Μετά από δυο χρόνια σχεδόν ωρίμασε ο καιρός για να ολοκληρωθεί ένα αδικημένο μου κομμάτι.
Είχε ανεβεί εδώ, σε μια βιαστική μορφή, παραμελημένο ιδιαίτερα στα τύμπανα αλλά και σε αρκετά άλλα σημεία.
Για την ιστορία είναι ένα από εκείνα που ονομάζω off-line improvisation. Όπως λέει και η λέξη είναι σχεδόν αποκλειστικά αυτοσχεδιαστικό, σχεδόν μονοτονικό επάνω και γύρω από τη ρε ματζόρε. Πιο σωστά θα μπορούσε κάποιος να το περιγράψει ως σκυταλοδρομία αυτοσχδιασμού αν και πάλι δεν είναι σωστό καθώς οι δρομείς πολλές φορές τρέχουν δυο ή και τρεις μαζί παλεύοντας με τη σκυτάλη στα χέρια τους.
Όταν το πρωτοπαρουσίασα είχα βάλει μια σχεδόν απλή λούπα στα τύμπανα που θυμιζε τον τυμπανιστή, εξ ού αργότερα και ο τίτλος και η εικόνα. Φυσικά τα τύμπανα ήταν το αδύνατο σημείο του καθώς ελάχιστα αλλάζανε μέσα στη διάρκεια των 8 λεπτών, ακόμα και στο τελευταίο μέρος που αγριεύουν οι κιθάρες.
Ετσι εδώ και σχεδόν μια βδομάδα ασχολούμαι αποκλειστικά μετα τύμπανα για να δώσω το ύφος που χρειάζεται σε όλα τα μέρη, αλλά και να γράψω και να συμπληρώσω τα μπάσα, μια και το κομμάτι έχει δυο tracks άταστο 5άρι και ένα midi bass από το modo. (Εχω ξαναπεί εδώ παλιότερα για την αγάπη στο μπάσο, μια και η περισσότερη live απασχόληση στη μουσική ήταν με μπάσο).
Εκτός από το χαλαρό σχεδόν ανύπαρκτο και επίμονο θέμα σε ρε, υπάρχει ένα ας πούμε chorus στο 4.30 και λίγο αγριεμένες κιθάρες στο 5.50. Η ηρεμία έρχεται πάλι γύρω στο 7.20 με ένα περαστικό θέμα στο συνθι και το επίσης λυρικό θέμα του φινάλε στο 7.40. Γενικά το ανύπαρκτο θέμα επανέρχεται κάθε τόσο με μικρές φράσεις που τροποιπούνται ακούγοντας τους άλλους.
Μέσα στο κομμάτι αυτοσχεδιάζουν όλοι.
Υπάρχει μια ambient κιθάρα (κόκκινη squier) που πάνω της γράφτηκε όλο το κομμάτι, δυο μπάσα με το άταστο harper, ένα μπάσο modo, τύμπανα μεγάλες αυτοσχεδιαστικές λούπες από το EZ3, με απίστευτα κουραστική επέμβαση, σχεδόν κάθε νότα αλλάχτηκε, επί σχεδόν 3 μέρες.
Οι αγριωπές κιθάρες πρέπει να ήταν η brent mason, όλες με preset s-gear.
Τα strings είναι από dune3, τα πνευστά ένα brass ensemble της east west, τα πρώτα συνθια το Reaktor Steam και Reaktor Photone και το τελευταίο επίσης Dune3.
Επίσης τα μέτρα είναι όλα άνισα. Βασικά 3/4 αλλά αυτό καταστρατηγείται συνεχώς.
Γενικά εκτός από 8 λεπτά είναι μάλλον δύσκολο άκουσμα.
Γυναικόπαιδα....ανοσοκατασταλμένοι, τρίτες ηλικίες κλπ ας το αποφύγουν.
(το αρχικό ακόμα υπάρχει για την ώρα στο soundcloud....αν κάποιος έχει όρεξη).
-
11
