Μετά την παρέμβαση της Αθηνάς ο Αχιλλέας παύει απρόθυμα την οργή του μα προσπαθεί να διατηρήσει ακόμα κάποια αξιοπρέπεια αρνούμενος λάφυρα που ο Αγαμέμνων ποτέ δε απείλησε να υφαρπάξει. Όλα αυτά λέγονται μπροστά στους αχαιούς.
Αγαμέμνων - Ναι, όλα αυτά, γέρο, είναι όπως τα είπες
αλλ' αυτός στους άνδρες θέλει να είναι πρώτος
πάντες να τους διατάζει θέλεις, πάντες να ηγήται
πάντες να τους κυβερνά μα ουδείς πείθεται ωστόσο
κι αν την αιχμή του έθεσαν, θεοί πάντα παρόντες
τι δικαίωμα έχει βρισιές να μου ξεστομίζει;
Αχιλλέας - δειλός θα αποκαλούμουνα, στ' αλήθεια τιποτένιος
αν σ' όλα αυτά που μου 'λεγες, έκανα πάντα πίσω
σε άλλους τούτα πρόσταζε, διαταγές δεν παίρνω
ούτε θαρρώ πως από δω και πέρα θα σ΄ακούσω
μα κάτι άλλο θα σου πω και βάλτο στο μυαλό σου
στα χέρια με εσένανε δε θα 'ρθω για την κόρη
μ' εσένα ή με άλλονε, κι ας μου εδόθει ως γέρας
μ' απ' τ' άλλα τα υπόλοιπα που έχω στο καράβι
δε θα αρπάξεις τίποτα, χωρίς τη θέλησή μου
εμπρός λοιπόν δοκίμασε, κι όλοι να λάβουν γνώση
ευθύς το μαύρο αίμα σου θα βάψει το σπαθί μου
-
6
