Shelter

Σκοταδισμός και φίμωση απο τους ΛεςΠολίτες

Το γνωστό απο τα τραγουδια του J.D.Short "The Floating Delta" είναι γνωστά αυτά αναφέρονται στο βιβλίο της Γενέσεως. Μετά το High Water Every where του Charley Patton μας έλεγε για τον κατακλυσμό και φυσικά τον ευαγγελισμό για την γεννηση του Muddy Waters (ο οποίος έπαιζε με τελεκαστερ ε....). Βλέπεις που όλα είναι ένα ατέρμονο σελληνιακό μοτίβο?

@Terry RoscoeBeck5 Το ίδιο λέμε. Η ιστορία του ιουδαισμού και των αιρέσεων αυτού (δεν αρέσει αυτή η άποψη στους χριστιανούς) ονομάζουν Θεό μονο την παλιά κυβέρνηση. Η γραμμη του Σαμαήλ, της Λιλιθ και του Καιν αρεσκόταν ΜΟΝΟ στους τελεκαστορες. Μάλιστα η Π.Διαθηκη αναφέρει οτι όταν επανεπιχειρηθηκαν διαπραγματεύσεις για την συνένωση, ευρεθησαν βουτηγμενοι στην αμαρτια και τις τελεκαστερ. Φαίνεται οτι το Nashville και η Καλιφόρνια τότε ήταν νοτιοδυτικά του Τίγρη και του Ευφράτη.

Το εξώφυλλο του op αναφέρεται σε αυτό.

Εδω είσαι Η Κιθάρα Του Θεού | Palaiobibliopolio.gr Οταν μιλάει ο Θεός για κιθάρα εννοει τελεκαστερ.

Ανακαλώ. Μπέρδεψα τους συγγραφείς γιατί είχα δει τι βιβλίο στην ίδια βιτρίνα.

Ο συγγραφέας έχει και ένα άλλο βιβλίο με goth τίτλο "Επιβίωσης μετά θάνατον"! κάπου είχα και μια φωτογραφία απο μια βόλτα σε παλαιοβιβλιοπωλείο που το είχα πετύχει. Και μάλιστα πρέπει να είναι και τσουχτερά απο τιμη. Πάντως με έπιασε μια περιέργεια για το τι αναφέρει το χιλιαστικό σύγγραμμα "Η τελεκαστερ του Θεού" ? ωστε ο να μπει στον κόπο ο Βασιλόπουλος να γράψει τόσες σελίδες.

Σε νιώθω Λάκη! Το 1992 που έσκασε ταυτόχρονα στην πιάτσα Pamela, Salma, Monica και υπήρχε και όλο το line up απο μοντέλα του G.Versace ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος. Μετά όλα μοιάζουν παιδικά.

Λοιπόν επανέρχομαι. Και το κομμάτι καλό είναι! ?

Δεν πιστεύω να θέλει συνταγή κανείς? Μερικά πράγματα είναι αυταπόδεικτα. Λίγο pul biber να είχαμε και λίγο Σουμάκ μονο.

Απο χθες που είδα ότι έχει ανέβει το βιντεο, το είδα στο mute στη δουλειά αλλά ξέχασα να το ακούσω σπίτι. Θα το κάνω το απόγευμα. Το βίδεον εξαιρετικόν, πολύ δυνατή η αυστραλία και εχει δείγματα απο παλιά. Πολύ καλό και το storyline, montage, σκηνοθετικη σύνθεση σκηνογραφία, φωτογραφια κλπ. Φοβερός και τρομερός Τζαγκερ που στα 80 του έχει όρεξη και τους μαζεύει και παίζουν... ζηλεύω. Τώρα για μουσική είμαι θετικά προκατειλημμένος. Αναμένω να ακούσω το απογευμα.

Ωστόσο μια μικρή παρατήρηση. Ο οργανοποιός αναφέρει μια ρήση του Στελλάκη Περιπινιάδη, γνωστού τραγουδιστή και στενού συνεργάτη του Τσαούς, κατα την οποία λέγεται ότι κανείς δεν μπορούσε να παίξει το ταμπουρομπούζουκο του τελευταίου. Χαρακτηριστικά λεει οτι οσοι προσπάθησαν τα παράτησαν (μεταξυ των οποίων και ο Μάρκος). Σχόλιο του οργανοποιού ήταν οτι το όργανο δεν ειναι δύσκολο στο να παιχτεί. Εκτιμώ, και ενδεχομένως άστοχα, ότι αυτό που μάλλον εννοούσε ο Περπινιάδης ήταν ότι κανένας απο τους άλλους μουσικούς δεν μπορούσε να πιάσει το "στυλ" του Τσαούς. Να κοπιάρει τον ήχο του. Είναι εμφανές ότι το όργανο στα χέρια και του οργανοποιού αλλά και του Β.Χατζόβουλου ηχεί περισσότερο σαν κοινο μπουζούκι παρά σαν τον χαρακτηριστικό ηχο του Γιοβαν Τσαούς. Το όργανο μπορει να παίζεται κάλλιστα γενικά, αλλά δύσκολα σαν τον Τσαούς, καθώς μάλλον ο τελευταίος αξιοποιούσε πολύ περισσότερο τις λειτουργικές δυνατότητες του οργάνου ως προς την απόδοση μικροτονικών διαστημάτων. Ενδιαφέρον ισως είχε στα χέρια ενός μουσικού που παίζει ουτι ?.

Φραντζολάκια και πλήρωση με σιγομαγειρεμένο χοιρινό λαιμό, δύο λάχανα και μουστάρδα.

Συμφωνώ. Μάλλον ο άνθρωπος ή δεν είχε τη δυνατότητα ή σκέφτηκε κατόπιν εορτής τη δημιουργία του βίντεο και της παρουσίασης ενώ είχε ήδη ως συνήθεια τη λήψη φωτογραφιών στις εργασίες του. Απόπειρα δικής μου αυθαίρετης εξήγησης. Αυτό που προτείνεις θέλει να έχεις σκεφτεί και πως θα το κάνεις, και σχετικά καλό μοντάζ για να μην κουράσει (αν και αυτό μπορεί κάποιος να το αναθέσει). Τα ακουστικά όργανα είναι δυναμικά και αλλάζουν και μέσα στο χρόνο. Άσε που κάθε παραγγελία είναι και λιγο επένδυση στο άγνωστο! ?

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο μια αναφορά στο φοβερό και μοναδικό αυτό όργανο με το οποίο συνέθεσε και ηχογράφησε τη μουσική του αυτή η τόσο μοναδική περίπτωση μουσικού της ελληνικής μας παράδοσης. Ο Γιοβάν Τσαούς είναι ο ίδιος, το όργανό του και η μουσική του, crossover ανάμεσα στην ελληνική δημοτική και ανατολική μουσική (Εγγύς ανατολή) και του σύγχρονου στην εποχή του ρεμπέτικου τραγουδιού. Για όσους δεν γνωρίζουν ήδη, ο Γιοβάν Τσαούς, κατά κόσμον Γιάννης Εϊτζιρίδης, δεν έπαιζε με μπουζούκι (παρ ότι καθ όσον φαίνεται είχε στην κατοχή του ένα) αλλά με ένα δικής του εμπνεύσεως και παραγγελίας όργανο, κάτι μεταξύ ταμπουρά και μπουζουκιού, που του είχε κατασκευάσει ο Κυριάκος Λαζαρίδης Πεσμαζόγλου. Ο Τσαούς κατείχε δυο παρόμοια τέτοια όργανα που σώζονται και εσχάτως επισκευάστηκαν από φυσικές φθορές και παλαιότερες παρεμβάσεις από τον οργανοποιό Ανδρέα Δέλλιο. Κατά τη διαδικασία αυτή ο Δέλλιος είχε την ευκαιρία αρχικά να βάλει το όργανο σε αξονικό τομογράφο και να πάρει διάφορες τομές και απεικονίσεις του εσωτερικού του, με πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα και επίσης να έχει ακριβείς μετρήσεις για όλα τα μέρη του οργάνου ώστε να μπορέσει να κατασκευάσει ένα όσο το δυνατό πιο πιστό αντίγραφο! Το θέμα θεωρώ ότι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι μόνο για ανθρώπους του μπουζουκιού και των παραδοσιακών εγχόρδων αλλά για ΌΛΟΥΣ γενικά τους έγχορδους και μη. Προσωπικά αν και κιθαρίστας, βρήκα άκρως ενδιαφέρον το θέμα της ένωσης του μπράτσου με το σκάφος, το πώς κλείνουν οι δούγιες πίσω στη βάση, τη διαίρεση στην ταστιέρα όπου δεν κατάλαβα τίποτα ? και κυρίως το θέμα του ότι το μανίκι είναι σχεδόν κούφιο! Παρατίθεται βίντεο με παρουσίαση της διαδικασίας αναλυτικά απο τον οργανοποιό: Φωτογραφίες του αυθεντικού οργάνου και του ιδίου του Γιοβάν Τσαούς Και το αυθεντικό όργανο επι το έργον με τον εμπνευστή στο "τιμόνι"!

Δε γνώριζα το παρασκήνιο που ανέφερε ο @Jazzjoker. Τι να πω... θα ήταν πολύ πιο αξιέπαινο να ακούγαμε ένα νέο δίσκο ή τουλάχιστον μια σειρά από singles όπως επιβάλει η νέα μόδα, και να άφηνε το παρελθόν και τα έργα αυτού στο χρονικό πλαίσιο που ανήκουν. Δεν ξέρω τι προσδοκά ο Waters απο αυτή τη σειρά ενεργειών και έχοντας ως δεδομένο ότι υπάρχει και παρελθόν δικαστικού αγώνα με τους υπόλοιπους που έχουν μείνει. Θεωρώ ότι η υστεροφημία του ως συνθέτης-στιχουργός είναι δεδομένη και στο βάθρο που της αξίζει. Αλλά μια ακόμα εκδοχή του έργου του σαν "επανεπίσκεψη" στα 80 είναι μάλλον περιττή για το ακροατήριο. Ωστόσο κρατάω μικρό καλάθι γιατι στα 80 δεν ξέρω τι επιπέδου καλλιτεχνικές προσδοκίες μπορούμε να έχουμε από κάποιον, όσο καλή και να είναι η διανοητική και φυσική του κατάσταση (εν προκειμένω εξαιρετικές). Μακάρι να μας διαψεύσει κάπως. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι η συνεχής παρέμβασή του στην πολιτική φανερώνει ότι μάλλον είναι άοκνος και τα ενδιαφέροντά του ενεργά. Ωστόσο είχαμε πιο κοντινά παραδείγματα καλλιτεχνών πιο ενεργών στον πολιτικό λόγο παρά στη μουσική.

Συμφωνώ απολύτως με τον κύριο από πάνω @fenderiarhs. Ωραία η αισθητική, δείχνει ότι είναι σε μια διαφορετική ατραπό πλέον που προσεγγίζει την τραγουδοποιία με πιο παραδοσιακούς όρους και λιγότερες συναισθηματικές εξάρσεις (λογικό και λόγο ηλικίας), αλλά δεν προσθέτει κάτι στο κλασσικό του πλέον έργο. Ωστόσο θα αγόραζα μια νέα δουλειά δουλεμένη με αυτή την αισθητική. Αρκεί ο συνθέτης να αισθανόταν ότι υπάρχει λόγος να εκφραστεί.

Καλημέρες! Έτοιμο και το λευκό. Πιο μαλακό (όχι φούσκα ωστόσο) αλλά με λιγότερο γεμάτο γευστικό προφίλ από το άλλο που είχε και λίγο ολικής αλέσεως. Γενικά τα άλευρα ολικής άλεσης (που είναι και το κανονικό αλεύρι) είναι πολύ πιο γευστικά. Αλλά η γεύση του σύγχρονου ανθρώπου δεν τα έχει συνηθίσει σκέτα. Επίσης είναι πολύ πιο δύσκολα στο χειρισμό καθώς έχουν πολλή μεγαλύτερη απορροφητικότητα σε νερό και θέλει πολύ καλή τεχνική για να τα φέρεις σε θέση να ενεργοποιηθεί η γλουτένη και να γίνει ελαστική η ζύμη. Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως στα αρτοπαρασκευάσματα των φούρνων είναι σε μικρά ποσοστά μαζι με λευκό αλεύρι για να βοηθάει την υφή, αλλά και στα δήθεν ολικής άλεσης του λιανικού εμπορίου όπου το πραγματικό ποσοστό ολικής αλεσης είναι με το ζόρι 20%.

@npap Το ψωμί είναι για να το μοιραζόμαστε! (Άσε που νομίζω ότι είμαστε και ψιλογειτονες). Χωρίς πλάκα ήδη δίνω πολλά και μέσα στην πολυκατοικία γιατί άμα τα τρως μόνος σου όλα αυτά την έκατσες.... Πάντως χωρίς πλάκα, μου πήρε πολλες αποτυχίες και διάβασμα, αλλά αποζημιώνει και το αποτέλεσμα όπου ακόμα και ένα τοστ ή ένα μικρό σάντουιτς πάει ΠΟΛΛΑ level παραπάνω με σωστό ψωμί, αλλά και διαπίστωσα ότι για μένα τουλάχιστον η διαδικασία της αρτοποιείας λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Υ.γ ετοιμάζω άλλο ένα για τοστ λευκό αλλά θα το ποσταρω αύριο γιατί θα είναι έτοιμο για κόψιμο αρκετά αργά σήμερα.

Αυτό έχει και 20% ολικής άλεσης. Επειδή μου αρέσουν τα πιο βαριά ψωμιά, που έχουν και γευστικό όγκο αλλά και δημιουργούν αίσθηση κορεσμού. Αν όμως θέλει κανείς να το κάνει πιο αέρινο, δεν έχει παρά να χρησιμοποιήσει αλεύρι πολυτελείας (αυτό που οι μυλωνάδες λένε φαρίνα) που είναι μόνο η ψύχα από το σιτάρι. Πάντως σου εγγυομαι ότι τρως τοστ και "σε πιάνει"!!!

Muchas Gracias amigo Η μαγειρική είναι ωραίο σπορ αλλά η αρτοποιεία το τελειότερο (και μακράν το πιο δύσκολο. Ακόμα πιο δύσκολο και απο τη ζαχαροπλαστική). Παρε και ένα για τόστ μιας και πήρα την περασμένη εβδομάδα ειδική φόρμα με καπάκι και δεν εχω πια ανάγκη τις φούσκες και τα σφουγγάρια που πουλάνε οι βιομηχανίες.

Το πάθος για το σωστό ψωμί είναι αρχέγονο και για αρχόντους! Στις πρώτες δύο ένα σημερινό προζυμένιο με αλεύρι τύπου Μ από τη Χαιρώνεια (πολύ σοβαρό αλεύρι αν και το πιο δύσκολο στη χρήση του), λίγο σκληρό καναδέζικο και 5% καλαμποκιού. Στις 3 επόμενες ένα πειραματικό με σκληρό από Θεσπιές και ένα μείγμα απο Harina morada(Αλεύρι από μωβ καλαμπόκι από το Περού) και κανέλα. Πλάκα είχε αλλά πολλή παραπάνω δουλειά για αισθητικούς λόγους. Εννοείται ότι οι παραδοσιακές πρακτικές διατηρούνται...

Η φοβία της μπάμιας, των γυαλιστερών, των σαλιγκαριών,του πατσά, του παστουρμά κ.ο.κ

Μα φυσικά. Η γεύση δεν ειναι ανάλογη της μορφής. Με τις ιδέες, τι προκαταλήψεις και τις φοβίες μαχόμεθα και σεβαστό!

Γίνεται και αυτό χάι έντ αν κάποιος το θέλει και είναι και καλό.