ειμαι μανιωδης καπνιστης εδω και 5 χρονια(απο τα 18 μου), ενω παλιοτερα(απο τα 16 μου) καπνιζα μερικα τσιγαρα την εβδομαδα.
εκανα μια προσπαθεια να κοψω το τσιγαρο πριν μερικα χρονια και τα καταφερα για 8 μηνες περιπου.στη συνεχεια και για εντελως ηλιθιο λογο ξεκινησα παλι να καπνιζω.
απο την εμπειρια του κοψιματος, εχω να πω οτι προκειται για μια πολυ δυσκολη διαδικασια, για τον πρωτο καιρο ιδιαιτερα, αλλα μετα απο 2 μηνες προσπαθειας, πιστευω οτι οποιος σκεφτεται οτι θελει ακομα να καπνισει, το σκεφτεται για καθαρα ψυχολογικους λογους.
θελω ομως να εστιασω σε κατι που με ενοχλει αφανταστα και αυτο ειναι η εκστρατια κατα του τσιγαρου, η οποια αντι να βασιστει στην παιδεια, και στα σχολεια, στρεφεται συνεχως και με τον χειροτερο τροπο εναντιον των καπνιστων, λες και ειναι πολιτες 3ης κατηγοριας.
σεβομαι το δικαιωμα του μη καπνιστη να μην θελει να μυρισει τον καπνο μου, αλλα ΑΠΑΙΤΩ να μπορω να καπνισω και γω. αναφερομαι σε περιπτωσεις οπως το τραινο, οπου το καπνισμα απαγορευεται σε ολους τους χωρους. ταξιδευω εδω και χρονια την διαδρομη Αθηνα-Θεσσαλονικη και τον τελευταιο 1.5 χρονο το καπνισμα απαγορευεται δια ροπαλου. δεν μπορω να καταλαβω τι προβλημα θα ηταν, αν υπηρχε ενας χωρος 2 τετραγωνικων, για να μπορει ο καθε καπνιστης να κανει ενα τσιγαρο, χωρις να ενοχλει κανεναν.
ολα αυτα τα μετρα της ευρωπαικης ενωσης τα βρισκω εντελως παραλογα. :twisted:
θεωρω οτι οποιος δεν καπνισε ποτε του ειναι πολυ τυχερος, γιατι προκειται για μια απιστευτη εξαρτηση.υπαρχουν στιγμες που θα εκανα τα παντα για ενα τσιγαρο. οταν ξεμενω απο λεφτα(φοιτητης σε αλλη πολη γαρ..) το πρωτο πραγμα που φροντιζω ειναι τα τσιγαρα μου, και αυτο ειναι η ανθρωπινη ξεφτιλα...