Στην αφήγηση ο Φώτης Τσίγγος.
ΜΝΗΜΕΣ
«Θυμήσου τα ωραία καλοκαίρια
που έκανες βουτιές στον ουρανό
ζωγράφιζες καράβια στο κενό
και φύτευες τον ήλιο στα παρτέρια.
Θυμήσου του φθινόπωρου τα βράδια
που έσταζαν σκουριά και καταχνιά
κλεισμένη μες στο σπίτι απ’ τις εννιά
ψηλάφιζες του τοίχου τα σκοτάδια.
Θυμήσου του χειμώνα τα ταξίδια
που κάναμε στις πίστες του χιονιού
μετά στον καναπέ του σαλονιού
σκαρώναμε ακατάλληλα παιχνίδια.
Της άνοιξης θυμήσου τον αέρα
που μύριζε αλκοόλ και γιασεμί
η νύχτα σπαρταρούσε από ηδονή
και άπλωνε τα δίχτυα της η μέρα.»
«Γιατί δεν πας απέναντι να βρεις τη μοναξιά
γιατί μετράς τον έρωτα με μνήμες και χαρτιά;
Ποιος είπε πως οι όμορφες στιγμές θα διαρκούν
μες στην αιωνιότητα και θα μας κυβερνούν;»
- 9