Shelter

Για την ιστορία, Ύστερα από την πρόσκληση που μου έγινε, επικοινώνησα και με προσωπικό μήνυμα όσο και τηλεφωνικά με τον κύριο Γύπα. Το περιστατικό μεταξύ μας ήταν αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης που συνέβη πριν 7 χρόνια και λόγω παρασκηνίου με ένα κοινό γνωστό μας 3ο πρόσωπο το οποίο δεν γνώριζα. Κατόπιν της επίλυσης αυτού του θέματος, ο κύριος Γύπας μου ζήτησε συγγνώμη και προσφέρθηκε να επισκευάσει την κιθάρα μου. Δεδομένων των γεγονότων ότι η δική μου φήμη αποκαταστάθηκε και ότι εκτιμώ την στάση του κυρίου Γύπα καθώς θεωρώ ένδειξη ανδρισμού την ανάληψη της ευθύνης, αισθάνομαι την υποχρέωση να αποκαταστήσω και εγώ την φήμη του Παύλου Γύπα. Ανακαλώ λοιπόν ότι έχω γράψει για την υποστήριξη των πελατών του κυρίου Γύπα, καθώς ήταν μια λανθασμένη εντύπωση που είχε δημιουργηθεί από ένα μεμονωμένο περιστατικό. Επ ουδενί δεν πρέπει η φήμη ενός οργανοποιού που διαθέτει τα εύσημα διεθνών καλλιτεχνών να χρωματιστεί από μια τέτοια ατυχή περίπτωση που θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν. Προσωπικά χαίρομαι που το θέμα έληξε ευχάριστα και που πλέον έχουμε ανάμεσά μας τον Παύλο Γύπα, του οποίου οι γνώσεις και η εμπειρία θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολλούς στην κοινότητά μας. Με τιμή, Βασιλείου Αργύρης

Όλες οι κιθάρες που υπήρχαν στην Αθήνα μέχρι το 1938 είχαν συρμάτινες χορδές. Αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται και μερικές με εντέρινες. Ο αείμνηστος πια Γ.Μηλιαρέσης έλεγε πως αφού είχε φρικάρει με τις εντέρινες, ειδικά στην E καντίνι (ήταν πανάκριβες και χαλάγανε πολύ γρήγορα), έβαζε B και G εντέρινες, και ένα συρμάτινο E καντίνι. Το Σεπτέμβρη του 1950 έφερε στην Ελλάδα το πρώτο σετάκι ναυλον και απο τότε ξεκίνησε να ενθαρρύνει την αγορά ναυλον χορδών. Προσωπικά το είχα κάνει για τους ίδιους λόγους σε μια παλιά Παναγή χωρίς να πάθει κάτι. Όμως παρά το γεγονός ότι το playability ήταν πολύ μαλακό, ο ήχος δεν είχε τον όγκο που ήθελα ούτε αυτός που είχε με τις naylon χορδές. Ίσως να δοκίμαζες αυτές που έβαλε ο blue.

Καλά εντάξει, γενικά δεν έχει καμια φοβερή ιδιαιτερότητα εκτός του γεγονότος ότι είναι top loader, και έχει λιμαρισμενα πλαϊνα μέρη στη γέφυρα. Απλά είναι η αγαπημένη κιθάρα του Campilongo (έχει άλλες 10) και εμφανίζεται σχεδόν πάντα με αυτή.

Καλησπέρα και απο δω Όπως είπα και στο άλλο θέμα σας στέλνω προσωπικό μήνυμα με όλο το περιστατικό και όσα χρειάζονται. Αν θέλετε το κάνω και δημόσια το κάνω, αλλα νομίζω ότι προτιμάτε και εσείς να μιλήσουμε αρχικά προσωπικά.

Καλησπέρα και απο εδώ, Συμπεραίνετε λανθασμένα δυστυχώς κύριε Γύπα (προτιμώ να μιλάμε στον πληθυντικό αφού μιλάμε ποια επώνυμα και οι δυό μας). Θα ήθελα πολύ να σας είχα γνωρίσει καλύτερα, αλλα δυστυχώς δεν μου παρείχατε την ευκαιρία. Σας στέλνω αναλυτικό μήνυμα όπου θα βρείτε ότι χρειάζεστε, και αν θέλετε κάτι περισσότερο με ξαναρωτάτε. Σας ευχαριστώ πολύ πραγματικά για την πρόσκλησή σας, ίσως την αποδεχθώ, μόνος μου όμως δυστυχώς. Όσο για τους υπόλοιπους της παρέας φυσικά και να σας επισκευθούν για καφε και κουβέντα, και να δουν απο κοντά την δουλειά σας, την οποία όπως ξέρετε αφού διαβαζετε τις δημοσιεύσεις μου, εξακολουθώ να θεωρώ εξαιρετική. Έτσι και αλλιώς υπάρχουν πολλοι που δεν έχουν την ίδια γνώμη μαζί μου. Ελπίζω να αποτέλεσε μεμονωμένο περιστατικό.

Δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το γράψω εδώ, αλλα αυτά που έγραψε στην αρχή ο doubletrouble μοιάζουν ως ένα σημείο με την δική μου περίπτωση. Λοιπόν, έχω έναν Blues Jr. μεξικάνικο στον οποίο μέχρι κάποια στιγμή παραπονιόμουν ότι όταν έπαιζα άκουγα ένα τριξιματάκι σαν ελατήριο που συντονίζεται. Είχα διαβάσει εδω μέσα διάφορα περι συντονισμών αλλα μάλλον δεν ήταν κάτι τέτοιο. Με τον καιρό το Reverb "πέθανε" και έπαψα να ακούω και τον ήχο που λέγαμε. Εδώ και λίγο καιρό που έχει συμβεί αυτό χρησιμοποιώ reverb απο ένα πεταλάκι. Όμως υπάρχει όταν έχω το master στο τέρμα υπάρχει ένα δυνατό Hiss. Καθώς ανοίγω το volume περίπου στο 3-4 ξεκινάει ένας ήχος σαν τα παλιά χαλασμένα ψυγεία που δυναμώνει όσο ανοίγω το ποτενσιόμετρο και στο 7 μικροφωνίζει. Καμιά ιδέα?

Και εγώ που περίμενα να ακούσω Animals....

παραδοσιακό αλευρόμυλο στη Χαιρώνεια λίγο έξω από τη Λειβαδιά... Όπως πας για Τιθορέα, αριστερά μετα το λιοντάρι?? :o :o :o Τόσο καιρό πάω εκεί και ποτέ δεν μου είπε ο μπαγάσας τίποτα για ενισχυτές.... θα ξηγηθώ γυριστά στην επόμενη επίσκεψη >:(

Επειδή αρχίζει και θολώνει το πράγμα, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση των ορθών απόψεων που διατυπώθηκαν. ------------------------------------------------------------------------------------------------------ Έχεις κάποιους πολύ συγκεκριμένους περιορισμολύς που διευκολύνουν την επιλογή σου. Θες χειροποίητη κλασσική κιθάρα (μάλλον για να την κρατήσεις καιρό) και με ανω όριο τα 4000ευρό. Άρα: Ξεκινάς και πέρνεις βόλτα τους Γύπα, Ευθυμιάδη, Λαζαρίδη και ψάχνεις και τον Τριανταφύλου. Τους λές για τι ψάχνεις και ακούς με προσοχή τις κιθάρες τους. Μετά απο αυτό πάς σε Παπαγρηγορίου και Ανδρομηδά, τους λες τι θές και κάνεις το ίδιο με τις κιθάρες που έχουν. Γενική συμβουλή: Πάρε το χρόνο σου και μην συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο γιατί 4000 δεν είναι μικρή επένδυση. Πάρε μια κιθάρα που θα σου αρέσει εσένα και άσε για τους άλλους τις ιστορίες και τα ονόματα και τις φήμες, γιατι εσένα θα σου μείνει η κιθάρα και θα παίζεις με αυτή. Έχε υπ όψην ότι το ίδιο όργανο αποδίδει διαφορετικά σε διαφορετικους χώρους, και ότι εξαιρετικά όργανα μπορεί να μην μας ταιριάζουν στο σωματότυπο ή στην αισθητική. Αυτός είναι ο λόγος που εγώ προσωπικά έχω βρεί το holy grail σε μια ramirez ενώ άλλοι δεν μπορούν να παίξουν στην τεράστια ταστιέρα της. Ή άλλοι πετάνε την σκούφια τους για μια καλή Kohno ενώ άλλοι δεν θέλουν ούτε να την δουν... Έτσι λοιπόν και ο καθένας έχει την γνώμη του και σου λέει ότι η Γύπα είναι γλυκανάλατη ή η Ευθυμιάδη in your face, η Λαζαρίδη δεν ξέρω και εγώ τι, αλλα ΤΙΠΟΤΑ απο αυτά δεν έχει σχέση με εσένα και την άποψή σου... Επίσης η κάθε κιθάρα είναι διαφορετική ακόμα και απο την σκέπη του ίδιου κατασκευαστή... Πράγμα που σημαίνει ότι θα τις δοκιμάσεις όλες... ;D Ελπίζω να μην σε μπερδέψαμε. Καλές αγορές.

Με άνω φράγμα τα 4000ευρώ?

Μια αγνώστου ταυτότητας ακουστική κιθάρα που είχε αγοράσει ο πατέρας μου στα 60's. Ήταν καυσόξυλο και γι αυτό την έσπασα. Η επόμενη ήταν μια κλασσική των αδελφών Παναγή την οποία έχω ακόμα και με ξελάσπωσε άπειρες φορές. Πρώτη ηλεκτρική μια Ibanez s270 περι το 1995, μαζί με έναν θρυλικό ενισχυτή τον οποίο είχα στην κατοχή μου μέχρι πριν μερικούς μήνες και έπαιζε κανονικά το βρωμόσκυλο...

Ο Γύπας δεν έχει μόνο ένα μοντέλο και έχει σίγουρα και αρκετά φθηνότερες.

Κάπου είχα κάνει εκτενή συζήτηση με τον Gianniss για αυτό το θέμα. Το blues και το swing είναι φόρμες πάνω στις οποίες χτίστηκε η jazz. Το γεγονός ότι κάποιοι jazzmen (και όχι όλοι) κράτησαν τη φόρμα αλλα στρίμωξαν εκει μέσα 345 ακόρντα δεν σημαίνει ότι δεν είναι blues πάλι. Το γεγονός πάλι ότι ένα σωρό άλλοι δεν χρησιμοποιούν παρα μόνο ακόρντα 7 δεν σημαινει ότι μόνο έτσι είναι το κλασσικό μπλουζ. Όλοι blend κάνουν, με την αισθητική που διαθέτουν. Όπως πολύ σωστά τώρα είπε και ο Korgious ο άνθρωπος παίζει blues και απλά κάνει χρήση κάποιων ανεπτυγμένων τύπων στις συγχορδίες του. Τίποτε άλλο.

Μιας και τα συζητάμε... Έχει παίξει κανένας με κιθάρες του Κερτσόπουλου? Έγώ δεν έχω παίξει ποτέ, αλλα είναι πολύ ανήσυχος κατασκευαστικά και είμαι περίεργος.

Οι Γύπα είναι εξαιρετικές, αλλα μήπως ένας κατασκευαστής πρέπει να αναλαμβάνει και να επισκευάζει τα όργανα που αυτός ο ίδιος κατασκεύασε? Και όταν δεν το κάνει με αστείες και απαράδεκτες δικαιολογίες τι κάνεις το εμπιστεύεσαι σε άλλον? BTW Είμαι και εγώ κάτοχος Γύπα και την προτίμησα απο ευθυμιάδη (όχι λόγο ποιότητας που είναι ισάξιες, αλλα λόγο ήχου που είναι διαφορετικές).

Αρχικά θα σου πρότεινα να παίξεις με όλες αυτές που μπορείς να βρεις στην Ελλάδα γιατι είναι όργανα με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ήχο. Δες αν σου κάνει κάτι απο αυτά, αλλιώς ξεκίνα να παίζεις με όργανα ξένων κατασκευαστών που έχουν κάποιοι στην Ελλάδα και βλέπεις. Μην ακούς βιντεο ή δίσκους γιατι δεν θα πάρεις αντιπροσωπευτική εικόνα για το κάθε όργανο. Οι Guernica και οι Alhambra είναι πολυ καλά όργανα για τα χρήματά τους, αλλα όλα αυτά που λέμε εδώ είναι πιο πάνω σε κατηγορία.

Εξαρτάται απο εσένα! ;D Το ότι υπάρχουν καλοί κατασκευαστές υπάρχουν και πολλοί μάλιστα. Το θέμα είναι πως σκοπεύεις να αξιοποιήσεις το όργανο εσύ, αν σκοπεύεις στο μέλλον να αγοράσεις άλλο κτλ. Πάντως χωρίς πλάκα και αυτά που σου πρότεινα δεν είναι καθόλου κακά όργανα... σε πάνε άνετα πολύ παραπέρα απο το δίπλωμα. Τώρα αν θες οπωςδήποτε να έχεις μια Smallman ή μια Romanillos είναι άλλο θέμα. Αλλα μιλάμε για πολλά χρήματα.

Για Ελλάδα που είναι πιο φιλική προς το budget σου, πιστέυω πως ξέρεις που θα πας. ΔΕΝ προτεινω καθόλου τον Παύλο Γύπα, γιατι παρά το γεγονός ότι οι κιθάρες του μου αρέσουν πολύ, το ιδιότροπο του χαρακτήρα του μπορούν να σε φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση στο μέλλον (εκ πείρας) όταν πιθανά να χρειαστείς μια επισκευή. Ο Ευθυμιάδης φτιάχνει εξαiρετικές κιθάρες, αλλα ποτέ δεν είχα μια δική μου για να την περιεργαστώ για καιρό με την ησυχία μου. Έμαθα ότι ο Τριανταφύλου δεν είναι πια στην Ελλάδα, αλλα αν η πληροφορία μου είναι λάθος ας μην σε πάρω στο λαιμό μου. Ψάξ' το και εσύ. Είναι πολύ καλός κατασκευαστής/ άριστος επισκευαστής και πολύ καλός χαρακτήρας. Απο εκεί και πέρα, έχεις δει/ακούσει τις Sakurai και τις Kohno στον Παπαγρηγορίου? Μην ακούσεις κουβέντα απο την πιάτσα της κλασσικής κιθάρας. Είναι πολύ καλά όργανα. Άκουσέ τα για να να φτιάξεις δική σου άποψη. Μπορείς επίσης να δεις και τις Horpf στον Ντούκα στα Γιάννενα ή να του τηλεφωνήσεις και ίσως σε φέρει σε επαφή με κάποιον που έχει για να τις ακούσεις. Πολύ καλά όργανα και σε καλή τιμή.

Πόσα σκοπεύεις να διαθέσεις?

Και εγώ αυτό έκανα μέχρι που έφαγα μια 350αρού για υπέρβαση ορίου ταχύτητας.

Νομίζω ότι θα είσαι εντάξει. Και στο κάτω κάτω δεν θα κάνεις και κάτι μη αναστρέψιμο. Αν δεις και δεν σου κάνει το αποτέλεσμα το ξαναβγάζεις και το βάζεις στο warmoth σώμα, και επιστρέφεις την πρώτη κιθάρα στο αρχικό της μπράτσο. ;)

Μην σε νοιάζει τόσο. Η δικιά μου έχει μια χαράδρα ανάμεσα στο σώμα και το μανίκι και το sustain είναι μια χαρά. Υπάρχουν και άλλοι και σημαντικότεροι παράγοντες που συμβάλουν στο sustain όπως το μεγεθος των τάστων. Θα σου έλεγα να μην σκας τόσο ούτε για το sustain γιατι μπορείς να το φτιάξεις με διάφορους τρόπους...

Ταίριαξέ τα και μην το κοιτάς... Κανείς δεν έπαθε τίποτα απο ένα neck gap. αν σε ενοχλεί έλα να δεις την δικιά μου και θα σου περάσει. ;D

Συγγνώμη που θα τοποθετηθώ έτσι, αλλα με χάλασε λιγότερο το ότι το κομμάτι ήταν off groove παρα το ότι προσπαθείς να δικαιολογηθείς. Προσπαθείς εν ονόματι του "πάθους" να βρείς ένα λόγο να μην διορθώσεις τα λάθη σου και αυτό σε βάζει στο ίδιο καλάθι με ανθρώπους που δεν νομιζω να ήθελες να είσαι. Γιατί δεν το ξαναγράφεις? ps. Το rs σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου έπαιζαν για να χορεύουν άλλοι ήταν και είναι ακλόνητο. Κούνησε ποτέ το τέμπο στο καλό μπλούζ, ή στο φλαμένκο ή στο τανγκο?

Είχα πάντα στο μυαλό μου το πιάνο, και με αυτό ξεκίνησα, και ακόμα αυτό σκέφτομαι όταν παίζω κιθάρα. Απλά κάποια στιγμή μετά απο 4-5 χρόνια σταμάτησα και μου ήταν αδύνατο να προχωρήσω. Η κιθάρα και όλα τα ένταστα έγχορδα μου φαινόντουσαν πολύ πιο απλά. Με τα πνευστά είμαι ακόμα πιο παράλυτος και απο το πιάνο επομένως ούτε κουβέντα...