Μια παμπάλαια "ιχνηλασία" με κλασική και ακουστική κιθάρα. Η κλασική ήταν μια (μάλλον) Fender, πασπαρτού, και η ακουστική ίσως κάποιο σοβιετικό πείραμα με ύποπτης προέλευσης laminates, απευθείας απ' τα μπουντρούμια του μετρ Αφουξενίδη.
Ένα take μια κι έξω, ένα μονοφωνικό raw track... και σε δεύτερο χρόνο οι σωτήριες επεμβάσεις του φίλτατου @longshadow μας φέρνουν σε αυτό που ακούτε.
Στην κλασική, αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης, ο Ορέστης Τσίναλης.
Στην ακουστική εμού του ιδίου.
- 6