Reticence

Όχι επίτηδες, αλλά αντίθετα από τα παληκάρια το βρήκα ακριβώς όσο χρειάζεται στη διάρκεια καθώς πιστεύω ότι όταν κάτι μας έρχεται στο μυαλό και το ολοκληρώνουμε ως έμπνευση (ιδίως όταν είναι μινιμαλιστικό - χωρίς υπερπαραγωγές και όργανα) πρέπει να σταματήσει όταν κάτι μέσα μας φωνάζει "εδώ, φτάνει, το κλείνω" (ίσως "πριν το χαλάσω").

Μου έχει τύχει να έχω κάτι που σε μεγάλη διάρκεια ...έχει καεί κυριολεκτικά.

Επίσης το θέμα του kbd....μεγάλη ιστορία.

Όταν βρεθώ κάπου που έχει πιάνο τρέχω να παίξω...οι παρευρισκόμενοι για κάποιο άγνωστο λόγο ενθουσιάζονται και αρχίζουν να ρωτάνε που και πόσο σπούδασα.... εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, διότι άντε να τους εξηγήσεις ότι αυτό που έπαιξες....δεν ξαναπαίζεται το θεό να έχεις μπάρμπα...Κάτι που δεν γίνεται ποτέ στο σπίτι όπου έχω το "καλό" πιάνο της θυγατέρας (έστω κι ας είναι ψηφιακό..)

το κομμάτι μου έφερε ψήγματα από τη Ρυθμολογία του Μάνου αν και φευγαλέα μαζί με άλλα απροσδιόριστα.

Εκείνο που μετράει είναι ότι μας έφερες άλλο ένα μικρό θαυμαστό ακατέργαστο (?) διαμαντάκι.

Πανεμορφο το κομματι. Μπορει να ειναι μικρο, αλλα ειναι ταυτοχρονα πολυ πλουσιο μουσικα. Τοσο πληρες στα αυτια μου, ενω δεν ειναι καν το οργανο σου το πιανο.

Ακομα αναρωτιεμαι εαν μπορει μια κιθαρα να βγαλει (μονη της) τετοιους ηχους και συναισθηματα μεσα σε 1.42?