Shelter

Στην ελληνική οργανοποιία συχνά μιλάμε για όργανα που στην τοπική γεωγραφικά μουσική συνηθίζονται. Και για αυτό μπουζούκια, μαντολίνα πιο παλιά, Λαούτα και λύρες όλων των ειδών και μερικά κρουστά έχουν την τιμητική τους και δίκαια. Το θέμα της κιθάρας αν και από την αρχή παρόν έχω την αίσθηση ότι ήταν πάντα κάπως πιο παραγκωνισμένο καθώς όλοι είχαν στο μυαλό τους το όργανο ως «συνοδευτικό». Από τον καιρό που κάποιοι σκέφτονταν την κιθάρα ως ακομπανιέρο στην μαντολινάτα ή το μπουζούκι και τράβαγε μέσα στα χρόνια χωρίς αναθεώρηση. Ωστόσο οι οργανοποιοί πάντα έφτιαχναν κιθάρες σε μικρότερους αριθμούς. Σχετικά με τους οργανοποιούς, εκτός από τον Μούρτζινο και τον Σταθόπουλο που δεν έχουμε και πολλά δείγματα δυστυχώς εχουμε Κ.Λ.Πεσπαζόγλου, και κυρίως τους Αρμένηδες αγαπημένους πολλών ασχολουμένων (Τερζιβασιάν, Απαρτιάν κλπ) που έφτιαξαν πολλές και όρισαν στυλιστικά το περίγραμμα της λαικής κιθάρας. Προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι Αθηναίοι Παναγήδες (Αφοι Παναγή). Με μακρά παράδοση και συμβολή στην ελληνική οργανοποιία. Ο πατέρας τους ήταν επίσης οργανοποιός (Πανηγύρης Παναγής) από τη Μάκρη της Μ.Ασίας (σημερινό Fethiye) όπου με την καταστροφή της Σμύρνης και την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών της Μ.Ασιας περνάει αρχικά στη Ρόδο με τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του και στη συνέχεια τον Πειραιά. Ο Πανηγύρης έστησε εργαστήριο στην Κρεμμυδαρού όπου κατασκεύαζε κυρίως δημοτικά όργανα (λύρες και ξακουστά για την ποιότητά τους λαούτα) αλλά και λίγα μπουζούκια, μαντολίνα και κιθάρες. Μεγαλώνοντας τα δύο του παιδιά, ο Βασίλης και Γιώργος έγιναν αρχικά βοηθοί στο εργαστήριο του πατέρα τους και στη συνέχεια έπαιρναν και δικές τους παραγγελίες. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία Γιώργος Παναγής (1911-1995) το 1938 παντρεύεται και φεύγει για την Αθήνα όπου ανοίγει εργαστήριο κοντά στην πλατεία Καρύτση (Χαβρίου 9 εντός στοάς) και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας τους ο Πανηγύρης πεθαίνει και το εργαστήριο στον Πειραιά κλείνει με τον έτερο αδελφό Βασίλης Παναγή (1914-1998) να ενώνει τις δυνάμεις του με τον αδελφό του στο εργαστήριο της Χαβρίου στην Αθήνα. Το εργαστήριο παρέμεινε στην πλατεία Καρύτση σε όλη τη διάρκεια του αλλάζοντας από Χαβρίου 9 σε πλατεία Καρύτση 3 και μετά Πραξιτέλους 7. Οι Αφοί Παναγή παρά το ότι έφτιαχναν και μπουζούκια (είναι γνωστό ότι υλοποίησαν το τετράχορδο του Χιώτη) ασχολήθηκαν πολύ με την κιθάρα τόσο σε αντικείμενο κανταδοκιθάρας (μην ξεχνάμε ότι ήταν πολύ διαδεδομένο είδος), αυτού που ονομάζουμε σήμερα «λαϊκή» κιθάρα όσο και κλασσική κιθάρα. Έφτιαξαν πλήθος οργάνων και αρκετών διαφορετικών τυπολογιών (αντίθετα με τους Αρμένηδες που μάλλον ήταν πιο εστιασμένοι στον προσανατολισμό του λαϊκού τραγουδιού). Οι κιθάρες τους έγιναν όργανα αναφοράς στην ελληνική οργανοποιία τόσο για τις λαϊκές τους που έπαιξαν σε πλήθος ιστορικών ηχογραφήσεων, όσο και τις κανταδοκιθάρες που επίσης ηχογραφήθηκαν πολλάκις και τις κλασσικές τους. Στην αυγή της κλασσικής κιθάρας στην Ελλάδα όπως σήμερα τη γνωρίζουμε, ο πρωτεργάτης τότε Γεράσιμος Μηλιαρέσης, έχοντας μόλις γυρίσει από τα μαθήματα τελειοποίησης με τον A.Segovia και όντας ο πρώτος κιθαριστής στη χώρα με πιο αξιόλογες σπουδές, φιλοδοξώντας να εκκινήσει έναν κύκλο μαθητών που θα δίδασκε στα πρότυπα που έμαθε, βρέθηκε μπροστά στο αδιέξοδο της ανυπαρξίας αντίστοιχων μουσικών οργάνων. Οι λαϊκές κιθάρες και οι κανταδοκιθάρες της εποχής δεν ήταν όργανα των προδιαγραφών που έθεταν η τεχνική και το ρεπερτόριο που απαιτούσε το εγχείρημα του Μηλιαρέση και η εισαγωγή οργάνων από την Ισπανία ήταν απαγορευτική για το εισόδημα του Έλληνα της εποχής. Ο Μηλιαρέσης για να λύσει αυτό το πρόβλημα προσκάλεσε τον Segovia στην Αθήνα το 1951 για δύο ρεσιτάλ, στα περιθώρια των οποίων τον πήγε με την κιθάρα του στο εργαστήριο των Παναγήδων (Είχε μια Hermann Hauser τότε που μάλλον ήταν βελτιωμένο αντίγραφο A.Torres. Φαίνεται ότι ο Segovia είχε κάτι σαν endorsement γιατί ο Hauser του έφτιαξε 12 όργανα και ο γέρος τα παίνευε όπου στεκόταν και βρισκόταν αφήνοντας την M.Ramirez του που είχε από το 1912). Οι Παναγήδες μελέτησαν προσεκτικά την κιθάρα και κατασκεύασαν αρχικά αντίγραφα και στη συνέχεια κιθάρες βασισμένες σε αυτό το πρότυπο, με μερικές τροποποιήσεις από την εμπειρία τους και ξυλεία που ήταν πιο προσιτή και σε αυτούς σαν πρώτη ύλη αλλά και στην αγοραστική δύναμη του ελληνικού κοινού. Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας κλασσικός κιθαρίστας μέχρι και τη δεκαετία του 90 που δεν έβαλε κάποια στιγμή τα δάχτυλά του πάνω σε μια Παναγή. Ωστόσο τα όργανα αυτά είχαν διαβάθμιση στην ποιότητα και φυσικά στην τιμή. Προσωπικά έχω δει και παίξει με δεκάδες όργανα από εκείνη την εποχή. Είναι αχανής η κατάσταση και μπορείς να βρεις από όργανα με λίγο random ξύλα και λούστρα μέχρι πραγματικά διαμάντια με ΑΑΑ flame maple πλάτες και AAA ελάτινα καπάκια ή καρυδιές με έλατο. Χαρακτηριστικό των Παναγήδων είναι η projected φωνή με έντονα μπάσα (πιο βαθύ ηχείο) και ωραία άνετα μανίκια με έβενο. Επίσης οι Παναγήδες έκαναν χρήση διαφορετικών ετικετών μέσα στα όργανα, πράγμα που αποτελεί και τεκμήριο χρονολόγησης πλέον στα όργανά τους. Αυτό γίνεται τόσο από την διεύθυνση του εργαστηρίου και το layout της ετικέτας όσο και από μια σειρά σπανίων οργάνων με γαλλόφωνη ετικέτα (παραλληλόγραμμη) που βγήκαν από το εργαστήριο της Πλ.Καρύτση 3, την ίδια χρονική περίοδο που έβγαιναν κανονικά και οι υπόλοιπες με την ελληνική ετικέτα (ρόμβο) με το γνωστό κλειδί του σολ. Για τα όργανα αυτά με τη γαλλόφωνη ετικέτα-θρύλο υπάρχει μια φήμη ότι προορίζονταν για εξαγωγή στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς εγώ προσωπικά δεν έχω κάποια τεκμηρίωση για αυτό. Οι Παναγήδες είχαν δώσει όργανα που έγιναν πολύ γνωστά στα χέρια πλήθους μουσικών με ενδεικτικά γνωστούς το Νίκο Γούναρη και το Τρίο Καντσόνε (Πετσίλας/Παπαθεοδώρου/Τρούπτσιος), τον Κώστα Χατζή με μία ιδιαίτερης κατασκευής κιθάρα με μεγαλύτερο σώμα, το τετράχορδο του Χιώτη, τετράχορδα σε Σταματίου και Ζαμπέτα αλλά και τρίχορδα στον Βαμβακάρη. Λαϊκές σε Καζατζίδη, Νταλάρα κ.α και φυσικά κλασσικές σε Μηλιαρέση, Φάμπα και ΌΛΟΥΣ τους μαθητές τους αλλά και την πρώτη απόπειρα ανακατασκευής μιας αρχαίας κιθάρας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία του σκηνοθέτη Α.Λάβδα για την παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» που ανέβηκε το 1962 στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων από το Κρατικό Θέατρο Β.Ελλάδος. Ο Γιώργος Παναγής έφυγε προδομένος από την καρδιά του το 1995 και το 1998 ακολούθησε και ο αδερφός του ο Βασίλης (νομίζω από ίδια αιτία). Ελλείψει αρσενικών απογόνων (τότε δεν υπήρχαν γυναίκες οργανοποιοί) το εργαστήριο τους πέρασε στα χέρια του ανιψιού τους Λάζαρου Καβάση που ήδη εργαζόταν ως βοηθός καποια χρόνια, από όπου έχουμε μερικές κιθάρες με ετικέτα που γράφει «Αφοι Παναγή- Λάζαρος Καβάσης» όπου δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι από αυτά είναι αμιγώς του Καβάση και αν κάποιο ήταν μισοτελειωμένο από τους Παναγήδες και ολοκληρωμένο από τον Καβάση. Δυστυχώς και ο Λ.Καβάσης πέθανε σε μικρή ηλικία οδηγώντας στο τέλος την ύπαρξη του ιστορικού εργαστηρίου. Αρκετά από αυτά τα όργανα υπάρχουν ακόμα γύρω μας εκτός του ηχητικού αποτυπώματός τους στη δισκογραφία της χώρας μας και τη συλλογική μας μνήμη. Τα βλέπουμε μερικές φορές στα μεταχειρισμένα να αλλάζουν χέρια. Αλλά δυστυχώς τα όργανα του Π.Παναγή είναι πανσπάνια (ειδικά τα λαούτα), τα μαντολίνα τους επίσης, τα μπουζούκια πολύ σπάνια και οι κιθάρες τους αν και πολλές, αρκετά συχνά είναι σοβαρά και μερικές φορές μη αναστρέψιμα πειραγμένες. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιχείρησης αρκετών λαϊκών μουσικών της δεκαετίας του 80-90 να αναπαράγουν τον ήχο των λαϊκών κιθαρών τους, παίρνοντας μια κλασσική Παναγή και βάζοντας χορδιέρα και άλλο καβαλάρη ώστε να πάρει μεταλλικές χορδές. Δυστυχώς η διαφορετική κατασκευή δε σήκωνε στον οπλισμό του καπακιού την αυξημένη τάση των χορδών και την πίεση στον καβαλάρη με αποτέλεσμα να έχουμε το κλασσικό βύθισμα στο καπάκι κάτω από τον καβαλάρη ή αν κρατιόταν η παλιά "κλασσική" γέφυρα, η τάση σήκωνε μαζί καπάκι και γέφυρα. Ευτυχώς από το 2000 και μετά μετα το boom με τη μόδα του gitane swing και στη χώρα μας, αρκετοί ενδιαφέρθηκαν για τις ακουστικές κιθάρες και ως συνέπεια είχαμε και οργανοποιούς που μετά την μελέτη των κλασσικών οργάνων του gypsy swing (maccaferri, selmer κλπ) μελέτησαν και ελληνικά σχέδια με κορυφαία τα σχέδια των Απαρτιάν και Παναγή. Δε γνωρίζω σε τι ποσοστό τα ενσωμάτωσαν στις κατασκευές τους, αλλά δεν νομίζω ότι έχω δει ακριβές αντίγραφο Παναγή. Πανηγύρης Παναγής με οικογένεια στη Μάκρη και ετικέτα οργάνου του απο το εργαστήριο στον Πειραια. Πανηγύρης Παναγής και ο μικρός γιός του Βασίλης έξω απο το εργαστήριο του Πειραιά. Οι Αφοί Παναγή επι το έργον στο αθηναικό εργαστήριο με κιθάρες και μπουζούκια. Αφοί Παναγή με Τρίο Καντσόνε και τις κιθάρες τους ανα χείρας.

Εγώ την αποδέχομαι την πρόσκληση και θα ειδοποιήσω εγκαίρως, μαζί με το απαραίτητο συνοδευτικό.

Με αυτό μας δείχνεις ότι δεν ξέρεις απο Κιόνια και το θρυλικό πανηγύρι τους....

Στα Κιόνια είσαι?

Ευκολάκι

Ρεεεε ειμαστε και εμεις εδώ που έχουμε τέτοιες ανησηχίες. Τουλάχιστον τραβήξτε βίντεο και βάλτε το εδώ.

Πολύ ενδιαφέρον αυτο για τον αντιχειρα. Ετσι και αλλιως παλιά δεν ειχα εύκολη πρόσβαση σε πένες και μερικοι έπαιζαν και με φτερό Λαούτου. Μου κανει εντύπωση και το ανοιγμα της ροζέτας που δεν ειναι σε σχήμα που συνηθιζε ο Μουρτζινος. Πρέπει να είναι μεταγενέστερο του 1911 και ελπίζω μονο να μην έχει μπει χέρι απο άλλον.

Παρεμπιπτόντως, αν μέσα το ταμπελάκι γράφει στην οδό ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 67 είναι ως το 1911. Μετά πήγε στο 57.

?????????????? Απίστευτο και μοιάζει και άριστα διατηρημένο Έχει γίνει ανακατασκευή ή έχει μείνει έτσι απο το χρόνο? Επίσης Γιάννη σε παρακαλώ θυμάσαι με τι πένα έπαιζε ο παππούς σου? Γιατι πάντα είχα απορία πώς στο καλό καταφέρνανε και κάνανε αυτά τα γδαρσίματα που είναι παράλληλα στα νερά του καπακιού....!!!

Τα περισσότερα ειναι του Α.Σταθόπουλου. Δηλαδή του πατέρα του Επαμεινώνδα (Epi) Σταθόπουλου που έφτιαξε τις Epiphone και ήταν στην Αμερική. Ο Α.Σταθόπουλος έφτιαχνε μαντολίνα και τα μπουζούκια του είναι πολυ κοντινές κατασκευές. Βασικα ειναι scale up μαντολίνα με μεγαλύτερο μανίκι. Επίσης υπάρχουν και αρκετοι πλέον ξένοι που έχουν πόρωση με τα ρεμπέτικα των αρχών του 20ου αιώνα και λογω πιο καλών εισοδημάτων αγοράζουν παλιά όργανα.

Καλή παρατήρηση. Φοβάμαι όμως ότι δε θα μπορέσουμε καθώς απο το σχήμα της παλιάς φρουράς (Σταθόπουλος, Μουτζινος, Κοπελιάδης,Γκέλης κλπ) πάμε στο γνωστό τρίχορδο του Ζοζέφ που ήταν μαθητής του Γκέλη. Φαίνεται πως ο Ζοζέφ πήρε σημαντικές αποφάσεις και έκανε αλλαγές στο σχέδιο φέρνοντάς το στη μορφή που ξέρουμε. Δηλαδή το επίπεδο καπάκι που υπήρχε στα Λαούτα και τους ταμπουράδες, μεγάλωμα της τρύπας στο καπάκι και αλλαγή του σχήματος, την αύξηση του μήκους της χορδής που το έκανε μεν σκληρότερο αλλά ίσως πιο δυνατό και σίγουρα πιο πριμαριστό ωστε με την πάροδο του χρόνου να μείνουν και λίγα πρίμα στον ήχο. Επίσης έχουμε αλλαγή και στο γενικό περίγραμμα του οργάνου. Αλλά απο ότι έχω καταλάβει τότε στα πολύ παλιά χρόνια κάθε οργανοποιός, αναλόγως και το καλούπι του που μαλλον ο ιδιος ειχε κατασκευάσει, είχε άλλο σχήμα. Φυσικά ο Ζοζέφ ήταν σχεδον μονοπώλειο στα 50ς και μετά λόγω της φήμης του, όλοι ακολούθησαν το δρόμο του.

Σε κάποιες απο τις αναζητήσεις μου με αφορμή κάποια θέματα που με απασχολούν έπεσα πάνω σε αυτό το blog-άκι με συγκεντρωμένα μερικά παλιά όργανα απο θρυλικούς οργανοποιούς. Επίσης παρατείθενται στοιχεία κατασκευής (βασικά γεωμετρικά στοιχεία) και οπου υπάρχουν μερικές πληροφορίες για το έτος κατασκευής, οργανοποιό και μερικες φορες συγχρονο ιδιοκτήτη. Bouzouki Profiles | OLD BOUZOUKIA (wordpress.com) Στο μπλογκ παρουσιάζονται μπουζούκια Σταθόπουλου, Κοπελιάδη, Π.Παναγή. Δυστυχώς μοιάζει να είναι παρατημένο καιρό και έτσι δε βλέπουμε μέσα το μπουζούκι του Κωνσταντή Γκέλη που βρέθηκε σχετικά πρόσφατα, μελετήθηκε και κατασκευάστηκε αντίγραφο, αλλά ούτε και τον μπουζουκοταμπουρά του Κ.Λ. Πεσμαζόγλου. Επίσης σκέφτομαι ότι θα άξιζε τον κοπο να συμπεριληφθούν αντίστοιχα και μερικά ακόμη όργανα που βρίσκονται σε μουσειακές συλλογές όπως της Γενναδείου βιβλιοθήκης και του Μουσείου Ελληνικών Λαικών οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης". όπου έχουμε όργανα του Μούρτζινου και αν δεν κανω λάθος και Κ.Λ.Πεσμαζόγλου. Βέβαια αυτό για να υλοποιηθεί θα πρέπει να γινει πιο οργανωμένα απο μια απλή ιδιωτική πρωτοβουλία οπως προφανως ειναι το συγκεκριμενο μπλογκ καθως εμπλεκονται αρκετοι φορείς. Οι εικόνες είναι μαγικές για οποιον γοητεύεται απο τα παλιά ακουστικά όργανα. Μεγάλο ενδιαφέρον το εντελώς διαφορετικο σχήμα της αχλάδας απο τα κατοπινά Ζοζέφ που γέμισαν την αγορά δεσπόζοντας τη δεκαετία του 50 στα χέρια όλων σχεδόν των δεξιοτεχνών. Επίσης μικρότερη κλίμακα χορδής που θα τα έκανε πιο μαλακά και πιο γλυκά (οπως του Α.Δελλιά) αλλά λιγοτερο ανθεκτικά στην καταπονηση. Χαρακτηριστικό επίσης και το "βυθισμα" στο καπάκι πισω απο τον καβαλάρη. Μάλλον (αυθαιρετη εξηγηση) σχεδιαστική κληρονομιά απο τον κόσμο του μαντολίνου που λειτούργησε ως πρότυπο ως ένα σημειο και επισης αρκετοι αστοι αλλα και 7νησιοι είχαν συνεπως ήταν εύκολο να βρεθουν και να μελετηθουν ως συγγενής κατασκευή. Κατα αντιστοιχία πολύ ωραίες χειροποίητες ροζέτες και μερικές ενδιαφέρουσες κατασκευές στο καράολο.

Μουφα δε θα το έλεγα. Αν τα παίρνεις από εκεί που πρέπει. Τώρα για τις τιμές πονεμένη ιστορία.... θρεντ ολόκληρο. Και εγώ αποφάσισα να αντικαταστήσω τις καλές συνήθειες με καλές. Είναι φθηνότερες. Αυτή τη στιγμή δεν παίζει κάτι. Εκτός από ένα διαμέρισμα που το έχει μια γριά που μένει Θεσσαλονίκη αλλά δεν το δίνει με τίποτα. Κοιτούσα να το πάρω εγώ, αλλά εκτός από εμένα έχουν φάει άκυρο άλλοι 4 που ξέρω και λογικά θα έχει και άλλους που δεν ξέρω.

Μπορει να βρεις και εδώ short T. Έτσι και αλλιώς εκει που εχουν παει οι τιμες της μπραντας ξεμένουν τα περισσότερα. Επισης απο CIgarillos σπανια ξεμένουμε. Το Σπανακόρυζο είναι τρέλα και μια μόνο απο τις πολλές και τρομερές vegeterian συνταγές του ελληνικού ρεπερτορίου που κακουργηματικά ξεχνιουνται απο τους σύγχρονους woke vegeterian.

Τότε όλοι είχαν μαγνήτες Ideal. Νομιζω ότι ήταν γερμανικής κατασκευής και τους έφερε ο Χιώτης. Πιθανόν να τους είχε παραγγείλει και πρώτος. Με λιγο ψαξιμο ισως βρεις και μεταχειρισμενο. Αν εχει προβλημα, ένας που κατασκευάζει μαγνήτες (εχουμε και στην ελλαδα πλεον) μπορει να τους επισκευάσει.

Empanadas φτιάχνουμε συχνά πυκνά από το φθινόπωρο ως περίπου το τέλος τη άνοιξης. Παραδοσιακά τις κάναμε με κιμά και λαχανικά (πιπεριές, κρεμμύδι, καροτο, κολιανδρο) αλλά αντίθετα με πολλές απο τις εκδοχές που εκτελούνται σε όλη τη λατινική αμερική δεν βάζω το βραστό αυγό γιατι δε μου αρέσει και δε θεωρώ ότι προσφέρει τόσο στη γεύση. Με τα χρόνια έχω προσθέσει στο ρεπερτοριο και άλλες γεμίσεις (πάστα φασολιών, κοτοπουλο, φρέσκο chorizo με τυρι, και σπανακι/ρικοτα) αλλά για να τις ξεχωριζω πιο εύκολα χρωμάτισα τις ζύμες με φυσικές χρωστικές (πατζάρι, σπανάκι, καρότο, κουρκουμας, αλεύρι απο μωβ καλαμπόκι) Φτιαχνω πολλές γιατι μοιράζω σε όλη την πολυκατοικία και πολλες φορες μου ζητάνε κιολας. Για όσους δε γνωρίζουν ενδεχομένως, οι empanadas είναι ένα μεζεδάκι πολύ δημοφιλές στην Ιβηρική και σε όλη σχεδόν τη Λατινική Αμερική. Πρόκειται για ενα πολύ απλό ζυμάρι με γέμιση από κιμά, λαχανικά και μερικές φόρες βραστό αυγό κομματιασμένο (όχι σε όλες τις χώρες) γίνεται εύκολα και παραδοσιακά τηγανίζεται για πιο γρήγορη παρασκευή αλλά εγώ δεν έχω στομάχι για τέτοια... Με τα χρόνια οι γεμίσεις απέκτησαν ποικιλία. Η δική μου συνταγή είναι απο Καράκας. Εδώ οι παραδοσιακές Και εδώ το fusion

Yehuda Poliker & Barry Sakharof

Τα πάντα κάνουν. Αν και για τέτοιες καταστάσεις είναι πιο καλή αυτή,

Εν τάξει αδελφός. Στην αδελφότητα των σατανικών τελεκαστόρων.

Απο ότι βλέπω οι Blackface ξεκινάνε εκει καπου μαζι με τη δισκογραφια του Θεοδωράκη. Λογικά αν συνυπολογίσουμε και το Latency της εποχής, πρεπει να ηρθαν εδώ μετά το '66. Αυτο το έχω ακουσει, αλλά δεν εβρισκα φωτογραφια (νταξει δεν εκανα και ενδεχελή έρευνα). Πάντως Σπόρος με το τετράχορδο στον Fender Deluxe reverb γάζωνε (αλλα κατα δήλωσή του όταν πήγε αμερική είχε gibson). Πολύ καλο match.

Τις στέλνω αλλά βρίσκουν το δρομο και γυρνάνε πίσω. Ευτυχώς δε γκρινιάζει η γυναικα μου. Οταν της λέω οτι νομιζω ότι χρειάζομαι μια τελεκατερ βάζει τα γέλια. Αι κιθάραι του αρχαγγέλου Σαμαήλ! η jazzmaster είναι βουδιστική κατάστασις για αυτό δεν την συμπεριέλαβα. Το θέμα είναι θρησκειολογικό.

Σύνεφο πήγαιναν οι Gibson GA... Εν τω μεταξυ στον ιδιο ενισχυτή τους βάζανε? και απο οτι βλέπω ελειψει PA είχαν και τους ενισχυτές μπροστά!

Γιατι η συλλογή μου είναι μικρή και ελλιπής ακόμα! ? (και να φανταστεις οτι εχω στειλει και δυο).

Σε εμένα βρήκες να τα πεις αυτά???

Σκοταδισμός και φίμωση απο τους ΛεςΠολίτες