Shelter

Μιας και ένα ποτέ δεν ειναι αρκετο, Ζαχαρώνω αυτό. Έχει πολύ ωραίο tremolo και function για ring modulator. Στα - το μεγάλο footprint (τυπικο EHX) και οτι ειναι συνήθως λιγο αγιοβασιλιάτικα απο κατασκευή. Εναλλακτικά αυτό και καθαριζουμε μια και καλή με το θέμα modulation

Απο παλιά και Άκης Πάνου έλεγε "το θέμα ειναι να εχεις στίχο. Μουσική έτσι κανεις εδώ γυρω γύρω και φυτρώνει" και έκανε τη χαρακτηριστική ελλειπτική κίνηση με το χέρι.

Είπα εγώ τίποτα για παρθενογένεση? Το θέμα δεν είναι να κλέβεις, αλλά να το κάνεις με στυλ! ?

Έλα @Superfunk, πιάσε και κόψε 5-6 με ελληνικό στίχο. Εχει και μια stratocaster απο τα 70ς μέσα, που εχει καπνισει 20 χρονια σεζόν το λουστρο

Επίσης Είναι Μέγαρα αλλά πολύ καλός. Έχει κάνει ολική ανακατασκευή σε παλιό και σπάνιο όργανο της μητέρας μου. https://panaccordeon.gr/

H πρώτη ηταν μια am stdr 1997. Η δεύτερη Jeff Beck. μετά εμεινα πολλά χρόνια με tele μέχρι που πήρα αυτη και μου κάλυψε το κενό

Αναλόγως που θα το χρησιμοποιήσεις. Εγω θα παρω το μιαουπέταλο. Ταιριάζει στο 99% της σύγχρονης μουσικής.

Ήταν proactive η μπάντα!

Αυτό δεν είχε γίνει στο lockdown? Ή το έχω μπερδέψει με κάτι άλλο?

"E ritchie... κράτα λίγο αυτή εδώ μέχρι να ανοίξω τη θήκη". click ? Tele είναι και αυτή. Τι επειδή έχει επιθετικό προσδιορισμό? Επίσης ήταν καλό pivot! ?

Ας τον άνθρωπα να εκφραστεί όπως θέλει ωρέ... Κατα άλλα συγχαρητήρια Γιώργο. Μια χαρά είναι. Πάντα τέτοια.

Στο μέλλον ωρε, Δεν ειναι στα άμεσα σχέδια μου δεύτερη jazz (εχω άλλα στην ουρά και δεν ειναι και καιρος για τέτοια έξοδα). Μη με πριζώνετε γιατι δε θέλω και πολυ. Και θα ηταν ωραια μια Jazz σε burgundy mist ή Daphne Blue.

Έχω tunomatic και δεν έχω πρόβλημα! Αν όμως στο μέλλον βαρεθω και αναζητήσω μια σε πιο περιπετειώδες χρώμα (αρκετά πιθανό), θα το έχω υπόψιν.

Στοιχηματίζω ότι δεν έχεις πιάσει ποτέ.

? Όχι ρε φίλε... τρελή 60ιλα

Τα καθαρά της jazz δεν παίζονται με τίποτα. Η εργονομία της επίσης. Το ιδιαίτερο τρέμολο και σε συνδυασμό με το τελείωμα των χορδών πισω απο τη γέφυρα δίνει επιπλέον εκφραστικά εργαλεία. Το ρυθμικο κυκλωμα επίσης. Ωστόσο έχει δίκιο με distortion και overdrive με gain ψηλα αρχίζει και έχει θέματα που καταλήγουν συχνά σε μικροφωνισμούς, εναν απλωμένο ήχο που δεν περνάει εύκολα και σιγουρα αδειάζει στα μεσαία, που είναι και το μειονέκτημα αυτής της κιθάρας ότι δηλαδή έχει πολύ τονισμένα πρίμα και μπάσα και αδειάζει στη μέση (για αυτο ειναι και καθαρή). Ψιλοδιορθώνεται βέβαια αυτο το τελευταίο με γραφικο eq pedal όταν το χρειάζεσαι. Με τη γέφυρα δεν ειχα ποτέ θέμα (έχω tunomatic όμως). Αλλά αυτή που έχει η fender στα CS μοντέλα δεν πουλιέται χωριστα. Δυστυχως δεν εχω δοκιμασει jazzmaster με WR Humbuckers. Με κλασσικο fuzzface δεν την εχω δοκιμασει γιατι ειναι χαλασμενο και εχω βαρεθει να το φτιαξω. Πάντως κάποιος που παιζει με γκαζια κλασσικου ροκ και χαρντ ροκ δε νομιζω να βρει αυτο που ψαχνει με αυτη την κιθάρα. Στα καθαρα και ημικαθαρα ομως γαζώνει. ΕΠΙΣΗΣ. Jazzmaster + Fender bassman = match made in heaven Jazzmaster + Vox AC30 = καταστροφή

Μόλις έμαθα ότι το βιβλίο του Παναγιώτη Καγιάφα για τους αδελφούς Παναγή είναι σε φάση τυπώματος και προς το τέλος του μήνα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Έμβρυο (https://www.embryopub.gr/)

Αν και ειμαι του άλλου στρατοπέδου, οι συγχρονες που έχουν βιντατζ σπεκς μου αρεσουν. Διακαώς καμία. Αλλά δε με χαλάει μια Eric Johnson. Ακόμα και American professional II σε mystic Surf Green.

Ωραίος ήταν