo Fighters. Δεν καταλάβαινα προς τι ο τόσος ντόρος, αλλά πλέον έχω αλλάξει γνώμη

Guitar hero (κατ' εμέ) είναι αυτός που παίζει lead κιθάρα και 1) ανήκει σε μια υπερεπιτυχημενη mainstream μπάντα και έχει γίνει σχεδόν ταυτόσημη έννοια με την μπάντα, Για παράδειγμα δεν γίνεται όταν ακούσεις την λέξη Guns n Roses να μην σου έρθει στο μυαλό σχεδον αμεσως ο Slash (άσχετα που ο frontman ήταν ο Axl και ο βασικός συνθέτης ήταν ο Izzy) ή ο Angus Young στους AC/DC (δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δυο κιθαρίστες είναι αναγνωρίσιμοι μόνο το 'περίγραμμα" τους αν δεις, ή την "σκιά" τους,τους αναγνωρίζεις αμέσως) Ενώ στο άκουσμα του ονόματος Beatles ή Maiden δεν πάει το μυαλό σου πρώτα στον George Harrison ή στον Adrian Smith αντίστοιχα... Στους RCHP πρώτος σου έρχεται στο μυαλό ο Flea που είναι όντως bass hero... Και σε σούπερ mainstream μπάντες όπως killers και maroon 5 δεν ξέρω προσωπικά καν τα ονόματά τους Και 2) Αυτός που κάνει "προσωπική" καριέρα και έχει επιτυχία, όπως είχε ο Hendrix, o SRV, o Malmsteen, o Clapton κτλ. Στην ίδια κατηγορία βάζω και Knopfler και Eddie Van Halen γιατί κακά τα ψέματα αυτοί ήταν η μπάντα

Το ονόματα αυτά τα ανέφερα μόνο και μόνο επειδή αναφέρθηκαν στο αρχικό ποστ. Εννοούνται αυτά που αναφερεις για Hendrix και Clapton, συμφωνώ και εγώ.

Όλοι οι κιθαρίστες που αναφέρθηκαν στο ποστ, είχαν επιτυχία στο maistream κοινό μέσω των τραγουδιών τους (ή της μπάντας στην οποία συμμετείχαν). Εξαίρεση ο Steve Vai ο οποίος παίζει πιο ''πειραματική'' και progressive, κιθαριστική (κατά βάση) μουσική που απευθύνεται σε πολύ πιο συγκεκριμένο κοινό. Ο απλός κόσμος (που δεν είναι μουσικός) που του αρέσει να ακούει τα jump, sweet child o mine, californication κτλ ενώ καταλαβαίνει ότι υπάρχει ωραία κιθάρα στο κομμάτι, δεν μπορεί να ''αναλύσει'' το παίξιμο (όπως θα έκανε ένας που ασχολείται με την κιθάρα ή κάποιος μουσικός) και δεν τον ενδιαφέρει άλλωστε, καθώς το κοινό αυτό επικεντρώνεται στο ''τραγούδι'' κατα κύριο λόγο και όχι στα ''instrumental'' σημεία του κομματιού (πχ σόλο). Αλλά το κοινό αυτό είναι που γιγαντώνει τις μπάντες και τους καλλιτέχνες αυτούς. Ο λόγος που δεν υπάρχουν δηλαδή οι νέοι Slash, Frusiante κτλ είναι επειδή δεν υπάρχουν οι νέοι G'n'R και RHCP.