kostri

Καλημέρα, Δοκίμασε να τραβήξεις τα knobs. Μ' αυτόν τον τρόπο μπορείς να μειώσεις την ένταση του σήματος σημαντικά.

Πολύ ωραίο. Όλο και καλύτεροι γίνεστε. Δεν θέλω να μειώσω την αξία του κομματιού, είναι πολύ ωραίο σαν σύνολο, αλλά κόλλησα με την κιθάρα του Αργύρη. Πέρα απ' το προφανές της καλής του τεχνικής, έχει δικό του ήχο και παίζει όπου και όσο πρέπει. Μπράβο σας ρε παίδες!

Το πρώτο μου άρεσε περισσότερο. Νομίζω πως είναι πιο μπάσος και ισορροπημένος ο ήχος. Πιο ευχάριστος γενικώς. Αλλά και το δεύτερο, όσο το ακούω τόσο περισσότερο μου αρέσει. Δεν έχω ιδέα ποιο είναι ποιο διότι ηχογραφώ μόνο με software πια και έχουν μολυνθεί ανεπανόρθωτα τα ώτα μου. Μπράβο κι από μένα για το τεστ!

Πολύ ωραίο. Κι εγώ σαφώς προτιμώ τις πολυκαιρισμένες χορδές από τις καινούργιες. Ρυθμικά ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά όχι άσχημο. Επίσης μου αρέσει ο διαφορετικός τονισμός στο παίξιμο. Για τη ρόκα, χρησιμοποίησε κομπόστ και περιττώματα σκουληκιών.

Πολύ ωραίο. Μιλάει αρκετά και ο Albini και νομίζω πως λέει ενδιαφέροντα πράγματα για την παραγωγή και την ηχογράφηση. Δυστυχώς, μόνο μετά τον θάνατο του Molina ανακάλυψα τους Magnolia. Αλλά και οι Songs: Ohia, των οποίων σκόρπια τραγούδια ακούω τώρα, είναι εξαιρετικοί.

Πρόκειται για ένα ντοκυμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου(Εξάντας), με θέμα το "Σύστημα"(El Sistema), μια μέθοδο μουσικής διδασκαλίας, η οποία εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στη Βενεζουέλα και στοχεύει κυρίως στη κοινωνική ένταξη των ασθενέστερων πολιτών(όπως κρατούμενοι σε φυλακές και φτωχοί). Στην πραγματικότητα, μάλλον αφορά κάτι περισσότερο από ένταξη. Νομίζω πως αξίζει να το δουν όσοι ασχολούνται -έστω ερασιτεχνικά- με τη μουσική. Δυστυχώς η ποιότητα που προσφέρει η σελίδα της ερτ δεν είναι η καλύτερη: http://www.ert.gr/webtv/net/item/10684-El-Sistema-Swzontas-zwes-31-01-2013#.UQ68lWdaeSo

Μου άρεσε το στυλ. Και το "χιπ χοπ" σημείο μου ακούγεται πολύ ωραίο. Ενδεχομένως, κάποιες μουσικές αλλαγές(πιο πλούσιο παίξιμο στα τύμπανα, κι άλλες κιθαριστικές ιδέες κτλ.) να το έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρον. Φαντάζομαι πως προσφέρεται η μουσική σας για λάηβ. Αν έχετε κανονίσει κάτι για το επόμενο διάστημα, ενημερώστε! :) Καλή συνέχεια.

Χαίρετε! Καταθέτω κι εγώ μια άποψη, διότι έχω συμμετάσχει στο παρελθόν σε πολιτικές συζητήσεις του νόιζ και διότι είμαι καθημερινός αναγνώστης του σάιτ. Πέρα από το θεσμικό θέμα(απαγόρευση ή όχι), είναι αυτονόητο πως χρειάζεται αυτοπειθαρχία στην έκφραση της πολιτικής μας θέσης, ειδικά σε ένα "ξεκάρφωτο" περιβάλλον, όπως αυτό μιας μουσικής σελίδας. Ωστόσο, οι πολιτικές συζητήσεις μέχρι τώρα, έσταζαν είτε από φανατισμό είτε από αποπνικτική συμφωνία. Και τα δύο, είναι χαρακτηριστικά κομματικά και μάλιστα από τα πιο θλιβερά. Παρ' όλα αυτά, ψηφίζω ναι, διότι 1. Υπάρχουν ήδη καθημερινά πολιτικά ποστ. Άρα η απαγόρευση (εφόσον δεν τηρείται, ή τηρείται μερικώς) είναι άστοχη. 2. Μου φαίνεται θεμιτό το δικαίωμα έκφρασης πολιτικής γνώμης σε περιβάλλον μουσικής παρέας. 3. Συμφωνώ με το σκεπτικό του LK περί προληπτικών απαγορεύσεων. Βέβαια, η επιχειρηματολογία του kpeyos είναι βάσιμη και, πέρα από τη θεωρία, επιμένω πως τα κακά χαρακτηριστικά των συζητήσεων του νόιζ(αυτά που ονόμασα κομματικά) μπορεί να το καταστήσουν αφόρητο σε επισκέπτες οι οποίοι δεν έχουν απόψεις μπετόν αρμέ και δεν είναι έτοιμοι μόνο για πόλεμο ή έρωτα. :) Είμαι απαισιόδοξος για την πορεία των πολιτικών συζητήσεων, νομίζω πως ο φανατισμός και η μονόπαντη υποστήριξη της ιδεολογίας των πιο δραστήριων μελών θα ρίξει το επίπεδο στα τάρταρα, αλλά δεν μου φαίνεται ρεαλιστική, ούτε θεμιτή, η λογική των απαγορεύσεων. Ξέρω ότι μάλλον θα σταματήσω να διαβάζω το νόιζ αν μετατραπεί σε παράρτημα του capital.gr, αλλά δε βλέπω άλλη λύση από την αυτορρύθμιση (μπλιαχ) των μελών.

Χαίρε G.I καλλιτέχνη. :) Άκουσα τα κομμάτια σου με ενδιαφέρον. Μου αρέσουν όλα σαν συνθέσεις και επίσης σπανιότατα ακούω αυτό το είδος από Έλληνες. Ακόμα, έχουν ενδιαφέρον οι επιλογές των ήχων. Τους στίχους δεν μπορώ να τους κρίνω, διότι δεν άκουγα καλά αυτά που έλεγες. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία λειτούργησαν αρνητικά. Σε κανένα κομμάτι δεν είχα την αίσθηση του σωστού ρυθμού. Πιθανολογώ πως δεν χρησιμοποίησες συγχρονισμό για τα μίντι. Νομίζω πως είναι ένα σημείο το οποίο καλό θα ήταν να ξαναδείς. Η μίξη, επίσης, αδικεί τα κομμάτια σου. Π.χ. στο 01.21 του the end..ain't yet το συνθ είναι κεραυνός εν αιθρία. Είμαι σίγουρος πως ήθελες να ακούγεται πιο μπροστά από τα άλλα, ή ενδεχομένως να ξαφνιάζει, αλλά νομίζω πως θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερα. Ζητήματα μίξης προκύπτουν, κατά τη γνώμη μου, και στα άλλα κομμάτια. Είναι καλό να παίξεις περισσότερο με τις εντάσεις, το πάνινγκ κτλ. ώστε να μην ακούγεται "αχταρμάς". Παράδειγμα είναι το πρώτο κομμάτι, στο οποίο υπάρχουν ωραίες μελωδίες και ήχοι, αλλά δεν ξεχωρίζουν καλά με αποτέλεσμα να κουράζουν λίγο. Τέλος, νομίζω πως θέλει περισσότερη δουλειά η φωνή. Ένα pop filter είναι απαραίτητο. Ίσως και ένα (δανεικό ; ) μικρόφωνο για καλύτερη ποιότητα. Σκέψου και την πιθανότητα για συνεργασία με τραγουδιστή/τραγουδίστρια για τα πιο μελωδικά σημεία, όπως π.χ. για μετά το 01.25 του crisis. Αν αυτή είναι η πρώτη σου προσπάθεια, είναι πολύ καλή κατά τη γνώμη μου. Έχεις ωραίες ιδέες (και έναν αέρα από παλιούς streets :) ). Ελπίζω το εναλλακτικό ύφος να είναι εκούσιο και να μην προκύπτει από τις τεχνικές σου ελλείψεις ;D . Καλή συνέχεια!

Κι εγώ πιστεύω πως υπήρξαν καλύτερες εποχές στην τέχνη, αν και το να μιλά κανείς γενικώς για τη τέχνη και όχι για συγκεκριμένους τομείς της, είναι τουλάχιστον δύσκολο και παρακινδυνευμένο. Η πιο πρόσφατη, "καλύτερη" εποχή από την σημερινή είναι, κατά τη γνώμη μου, η δεκαετία του 50. Ωστόσο, αν και συμφωνώ με την επισήμανση του trolley περί απόστασης από το έργο, δεν είναι δυνατόν να δει κανείς την τέχνη εκτός εποχής, όπως αδύνατο είναι σε κάθε εποχή να μην την ζητήσει. Έτσι, αν και οι σημερινοί φωτογράφοι δεν με συγκινούν όσο ο Kertesz, δεν παύω να ψάχνω την εποχή μου στην τέχνη τους. Βεβαίως, όπως προείπα, δεν ισχύουν τα ίδια σε κάθε τέχνη. Στον κινηματογράφο π.χ. που είναι μια νέα μορφή, σαφώς βλέπω εξαιρετικά πράγματα τα τελευταία 20 χρόνια, συγκρίσιμα με τις κλασσικές ταινίες. Αλλά στη λογοτεχνία, η διαφορά ανάμεσα σε παρελθόν(και μάλιστα πρόσφατο, για τα δεδομένα αυτής της τέχνης) και παρόν μου φαίνεται χαώδης.

;D Ευχαριστούμε πολύ για την ακρόαση! Χαίρομαι για τα σχόλια, αλλά λυπάμαι για την υγρασία. Είναι πραγματικός πόνος στα πισινά.

Yameth, ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου! Θα δοκιμάσουμε όσα προτείνεις. Ο όγκος στον οποίο αναφέρεσαι είναι θέμα eq ή άλλου παράγοντα (π.χ. gain) ;

Μου άρεσε η σύνθεση! Ίσως οι ήχοι να μην είναι οι καλύτεροι δυνατοί, αλλά οπωσδήποτε έχει ενδιαφέρον. Που θα ακούσουμε περισσότερα; :)

Ευχαριστούμε πολύ ωρέ! :)

Εγώ δεν βρίσκω άκυρο το σχόλιο. Και σχολιάζω (επί του σχολίου :) ) : Πρώτον, τα μεγάλα περιοδικά δεν έχουν πια τη δύναμη που είχαν. Μπορούμε κάλλιστα να παρακολουθούμε μικρότερα περιοδικά ή μπλογκ που ταιριάζουν με την αισθητική μας. Πιο πάνω, πόσταρα δύο λίστες από μέσα που παρακολουθώ. Υπάρχουν εκατοντάδες αντίστοιχες. Βεβαίως υπάρχει και το μάρκετινγκ που αναφέρεις, αλλά πιστεύω πως είναι πλέον εύκολα ανιχνεύσιμο και, λόγω ίντερνετ, υπάρχει μεγάλο περιθώριο συμμετοχής των αναγνωστών. Θυμάμαι π.χ. το κράξιμο είχε φάει το πιτσφορκ για το περσινό του Νo. 1. Δεύτερον, οι δίσκοι αντιμετωπίζονται, κατά κανόνα, ως ολότητες από τους κριτικούς. Δεν ακολουθούν τη λογική π.χ. των ραδιοφώνων περί σουξέ κτλ. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω υπόψιν τέτοιους. Α και τρίτον, αφού απορρίπτεις τις λίστες των περιοδικών, γιατί δεν ποστάρεις τη δικιά σου; Μπορεί να βρούμε κάτι που δε ξέραμε. :)