Επιστροφη Portnoy στους Dream Theater!

17 λεπτά πριν, Grey είπε

Και η επικείμενη μάζωξη στο στούντιο είναι αντικειμενικά το μεγαλύτερο γεγονός στο χώρο του prog metal εδώ και πολύ καιρό.

 

 

Καλα τωρα καθε 7.5 δευτερολεπτα μουσικης που θα γραφουν θα ανεβαινει στα σοσιαλ...

Παντα το ειχαν με το καταγραφουν κ να δειχνουν υλικο απο το στουντιο, τωρα θα πεσει προμο...

Οι kiss είναι αυτοί?

Τωρα μη συγκρινουμε ενα τερας σαν το Βασιλη με το Λαμπρη, γιατι θα πεσει ο ουρανος να μας πλακωσει.

Κ μιλαω σοβαρα

14 ώρες πριν, vrasidas27 είπε

Τωρα μη συγκρινουμε ενα τερας σαν το Βασιλη με το Λαμπρη, γιατι θα πεσει ο ουρανος να μας πλακωσει.

Κ μιλαω σοβαρα

 Στις φρυγιες και σε αυτα τον κρατας το Βασιλαρο ως εχει.

 Κανα μερεμετι θελει να σιαξει και τα πιο ροκ γυρισματακια, και την τρωει για πρωινο τη φραγκοκοτα.

Τασάκι "Αγορές - Πωλήσεις Taxi, Λιοσίων τάδε" και Marlboro Lights 100άρι πάνω αριστερά στο Korg, έμπαινε Jordan

Mike να'ναι κι όποιος νά'ναι..

Στις 27/10/2023 στις 4:36 ΜΜ, Grey είπε

Ο Μike Portnoy δεν ήταν ο ντράμερ των Dream Theater,ήταν οι Dream Theater.

Χθές Σάββατο, έκανα μία καλή αναδρομική βόλτα στη δισκογραφία τους. Προφανώς αυτό που γράφεις είναι μία "καθ' υπερβολήν" ρομαντική σκέψη. Έχει γράψει ελάχιστα τραγούδια και ΠΟΤέ δεν αποδίδουμε τέτοιο χαρακτηρισμό ("ήταν οι Dream Theater") σε μέλος μπάντας που δεν γράφει τραγούδια, έτσι δεν είναι;

Η δουλίτσα γίνεται βασικά από τον κιθαρίστα, και (με λύπη μου ομολογώ) από τον Μπόζο, άντε και τον τραγουδιστή. Κυρίως από τον κιθαρίστα. Οι άλλοι δύο, είναι φανταστικοί (μπασίστας/ντράμερ) και ειδικά όταν τη θέση του ντράμερ την έχει ο Portnoy.

Αν ο Portnoy ήταν οι Dream Theater, τότε επί 13 χρόνια δεν είχαμε DT. Επίσης, κάτι (πολύ) καλύτερο θα είχε καταγραφεί στις σόλο προσπάθειες του Portnoy, που όμως δεν καταγράφηκε.

Δεν ξέρω τι λες και εσύ, είσαι σίγουρα πιο ενημερωμένος, αν έχεις όρεξη πες μας κάτι παραπάνω.

Στις 26/10/2023 στις 2:47 ΜΜ, Waterfall-K είπε

Δύσκολοι είναι για το είδος τους, καθότι υπάρχουν απείρως πιο δύσκολοι σε κάποια άλλα είδη.

Σκεπτόμουν ΚΑΙ αυτή την τοποθέτηση (είδες η αργία;), και μάλλον δεν αναφέρεστε στο ίδιο πράγμα όταν λέτε "δύσκολοι". Νομίζω ότι αυτός που το πρωτο-έγραψε εννοούσε "δύσκολοι να παρακολουθηθούν από τον ακροατή" ενώ ο Καταρ εννοούσε "δύσκολοι εκτελεστικά". Κατά τη γνώμη μου ισχύουν και τα δύο, αλλά ας μην αυταπατώμεθα - η δημοφιλία τους δείχνει ότι υπάρχουν εξόχως βατές στιγμές στις μουσικές τους.

2 ώρες πριν, trolley είπε

Σκεπτόμουν ΚΑΙ αυτή την τοποθέτηση (είδες η αργία;), και μάλλον δεν αναφέρεστε στο ίδιο πράγμα όταν λέτε "δύσκολοι". Νομίζω ότι αυτός που το πρωτο-έγραψε εννοούσε "δύσκολοι να παρακολουθηθούν από τον ακροατή" ενώ ο Καταρ εννοούσε "δύσκολοι εκτελεστικά".

Δύσκολοι εκτελεστικά, ναι, αλλά μια και το ανέφερες, και δύσκολοι να παρακολουθηθούν από τον ακροατή (όχι όλους προφανώς) γενικά.  Η δυσκολία παρακολούθησης της μουσικής κάποιου γκρουπ δεν έχει να κάνει (μόνο) με τη δυσκολία εκτέλεσης της. DT δεν μπορώ να ακούσω πάνω από 15' πλέον, Chick Corea (απείρως πιο δύσκολος εκτελεστικά) μπορώ να ακούω στο repeat για μέρες (εξού και έχω σχεδόν 100 studio/live άλμπουμς του). 

Απ'την άλλη, Rolling Stones δεν μπορώ να ακούσω ούτε 3 λεπτά, κι ας παίζουν 10 νότες την ώρα.

13 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

Δύσκολοι εκτελεστικά, ναι, αλλά μια και το ανέφερες, και δύσκολοι να παρακολουθηθούν από τον ακροατή (όχι όλους προφανώς) γενικά.  Η δυσκολία παρακολούθησης της μουσικής κάποιου γκρουπ δεν έχει να κάνει (μόνο) με τη δυσκολία εκτέλεσης της. DT δεν μπορώ να ακούσω πάνω από 15' πλέον, Chick Corea (απείρως πιο δύσκολος εκτελεστικά) μπορώ να ακούω στο repeat για μέρες (εξού και έχω σχεδόν 100 studio/live άλμπουμς του). 

Απ'την άλλη, Rolling Stones δεν μπορώ να ακούσω ούτε 3 λεπτά, κι ας παίζουν 10 νότες την ώρα.

Είσαι (βασικά) JazzHead (ελπίζω να υπάρχει ο όρος).

Ούτως ή άλλως, η τεχνική και η μουσική (ή αλλιώς η "φόρμα" και το "περιεχόμενο") πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία και συνεργασία για να σταθεί κάτι. Οι DT συχνά αποτυγχάνουν σε αυτό το σημείο, οι RS επίσης, οπότε σε καταλαβαίνω.

11 λεπτά πριν, trolley είπε

Είσαι (βασικά) JazzHead (ελπίζω να υπάρχει ο όρος).

Θα έλεγα είμαι (βασικά) JazzBluesProg-RockHead. Δεν λέω όχι στην Κλασική βέβαια, καμιά 300ριά CDs υπάρχουν στην συλλογή, και -φυσικά- old school ηλεκτρονική. Από κει και πέρα ότι μου ακουστεί καλά στα αυτιά μου θα το ακούσω χωρίς τύψεις, απ'ο όποιο μουσικό είδος κι αν προέρχεται. Δεν είμαι δηλαδή σαν κάποιους μεταλάδες που κρυφακούνε σκυλάδικα και ντρέπονται να το πουν.

Εγώ δεν ακούω μέταλ ούτε σκυλάδικα, και δεν ντρέπομαι να το πω...

19 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

 

Εγώ δεν ακούω μέταλ

Είναι που δεν πίνεις μπύρες, γι' αυτό.

19 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

ούτε σκυλάδικα

Είναι που δεν πίνεις ουίσκυ, γι' αυτό.

Πρέπει να το γράψω, διότι δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι: τα πρώτα τριάμιση λεπτά του παρακάτω, είναι life-changing υλικό:

Και ο Slash επέστρεψε στους GNR και τι έγινε;Συνθετικά δεν έχουν να δώσουν τίποτα είναι μπαγιάτικοι.

@trolley

Το μόνο άλμπουμ όπου αναγράφονται ονομαστικά οι συνθέτες είναι το Astonishing στη μετά Portnoy εποχή.Petrucci και Rudess.Σε όλα τα υπόλοιπα διαβάζεις "music by Dream Theater" και στιχουργός ο τάδε.Δεν ξέρω πώς συμπέρανες ότι έχει γράψει ελάχιστα τραγούδια...Και,όπως ανέφερα προηγουμένως,ο τρόπος που γράφουν τα τραγούδια τους δεν αφήνει χώρο για μόνο έναν ή δύο συνθέτες.

H φράση για τον Portnoy σαφώς και εμπεριέχει το στοιχείο της υπερβολής καθώς μιλάμε για ένα γκρουπ που το ομαδικό πνεύμα είναι κάτι σαν trademark...Aπλά το ψυχάκι αυτό είχε τον τελευταίο λόγο για θέματα όπως η παραγωγή,το art direction,το πλάνο ζωντανών εμφανίσεων και κάτι μου λέει ότι τα τελικά arrangements στο στούντιο ήταν δικά του.

Για την ιστορία,δύο πολύ σημαντικά γεγονότα...

Όταν κυκλοφόρησαν το Falling Into Infinity το 1997 κατόπιν πιέσεων της δισκογραφικής για πιο εμπορικό ύφος,πέρασαν στην πιο δύσκολη περίοδο της καριέρας τους.Το άλμπουμ πήγε άπατο,το fan base ξενέρωσε μέχρι εκεί που δεν πάει και η εταιρία τους πίεζε για ακόμα πιο mainstream ύφος.

Και τότε,μάντεψε.Ο Portnoy ήταν αυτός που έδειξε το δάκτυλο στην Εastwest,τους μπουντρούμιασε όλους στα Beartrack Studios και είπε θα γράψουμε και θα παίξουμε αυτό που θέλουμε.Το αποτέλεσμα γνωστό.Kυκλοφόρησαν το Black Album του Prog Metal.

Νομίζεις ότι θα ήταν υπερβολή να λέγαμε πως αν δεν ήταν αυτός,ίσως οι DT να είχαν εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό;

Και ένα άλλο που δεν είναι ευρέως γνωστό...

Μετά το Metropolis II,o LaBrie έπαθε ζημιά στις φωνητικές χορδές.Μεγάλη όμως.Αρκεί να σου πω ότι υπήρχαν σοβαρές σκέψεις για τερματισμό συνεργασίας ακόμα και από τον ίδιο τον τραγουδιστή.

Σου ζητάω να μαντέψεις για δεύτερη φορά ποιος ήταν αυτός που κράτησε τον LaBrie στη μπάντα...Άσχετο που σφάζονταν μετά οι δυο τους.

Οπότε από τα παραπάνω και μόνο είναι δύσκολο να διακρίνεις ποιος χρωστάει σε ποιον.

Υ.Γ.Με χαροποίησε ιδιαίτερα η αναφορά σου στην εισαγωγή του The Count Of Tuscany.Eίναι αυτό ακριβώς που έγραψα.Οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα θα είχε πατήσει σε αυτά τα πρώτα επικά λεπτά...Αυτοί είπαν να παίξουν άλλα 17.

22 ώρες πριν, trolley είπε

Κατά τη γνώμη μου ισχύουν και τα δύο, αλλά ας μην αυταπατώμεθα - η δημοφιλία τους δείχνει ότι υπάρχουν εξόχως βατές στιγμές στις μουσικές τους.

Θα μου επιτρέψεις ένα σχόλιο και για αυτή σου την τοποθέτηση...Γενικό και όχι μόνο για τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες.

Νομίζω ότι αυτό είναι ξεκάθαρα θέμα στατιστικής και δεν έχει να κάνει με "εξόχως βατές στιγμές".Δηλαδή σε ένα παγκόσμιο κοινό ροκ-μέταλ ακροατών πάντα θα υπάρχουν αυτοί που γουστάρουν να παιδεύουν τα αυτιά τους...Μέχρι να πάρουν χαμπάρι τι ακριβώς είναι αυτό που ακούνε.

Παίδες, δεν έγραψα ότι ο άνθρωπος κατέληξε στα αζήτητα.

Όχι ότι μου πέφτει λόγος….

Ο Πορτνόης , έφυγε , το μαγαζί συνέχισε. Καλά κακά επέστρεψε .

Ο Πετρούτσης και τα άλλα παιδάκια είπαν στον Μαγκίνη : Μάγκα μου σε βλέπουμε να θες να λοξοδρομήσεις κατά χάρδ ροκ μεριά,  μιας που παίζεις εϊτίλες παρεούλα με τον Καραμητρούδη. Ωραία τα πάτε. Εμείς όμως είμαστε προγκ , τέμπα 12/8 στα 176 bpm 17/4 στα 215 bpm  και πάει λέγοντας. Ξούτου ρε. Σούτ γκολ.

Βέβαια ο Γιορντάν πάντα δυσκολεύεται που ο Πετρούτσης ήθελε να παίζει στους Μεγαθάνατος αλλά έχει είδωλα αφίσα στο δωμάτιο τους Μετάλλιρα.

Ο Λαμπρής τι να πει ….. περιμένει το Πάσχα να γίνει ο αρχηγός για μια μέρα.

Ο δε πεντάχορδος ….. χειρότερα από Δαυίδ όταν ήταν στους Μετάλλιρα. Μπάσο υπάρχει αλλά πόσοι το ακούνε; Παίζει και αυτός όπως τον δασκαλέψουν.

Ο Πορτνόης , έφυγε , το μαγαζί συνέχιζε.

Καλά κακά επέστρεψε .

Τουλάχιστον πήγε και έπαιξε εϊτίλες από την πηγή. Τουίστεντ Σίστερ . + -

Αυτά με διάθεση καφενείου από κάποιον που θεωρεί το Octavarium το χειρότερο τους και έχει μόνιμα στο αυτοκίνητο το Systematic chaos