rock Μια παλιά συνεργασία μελών του Noiz..

Θα μπορούσα να πω διάφορα, αλλά σχετίζονται με αυτά που αποκαλείς "λεπτομέρειες", και με τα οποία-όπως λες-δεν ασχολείσαι. Πράγμα οξύμωρο, γιατί οι ενορχηστρώσεις σου έχουν πολλές τέτοιες "λεπτομέρειες" , τις οποίες, όμως, τις χειρίζεσαι εσφαλμένα και χωρίς καμία αίσθηση οικονομίας. Με απλά λόγια, έχεις παίξει όλα σου τα χαρτιά πριν το κομμάτι(και αυτό και άλλα) φτάσει στην μέση. Αυτό καταστρέφει οποιαδήποτε προσδοκία-η προσδοκία για ένα πράγμα δημιουργείται από την έλλειψη του. Αυτό, καμία μίξη δεν θα στο διορθώσει. Οκ, ξέρω. Λεπτομέρειες. 

Ενα δύο πράγματα,

-Ο Νίκος θα πρέπει να σκεφτεί πάνω στο θέμα " παίζω πιάνο σε μπάντα". Πολλές ωραίες ιδέες, αλλά σκόρπιες και πλαδαρά τοποθετημένες εδώ κι εκεί. Επιπλέον, εσύ θα πρέπει να σκεφτείς πάνω στο θέμα " δίνω χώρο στο πιάνο".

-Θέλει θράσος-και μια κάποια άγνοια κινδύνου- ώστε να κάνεις σόλο μετά τον Γιώργο- ο οποίος σκίζει, φυσικά-αλλά εδώ όντως στάθηκες στο ύψος των περιστάσεων. Το σόλο στο τέλος είναι πολύ ωραία κορύφωση και μπράβο. Πάει στράφι όμως, ακριβώς λόγω των χειρισμών σου νωρίτερα.

-Όλα τα παραπάνω μπορείς να τα αγνοήσεις και να πορευτείς όπως συνηθίζεις.Αλλά, ρε φίλε, τα γαμημένα τα τύμπανα στο βασικό θέμα παίζουν 4/4  ενώ το θέμα είναι 12/8. Το ίδιο κάνατε και σε ένα πρόσφατο με τον άλλο Γιώργο, κανείς δεν το ανέφερε και αυτό είναι ο λόγος που το κάνω τώρα. Μας βλέπουν και μικρά παιδιά.  

-Το κομμάτι, σαν σύνθεση, είναι όντως πολύ ωραίο. Μπράβο Νίκο.

7 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

 Εννοείς να ξεκινάει το κομμάτι "άδειο", να μπαίνουν λίγο λίγο οι "λεπτομέρειες" μέχρι την κορύφωση του και μετά από αυτήν, για να υπάρχει το αίσθημα της έκπληξης στον ακροατή;  Να του κρατάει το ενδιαφέρον του σε όλη την διάρκεια του το κομμάτι;  Εάν εννοείς αυτό, δεν συμφωνούμε Σπύρο μου.

     Προσωπικά δεν ακούω κάτι τέτοιο στα κομμάτια μου. Κάθε μέρος τους έχει και κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα, τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω όταν τα γράφω για να υπάρχει το αίσθημα της προσδοκίας.

Είναι μεγάλη κουβέντα, που αν την κάναμε θα καταλήγαμε στο ότι-πέρα από κάθε αμφιβολία-έχω δίκιο κι έχεις άδικο. Ο μόνος λόγος που το δηλώνω εδώ ευθαρσώς είναι γιατί αν κάποια στιγμή ξεπεράσεις κάποιες εμμονές που έχεις και, έστω για πλάκα, κάνεις κάτι διαφορετικό, θα εκπλαγείς τόσο με το αποτέλεσμα-και απλά θέλω να μπορώ να κάνω παράθεση αυτό και να σου πω...εγώ στα'λεγα.

4 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

...με έναν καραερασιτέχνη σαν κι εμένα!

Οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες ήταν ερασιτέχνες. Δεν το΄πα εγώ, ο Satie το΄πε.

Σχετικά με το θέμα της προσδοκίας...επειδή είσαι αισθηματίας και διαβασμένος, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ, με το εξής παράδειγμα.

Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος του Οργισμένου Βαλκάνιου:

 Ήρθε και στάθηκε πάνω απ΄την αστραφτερή Machules. Με νωχελικές κινήσεις πέρασε στα χέρια του ένα ζευγάρι μαύρα γάντια κεντημένα όλο μ΄ασημόκαρφα. Μετά φόρεσε τα γυαλιά του....Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι.

-Δεν καταλαβαίνω κανέναν, μουρμούρισε μέσ΄απ΄τα δόντια του και σήκωσε αργά το πόδι του, το ζύγισε και το τίναξε με δύναμη πάνω στο πεντάλ καθώς τα γαντοφορεμένα χέρια του πέταξαν και άρπαξαν  το στριφτοκέρατο τιμόνι. Μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τον τύλιξε. Μετά, πάντα χωρίς να βιάζεται, καβάλησε τη μοτοσυκλέτα. Κοίταξε δεξιά, αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη  Machules μες στα σκέλια του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα απ΄το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της και χάθηκε στην άσφαλτο, χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες στ΄απομεσήμερο.

Κι αυτή είναι η τελευταία:

  Φόρεσε τα γυαλιά του και κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι.

Η Τερέζα τον αγκάλιασε σφιχτά απ΄τη μέση και κόλλησε πάνω του.Η μηχανή έτρεμε ολόκληρη και της έφερνε ένα γλυκό μούδιασμα σ΄όλο της το κορμί.

-Εντάξει?  της φώναξε.

Η Τερέζα σφίχτηκε κι άλλο πάνω του.

-Δρόμο, ξαναφώναξε και μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τον τύλιξε. Κοίταξε δεξιά, αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη  Machules μες στα σκέλια του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα απ΄το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της και χάθηκε στην άσφαλτο, χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες στ΄απομεσήμερο...

Ελπίζω να έγινα σαφής.