Shelter

Για φαντάσου όμως σε ένα παραλληλο σύμπαν... The Stranglers feat. Vangelis! Εναλλακτικά Yes feat Βασίλης Βασιλειάδης! (αυτό θα ψηνόμουν και εγώ να το ακούσω)

Καλησπέρα και από εδώ Παναγιώτη! Το βιβλίο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και εμπεριέχει πολλές πληροφορίες που δεν υπήρχε άλλη περίπτωση να βρούμε συγκεντρωμένες. Αργύρης

Εγώ απο μουσικούς δε θα πειραζα τίποτα. Αλλά όσον αφορά τον Winter, αυτό ειναι πάντα το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλο

Ο Τώνης Μαρούδας με ηλεκτρική archtop κατασκευή των Παναγήδων στις αρχές της δεκαετίας του 60. Προσωπικά δεν γνωρίζω για άλλη ηλεκτρική κατασκευή (στον Ελλαδικό χώρο) νωριτερα.

To blues σαν ιδίωμα έχει "εμβολιάσει" σχεδον το σύνολο της μουσικής των ΗΠΑ. Ελάχιστα πρεπει να ειναι τα είδη που την έχουν γλιτώσει. Απο αυτά που δεν την έχουν, η επιρροή είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη κοκ όμως μέσω αυτης της διαδικασίας, αυτο το είδος γλιτωσε απο το να γινει μουσειακό είδος. Σιγουρα δεν γινεται να σου αρεσουν όλα, και ειδικα να θεωρείς ενα hip hop crew απευθείας απόγονο της μουσικής του Son House αλλα ενα μικρο ποσοστό μουσικου σπερματος υπάρχει ακομα και αν ο συγχρονος δημιουργος δεν το επικαλειται συνειδητα.

Εχει και αυτο επιμελώς κρυμένα διαμαντάκια κάτω απο τετραγωνικά εκτάρια σαβούρας και κοπριάς. Ότι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε είδος σύγχρονης μουσικής.

Πως τα παμε και τα φέρνουμε πάντα και απο μια λίστα με 10 λευκους μουσικούς των blues (ήδη εξειδικευμένο τοπικ) στην οποια συμμέτεχει με ενα δισκο ο SRV καταλήγουμε να μιλάμε μονο για αυτον. ? Η λίστα πολύ ωραία. Θα κανω και μια συλλογή στο spotify αποκλειστικά με περιεχόμενο απο αυτούς τους δισκους.

Όμορφος ειναι αλλά δεν τρελάθηκα απο αυτο που άκουσα. εχει και μια λεπτομέρεια εδώ κάτω δεξια https://www.marshall.com/us/en/product/celestion100?pid=celestion100

Και παει στα κομμάτια ποιος το σκεφτηκε. Υπήρξε και άλλος που το ενεκρινε να βγει στην παραγωγή. Μπορει να πήρε και μπονους.

???

1) To sunburst και διαφόρων ειδών συντηρητικές βαφές. 2) To headstock της Tonfuchs στις T-Style και J-style κιθαρες οι οποιες ειναι κατα τα άλλα φοβερές. 3) Το μέγεθος των WR Humbuckers (παντα μου έμοιαζαν υπερβολικά μεγάλοι). 4) Διάφορες ευρεσιτεχνίες για τρεμολο που παροσαρμόζονται σε hardtail κιθάρες. Ενδεικτικα:

Έλα όμως που πλέον όλο και λιγότεροι μπαινουν στη διαδικασία να φτιαξουν φυσικο προιόν καθως το κόστος ειναι υψηλό και μαζι με την διανομή δεν επιστρέφει χρημα. Στις ΥΠΑ οι περισσότεροι καλλιτεχνες εχουν κανει eshop στις ιστοσελιδες τους και πουλανε απο εκει τους δισκους τους μαζι με merchandise και σε συνδυασμους. Όμως ολο και περισσότεροι πλέον δεν κανουν δισκους (με την παλια έννοια) αλλά κομμάτια μεμονωμένα και μάλιστα πολλες φορες σε 6-7 διαφορετικα mix ωστε να ακουγονται σε διαφορετικες συσκευές. Αυτο ειναι πιο δυσκολο και ασύμφορο να κοπει σε φυσικη μορφή.

Αν και το συγκεκριμένο βίντεο θέτει πολλά και μερικές φορες δύσκολα bullets που κάθε ένα ειναι και θέμα σοβαρης συζήτησης, ειναι θλιβερό πως οι νεότεροι απορρίπτουν σιγα σιγα οτιδήποτε (και η μουσική μέσα σε αυτο) είναι προιόν μιας κοπιαστικής διαδικασίας. Δηλαδή ολο και λιγοτεροι ειναι διαθεσιμοι να μπουν σε μια διαδικασία μάθησης ή παραγωγής, η οποια απαιτεί μακρά σε χρόνο και κοστοβόρο σε κόπο και χρήμα. Η πρόοδος δειχνει οτι οι τέχνες οριακά κινδυνεύουν απο αυτή την προοπτική. Μια κυνική απάντηση στο παραπάνω θα ήταν βέβαια ότι απο τη στιγμή που οι περισσότεροι δε θα λάβουν οικονομικο αντικρισμα στον κοπο τους, δεν εισέρχονται καν στη διαδικασια. Την ίδια στιγμή μου έρχεται πάντα στο μυαλο κάτι που είχε πει σε μια συνέντευξη ο Sonny Rollins όταν τον ρώτησαν για την αμοιβή του John Coltrane στο Kind of Blue. Η στιχομυθία πήγαινε περιπου έτσι: -Αληθεύει οτι ο John Coltrane πληρώθηκε... (κατι του στυλ 150$) για το Kind of Blue? -Δε γνωριζω τι πληρώθηκε ακριβώς, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση γιατί περιπου τόσο ήταν οι αμοιβές τότε. -Μα είναι ο σημαντικότερος δίσκος στην ιστορία της τζαζ. -Ναι αλλά τότε δεν το ξέραμε, και επίσης τότε οταν έμπαινες στο στούντιο σου δίνανε αυτο το ποσό και μετά σου λέγανε ότι θα βγάλεις και απο τα δικαιώματα που δεν τα έβλεπες ποτέ. Επειδή το ξέραμε ότι δε θα βγάλουμε ποτέ λεφτά απο αυτό κοιτούσαμε να πάμε τη μουσική στα άκρα. Η διαφορά στο mindset των γενεών είναι χαώδης.

Θα τα ακούσω και τα δυο. Thanks

Μιας και ένα ποτέ δεν ειναι αρκετο, Ζαχαρώνω αυτό. Έχει πολύ ωραίο tremolo και function για ring modulator. Στα - το μεγάλο footprint (τυπικο EHX) και οτι ειναι συνήθως λιγο αγιοβασιλιάτικα απο κατασκευή. Εναλλακτικά αυτό και καθαριζουμε μια και καλή με το θέμα modulation

Απο παλιά και Άκης Πάνου έλεγε "το θέμα ειναι να εχεις στίχο. Μουσική έτσι κανεις εδώ γυρω γύρω και φυτρώνει" και έκανε τη χαρακτηριστική ελλειπτική κίνηση με το χέρι.

Είπα εγώ τίποτα για παρθενογένεση? Το θέμα δεν είναι να κλέβεις, αλλά να το κάνεις με στυλ! ?

Έλα @Superfunk, πιάσε και κόψε 5-6 με ελληνικό στίχο. Εχει και μια stratocaster απο τα 70ς μέσα, που εχει καπνισει 20 χρονια σεζόν το λουστρο

Επίσης Είναι Μέγαρα αλλά πολύ καλός. Έχει κάνει ολική ανακατασκευή σε παλιό και σπάνιο όργανο της μητέρας μου. https://panaccordeon.gr/

H πρώτη ηταν μια am stdr 1997. Η δεύτερη Jeff Beck. μετά εμεινα πολλά χρόνια με tele μέχρι που πήρα αυτη και μου κάλυψε το κενό

Αναλόγως που θα το χρησιμοποιήσεις. Εγω θα παρω το μιαουπέταλο. Ταιριάζει στο 99% της σύγχρονης μουσικής.

Ήταν proactive η μπάντα!