Ampelofilosofos

;D ;D ;D ;D ;D Να'στε καλά ρε μάγκες! Τι να κάνουμε? Πενία τέχνας κατεργάζεται!!! Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ :P Ομολογώ ότι: Μου πήρε λίιιιιιιιιγο παραπάνω για να τη φτιάξω.... Παιδεύτηκα λίιιιιιιιιιγο παραπάνω για να τη φτιάξω.... ....αλλά χαλάλι, γούσταρα πολύ! Audiokosta, από μπάσο " (δ)'εν κατέω γρι" ;D, αλλιώς ναι...γιατί όχι?

Παιδιά,σόρρυ, αλλά χτες δεν μπήκα καθόλου στο ιντερνέτ. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια όλους. Lego :D μάλλον εννοείς Νάσο, σ' ευχαριστώ πολύ. Μπορεί να μην σχολιάζω συχνά, αλλά τις χαλβαδιάζω και τις δικές σου κούκλες! Μεσαλίονα, εγώ δεν είχα τέτοιο πρόβλημα - αυτό που περιγράφεις ήταν σαν να μην στέγνωνε καλά το λούστρο. Αυτό που έβαλα εγώ ήταν όντως σε σπρέι, 2 συστατικών, μου το έφτιαξε επί τόπου ο μαγαζάτορας και μου το έβαλε σε φιάλη. Την επόμενη είχε ήδη σκληρύνει πάνω στην κιθάρα, αλλά το άφησα κανα-δυο βδομάδες για να στεγνώσει σε βάθος. Αυτό που έβαλες, μήπως το ανάμιξες μόνος σου και δεν πέτυχε η αναλογία? ???

Ευχαριστώ όλους σας για τα καλά λόγια! Ειδικά τον RayDTutto! ;D ;D -Με κολακεύεις φίλε! Insect, οι τρύπες από το τρυπανάκι γίνανε τόσο κοντά, που οι "δοκίδες" που κρατάγανε τα κομμάτια διαχωρίζονταν εύκολα. Βάζοντας ένα σκαρπέλο κάθετα κι ένα κατσαβιδάκι σε μία απ'τις τρύπες, άνοιγε... (λίγο βάρβαρο βέβαια :-\) Μessalion, για βερνίκι έβαλα 2 συστατικών από χρωματοπωλείο αυτοκινήτων. Όντως δεν το γυαλοχαρτάρισα, γιατί μόνο με την κρεμούλα η γυαλάδα της είναι πολύ καλή. Εσύ βέβαια μιλάς για το μπράτσο- όχι να πω δε με δυσκολεύει. Άμα λάχει, τρίβω αργότερα το λαιμό με scotch-brite 8)

Ιδού ανανεωμένο το post με βίντεο: Stergiocaster-Makin_of.pdf

Καλησπέρα νοιζάδες, ξέθαψα μετά από 2+ χρόνια... το θεματάκι που είχα ανοίξει τότε, καθώς με χαρά σας παρουσιάζω το "δημιούργημά" μου, που επιτέλους είναι έτοιμο!!!! Στα παραπάνω ποστς αναφέρονται κάποιες λεπτομέρειες για την κατασκευή. Θα αναφέρω τα τελικά specs, καθώς στην πορεία άλλαξα γνώμη για flame maple καπάκι και hardware κλπ... -Σώμα με βάση 3-piece alder -Quilt maple καπάκι (bent slab 7mm) -Έτοιμο μανίκι strat-όπου πείραξα το headstock και στρογγύλεψα το τετράγωνο neck heel σε στυλ all-access ~αλά Ibanez -Χρυσό hardware -Gotoh style-staggered locking tuners -Wilkinson VWS-50 tremolo -GFS 60's repro premium alnico single coils neck-middle -GFS fat pat boutique HB bridge -Master vol-master tone w/push-pull για τον ΗΒ Να πω για την κατασκευή ότι λόγω έλλειψης ξυλουργικών εργαλείων, αλλά και στενού προϋπολογισμού η κιθάρα φτιάχτηκε με "πατέντες" που αναφέρονται στα παλιότερα ποστς και με ψιλο-ανορθόδοξες μεθόδους. Εγώ έχω να πω πως ηχητικά πιστεύω πέτυχε το εγχείρημα! Η κιθάρα έχει κατασκευαστικές και αισθητικές ατέλειες που ευτυχώς δεν ΠΟΛΥ-φαίνονται και λόγω σκούρου finish. Σας ετοίμασα ένα ΑΡΚΕΤΑ εκτενές φωτορεπορτάζ με όλα τα στάδια της κατασκευής. Ελπίζω να το 'φχαριστηθείτε, και να μην σας κουράσει! Njoy!

Παληκάρια, δυστυχώς κι αυτό το έχουν διορθώσει οι κινέζοι!!! Για παράδειγμα!: http://www.tradetang.com/for-sale/Dave-QAsupreme-ebony-fretboard-with-fretside-binding-beer-root-gold-hardware/151995-2403770.html Έχουν ήδη φτιάξει fret binding και one-piece neck... Εγώ αγόρασα μια supreme πέρυσι από εκεί. Το σώμα και ο λαιμός είναι μια χαρά μαόνι, απλά όχι quarter sawn βέβαια... Η δικιά μου ήταν πριν τον ενιαίο λαιμό, έχει scurf joint. Ωστόσο είναι έβενος, που δεν ξεβάφει ;D, όπως στις παλιότερες... Γενικά τα λάθη που παραμένουν (μέχρι στιγμής) στις ρέπλικες είναι το tune-o-matic που είναι Epiphone-style, το τετράγωνο jackplate (οι supreme έχουν ένα μακρόστενο μεταλλικό, απ' όπου μπαίνουν τα ηλεκτρικά), το binding στην κεφαλή που καταλήγει λοξά κάτω απ΄την ταστιέρα. Ο λαιμός έιναι γενικά λεπτότερος. Αυτά! Γενικά θέλει πολλή προσοχή, γιατί όντως βελτιώνονται διαρκώς. Τον καιρό που το΄ψαχνα κι εγώ είχε πολλές τελευταίας κοπής λες πολ σε αυτό το σάιτ. Τώρα δε βρήκα πολλά πράματα... Θα έπεσε σύρμα φαίνεται και προσέχουν περισσότερο :P!

Ευχαριστώ παιδιά για τις απαντήσεις, RayDtutto δεν είχα πάρει είδηση το ποστ με την "ισοπέδωση". Όντως τολμηρό... Η κιθάρα είναι project και το μανίκι που πήρα ήταν 14" (άμα τελειώσει θα σας ανεβάσω υλικό) - δε νομίζω να υπάρχει στρατ με "μαμά" ταστιέρα 14"... Μάλλον θα κρατήσω τους staggered που έχω και θα περιμένω να δοκιμάσω τον ήχο. Αν δε μου κάνει, θα επιχειρήσω το "κούρεμα" ;D

Καλημέρα στο φόρουμ, δεδομένου ότι η καμπυλότητα της ταστιέρας επηρεάζει την καμπυλότητα που θα ρυθμιστούν και τα saddles στη γέφυρα και επομένως το ύψος από το οποίο περνάει η κάθε χορδή πάνω από τα polepieces των μαγνητών, ήθελα να ρωτήσω, αν σε τόσο επίπεδο μανίκι θα ταιριάξουν οι single coils με staggered (ανισοϋψή...) polepieces, ή θα πρέπει να βάλω αναγκαστικά μαγνήτες με επίπεδα polepieces για να μην υπάρχουν σοβαρές διαφορές έντασης από χορδή σε χορδή. Καλά κουράγια με τη ζέστη σε όλους!

Παιδιά σωστά καταλάβατε τι θέλω να κάνω. Τον τόρνο τον ήξερα σα λύση, απλώς άλλη φορά που χρειάστηκα κάτι από τορναδόρο, μου το παιζε βαρύ πεπόνι και δε μου φάνηκε και ιδιαίτερα λεπτολόγος στη δουλειά του... Θα δοκιμάσω σε κανέναν άλλο.Το πολύ- πολύ να πάει στράφι ένα τρέμολο μπλοκ - μικρό το κακό. Ευχαριστώ για την ανταπόκριση και τους 2, και για τη συμβουλή χαρίλατρε περί ύφους 8)!

Καλησπέρα νοιζάδες, εδώ και καιρό προσπαθώ να τελειώσω ένα πρότζεκτ που ξεκίνησα. Η κιθάρα είναι strat-ειδές, μόνο που το σώμα βγαίνει πιο λεπτό σε πάχος (αρκετά πιο λεπτό...). Ένα τρέμολο που πήρα γι' αυτή τη κιθάρα με το στάνταρ τρέμολο μπλοκ εξέχει πολύ από πίσω... Θα ήθελα λοιπόν τη βοήθειά σας, αν κανείς ξέρει κανένα μαγαζί (Ελλάδα ή εξωτερικό) που να μπορεί να "κοντύνει" ένα τέτοιο μπλοκ (αν αυτό είναι εφικτό) ή να φτιάξει κάτι αντίστοιχο με τα specs που θα του δώσω. Εννοείται βεβαίως, εποχές που είναι, το όλο εγχείρημα "να μην πάει ο κούκος αηδόνι". :)

Να'στε καλά ρε παιδιά για την ανταπόκριση. Το μανίκι έχει αρκετό relief τώρα, θα δοκιμάσω να το σφίξω λίγο - αυτό μου φαίνεται σαν κύριος ύποπτος! Κλειδιά κλπ ήταν σφιγμέμα ΟΚ. Το τρέμολο είναι φουλ φλόουτινγκ :P και είναι οριζόντιο- μακριά απ' το σώμα. Θα δοκιμάσω κι αυτό με τις γειτονικές χορδές, αν και είναι όντως κουλό! Και πάλι ευχαριστώ!

Χαιρετώ τους νοιζάδες, ζητάω τα φώτα σας, γιατί εμφανίστηκε στην stratocaster μου (squier standard) ένας περιέργος θόρυβος μερικές μέρες αφού πείραξα τη βέργα στο μανίκι, καθώς χρειαζόταν λίγο σετάρισμα... Ο ήχος ακούγεται όταν χτυπάω ανοιχτή την ΡΕ χορδή και την παραμορφώνει - η χροιά του είναι μεταλλική σαν να συντονίζεται κάποιο μεταλλικό εξάρτημα με τη νότα. Απ'τα ελατήρια δεν είναι σίγουρα. Το truss rod δοκίμασα να το γυρίσω εκεί που ήταν πριν και δε διορθώνεται... Παίζει εκεί βέβαια να έγινε η χαζομάρα. Καμιά ιδέα κανείς?

Ο Δρ (του) Χάους ;D ;D ;D μου είναι πάρα πολύ συμπαθής και η σειρά το ίδιο (καθότι και συνάδελφος :P) Τώρα όσον αφορά το κομμάτι που ανοίγει το θρεντ: Είναι όμορφο μελωδικά, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο- μια κλασική φόρμα μπλουζ... Οι στίχοι μ' αρέσανε εξίσου (με πετυχαίνει σε παρόμοια φάση ο μπαγάσας...) Με χάλασε μόνο η χροιά της φωνής του :-\ Σαν οργανοπαίχτης μπλουζ με πείθει. Σαν ερμηνευτής, μάλλον όχι. Νομίζω θα ήταν πολύ πιο πετυχημένο το κομμάτι από μια άλλη φωνή. ;D ;D ;D

:o :o :o Πραγματικά υπέροχη! Συγχαρητήρια στον καλλιτέχνη, η συγκεκριμένη είναι πολύ μπροστά, όπως και η Lucie telecaster! Ray, να τις χαίρεσαι και τις δύο (γυναίκα και κιθάρα 8)) Άντε μαραθώνιε, με το καλό να θαυμάσουμε και το νέο πρότζεκτ! Αφού γουστάρεις εσύ, φτάνει και περισσεύει!!! Πάντως είστε πολλοί οι αισθηματίες! Πρόσφατα διάβαζα για τον joe perry: http://forums.aeroforceone.com/viewtopic.php?p=1082166&sid=9960c7fbe9e86b2b3fb92aa0c060f6a7 :)

Καλημέρα συμφορουμίτες, να προσθέσω κι εγώ τη δική μου ατυχή εμπειρία... Χθες το απόγευμα βρέθηκα στο Mall στο Μαρούσι. Παρκάρησα το αυτοκίνητό μου στο αδιέξοδο της οδού Α.Παπανδρέου (λίγα μέτρα μακριά από το Υπ. Παιδείας...). Μόλις είχα παραλάβει από σετάπ μια ολοκαίνουρια Les Paul (κινέζικη ρέπλικα) με τη βαλίτσα της και παρκάροντας την έβγαλα από το πίσω κάθισμα και την έβαλα στο πορτ-μπαγκάζ, για προφανείς λόγους... Φαίνεται ότι κάποιοι (#@%&^*& ακατανόμαστοι) την είχανε στημένοι εκεί γύρω και είδαν την κίνησή μου (διαφορετικά δεν ήταν ορατή η κιθάρα). Επιστρέφοντας βρήκα το πίσω τζάμι θρύψαλα και η κιθάρα είχε κάνει φτερά... Παρεπιπτόντως στον ίδιο δρόμο φεύγοντας υπήρχαν κι άλλα σπασμένα αυτοκίνητα. Η κλοπή δηλώθηκε στο Α.Τ. Αμαρουσίου, όπου μου είπανε ότι κακώς έκανα και την μετακίνησα στο πορτ-μπαγκάζ... Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να την πάρω λέει μαζί μου (στο πολυσύχναστο πολυκατάστημα...)! Επίσης δεν τους έκανε καμία εντύπωση το σημείο του περιστατικού, καθώς μάλλον αυτή η "μπίζνα" γίνεται εκεί σε καθημερινή βάση. Παρακαλώ, αν τυχόν κανείς την σταμπάρει ή επιχειρήσουν να του την πουλήσουν, να στείλει ένα πμ ή ένα mail στο [email protected]. Η κιθάρα είναι ρέπλικα Gibson Les Paul Supreme (χωρίς κοιλότητες πίσω για τα ηλεκτρικά) σε χρώμα Cherry Sunburst. Serial Nο δεν πρόλαβα να σημειώσω (όχι απαραίτητα ότι θα ήταν και αληθινό). Η κιθάρα δεν είναι πολύ μεγάλης αξίας, αν και στις εποχές που ζούμε δε νομίζω να περισσεύει έστω και 1 ευρώ από κανέναν. Εύχομαι να μη συμβεί σε άλλους, το ξενέρωμα είναι απερίγραπτο...

Αυτές οι Love Rock είναι έρωτας... H Lemon Drop ειδικά :o :o :o http://www.richtonemusic.co.uk/products/tokai_love_rock_ls100q_electric_guitar_lemon_drop.asp Να μην ήταν out of stock....

Η δική μου ιστοριούλα: Τα ακούσματα στο σπίτι ήταν παραδοσιακά, ελαφρά λαικά και ρετρό... Για ένα φεγγάρι οι γονείς αποφάσισαν να με στείλουν μαζί με την αδερφή μου να μάθουμε αρμόνιο σε έναν τοπικό πολιτιστικό σύλλογο (Η άλλη εναλλακτική που μας δώσανε ήταν το ακκορντεόν ;D). Τελικά δεν πολυ-ευδοκίμησε γιατί δεν με κέρδισαν οι παιδικές γλυκανάλατες μελωδίες που είχαν οι ασκήσεις και η δασκάλα ήταν και ολίγον bitch... :P Γύρω στην 4η-5η δημοτικού κάποιοι κολλητοί στο σχολείο με μπάξανε στο σκηνικό του ροκ, μιλώντας μου για κάτι φοβερούς τυπάδες που χοροπηδάγανε, κουνούσαν τη μαλλούρα και από κάτω χτυπιόταν ο κόσμος σαν παλαβός (τους Guns n roses). Ήταν η εποχή που άρχισε να εκπέμπει το MTV και με ερέθισμα τους γκάνερζ άρχισα να βλέπω βίντεοκλιπ και από Aerosmith, Metallica, Def Leppard και άλλους μαλλιάδες που μεσουρανούσαν αρχές των 90's. Ακολούθησαν χρόνια με κασέτες -αντιγραφές κλπ.Στο γυμνάσιο Χριστούγεννα θυμάμαι έσκασα το μυστικό στους γονείς οτι θέλω να μάθω κιθάρα, που όλο αυτό τον καιρό με το ΜΤV τσινάγανε πολύ... Τελικά μου έκαναν το χατήρι και η πρώτη κιθάρα ήταν μια ακουστική Aria των 50.000. Πρώτο εγχείρημα να παίξω, η εισαγωγή του Nothing else matters (κλασσικούρα για πολλούς αρχάριους ;D ;D ;D) Γράφτηκα αμέσως σε έναν δάσκαλο να με ξεστραβώσει, ο οποίος...διαολιζόταν όποτε του 'λεγα να με μάθει κανένα τραγούδι guns που είχα κόλλημα τότε. Εκείνος ήταν ρεμπέτης και επέμενε σε αυτά... Για να δώσω πανελλήνιες το χόμπι μπήκε στον πάγο και εν συνεχεία στο 3ο έτος αποφάσισα να πάρω μια ηλεκτρική (Squier strat) και άρχισα να γρατζουνάω. Εν τω μεταξύ τα ακούσματα γυρίσανε και στην ελληνική σκηνή (τρύπες, ενδελέχεια, διάφανα κρίνα και πιο ποπ πορτοκάλογλου, ξύλινα σπαθιά κλπ) και με κάτι συμφοιτητές στήσαμε ένα πρόχειρο γκρουπάκι με το οποίο καναμε μετρημένες (αλλά ιστορικές ;D ;D ;D) εμφανίσεις σε φοιτητικά φεστιβάλ. Πλέον κοντά στα 30, συνεχίζω να την ψάχνω σε ροκ, χαρντ ροκ, μπλουζ και "έντεχνα" ακούσματα, χάρη στις ευκολίες του ίντερνετ και λάτρεψα τους Rαinbow, Hendrix, SRV τους οποίους δυστυχώς γνώρισα όντας μεγάλος. Κάνω εδώ και 3 χρόνια μαθήματα για να βελτιώσω την κουλαμάρα :) και η συλλογή με τις κιθάρες και λοιπά gadgets αβγατεύει διαρκώς... Με τη μουσική θα πάψω να ασχολούμαι μόνο όταν το Parkinson δε θα μου επιτρέπει να σταυρώσω ακκόρντο 8) 8) 8)

Φίλε gerrard, όντως έχεις δίκιο να ενίστασαι :) και οφείλω μια συγγνώμη για το ατυχές παράδειγμα ανάμεσα σε μια signature και μια standard. Εκεί η διαφορά είναι μεγάλη. Το πνεύμα του post ήταν ότι οι υπερβολικά μεγάλες τιμές στα μοντέλα των καλλιτεχνών δεν δικαιολογούνται από τα specs που δεν διαφέρουν τρελά από απείρως φτηνότερα άλλης σειράς της Φέντερ. πχ http://www.fender.com/products/roadworn/models.php?prodNo=013101 http://www.fender.com/products/search.php?partno=0109200800 Η πρώτη είναι road worn (με relic παρακαλώ, δε νομίζω ότι είναι μία τόσο μαζικής παραγωγής) και η 2η ήταν του Stevie... Oι ολίγες διαφορές που βρήκα με πρώτη ματιά είναι οι εξής: rosewood- pao ferro fingerboard, 7,25"-12" radius, tex-mex - texas special pickups, chrome vintage-gold vintage hardware. Aν αυτά συν μια τζίφρα του μεγάλου Στηβ αξίζουν τέτοια διαφορά τιμής(1200-2700$), μάλλον λάθος επάγγελμα διάλεξα ;D ;D Απλώς χρησιμοποιώντας την ίδια λογική συνέκρινα ότι μια καλή ρέπλικα μπορεί να σταθεί αντάξια απέναντι σε μία ορίτζιναλ παρομοίου μπάτζετ που δε θα είναι artist series, αλλά μιας απλής σειράς της εταιρείας, συν ότι ο κιθαρίστας με τη ρέπλικα μπορεί να ικανοποιήσει την κα..λα του ότι παίζει με κιθάρα ίδια ΟΠΤΙΚΑ (το τόνισα και πριν) με του καλλιτέχνη που γουστάρει, να πουλήσει την μούρη του (σεβαστό κατ'εμέ) και θα έχει και ένα αξιοπρεπές playability ενός μέσου οργάνου μαζικής παραγωγής. Άλλωστε η μούρη είναι ο κύριος λόγος αγοράς μιας ρέπλικας, να 'ξηγιόμαστε :P. Σαφώς όπως τόνισα στο αρχικό ποστ αυτό συνεπάγεται συμβιβασμό στην ποιότητα τόσο των υλικών όσο και σε playability κλπ. Ελπίζω να διόρθωσα την αρχική λανθασμένη εντύπωση. Εντελώς φιλικά, Στέργιος

Η δική μου γνώμη για τις ρέπλικες: Καλώς κάνουν και υπάρχουν, γιατί υπάρχει και η ανάλογη αγοραστική ζήτηση (Τώρα το αν από την ύπαρξή τους ζημιώνουν οι εταιρείες, ποσώς με απασχολεί. Μακάρι η πίεση της Ανατολής να έριχνε αισθητά τις τιμές και στις αυθεντικές, αλλά που :P). Δε θεωρώ ότι είναι κακό να υπάρχουν εκεί έξω αξιοπρεπή (πλέον) σε ποιότητα όργανα με τιμή προσιτή για τους πολλούς που δεν έχουν να σκάσουν 3000 για Gibson κλπ και που είναι πανομοιότυπα [glow=red,2,300]ΟΠΤΙΚΑ[/glow] με τα ακριβά όργανα. Κακά τα ψέματα, για πολλούς κιθαρίστες βασικό κριτήριο επιλογής κιθάρας (όπως και γυναίκας ;D ;D ;D) είναι η εμφάνιση. Αφού λοιπόν ο άλλος γουστάρει κιθάρα που να λέει Gibson σώνει και καλά, ας πάρει ρέπλικα. Όπως κάποιος δε λυπάται 1000 γούρια παραπάνω για μια signature Fender κιθάρα μόνο και μόνο γιατί έχει μια υπογραφή απάνω και καμιά άλλη διαφορά με μια πχ Fender standard, δε βλέπω το λόγο να μην πάρει μια μαιμού που θα τον ικανοποιήσει στο οπτικό κομμάτι της υπόθεσης και θα γλιτώσει και τα γούρια του. Γουστάρει τρελά τον Slash, γιατί να μην πάρει μια Slash apetite for distruction replica? NO sweat... To μόνο απαράδεκτο για μένα είναι να αποπειράται κανείς να πασάρει μια ρέπλικα για ορίτζιναλ. Άμα εν γνώση σου αγοράζεις ρέπλικα, με γειά σου και καλόπαιχτη. ;) Για όλους τους άλλους υπάρχουν οι εξαιρετικές αντίγραφες tokai και λοιπές της ιδίας κλάσης, καθώς και πάσης φύσεως LP style με άλλη μάρκα στο headstock, λιγότερο πιστές στο σχήμα αλλά φτηνούλες (vintage, harley benton, jack n danny κλπ). Τώρα το ότι τα ξύλα στις κινέζικες δεν έχουν καμία ποιοτική σχέση με των ορίτζιναλ, αυτό νομίζω το αντιλαμβάνονται όλοι και δε φαντάζομαι κάποιος που αγοράζει ρέπλικα να περιμένει να πετύχει το τεφαρίκι... :P Από τη στιγμή που πας γυρεύοντας για ρέπλικα, πιστεύω ξέρεις εξ αρχής τι συμβιβασμό κάνεις. Τέλος, να πω για κάθε ενδιαφερόμενο ότι θέλει αρκετό ψάξιμο στα κινέζικα sites (τα οποία είναι σε μερικές περιπτώσεις λερναίες ύδρες-ο ίδιος πωλητής με άλλο όνομα σε άλλο site, δυο-τρεις πωλητές με ολόιδιες φασόν φωτογραφίες των ίδιων κιθαρών ή και φωτος από ορίτζιναλ κιθάρες κλπ). Θέλει πολλή προσοχή στις λεπτομέρειες που αναγράφουν οι κινέζοι φίλοι μας, από τις εικόνες μέχρι τα μεταφορικά, το feedback του κάθε πωλητή και άλλα. Αν κάτι σας βρωμάει απομακρυνθείτε, ψάξτε αλλού! Αυτά... (Συγγνώμη για το μεγάλο post!)

Στίνκυ, πολύ ωραία η "σιδηρά" SG του πολέμου! Θα συμφωνήσω ότι λίγο burn look θα χάριζε πολύ για το θέμα που διάλεξες. Κι ένα σκουριασμένο part, έστω βίδες ή κάτι τέτοιο. Για τις σφαίρες που σκέφτεσαι να βάλεις, να ρίξω κι εγώ μια ιδέα: Βάλε πάλι έναν neck μαγνήτη (της πλάκας που δε θα δουλεύει τελικά-μόνο μόστρα :P) σε aged white όπως ο bridge και με ένα τρυπάνι κάνε μια λοξή τρύπα και σφήνωσε εκεί τη σφαίρα με λίγο burn γύρω-γύρω. Ή κάνε το ίδιο κάπου στο σώμα της κιθάρας. Θα μετράει...! Καλή συνέχεια, και πάλι μπράβο!

;) ;) ;) Φίλε Λάκη, πολλά μπράβο κι από μένα! Μη ακούς τους εγκάθετους! Ασ'τες τις κακίστρες... να σχολιάζουν το γένειον.... ;D ;D (Εγώ θα συμφωνήσω με τον boss, κάνε ό,τι αρέσει στο αίσθημα -και σε σένα πρωτίστως). Πολύ ωραίο το κομμάτι (και η συλλογή με τα μπλιμπλίκια)! Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σάουντρακ σε road movie! Ιδιαίτερα ενδιαφέρον! Mυστηριώδες θέμα και ωραία παντρέματα: industrial σφυριές στο ρυθμικό, shredo-squeals, jazz-o-χιώτης των 60s μαζί με (όλα τα λεφτά :D) bollywood-σιτάρ! Αυτά κάνεις όταν βαριέσαι? Ήμαρτον! Πού να'χες όρεξη δηλ...! Ωραίος-ωραίος!!! Υ.Γ. Από περιέργεια: Τι εστί COND?

Cold day in hell, black day on earth... :'( :'( Μεγάλος! Καλό ταξίδι!

Πολύ όμορφη φάλτσε! Μεγειές και καλόπαιχτη... κι αυτή! Πάντως, ρε μοναχοφάη ;D Πες μας κι εμάς τα στραβάδια από πού (κα'νά site, όνομα πωλητή, λέω 'γω...έστω σε pm) έκανες κοτζάμ συλλογή ανατολίτισσες! Μην πέσουμε σε κανέναν που αντί για κιθάρα με θήκη στέλνει θήκη με μπανάνες :P :P

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την υπομονή να διαβάσω όλη τη στιχομυθία... Όντως χύθηκε πολύ μελάνι σε καβγάδες για το ποιόν και την "καλλιτεχνική" αξία των U2. Θα παραθέσω και τη δική μου ταπεινή άποψη: 1) Αρχικά να δηλώσω ότι ανήκω σ'αυτούς που αρέσκονται στο άκουσμά τους. Ακόμα κι αν εγώ ή o Superfunk είμαστε οι τελευταίοι "δεινόσαυροι" ;D ;D 2) Μπορεί από χρόνια να έπαψαν να "σπρώχνουν" τη μουσική παραπέρα, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην συνεχίζουν να υπάρχουν. Ένα λιθαράκι στη μουσική (μικρό-μεγάλο ας το κρίνει καθένας) το έχουν βάλει κι αυτοί. Για αυτό και, 3) Έχουν μείνει στην ιστορία και στη συνείδηση των μουσικόφιλων για κάποια σημαντικά τραγούδια που έχουν βγάλει και θέλω να πιστεύω ότι γι'αυτά συνεχίζει ο κόσμος να πηγαίνει στις συναυλίες και τους ακούει ακόμα, όχι τόσο για το "φαντασμαγορικό σόου" και τη σκηνή ταραντούλα... :P 4) Ο Edge μπορεί να μην είναι παιχταράς σαν τους Σατριάνηδες και τον Τζεφμπέκ, αλλά τα ριφ του και γενικώς η μουσική τους, παρ'όλη την απλότητά τους είναι έξυπνα και πετυχαίνουν το πλέον βασικό: Να χαϊδέψουν όμορφα τα αυτιά μου (σου, του κλπ) ;D. Αυτό πιστεύω υπερέχει έναντι της τεχνικής- η αρμονία! Τώρα άμα είναι mainstream (Στην πυρά, στην πυρά!!!) καλά κάνει... Και λοιπόν? 5) Ο Bono μπορεί να είναι μέγιστη ψωνάρα, όπως κάποιος ανέφερε σε άλλο θέμα, μπορεί το φιλανθρωπικό του έργο και τις πολιτικο-κοινωνικές του ευαισθησίες να τις πλασάρει σκανδαλωδώς στα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να γίνεται ολίγον μαϊδανός και γραφικός, αλλά το γεγονός ότι δίνει και 5 ψίχουλα από αυτά που βγάζει για φιλανθρωπικούς σκοπούς και δεν τα τρώει όλα σε κραιπάλες, βίλες, κότερα, γκόμενες κλπ. για την πάρτη του, όπως άλλωστε η πλειοψηφία των συναδέλφων του, εμένα μου αρκεί για να μου είναι τουλάχιστον συμπαθής. :) 6) Οι U2 με την καμία όμως δεν είναι ατάλαντοι που πουλάνε γιατί τους αγαπάει το ΜΤV. Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες υπάρχουν μυριάδες ατάλαντοι που καταφέρνουν να επιπλέουν. Για τους συγκεκριμένους απλά δε συμφωνώ (βλ. και παρ.4) 7) Θερμή παράκληση, για να μη χαλάμε χωρίς λόγο το κλίμα μες το φόρουμ, όποιον δε γουστάρουμε, ας μην τον βαφτίζουμε ατάλαντο, υπερτιμημένο, πουλημένο στα μέσα και λοιπές σούπες με χονδροκομμένες εκφράσεις. Μπορούμε με σεβασμό στα γούστα των υπολοίπων να λέμε όμορφα τη γνώμη μας. (Με αφορμή τα σχόλια και για το Λαζόπουλο). Και ο μακαρίτης ο Τζάκσον, μπορεί να ήταν άρρωστος κυριολεκτικά, να πήγαινε με παιδάκια, να έκανε ένα κάρο εγχειρήσεις γιατί μισούσε το χρώμα του, αλλά ο άνθρωπος είχε ταλέντο. Προσωπικά δεν τον γούσταρα καθόλου, αλλά ο τύπος ήταν φαινόμενο. Τ-Ε-Λ-Ο-Σ ;D Ο Λαζόπουλος, μπορεί να έχει κι αυτός τα κουσούρια του, μπορεί να λαϊκίζει ώρες-ώρες υπέρ του κόμματος που γουστάρει ο ίδιος, μπορεί το χιούμορ του να ενοχλεί ορισμένους ή απλά να τους αφήνει αδιάφορους, αλλά ταλέντο έχει, και μάλιστα όσο λίγοι στο χ'ωρο του. Άμα ψάξτε και παλιότερες δουλειές του, θα δείτε ότι ο άνθρωπος έχει κάνει σπουδαία πράματα και ήταν πολύ μπροστά από τα πράγματα... Αυτά μάγκες, εντελώς φιλικά. Ας χαλαρώσουμε λίγο... 8) 8) 8)

Ω ρε φρίκη... ;D ;D ;D Νόμιζα ότι μόνο εδώ στο e-LADA βγάζουμε ατάλαντες ξανθιές... Το όλο "ντύσιμο" :P με το σώβρακο με την ασορτί πλατίνα θυμίζει υπερβολικά Τζούλια. Σε κάποια σημεία λικνίζεται κιόλας ο τυπάς! Πολυ-ΕΛΕΟΣ!!! :-X ;D