Only for her

εγω δεν το άκουσα ακόμα

Και επειδή κάπου το διάβασα εδώ μέσα σήμερα, να πω ότι αφου η σύνθεση τα σπάει, τότε ΝΑΙ, το σαχλόφωνο το δέχτηκα ως είχε και μου άρεσε πολύ. Δεν με ένοιαξε το αν είναι σαμπλ ή όχι, αφού αυτό που άκουγα "πήγαινε σωστά" όλα τα άλλα ήταν τεκνικάλιτιζ. :-)

Επιτέλους, Μουσική!

Ευχαριστούμε!!!

9 ώρες πριν, gmoukou είπε

Ρε Στράτε, πραγματικά θέλω να μου πεις, τι πρέπει να κάνουμε εδώ μέσα για να ξανά αρχίσεις να γράφεις....;

Α, ρε Γιώργο, δεν εξαρτάται από εσάς, από μένα εξαρτάται.

Άλλαξαν λίγο οι συνθήκες της ζωής μου, θέλω καναδύο χρόνια 8ωρη τουλάχιστον μελέτη για να επανέλθω σε έναν βαθμό, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πια τίποτα να πω/να εκφράσω.

Δεν ξέρω, θα δούμε.

5 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Α, ρε Γιώργο, δεν εξαρτάται από εσάς, από μένα εξαρτάται.

Άλλαξαν λίγο οι συνθήκες της ζωής μου, θέλω καναδύο χρόνια 8ωρη τουλάχιστον μελέτη για να επανέλθω σε έναν βαθμό, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πια τίποτα να πω/να εκφράσω.

Δεν ξέρω, θα δούμε.

Ρε συ Στρατο το καταλαβαινω αυτο που λες παρ'οτι με στεναχωρει.

Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη αυτο συμβαινει σ'εσενα.

Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη απο το 2016 κ μετα βιωσα κατι παρομοιο που κατεληξε τα τελευταια 4 χρονια να μην εχω καν κιθαρα δικη μου.

Με κρατησαν ομως δυο πραγματα. Το πρωτο ειναι πως τρεχει ενα προτζεκτ μ'εναν φιλο (αυτος γραφει στιχους, εγω ολα τ'αλλα) κ ετσι πολυ συχνα μου δανειζει μια απο τις 20 κιθαρες του, συγκεκριμενα μια στρατ που ηταν δικη μου. Η αναγκη καποια στιγμη να τελειωσει αυτο το προτζεκτ με κανει ν'ακουμπαω το οργανο κ να δουλευω που κ που (λεω που κ που γιατι ο κορμος 10 κομματιων ειναι ετοιμος). Οταν συμβαινει αυτο μολις τελειωσω με τα του προτζεκτ, λεω δε παιζω κιολας λιγο...

Πραγμα που μας οδηγει στο δευτερο. Η αισθηση του να εχω την κιθαρα στα χερια κ να παιζω, ειναι τοσο μοναδικη που δε μπορω οσο υπαρχει  οργανο στο σπιτι να μην το κανω. Ναι με ριχνει το ο,τι το οργανο αυτο δεν ειναι (πλεον) δικο μου. Ναι με ριχνει το οτι δεν ειμαι εκει που θελω παιχτικα κ εκει που ημουνα. Ναι με ριχνουν ενα σωρο αλλα πραγματα που σκεφτομαι, συμπεριλαμβανομενου του ο,τι νιωθω πως μπορει να μην εχω κατι να πω, αξιο ενδιαφεροντος. Αλλα αν μεσα σε ολα αυτα νιωθω καλα με την κιθαρα στα χερια, παιζοντας, ε θα υπαρχουν βδομαδες που θα νικησει αυτο το ωραιο συναισθημα κ θα νιωθω ενεργος κιθαριστας παλι. Μεχρι να περασει, να κανω ενα μηνα να την ακουμπησω κ μετα παλι αυτος ο κυκλος, ποσα χρονια τωρα. Οι συνθηκες δεν αλλαξαν δυστυχως, αλλα η αναγκη αυτη του παιξιματος κ ολα τα ωραια που προσφερει δε μπορουν ν'αγνοηθουν. Εξ'άλλου το οτι δεν ειμαι παιχτικα εκει που ημουνα το ξερω μονο εγω, το οτι δεν ειμαι εκει που θελω ισχυει για ολους μας.

Αν κατσεις ενα διωρο με την κιθαρα στα χερια, θα θυμηθεις ολα τα ωραια που σου δινει, οσο off κ να εισαι παιχτικα κ θα γινει οργανικα, απο μονο του, χωρις ζορισμα. Το μονο ζορισμα βασικα ειναι να πεισεις τον εαυτο σου να πιασει την κιθαρα, η αποφαση δηλαδη

28 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πια τίποτα να πω/να εκφράσω.

Εκεί κωλώνεις ρε κυρφιουζιονάρα μου; Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά!

32 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Δεν ξέρω, θα δούμε.

Εγώ περιμένω τώρα. Είναι σαν να μου ταξες.

1 λεπτό πριν, Ali Barout είπε

Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά!

Άστα αυτά κυρ Αλή μου.

Άντε μην σου πω τίποτα για τα όργανά σου τώρα, που θα μου πεις ότι δεν ξέρεις να τα παίζεις.

Μόλις τώρα, Ali Barout είπε

Εκεί κωλώνεις ρε κυρφιουζιονάρα μου; Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά!

 

Αη μαρη..

Στράτε θα μπορούσες να ξεκινήσεις με το στόχο σου, τα δύο χρόνια 8ωρη μελέτη ("λάθος" τρόπος κατ εμε για να ξεκινήσει κανείς αλλά αν παρακινεί δε βλέπω γιατί όχι), και στη πορεία να δημιουργείς με όποιο επίπεδο βρίσκονται τα χέρια σου.

Το θέμα είναι να υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων σου.

Η ανάγκη αυτή θα οδηγήσει σε λύσεις και ανακωχές αυτής της καταραμένης εσωτερικής μάχης.

Οπότε πιάσε το όργανο, χωρίς να σκέφτεσαι που θα έπρεπε να είσαι που ήσουν και όλα αυτά τα αυτομαστιγώματα, και το πράμα θα που πάει μόνο του.

Η σκέψου το εξής

Έχετε καινούργιο γήπεδο κ πήρατε πρωτάθλημα. 

Δεν είναι αυτοί λόγοι να ξαναξεκινησεις?

4 λεπτά πριν, gmoukou είπε

Το θέμα είναι να υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων σου.

Εγώ συνονόματε Γιώργη αμφιβάλλω και γι' αυτό ακόμη. Εγώ θεωρώ το "βλέπω, παίζω, σκαλίζω, μελετάω, γράφω" σαν να λέμε "ζω". Δεν έχει κάποια κατεύθυνση. Άλλες μέρες είναι φοβερές, άλλες λέω γαμώ της γης τον άξονα. Άλλες μέρες ψάχνεις κάτι με προσήλωση και δε βρίσκεις τίποτα, άλλες φορές το βρίσκεις και πορώνεσαι, άλλες μέρες πλατσουρίζεις κωλοβαρώντας σε ηχητικά κυματάκια και δροσίζεσαι αμέριμνα, άλλες φορές ενώ πλατσουρίζεις βγαίνεις σε άγνωστα μέρη που ούτε κι εσύ τα περιμένεις, λες μα αφού με ξέρω καλά, πώς γίνεται, πώς γίνεται να με εκπλήσσω;

Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, που αρχίζει πάλι το ταξίδι.