Κι έχω χαθεί, Άννα
Στις γειτονιές μ' όλους τους ήσυχους ανθρώπους
Κι έχω ξεχάσει τους περήφανους μου τρόπους
Και τώρα τι;
Μες στη ζωή που τόσο ανύποπτο σε μπάζει
και τόσο δύστυχο σε βγάζει,
για να σταθώ
Στη ρυθμική αναπνοή αυτού του δρόμου
Στην ποικιλία των φωνών του υπονόμου
Τι λες κι εσύ, Άννα;
Τι λες κι εσύ;
- 7