Shelter

Στυλιανός Κορνάρος - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

Όχι απαραίτητα. Εχω το ίδιο βάρος και ποσοστό λίπους απο το 2021 (καλα γενικα στο βάρος περιπου σταθερος ημουν σε όλη μου τη ζωή). Βέβαια πλέον το διατηρώ με μεγαλύτερη δυσκολία απο παλιότερα. Δεν στερούμαι τίποτα. Απλά όπως είπε και ο Σπύρος δεν ξεσκίζομαι. Τα κάνω όλα, αλλά όχι καθε μέρα και όχι όλα μαζι. Βασικά η καθημερινότητα μου είναι καθαρη διατροφή και γυμναστική και μια φορά τη βδομάδα βάζω στον εαυτό μου τις εξης επιλογές. 1) Φαγητό έξω, αλλά πάντα τρώω τη μισή απο την προτεινόμενη μερίδα. (Ετσι και αλλιώς το φαγητο εξω ειναι παντα διπλασια ή υπερδιπλάσια ποσότητα απο αυτη που πρεπει να τρωμε). 2) Ποτό 3) Γλυκό Διαλέγω πάντα 1 απο τα 3. Συνήθως προτιμώ το 1. Το 2ο τα τελευταια χρόνια δεν το πολυσυνηθιζω γιατι και η ζωή έχει αλλάξει και δε μου κανει πολυ κλικ μετά απο τόση αποχή. Το 3ο συνηθως παραμελειται καθως αναμεσα στο φαγητο ή το γλυκο προτιμώ το φαγητο. Πολλές φορές (βασικα ολες) τα ελεύθερα γεύματα της εβδομάδας είναι αυτά που γίνονται σε κοινωνικές συναναστροφές καθώς ειναι μαλακία να σου λεει ο αλλος να βγειτε για φαγητο και να τον γειώνεις γιατι κανεις διατροφή. Αν κανεις τακτική ασκηση και καθαρή διατροφή όλο τον υπολοιπο καιρο δεν εγινε και κατι για λιγο μια φορα τη βδομάδα. Βεβαια το παραπανω ειναι για ανθρώπους που απλά θελουν ενα σταθερο βάρος και την υγεια τους. Οχι αισθητικη τελειότητα ή αθλητικές επιδόσεις υψηλού επιπέδου. Εκει αλλάζουν όλα και πρεπει να μιλησουμε για πολλά πραγματα. Να προσέχετε τις μεγάλες αποστάσεις μεταξυ γευμάτων οσοι εμμενετε στα μοτιβα αυτά, ειδικα με την κατανάλωση των υδατανθράκων και ειδικα αν εχετε ιστορικο διαβήτη στην οικογένεια. Η καταναλωση μικρών και πλήρων γευμάτων καθε 3 ώρες περίπου είναι ιδανικη και για ολη τη μεταβολική διαδικασια.

Και που να δεις το "τραγουδιστικό" youtube...

Τα original Tiffany, προιόντα που σχεδίασε ο Louis Comfort Tiffany και κατασκεύασε η εταιρεία που είχε η οικογένεια του (ήταν ο σχεδιαστής στην εταιρεία που ίδρυσαν οι γονεις του) ήταν βιτρώ όπως λέει και ο Λάκης και μάλιστα περιτεχνα και απο γυαλί. Το συγκεκριμένο είναι τύπου Tiffany και είναι πλαστικό. Επομένως ευτελούς σχετικά αξίας (νταξει δεν ειναι και ΙΚΕΑ). Πέραν της οποιας συναισθηματικής αξίας που είναι προσωπική, κάποια αντικείμενα έχουν αντικειμενική αξία ως χειροποίητες κατασκευές (μερικές με πολύ χρονοβόρο και κοπιαστική διαδικασία) και ακριβά υλικά. Ειδικά δε κάποια αντικειμενα ενδεχομένως να έχουν σπάνια υλικά ή να έχουν φιλοτεχνηθεί με τεχνικές που δεν γίνονται πλέον απο κανέναν ή δεν γίνονται καλά. Αυτή η αξία δεν μειώνεται. Τα Tiffany ήταν αμερικανικά και έγιναν πολύ γνωστά γιατί ο F.L.Wright τα δούλεψε αρκετά στα εσωτερικά των κατασκευών του. Στην ευρώπη ήρθαν μετά το τέλος του μοντερνισμού και ήταν ήδη βιντατζ. Σήμερα ενδεχομένως να τα ψάχνουν τίποτα χιπστερς αλλα δεν παιζει να βρεις οριτζιναλ. Αν δε το είχε φτιαξει και η Clara Driscoll στοιχιζει περιουσία. Και τα original Tiffany κάνουν μπαμ απο χιλιόμετρα.... Επι του θέματος, δεν εχω ίδια πειρα, καθώς δεν έχω παιδιά, αλλά θεωρώ ότι αν το παιδι μάθει να αναγνωριζει την ποιότητα και την αξία σε κάτι, δε θα την ξεπουλήσει ακόμα και αν το αντικείμενο δεν ειναι εντός πλαισίων των ενδιαφερόντων του. Προσωπικά έχω αντικείμενα απο τους προπαππούδες μου και εχω και παλαιότερο. Αν και κάποια πραγματα δεν ειναι του γούστου μου ή των ενδιαφερόντων μου (εχω σερβιτσιο καφε της προγιαγιάς) τα κρατάω και ούτε που μου περνάει απο το μυαλο να τα πουλήσω. Ειδικότερα όταν τα αντικείμενα ειναι κομμάτια γκαρταρόμπας που χρησιμοποιούνται και πλέον καποια δεν βρίσκονται, το αξία πάει σε άλλο επίπεδο. Όσον αφορά τα έπιπλα που είπες, εκεί και αν δε βρισκεις αντιστοιχη αξια με το σήμερα... Αν οι γονεις ειχαν χώσει κάποια χρήματα και πήραν κάτι καλό τότε ειναι πολύ πιθανο σήμερα η αξια να ειναι πολλαπλάσια. Ανεξαρτητα απο το στυλ. Προσωπικά προβληματιζομαι στο θέμα του χώρου. Εχω κληρονομήσει μεταξυ των άλλων απο τον πατέρα μου μια τεράστια βιβλιοθήκη ιατρικής και οδοντιατρικής που σε εμένα είναι αχρηστη. Δε σκεφτομαι επ ουδενι να την πετάξω γιατι μου θυμιζει αυτον και το ποσο ταυτισμενος ηταν με την ιδιοτητα του. Αλλά σε μενα δεν ειναι χρησιμη, και συντομα θα υπαρξει προβλημα χώρου.

Φυσικά και λένε πολλά. Απλά είναι άλλο φρούτο απο τους fender στον ήχο. Άλλη σχολή αλλά πολυ καλή ποιότητα όμως. Αυτο που πρεπει να έχεις υπ όψιν ειναι ότι οι messa boogie έχουν πολύ ευαίσθητο eq και με ανεπαισθητες ρυθμισεις ο ήχος αλλάζει πολυ. Ωστόσο αν τους ψάξεις έχεις μεγάλη γκάμα ήχων.

Ναι μαλλον αυτόν λες. Ηταν και μέλος εδώ στο νοιζ στις αγγελίες. Χτισμένος και συνήθως με les Paul αν και είχε απ όλα.

Αν εννοεις αυτον που σκεφτομαι δυστυχως μας άφησε χρόνους εδώ και κανα 2 χρόνια. Το είδα το θεμα το πρωι στη δουλειά αλλά τώρα το άκουσα. ΩΡΑΙΟΣ... Χωρις πλάκα αυτά τα σχήματα δεν έχουνε μαέστρο με την έννοια που ξέρουμε, ειδικά σε αυτή τη φάση που τα παιζουν medley για να μη σταματήσει ο κοσμος να χορεύει. Αρκει να ξερει ο τραγουδιστής το ρεφρεν και το κλαρινο τη μελωδια. Ο τραγουδιστής εκείνη τη στιγμή οδηγεί το σχήμα. Ολα τα άλλα ραντεβού στο φινάλε. Καλά κάνει ο άνθρωπας και δεν αφήνει κενά, είναι και period correct αφου οι αυτοσχεδιασμοί στην τζαζ γινοσαντε για να μη σταματά ο κόσμος να χορεύει.?

Δεν το ξέρεις. Δεν μιλάω για άμεσα βέβαια, αλλά μπορεί να φάει καμια πετριά στα γεράματα. Επίσης μπορει να την παραγγειλει στο συμβολαιογράφο του ?!

? Μια μέρα θα τα δούμε ΟΛΑ σε δημοπρασία. Ισως και τη μεγαλύτερη που έγινε ποτέ με όργανα.

-

Τους πήγες μόνο στο φωτογραφικο στούντιο ή και στο δωμάτιο με τις κιθάρες?

CD. Δεν υπήρχε επιλογή αλλης φυσικής μορφής.

Πολύ γρήγορο το delivery!

Κορεκτιντ.

Καλοτάξιδο! πολύ ωραίο, δυνατό και ειδική μνεία στο Burried alive in the blues.

'Ετσι αρχίζει το haggling στην πλατεια Αβησσυνίας. ?

Πωπω αυτό το κίτρινο μιλάμε δεν γραφει καθόλου παρα μόνο σε βαθύ σκοτάδι. ?

Μελετάμε meters για να ειμαστε έτοιμοι.

Συνεχίζω με δάχτυλα και στην πρώτη ικανή παύση έχω άλλη στην τσέπη και πανω στον ενισχυτή. Βέβαια παίζω με thumb pick αλλα εχει συμβεί και να μου γλιστρήσει και να φυγει και να σπασει.

Σεμνα εισαι και παντρεμένος ανθρωπος...

Βάλε και αυτο. Ειναι κριμα να χαθει

Ετοιμαζόμουν να γράψω θερμή παράκληση να μη χρησιμοποιείτε τη λέξη "τέχνη" και τα παράγωγά της καθώς πριν 2 χρόνια η Σάττι τα είχε απαγορεύσει. Κριντζάρει με αυτά. Βέβαια τότε είχαμε και πανδημία και μετά το τελευταίο μάθημα ρυθμολογίας φαίνεται να το εχει ξεπεράσει. Εγώ στο χωριό μου δεν ειχα ρεγκετόνι ομολογουμένως, ισως γιατι ειμεθα οζόλες ορεσίβιοι και ντυνομαστε με τομάρια. Και απο το κρύο όντως έχουμε θέμα και με το χιούμορ. Αλλά μια ώρα παραδίπλα στη Θήβα, το ρεγκετόν το πάνε ορθοπεταλιά 20 αιώνες τώρα. Καμια φορά και εμείς όταν μπουχτίζουμε, κατηφορίζουμε προς τα εκει. Εχει κάτι καταγώγια που παίζουν true low down and ντερτι σταφ. Άρα I can relate λιγο.

Να καταγραφεί στο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής, το αρχείο του ΚΣΔΜΔΣ, και στον τομέα Εθνομουσικολογίας και Πολιτισμικης Ανθρωπολογίας του ΤΜΣ της φιλοσοφικής μαζι με το Ζάρι. Να τα διδασκουμε αργότερα να μαθαίνουν οι χωριάται να ξεστραβώνονται.

Όπως έγραψα και στο άλλο θέμα, έπιασα το διαμέρισμα μου απο την πολύ αρχή. Πριν καν γινουν σχέδια. Συνεπώς ήμουν ο πρώτος που μπήκε μέσα στην πολυκατοικία. Για περίπου 1 χρόνο ήταν ιδανικά. Έκανα ότι μου ερχόταν χωρίς συνέπειες. Μετά σιγά σιγά άρχισε να αραιοκατοικείται μέχρι που απέκτησα κατοίκους στο απο κάτω διαμέρισμα κάτι ηλικιωμένους. Εγώ δεν ειχα ακόμη συνειδητοποιήσει τη διάδοση του θορύβου και εκτός απο ότι έπαιζα (μιλάμε τώρα ότι έπαιζα με fuzz) έβαζα στο στερεοφωνικο σχετικά δυνατά συνηθισμένος απο την προηγούμενη κατάσταση. Μια μέρα μπήκα στο ασανσέρ και βρήκα κολλημένο ένα διάλογο σε χαρτάκια μέσα στην καμπίνα. Ενα χαρτάκι που έγραφε "Αγαπητέ συγκάτοικε, το παιξιμο σας ειναι συμπαθητικο, αλλά λιαν ενοχλητικό καθώς συμβαινει καθημερινά. Παρακαλουμε σεβαστειτε τους υπολοιπους. Λυπαμαι αλλά αυτή είναι η αλήθεια". Μετά δεύτερο χαρτι απο κάτω "Υπογραφη?" και απο κάτω τρίτο χαρτί "Ούτε εσεις υπογράψατε τη μουσική". Αφού έπιασα όλους τους άλλους και βεβαιώθηκα ποιος ήταν ο OP του ασανσερ και ότι κανένας άλλος δεν είχε πρόβλημα, συνέχισα έχοντας απλά αυστηρό break στις ώρες κοινης ησυχίας.