Shelter

Ωραιος. Το Ecuador που πήρες δεν το εχω δοκιμασει κιόλας, με εβαλες σε περιεργεια...

Καλοκάπνιστα! Σε ποιο νησι?

Ναι έχει ωραία συλλογή ο μπάρμπας και έχει και ωραίο γούστο.

Μόλις μου έγινε απολύτως ξεκάθαρο γιατι κάνει χαμούλη.

Κλασική τέλε έχω. Είχα και esquire. Απλά κάποια στιγμή ήθελα σιγουρα εναν πιο δυνατο neck γιατι έτσι και αλλιώς έπαιζα και παιζω αρκετα με τον neck. Και ο middle HB βγάζει ενα επιπλεόν ενδιαμεσο αλλά δυνατο ηχοχρωμα που βρισκω πολυ χρησιμο. Δεν ειναι κλασσικη τελε αλλά για μένα και αυτά που παιζω είναι λιγο one axe to rule them all. Ασε που εγω το metal θα το περασω στα γεράματα. Οσο μεγαλωνω θελω γκαζια. Επισης πολυ χρησιμο ηχοχρωμα ο HB neck + Bridge in series

Εγώ χρειάζομαι. Άμα παίξεις τη δική μου θα μου λες οτι χρειάζεσαι και εσύ μετά! Στον επόμενο τόνο θα χρειαστώ άλλη μία στο ίδιο χρώμα με 3 HB ? (Το μόνο που όντως ίσως περισεύει τελικά είναι ο 5θέσιος. Ίσως ενας 3θέσιος με toggle ήταν καλύτερα. Αλλα βαριέμαι να αλλάζω τώρα).

Νομίζω ότι ο Elliot έχει καταληφθεί από κάποιο γεροντοέρωτα και τα βλέπει κάπως υποκειμενικά στην καλύτερη. Αδύνατο και άκυρο να συγκρίνουμε καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές για προφανείς λόγους (και πρωτίστως όχι καλλιτεχνικούς). Συμφωνώ ότι δεν ακούγεται αλλά ωστόσο έχω στο μυαλό μου ότι μέσα στη γενικότερη σύγχρονη καλλιτεχνική δυστοπία, ακόμα και αυτή (Swift) ενδεχομένως να αποτελεί κάποιου είδους ανάχωμα στη μαλακία που ακόμα δεν φαίνεται ξεκάθαρα. Γράφει τα κομμάτια της μόνη της, παίζει, μπορεί να κάνει ενδεχομένως και παραγωγή, και σίγουρα έχει πίσω της αρκετό κόσμο. Τώρα το γεγονός ότι σε εμάς (40+) φαίνεται και ακούγεται νερόβραστη είναι γεγονός, αλλά μόλις κάνω να σκεφτώ τι βγάνει το spotify σαν top artists ξανασκέφτομαι ότι από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ίσως καλύτερα να ελπίζω ότι στο μέλλον μπορεί με αφορμή την Taylor Swift να βγει κάτι πιο ενδιαφέρον. Και από ανθρώπους.

Gibson GA-50T, 1948 με built in tremolo Και το 1955, Fender Tremolux Premier 66, o πρώτος κιθαριστικός ενισχυτής με τρέμολο (1947)

Απο το εγχειρίδιο πεζικού του Α.Σ όπου ο Έλβις εξηγεί πως περνάμε τον αορτήρα 3 σημείων στην τελεκαστερ φαντάζομαι!

Δεν το χαλάς. Ετσι και αλλιώς το ένα το ανέφερα στο πρώτο post. Tο δεύτερο δεν το ανέφερα γιατι θεωρώ ότι σαν σκέψη προέρχεται απο το πρώτο.

Σαν modulation effect θέλει ένα μέτρο. Αλλά όταν παίζεις καθαρά ή σχεδόν καθαρά και έχεις πολλά κομμάτια στη σειρά κάποια στιγμή θέλεις ένα modulation να αλλάξει λίγο η χροιά σου. Πάντως αν παίζεις αρκετά με το βάθος του και την ταχύτητα μπορεις να δώσεις διαφοροποίηση στον ήχο και να μην ακούγεται μονότονο. Ευχαριστω για την πρόταση, μου είχε διαφύγει!

Στο Glory Box δε σου αρεσει το τρεμολο στην κιθάρα?

Αν και στα Leslie Speakers το θέμα του tremolo υπήρχε ήδη από το 1937, στην κιθάρα όχι απλά δεν υπήρχε, αλλά φαίνεται ότι οι οργανοπαίχτες δεν είχαν παρακολουθήσει την τεχνολογική αυτή καινοτομία του Donald Leslie και δεν σκέφτηκαν να την υιοθετήσουν. Ο πρώτος ενισχυτής με ενσωματωμένο tremolo unit ήταν ο Premier 66 που βγήκε στην αγορά το 1947, αργότερα την ίδια χρονιά η Danelectro ενσωμάτωσε tremolo και ακολούθησε ένας της Gibson την επόμενη χρονιά. Κάπου εκεί χρονικά, ίσως και το 1946 η DeArmond έβγαλε το θρυλικό standalone unit DeArmond Tremolo Control με το οποιο ο Duane Eddy ηχογράφησε το Rebel Rouser, το Stalkin', το Cannonball το the Lonely one και το Fourty Miles of Bad road. Επίσης τρέμολο ακούμε σίγουρα στο Rumble του Link Wray (1958), αλλά και εκπληκτικούς ήχους τρέμολο στα All I have to do is dream των Everly Brothers (απο τον Don Everly ή τον Chet Atkins) και Put your Hand on my shoulder του Paul Anka (προσπαθώ να μάθω ποιος να έχει παίξει κιθάρα σε αυτή την ηχογράφηση γιατί δίνεται credit μόνο στον μαέστρο της ορχήστρας). Ακούμε τρέμολο στο Flood του Muddy Waters το 1953 (άγνωστο με ποια συσκευή) και το 1955 με τον Bo Diddley στο Pretty Thing και στο Diddley Daddy. Ισως το DeArmond γιατι ο πρώτος fender ενισχυτής με τρέμολο βγαίνει το 1956 (Vibrolux). Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν ο Les Paul χρησιμοποιεί κάποια ανεπαίσθητα ήπια ρύθμιση στο Sweet Hawaian Moonlight το 1946. Ξεκάθαρα όμως ακούμε τρέμολο στα κομμάτια του Roosvelt Sykes : -Are you unhappy, -You can't do that to me -Sugar Babe Blues -Love has something to Say Όλα ηχογραφημένα μεταξύ 1941 και 1944 πριν από όλους τους ενισχυτές με built in tremolo. Πιθανότατα στα κομμάτια αυτά παίζει κιθάρα ο Big Billy Broonzy και αναρωτιέμαι αν παίζει να χρησιμοποιούσε κάποια custom ηλεκτρομηχανική κατασκευή με δονούμενο τύμπανο με ηλεκτρολύτη ή οινόπνευμα. Μου φαίνεται υπερβολικά ψαγμένη κατάσταση για τα δεδομένα της εποχής. Η τεχνολογία υπήρχε, αλλά δεν είχε βγει ακόμα σαν έτοιμο προϊόν στον κιθαριστικό χώρο. Φαίνεται πως ως το 1958 οι κιθαρίστες δεν συγκινήθηκαν από τον ήχο του tremolo και δεν ασχολήθηκαν ως το 1958 που έχουμε ένα καλό σύνολο από ηχογραφήσεις με τον συγκεκριμένο ήχο που έγιναν γνωστές. Εξαιρεση ο Pops Staples που το 1956 χρησιμοποιεί τρέμολο σε όλο το Uncloudy Day των Staple Singers. Προφανώς ως build in effect καποιου ενισχυτη. To 1960 o Hank Marvin στο Apache, η Sister Rosetta Tharpe στο What Are they Doin' In Heaven, το 1961 o Del Shannon στο Runaway και τα επόμενα χρόνια ακολουθούν οι Slim Harmo (Baby Scratch my Back), Buffalo Springfield (For What is Worth), Tommy James & the Shondells (Crimson and Clover), CCR (born in the bayou), O Billy Strange στο Bang Bang (My baby shot me down) με την Nancy Sinatra και φυσικά Rolling Stones (Gimmie Shelter). Ακραία ρύθμιση του tremolo εισάγοντας ένα νέο ήχο έχουμε από τον Johnny Marr το 1984 με το How Soon Is Now των Smiths. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία που επαναλαμβάνεται. Σας αρέσει το τρέμολο σαν εφέ? Το χρησιμοποιείτε? Σε ποια ηχογράφηση το διακρίνατε και σας κίνησε το ενδιαφέρον? Ποια είναι η παλαιότερη ηχογράφηση που το έχετε εντοπίσει?

Εύστοχο αλλά δεν ξέρω γιατι να θες να προσπαθήσεις για να μοιάσεις στους Khruangbin. H μπάντα προσπαθεί περισσότερο στην εμφάνιση παρά στη μουσική. Επίσης είναι προφανές ότι ξοδεύονται αρκετά χρήματα στο εγχείρημα.

E όχι και weather report ρε Σάμη.... Το σεμιναριο για τον Μπασμά δεκτό και μερσι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα λέγαμε ότι η σημασία στην εμφάνιση έχει υποσκελίσει τη σημασία στη μουσική, όμως εδώ έχουμε μια κάπως πιο ακραία περίπτωση. Οκ τα moog, τα εκκεντρικά βιντατζ οργανα και ο ήχος, αλλά σε ένα instrumental περιβάλλον, αν δε σου μένει κάτι στο μυαλό, τότε νομίζω ότι κάνεις μια μεγάλη οικονομική επένδυση για να γίνεις background σε ένα club.

Είσαι πολύ ωραίος, βεβαίως βεβαίως Και έρχεσαι αρκετά κοντά στη γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων

Ρε αρχηγέ μου... Εσύ έχεις την καλύτερη. Τα πάντα όλα κάνεις με αυτή. Τι συγκεκριμένα πράγματα μας λες? ?

Φοβερή. Πιστεύω θα σου αρέσει και η Brent Mason.

Και έβαλε τα δυνατά του να το διορθώσει