Black star (instrumental)

14 minutes ago, pipityri said:

Το ξέρω, γι΄αυτό γελάω.

 

Και είσαι και πονηρούλης έτσι?

23 minutes ago, pipityri said:

Καλοπροαίρετη πλάκα στον Φώτη κάνω.

Το ψιλοχοντροκατάλαβα ....

 Ρε σεις, μην "χαλάτε" το θέμα του Μιχάλη!  Ανεβάζει που ανεβάζει κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα (και πολύ λέω...), θα τα κόψει κι αυτά...

Καλημέρα folks
δεν "χαλάει" τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλει να πει.
Λόγω του ότι είμαι αυτοδίδακτος, οι συνθέσεις μου είναι απλοϊκές σχεδόν, δυο μέρη, δυο ριφ, κλπ. Στην ενορχήστρωση και στο groove ποντάρω συνήθως και δεν είναι εύκολο, γιατί ούτε τη γαμάουα τεχνική έχω και αυτά που παίζω είναι πεπερασμένα.
Γι' αυτό έψαχνα πάντα μουσικούς καλύτερους από μένα (δεν είναι και δύσκολο) στο όργανό τους, για να αποκτήσουν τα κομμάτια μου το improvisation στυλ, και την απογείωση που θέλω. Το να βρω καλύτερους μουσικούς από μένα δεν ήταν ποτέ δύσκολο -το δύσκολο ήταν να καταλάβουν πως ένα κομμάτι με 4 ακόρντα για να μπορεί να παίζεται για 6-7 λεπτά και να ακούγεται όμορφα χωρίς να το βαριέσαι  θέλει κάποιου είδους ερμηνεία.

Παράδειγμα, ακούστε αυτούς εδώ τους Νορβηγούς...
 

Υπαρχουν και κομματια με δυο ή ακομα και με ενα ακορντο, οπου οχι μονο δεν ειναι βαρετα, αλλα ειναι αριστουργηματα. Ειχε ανοιχθει ενα αναλογο θεμα πριν λιγο καιρο.

Απ' οσο εχω καταλαβει, για να μην ειναι βαρετη μια τοσο απλοϊκη αρμονια, χρειαζεται μαεστρια στον χειρισμο αλλων παραγοντων, οπως η ενταση, η ταχυτητα, η δυναμικη κλπ. Εφοσον υπαρχει σχεδιασμος, ελεγχος και ποικιλια σε αυτους τους παραγοντες, τοτε και το πιο απλο κομματι αποκτα ενδιαφερον.

2 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

Υπαρχουν και κομματια με δυο ή ακομα και με ενα ακορντο, οπου οχι μονο δεν ειναι βαρετα, αλλα ειναι αριστουργηματα. Ειχε ανοιχθει ενα αναλογο θεμα πριν λιγο καιρο.

 

Απ' οσο εχω καταλαβει, για να μην ειναι βαρετη μια τοσο απλοϊκη αρμονια, χρειαζεται μαεστρια στον χειρισμο αλλων παραγοντων, οπως η ενταση, η ταχυτητα, η δυναμικη κλπ. Εφοσον υπαρχει σχεδιασμος, ελεγχος και ποικιλια σε αυτους τους παραγοντες, τοτε και το πιο απλο κομματι αποκτα ενδιαφερον.

 

Το φραζάρισμα παίζει ρόλο για μένα, σε συνδυασμό με την ερμηνεία.
Σα να έχεις γράψει τη μελωδία στο μυαλό σου και να προσπαθείς να την παίξεις πειστικά στο όργανο , και όχι το αντίθετο.
 

Το φραζαρισμα και η ερμηνεια, παροτι πολυ σημαντικα, τα βλεπω ως τακτικες στο κομματι, οπου πιο πολλους ποντους διδουν στο παιχτη παρα στο κομματι. Πολυ σημαντικες και αυτες (κανουν τη διαφορα), αλλα προτεραιοτητα διδω σε πιο στρατηγικες επιλογες, που αφορουν το κομματι αυτο καθ' αυτο. Και κακη φρασεολογια και ερμηνεια να εχω, προσπαθω το κομματι να παραμενει καλο.