Dreaming of Evelyn

Εξαίρετο. Συνήθως το ίδιο γράφω από την πρώτη μέρα που άκουσα δικά σου και έχει γίνει κουραστική η επανάληψη. Το συγκεκριμένο κερδίζει πόντους επειδή είναι μικρό σε διάρκεια, ΑΝ και δεν συμφωνώ με το τέλος του.

Και εμένα μου βγάζει Vangelis, λογικά λόγω του συνδιασμού synth+piano σε τέτοιο ρυθμό και ύφος. Είναι αρκετά απλό, δε θα το έλεγα main theme αλλά σίγουρα μπορεί να γίνει. Συνήθως ένα soundtrack είναι παραπάνω από απλή μουσική. Έχει storytelling, είναι μια περίληψη με μουσικό τρόπο. Δε ξέρω βέβαια και ακριβώς την υπόθεση της ταινίας, την εποχή, τα συναισθήματα που περνάει ο χαρακτήρας, και τι θες ακριβώς να κάνεις με το soundtrack. Προσωπικά δε μου αρέσει που είναι τόσο ψηλά το ηχητικό εφέ, μου φαίνεται λίγο σκληρό στα δικά μου αυτιά.

Ωραιο είναι.

Αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό το Tears in rain από το Blade Runner(το χρησιμοποίησαν πολύ και στη νέα έκδοση της ταινίας το 2049 παρότι το saoundtrack έγραψαν oi Hans Zimmer & Benjamin Wallfisch)

από το ύφος του, αλλά σαν θέμα πάραυτα είναι ωραίο.

Για το εφέ θα μπορούσες να ανεβοκατεβάσεις την ένταση του Πάνο και στα σημεία που σχεδόν δε θα ακουγόταν να βάλεις πχ εφέ με ανθρώπινες φωνές να μιλούν(όχι να τραγουδούν) ή ήχους από τρένο

Αν ήθελες να το συνεχίσεις παρακάτω το πιάνο να αντικατασταθεί σταδιακά από όργανα συμφωνικής ορχήστρας (brass αφού είναι νότες μεγάλης διάρκειας) και από κάτω έγχορδα να παίζουν γρήγορα (16εκτα; ή 32α κάτι?) και το τέλος(η τελευταία συγχορδία δηλαδή) να είναι "απότομο" έστω και αν το αφήσεις έτσι με πολλές νότες μαζί σαν να βαράς ξαφνικά το πιάνο από τα νεύρα σου με έμφαση στις μπάσες νότες.

Δεν ξέρω πόσο λογικά φαίνονται αυτά και λέω αρλούμπες, πάντως μου άρεσε, μπράβο σου!!

Πάνο ναι, είναι soundtrack.

Κατά την γνώμη μου, είναι ακόμα ημιτελές, αυτό που ακούμε είναι απλά μια βάση, για την δημιουργία ατμόσφαιρας.

Όμως νομίζω ότι λείπει αρκετό πράγμα ακόμα, σε επίπεδο και μελωδικό και αρμονικό, και ενορχηστρωτικό, για να αποκτήσει οντότητα που να σε κρατάει.

Χρειάζεται πχ μια αντιστικτική μελωδική ανάπτυξη και αρμονική υποστήριξή της με χρήση και άλλων κλιμάκων.

Θεωρώ όμως ότι πατάει καλά.

Τώρα θα μου πεις (και με το δίκιο σου), ούτε 2 λεπτά δεν είναι ρε φίλε, τι περιμένεις?

Σύμφωνοι.

Ωραίος ήχος και παραγωγή  Πάνο. 

Η αίσθηση που μου δίνει είναι ότι ταιριάζει  περισσότερο για μουσική επένδυση σε ντοκιμαντέρ.

Σε κάθε περίπτωση,  είναι ωραίο το τελικό αποτέλεσμα   

Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Το πλάνο που συνοδεύει είναι απο τα πρώτα στο φιλμάκι και μας δείχνει τον τύπο που έχει μόλις χωρίσει και κοιτάζει έξω απο το παράθυρο του τρένου φανερά προβληματισμένος και σκεπτικός. Το μονταζ μας δείχνει αποσπασματικά, πλάνα απο την "καλή εποχή" της σχέσης, πλάνα απο την "χτεσινοβραδυνή" διένεξη που κατέληξε στο χωρισμό κι όλα αυτά μιξαρισμένα με πλάνα απο το ίδιο το τρένο, τις ράγιες και απο αστικό τοπίο (αυτοκίνητα, καυσαέρια, φανάρια κλπ). Η εναλλαγή των πλάνων είναι αρκετά γρήγορη και το σεκάνς διαρκεί 2:12. Τον ρυθμό και το εφεδάκι στο κομμάτι τα επέλεξα με σκοπό να προσομοιώσουν το τρένο και και τις ράγες και τα πιανικά θέματα να "ντύσουν" τις εκφράσεις του προσώπου του.