Shelter

Ωραίο φαίνεται! με γειά σου και θα περιμένω αύριο εντυπώσεις απο την πρώτη του μάχη. Τα σατινέ και γενικά τα μάτ μανικια είναι τόσο ωραία στην αίσθηση που σε κάνουν να θες να παίζεις. Frankenstein μπάσο δεν έχω αλλά έχω πειράξει λίγο τη μόστρα σε ένα κανονικό fender.

Ε ναι αλλά αυτο δε μπορει να γινει. Υπάρχει ένα κάτω όριο (όπως υπάρχει και άνω). Η Les Paul, όπως και οι Εs, είναι εκ των πραγμάτων luxury κατασκευές. Δηλαδή ακριβά ξύλα, curved επιφάνειες, binding σχεδον παντού, inlays, figured καπάκια, nitro κλπ. Όλα αυτά ανεβάζουν σημαντικά το κόστος χωρίς αναγκαστικά να προσθέτουν στον ήχο. Αν θέλεις να κοπιάρεις την gibson και σε αυτά, δεν γίνεται να το κάνεις φθηνά (αντε να το κανεις λίγο φθηνότερα, αλλά όχι φθηνά).

Επεξήγησες το άλλο μισό που δεν παρέθεσες ? Έγραψα

Ή είσαι φετιχιστής ή δεν είσαι φίλος... Και αυτά τα πράγματα κοστίζουν. Αλλιώς πέτα την Gibson και πάρε Eastman. Είναι καλή? Πολύ. Είναι το ίδιο? Επ ουδενί.

Kαι μετά, έχοντας τον Tonemaster, θα άνοιγες θέμα με γνώμη για αφορά '59 Bassman RI και Attenuator. ? Θυμάμαι παλιά, όταν ειχε βγει στην τηλεόραση το Knight Rider, κάτι φαναρτζιδες στο μενιδι είχανε μετατρεψει ένα corolla σε Pontiac Firebird. Με στόκο, σίτες, τρίψιμο και βάψιμο. Κομμένες εξατμίσεις και λαμπάκια μπροστά στον προφυλακτήρα. Άλλο 1300cc όμως και άλλο 5700cc V8. Ακόμα και παρκαρισμένα στο γκαράζ.

Κοιτάξτε, σύμφωνα με αυτά που γράψατε, ότι δηλαδή δεν είναι το βασικό σας όργανο και απλά θέλετε να μελετήσετε, καλό ειναι τα πράγματα να ειναι απλά και να μη σας προβληματίζουν πολλά πολλά. Είναι γεγονός ότι το ποσό θα περιορίσει αρκετά τις επιλογές, αλλά πλέον υπάρχουν λύσεις. Σε ηχητικές απαιτήσεις δε θα πρέπει να έχετε τρομερές απαιτήσεις αλλά πιο πολύ σημασία έχει το όργανο να μη σας ταλαιπωρήσει πολύ τα χέρια που τώρα για κάποιο διάστημα θα τραβήξουν μια μικρή ταλαιπωρία μέχρι να σκληρήνουν. Η γνωμη μου είναι ότι είναι οκ για τώρα και προχωρώντας (εφόσον σας ικανοποιεί κιόλας το όργανο), θα το επανεξετάσετε εν καιρώ.

Μάλιστα άρα το ερώτημα είναι ποια κιθάρα και ενισχυτή με ταβάνι τα 300ευρώ. Συγγνώμη αλλά το ρωτάω γιατι έχει τεράστια διαφορά στις προτάσεις που γίνουν.

Ενισχυτή ή κάποια λύση επι του θέματος τη ενίσχυσης του σήματος έχετε? Αν όχι: 1) Το ποσό που αναφέρατε αφορά μόνο την αγορά της κιθάρας και θα υπάρξει άλλο για ενισχυτή? 2) Το ποσό θα καλύψει και τις δυο ανάγκες?

Επίσης πες μας και τι είναι αυτο

Ε ευκολία δεν το λες αρκετά. Παναλαφρος με 4 δεκαιντσα δε θα ειναι ακριβώς αλλά απλα ελαφρύτερος απο τον κανονικό. Το ίδιο και στην τιμή. Αν θες μούρη παιρνεις το real thing αλλά αν δεν τον εχεις σε αλλο δωμάτιο μόνο του, χάνεις την ακοή σου. Καλά ειναι τα γκαζια σε μικρότερη ενταση. Αλλά αν ειναι ετσι πάω και σε ampless λύσεις ή κάτι μικρότερο.

Πρωί πρωί ψυχρολουσία... Η Fender έκανε τον πιο iconic ενισχυτή της ιστορίας modeling... Παρεμπιπτοντως έχουν κανει το ίδιο και σε άλλους όπως ο Super Reverb, Deluxe reverb, Princeron reverb κλπ Γεννιέται (σε εμένα) το ερώτημα... Ποιός ο λόγος? Δηλαδη θα πάω σε modeling μονο για την ευκολία και τίποτα άλλο. Αν ειναι έτσι, υπάρχει και το Tone master Pro ή άλλες λύσεις απο άλλες εταιρείες. https://www.fender.com/en-US/guitar-amplifiers/contemporary-digital/tone-master-59-bassman/2274500000.html

1) Λευτέρης ο Πολίτης (Σατωβριάνδου) και μετά καφέ στη Στάνη. 2) Το σουβλάκι της Χαροκόπου (καλλιθέα). Θέλω να κάνω γευσιγνωσία εδώ https://www.gastronomos.gr/magazi/to-soyvlaki-os-idea/83111/ Αλλά δε με βλέπω σύντομα...

Ωωωω τώρα ειναι σα να ρωτας αγαπημένη ποδοσφαιρικη ομαδα...

Όχι απλά το junk και το street food έχει φθηνη πρώτη υλη σχετικά και σχεδον μηδεν φύρα. Και εχει και πολύ κόσμο. Άρα κόβει χρήμα. Ενώ το fine dining άστο.... (πανακριβες πρώτες ύλες, άπειρη φύρα άρα ζημιά, άπειρος χρόνος σε παρασκευές που θέλουν και εξοπλισμό και χέρια, υψηλό κόστος στον πελάτη και μικρότερο πελατολόγιο). Όταν ομως ενας chef πάει να ανακατευτει στο street food πρεπει να πεισει οτι μπορει να το κανει το σουβλάκι καλυτερα απο τον μπαρμπα γιώργη που ψήνει σουβλάκια 70 χρόνια και τάιζε και τον πατέρα σου και τον παππού σου. Άρα αρχίζει η ποζεριά με δικαιολογία ότι δήθεν το θεμα χρειαζόταν επειγόντως ανανέωση και ήρθε ο κατάλληλος άνθρωπος να το σώσει.

Αφού τα λεφτά περισσεύουν, δε θα έφτιαχνα μπάντα ακριβώς, αλλά θα πήγαινα στο Μεξικό και θα γινομουν πάτρονας σε καλλιτέχνες που παίζουν rancheras. Μπορεί και να έπαιζα μαζί τους που και που για ξεσκασμα! Άμα είχα τεκιλα και πούρα όμως θα καθόμουν να τους βλέπω και να τους ακούω. Με τα ρέστα θα αγόραζα κιθάρες και requintos από το paracho. Το έχω άχτι να κάνω τα κομμάτια του Χιώτη, του Μωράκη και μερικών άλλων στα ισπανικά και να τα δώσω στη Rosy Arango να τα σκίσει!

Ετσι ειναι οι ασθένειες. Τα στελέχη των ιών μεταλλάσσονται και αναπροσαρμόζονται σε νέα περιβάλλοντα! ?

Πάντως αν και ολοι περνάμε απο φάσεις, και θυμάμαι τι γινόταν εδω μέσα παλιά με τις partcasters και τις Τσέχες κλπ, συντάσσομαι με κάτι που γράφτηκε εδώ μέσα τελευταια. Δε θυμάμαι αν ήταν ο @Έκτορας ή ο @John Goumis, αλλά το νόημα ειναι (με προυποθεση οτι εχεις τουλαχιστον μια κιθαρα), να κανεις υπομονή και να παρεις αυτο που εχεις στο μυαλο σου και σου αρεσει. Για αυτό και εγώ θα κανω παύση και θα επανελθω με μια Martin D18.

Ευχαριστώ κε συνηγορε. Χρόνια τώρα προσπαθώ να πεισω (ακομα και εαυτόν) ότι δεν ειμαι σπάταλος αλλά άρρωστος.

Μαζί τα φάγαμε Να ειμαστε καλά να κάνουμε και αλλες πολεμικες ανταποκρισεις. Αναρρώνω απο τη γαστροοισοφαγική παλλινδρομηση που μάλλον ηταν και ο λόγος που το Gastro (--->) έγινε Ortsag (<---).

Θα τον βάλει ο @marathon σε άλλη μπάντα με το νέο του όργανο

@Nestoras βέβαια... όσο θες Zucali

Τα όργανα πεθαινουν όταν σταματάει η μουσική που συνδέονται μαζί τους ή όταν παύουν να υπάρχουν μουσικοι που εκφράζονται με αυτα. Όπως έγινε με ο Theremin ή τα υπολοιπα οργανα απο αυτα που κατασκεύασε ο Adolphe Sax (τρομπόνι με 6 πιστονια φερ ειπειν). Και όπως λέει ο Λάκης τουλάχιστον σε καποια είδη η κιθάρα θα υπάρχει. Ωστόσο σίγουρα εχει χασει τη δημοφιλία που είχε παλαιότερα. Δεν αποκλείεται να αλλάξουν πάλι κάποια στιγμή τα πράγματα, αλλά δεν ειναι και σιγουρο. Θυμαμαι όταν κάποια στιγμή το hip hop άρχισε να την ψάχνει (και ακομα την ψάχνει) με όργανα και όχι Djs όπως παλιά. Και πιστεύω ότι όταν το trap ξεκινήσει να βιώνει την παρακμή του κάπως έτσι θα κινηθει. Και πιστεύω ότι δε θα αργήσει και πολυ. Ή μπορει να βγει και κάτι άλλο που να τα περιλαμβάνει. Το στρεβλό του πράγματος είναι ότι σήμερα ηχητικά ακούμε απο την GEN Z μια δήθεν νοσταλγία για τον ήχο (και την εποχή) των 90ς, την οποια ανακαλυπτουν μέσω φωτογραφιών και βίντεο. Αλλα η εικονα που εχουν ειναι λάθος γιατι πιστεύουν οτι εκεινη η εποχή είχε κυρίως χορευτική synth pop ενώ εκείνη η εποχή είχε τον hard rock/metal κιθαριστικο ήχο στην mainstream σκηνή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στο τραγούδι. Αλλά αντικείμενο άλλου νήματος.

Και οι 10χορδες έχουν ενδιαφέρον

Ελα τα κιθαριστρόνια Και με γύπσον

Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε (και ειναι ενταξει αυτό φυσικά). Αν ξέρει ότι κάτι θέλει και κάτι δεν θέλει, τότε δεν ξέρει. Βέβαια αν ειχε εκπαιδευση (δεν μιλάω για ωδειακή εκπαίδευση αλλά για να εχει ακούσει αρκετη μουσικη) αρχίζει σιγά σιγά και διακρίνει διαφορές και διαλέγει. Άρα παύει να καταναλώνει οτι του πετάνε μπροστά του. Και φυσικά κάτι που βγάζει λεφτά γινεται αντικείμενο εκμεταλευσης. Το μάρκετινγκ που λέγαμε στην αρχή. Δεχομαι το εξης (αν αυτό εννοεις). Ότι όλα τα μουσικά είδη καποια στιγμή μπαινουν σε μια φάση ακαδημαισμού και γινονται βαρετά. Άρα χάνουν και τον καλλιτεχνικό τους στόχο. Τότε χρειάζεται μια αλλαγή.