Shelter

Ωπ... κάτσε... άλλο η στρατευμένη μουσική και άλλο το να τονίζεις μια άποψη που μπορεί να είναι σκανδαλιστική για το ευρύ κοινό, αλλα είναι άποψη. Το πρώτο θέμα είναι απλά μια δουλειά. Υπήρχε πάντα.

Βεβαίως.... http://speech.ilsp.gr/greeklish/greeklishdemo.asp Για το θέμα που ρωτάς δεν έχω άποψη.

Είμαι κάτοχος της Gt-6. Ο λόγος που δεν την άλλαξα όλα αυτά τα χρόνια με κάτι νεότερο είναι ότι δεν την είχα "εξερευνήσει" ολόκληρη. Όταν το έκανα μπορούσα να βγάλω ότι ήχο ήθελα.... Και μάλιστα με ξελάσπωσε για κάμποσα χρόνια γιατι σε όποιο μαγαζί έπαιζα την κάρφωνα πάνω σε διάφορους ενισχυτές και ακουγόμουν πάντα "εγώ" δηλαδή ένα ήχος με όλα τα χαρακτηριστικά μου. Άσχετα που με τα χρόνια κατέληξα να παίζω μόνο με 2 πεταλάκια, αλλά πάντα με τον δικό μου ενισχυτή. Όποια πεταλιέρα και να πάρεις, να έχεις υπ όψην οτι πρέπει να γνωρίζεις ακριβώς τι ήχο θές να βγάλεις και πως θα βγει αυτός, και μετά να γνωρίζεις πολύ καλά την πεταλιέρα σου. Αυτό δεν είναι απλό και οι περισσότεροι δεν το κάνουν.... Δεν φταιει η GT-5-6-8-10 ή η tonelab αν δεν έχεις καλό ήχο. Φταίει ο χρήστης που δεν την χρησιμοποιεί σωστά. Αυτός είναι και ο λόγος που γενικά είναι καλυτερο να ξεκινάς απο πεταλάκια που είναι πιο απλά στη χρήση. Αυτά φυσικά είναι πάντα η δική μου άποψη με την περιορισμένη πείρα μου.

Σιγά... ένα ένα τα πράγματα! ;D Να παίξεις τις 5 θέσεις σε όλες τις τονικότητες όπως είπες, με σκοπό να αποκτήσεις μια εξοικίωση με αυτές. Για licks όμως τα μεγαλύτερα βιβλία είναι οι άνθρωποι που οικοδόμησαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε blues. Δηλαδή να πιάνεις ένα ένα τα κομμάτια των Willie Dixon Muddy Waters Howlin' Wolf B.B King Albert King Freddie King Lightnin Hopkins T-bone Walker Και τα ξεκοκαλίζεις στην κυριολεξία. Μπορείς να ξεκινάς με ένα μόνο μέρος του κομματιού, ή όλο το κομμάτι. Αργότερα μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το στυλ του καθενός και τι έκανε ο καθένας και ήταν τόσο διαφοριτικός, και να ενδύεσαι το στυλ κατα βούληση. Τέλος ψάχνεις για προσωπικό στυλ. Αλλα όλα αυτά θέλουν πολύ χρόνο... Προσωπική πάντα γνώμη: Είναι καλό, και στη δική μου αντίληψη σχεδόν απαραίτητο, όταν ασχολείται κάποιος με το blues, να κάνει ένα πέρασμα αρκετού χρόνου απο την ακουστική κιθάρα, και στο μέλλον να κάνει συχνές αναφορές σε αυτήν. Πρέπει να μάθεις και να καταλάβεις πως έπαιζαν οι δημιουργοί του μπλούζ, για να κατανοήσεις σε βάθος τι περιθώρια είχαν στα χέρια τους, και να αποκτήσεις το αισθητικό υπόβαθρο που απαιτείται. Η ηλ.κιθάρα μπήκε στο μπλουζ χαρην ηχητικής ενίσχυσης. Άλλο που επειδή έχει και κάποιες διαφορές απο την ακουστική, τελικά ψιλοάλλαξαν τα πράγματα. Ρίξε και μια ματιά στα αρθρα για τους bluesmen και τα αρθρα του B.B.King που θα βρεις στο link απο εδώ. http://www.noiz.gr/index.php?topic=171758.0 Είναι εξαιρετικά και θα σε βοηθήσουν. Καλή μελέτη

Xρόνια πολλά σε όλους.

Οτιδήποτε βρεις για βοήθημα είναι καλό, αλλα τα blues απο τότε που προτοακούστηκαν σε αυτόν τον κόσμο, μαθαίνονται ακούγοντας άλλους και παίζοντας. Προσπαθείς να παίξεις όπως είπε και ο Trigga οτιδήποτε βρείς απο δίσκους. Συμβουλή: Ξεκίνα χρονολογικά και μελέτα το blues όπως εξελίχθηκε. Μην πας να ξεκινήσεις απο τον SRV... Edit: Έχε υπ όψην ότι παλιά oι μουσικοί του blues στο Δέλτα έπαιζαν σχεδόν αποκλειστικά με ανοιχτά κουρδίσματα. Αυτό ήταν συνηθισμένο και στην country. Εξοικιώσου με τα διαφορετικά κουρδίσματα, και με το slide μέχρι να σου μείνει αυτός ο ήχος στα αυτιά... Μετά όταν θα παιξεις πιο μεταγενέστερα πράγματα, να κοιτάξεις να μην χάσεις την αντήχηση που είχαν τα ανοιχτά κουρδίσματα και την τονική ακρίβεια που απαιτεί το slide. Γιατι τα σωστά bends και το vibrato προέρχονται απο το slide.

Επειδή όπως είπε και ο Bouzoukleri και αυτά λαϊκά είναι, [flash=200,200] και το αγαπημένο μου [flash=200,200]

Όλοι έχουν μια καποιες κακές στιγμές. Αυτο δεν σημαίνει απολύτως τιποτα....

RiRiIII Γιατι θεωρείς την Notre Damme αριστούργημα της αρχιτεκτονικης? Και δεν μπορείς να την συγκρίνεις με τα έργα του Βωβού... sorry είναι άκυρο.

Αυτό σου έλεγα παραπάνω... μπες εσύ σε ένα ναό τέχνης, και περίμενε μέχρι να παίξουν τραγούδια που είχαν πει ο Στράτος και ο Στέλιος, και θα δεις ατομα απο 18-35 να τα τραγουδάνε ΌΛΑ και να τα χορεύουν... Δεν σου φτάνει αυτο? Και τώρα πιάσε ένα τυχαίο δείγμα πληθυσμού στις ίδιες ηλικίες και ρώτα για την δισκογραφία και τη δράση των beatles... p.s Τα παιδιά σου δεν είναι τυχαίο δείγμα πληθυσμού... μεγάλωσαν στο σπίτι σου ακούγοντας τους δίσκους σου και εσένα...

Α ναι? λοιπον μια και το είπες, τι ορίζεις σαν "κοινό"? Αυτόν που πήγε και μπήκε σε μια συναυλία-υπερθέαμα την οποία εκθείαζε ο τύπος μήνες πριν? Δηλαδή στους AC/DC ή στους U2 πήγε το πραγματικό τους κοινό? Τι χαρακτηριστικά έχει το κοινό του blues στην χώρα μας (σκοπιμα σε πάω σε λιγότερο δημοφιλες είδος)? Δεν συμβαίνει το αντιστοιχο στο ροκ?

Το πρωι που έφυγα είχε μόνο δύο απαντήσεις εδω πέρα...!!!! :o Λοιπόν εγώ που είμαι λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία απο τον κύριο Μπίχλα και μάλλον και τον Funky bassman, αλλα λόγο διαφόρων συγκυριών δεν έπαψα ποτέ να έχω συναναστροφές με νέο κόσμο, έχω άλλα πορίσματα. Απο τότε που ήμουν εγώ 13-15 ετών έως τους σημερινούς νέους 13-15 ετών (γιατι μιλάμε για πραγματικά νέα παιδιά), τα παιδιά με ελληνική λαική μουσική μερακλώνανε. Ακόμα και τα κατα καιρούς in μαγαζιά, είτε club ή πίστες, με παλιά λαικά ξελασπώνανε το πρόγραμμά τους, και ο κόσμος όλων των ηλικιών συμμετείχε υπερ ενεργά... Όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε διάφορα, ο κόσμος στην Ελλάδα τη βρίσκει πολύ περισσότερο με το "ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει" παρά με το "I me mine". Ίσως φταίει ότι αρκετοί ξέρουν λιγότερα αγγλικά απο όσα λένε ότι ξέρουν, ή ότι η κατανόηση του στίχου στη μητρική γλώσσα είναι άμεση, αλλα το σίγουρο είναι ότι η βρετανική και αμερικανική ποπ μουσική κουλτούρα δεν υπάρχει εδω. Αρκετοί μάλιστα δεν έχουν καν εικόνα για τους beatles... Btw μην ξεχνάμε ότι αρκετοί πατεράδες ηλικίας 55-60-65 ετών λένε στα παιδιά τους αρκετές φιδιές για το εφηβικό τους προφιλ, με προοπτική να το συνδεσουν με το "επαναστατικό πνεύμα"... Στην Αγγλία περπατάς στο δρόμο και καθε 3'διασταυρώνεσαι με τύπους 70-75 ετών που είναι ζωγραφισμένοι λιμανίσια και φυλακόβια απο το λαιμό ως τους καρμούς, και έχουν βαρεθεί να βλέπουν τον Clapton και τον Beck και τους Zeppelin και άλλους νεότερους. Αυτοί οι τύποι είναι τώρα παππούδες, που έκαναν παιδιά και εγγόνια. Τι μουσικές άκουγαν τα παιδιά και τα εγγόνια αυτά??? Συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα?

Ο εξαιρετικός "Κύριος", παρά το γεγονός ότι συγχωρέθηκε, Skip James. Κάθε φορά που ακούω τον υπνοτιστικό ήχο της Stella του σκέφτομαι πόσα χάνονται στη ματαιότητα κάποιων συζητήσεων που επαναλαμβάνονται μέσα στα fora... Devil got my woman και Hard time killin' floor. Σταθμός στα blues, και χαίρομαι που βλέπω ότι και άλλοι ανατριχιάζουν με αυτα τα κομμάτια!

Δεν είμαι σίγουρος. Στο myspace τον αναφέρουν ως μέλος. Μπορεί να προστέθηκε αργότερα. Αλλα η αλήθεια είναι ότι έχουν κάνει και εμφανίσεις ως ντουέτο, χωρίς τον drumer

Πήγα χθες να ξεκινήσω ένα θέμα αλλα έπεσα πάνω στην αναβάθμιση και ενώ καταχωρήθηκε φαίνεται σαν κενό. Το ξανακάνω λοιπόν. Ένα πολύ ενδιαφέρον ντουέτο (τρίο είναι αλλα για κάποιο λόγο δεν αναφέρουν τον τυμπανιστή τους ;D) απο το Kansas. http://www.morelandarbuckle.com/ http://www.myspace.com/morelandandarbuckle [flash=200,200] [flash=200,200]

Ένα πολύ καλό τρίο (μαζί με τον Brad Horner στα τύμπανα) http://www.myspace.com/morelandandarbuckle http://www.morelandarbuckle.com/ [flash=200,200]

Οι Trussart είναι καταπληκτικές κιθάρες. Εκεί που παθαίνεις πραγματικά πλάκα είναι με την τιμή τους... ;D

Παρά το γεγονός ότι το Noiz έχει 150 χρήστες on line είναι πάρα πολύ λιγότεροι αυτοί που γράφουν συχνά, με αποτέλεσμα το μάτι να σκαλώνει στα ίδια nicks και avatar, πίσω απο τα οποία βρίσκονται φυσικά άνθρωποι με συγκεκριμένες απόψεις. Φυσικό επακόλουθο είναι όταν γράφουν οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι, να γίνεται μια ανακύκλωση προσωπικών απόψεων που δίνουν, σε κάποιους που βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα, να καταλάβουν ότι επικρατεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς από τους σκληροτράχηλους moderators/ gate keepers και λοιπους βαθμοφόρους, που δεν δέχεται άλλες απόψεις, και προωθεί μόνο τις δικές τους. Κατα καιρούς διαβάζω εδω μέσα διάφορους, που σε κατάσταση ανάφλεξης γράφουν ότι δεν υπάρχει δημοκρατία στο νόιζ. Στο noiz λοιπόν, όπως και σε όλο το internet o καθένας είναι ελεύθερος να ποστάρει ότι θέλει. Απο ένα σοβαρό άρθρο, μέχρι μια χαζομάρα, ή μια απλή προσωπική άποψη, με την οποία όλοι οι άλλοι μπορούν ελεύθερα να διαφωνήσουν. Έτσι λοιπόν κάποια thread ξεκινάνε από μια επισύναψη ενός άρθρου, το οποίο μπορεί να είναι και εντελώς ανυπόστατο, και όλοι οι άλλοι από κάτω γράφουν την γνώμη τους που περιλαμβάνει 100% προσωπική άποψη. Άρα έχουμε ένα πλήθος προσωπικών απόψεων που θα ληφθούν ή όχι υπ όψην ανάλογα με το τι βαρύτητα μπορεί να έχει ο λόγος του καθενός. Επίσης μπορεί να μην ληφθεί και καθόλου υπ όψην, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Με βάση όλα τα παραπάνω μπορεί κάποιος να γράψει ότι όταν πρωτοείδε τον κύριο Frusciante άρχισε να ψάχνεται για ψιλά, ή ότι οι Peppers του προκαλούν αναγούλα, ή ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών και ο Frusciante έχει ήχο και groove που δεν έχουν πολλοί στην πιάτσα. Το σίγουρο είναι ότι οι υπόλοιποι peppers κάτι ήξεραν που τον έχουν/είχαν δίπλα τους. Είναι γεγονός ότι τα ίδια σχόλια επαναλαμβάνονται σε κάθε τέτοιου τύπου θέμα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, γιατί πολύ απλά κάθε φορά που κάποιος εκφράζει την συναισθηματική του κατάσταση απέναντι σε κάποιο θέμα μπορεί να υπάρξει κάποιος άλλος που να σκέφτεται ότι ο πρώτος λέει χαζομαρες… και κάπως έτσι γίνεται ότι γίνεται. Σαν γενικό συμπέρασμα, είναι καλό για όλους να σκεφτόμαστε πολύ πριν γράψουμε κάτι. ;)

Τσερεμόνη κλείσε... ;D

Rockwood???

Με το αυτοκίνητο πήγα, και πήγα για δουλειά.

Πολύ ωραία.... τελικά πήγες και στο χρωματάκι που συζητάγαμε, και βγήκε και καλό! Άντε να έρθουν και τα άλλα για να βάλεις και τελικές φωτογραφίες! ;D

Ναι... τι έχεις χάσει?

410km. ;D Πήγα σπίτι, ήπια καφέ, τα μάζεψα και έφυγα! Nice to meet you too

7:00π.μ Αναχώρηση για Γρεβενά, και μόλις επέστρεψα σπίτι... Μάλλον εγώ σας έχω όλους... life on the road ;D