Πίνακας συμμετοχής

Στη Στερεά Ελλάδα πάντως ζουν οι καλύτερες φάρες, γνωστό αυτό, όλη η αγορά το ξέρει. Άνθρωποι έξυπνοι, λογικοί, εξαιρετικά παιδιά και με κορυφαίο μουσικό γούστο. ? Αν δεν έχεις πάει ποτέ, άρχισε απ'τη Χαλκίδα. Θα ενθουσιαστείς...?

μη λες τη λεξη Τριτον εδω μεσα..... μπερδευομαστε και καταλαβαινουμε αλλα πραγματα....???

και εγώ αφιερώνω εδώ (γιατί δεν βρίσκω το παλιό θέμα...), μια φωτογραφία των Forminxs με το Βαγγέλη και την Έλενα Ναθαναήλ!!!!

Το λες και επένδυση για όποιον τα πάρει

ΟΙ στίχοι μου είναι η αλήθεια φίλε μου και όπως εξηγώ και στο βίντεο, η Μικροβιολογία (η ζωή ξεκίνησε από μικρόβια) δεν έχει καμία σχέση με τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό. Όσοι βλέπουν πολιτικές αποχρώσεις σε ένα μικρόβιο είναι απλά ηλίθιοι. Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει υποβάθμιση της επιστήμης πολλοί άνθρωποι άγονται και φέρονται από απατεώνες που τους εκμεταλλεύονται μέσω πολιτικών θέσεων για θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική. Λογικέψου.

Αν θέλεις stratocaster telecaster παίρνεις fender αν θες LP SG παίρνεις Gibson.Αν θέλεις ένα νέο φρέσκο σχήμα απλά παίρνεις κάτι άλλο που είναι πολύ καλύτερο ποιοτικά από αυτές τις μάρκες.

Τραγουδάρες, ειδικά το δεύτερο. Ο μικρός πανκ (9 χρονών) είχε πάθει σοκ όταν το είχε ακούσει.

Η μάνα του δεν κΣερω η συντριπτική πλειοψηφία των drummers , ανεξαρτήτως είδους,όμως ναι ,είναι ψιλοτερας στο είδος του αλλά και γενικά παιχτουρα ολκης https://www.paiste.com/en/musicians/dave-lombardo

Παρεπιπτόντως θυμάμαι τις εποχές που μάθαινα να παίζω δίσκους ολόκληρους από V. Moore, Malmsteen, J. Beker, M. Friedman, Satriani, Vai κλπ. και έλεγα στους γονείς μου για την επιτυχία που γνωρίζουν αυτοί οι άνθρωποι και τα χρήματα που βγάζουν. Μη γνωρίζοντας ότι τότε οι γονείς μου έβγαζαν πιθανότατα περισσότερα σαν Δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα από τους περισσότερους από αυτούς. Αυτό είναι προφανές τώρα, σε συνεντεύξεις αυτών των μεγάλων μουσικών που λένε ότι πεινούσαν πραγματικά και οι περισσότεροι πεινάνε και τώρα. Επομένως άλλο αυτό που φαίνεται και άλλο αυτό που συμβαίνει.....στον χώρο των θεαμάτων.....πολύ ψέμα. Το θέαμα έχει ενδογενώς μέσα του ριζωμένο το ψέμα....πουλας κάτι άυλο.

Ο Ίνγκβι πουλάει την #4 strat του και μαζί δίνει δώρο μια Ferrari 308. Ξεφορτώνεται πράγματα που δεν χρειάζεται ή οικονομικές δυσκολίες? Ποιός ξέρει Όποιος ενδιαφέρεται έχει ανέβει στο Reverb, μόνο 165.000 ευρώ. Μεταφορικά δεν ξέρω πόσο θα πάνε Guitar Technical Specs: Body-Alder Finish- Gloss Urethane Body Shape- Stratocaster Bridge - 6-Saddle American Vintage Synchronized TremoloBridge Pickup - Seymour Duncan® YJM Fury™ Strat® STK-S10B Color- Vintage White Fretboard - Scalloped Maple Radius- 9.5" (241 mm) Fret Size - Super Jumbo Hardware Finish - Chrome Neck Shape - Modern "C" Number of Frets21 Nut Material - Brass Nut Width- 1.650" (42 mm) Orientation- Right handed

Στη Σαλονίκη το λενε φουιτ

Τιναφτόρεσυ? Το soundtrack της ταινίας "Pacman"? Ρε τι άλλο θα ακούσουμε απ'αυτόνανε εδώ μέσα... Bjorn Riis - A New Day (2014) Bjorn Riis - guitar & keys Vegard Kleftas Sleipnes - keys

Πριτς, τσακώθηκαν 3 -ΤΡΕΙΣ- θεωρητικοί περί του θέματος FLAT και δεν βγήκε άκρη FLAT-E Να ειδώ και το ΝΟΙΖ τι λέει Στα Ογγλέζικα FLAT out είναι η στροφή που παίρνουν ΤΕΖΑ οι οδηγοί αγώνων με ΟΡΧΕΙΣ Στη μουσική? FLAT-E τα ματζόρια και τα μινόρια, να τα βάλετε στο πωπό σας

Το βράδυ που θα χτυπήσει η πόρτα και θα ειδείς απ τη κουμπότρυπα 2 φάτσες, ΠΕΣ Samy, ίσως γλιτώσεις

Εσκαλοπ α λα κρεμ

Τη Ferrari θελει να ξεφορτωθει. Τον έπιασαν τα τεκμήρια και έβαλε και την κιθάρα για τυράκι. ? Βάλτη στο car.gr και μην μας ζαλίζεις με reverb και ιστορίες.

Τι έγινε πάλι............? Λγο λείψαμε και χάσαμε την μάχη στα Γαυγαμηλα part 2 Είπαμε ο καθένας δουλεύει με ότι του αρέσει και σέβεται τις γνώμες/απόψεις του άλλου εδώ μέσα τι να κάνουμε δηλαδή είναι λόγος αυτός να προσβάλουμε ο ένας τον άλλον ήμαρτον έλα πάμε πάρα πέρα παιδιά έχει κουράσει αυτό..... Αλλου ξεκινάνε τα θέματα και αλλού καταλήγουν όλα είναι καλά και τέλεια αρκεί να καλύπτουν τα θέλω και την δουλειά του καθενός Για μένα που δεν παίζω στο σανίδι με κάποια μπάντα η κάποιο λαικο σχήμα πχ δεν με ενδιαφέρει το workstation στο είδος μου και στο αυτί μου κάθονται αλλά πράγματα. Τι να κάνουμε δηλαδή άσχετα και αν έπαιρνα δηλαδή θα πήγαινα σε Fantom για πολλούς και διάφορους λόγους όπως Zen core, ως controller στο Ableton Live 12 και πολλά αλλά...... Ηρεμήστε και πιάστε λίγο την τεχνολογία μπας και μπει νέος κόσμος, έχουμε ξεφύγει πλέον από τα δεσμά του Hardware εδώ και χρόνια όχι ότι δεν χρειάζεται προς θεού αλλά πάνω στην κερδοσκοπία των εταιρειών έχουν δοθεί υπέροχες ποιοτικές τεχνολογιακες λύσεις Αυτά πολύ φιλικά προς άπαντες φίλους και γνωστούς ?

Εσείς έχετε 3 για να τα συνδυάζετε με την ενδυμασία. ¨Ένα για το μπλουζάκι της Μαντόνα, ένα για το σκισμένο παντελόνι, ένα....και μετά το παίζει ο Λάκης....μόδας!!!

Ωραία γιατί μετά θα έπρεπε ν' απαντήσουμε 'μεις γιατί έχουμε 3.

Ότι και να ήταν έδεσε ωραία με τα strings. Ετοίμασα και ένα κομμάτι που ήθελα να του το αφιερώσω και αυτό γιατί μου βγήκε psychedelic λίγο και έκανα και κάτι που αφορά το 666 αλλά τώρα θα πάρει τ @@ μου.? Θα το αφιερώσω στον trolley. ?

Όχι δε καμία περίπτωση δεν λαμβάνω αρνητικά αυτά που λες. Το αντιθετο. Απλά ο ενθουσιασμός για αυτό που κάνω με οδηγεί πολλές φορές να πιαστώ από πράγματα που λέγονται για να επεξηγήσω το έργο μου. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάτι αρνητικό σε αυτά που λες.

Καλή η κουβέντα αλλά μια εικόνα χίλιες λέξεις. Ορίστε και το δεύτερο board μου. Μόνο μη ρωτήσει κανείς γιατί έχω δεύτερο board…

Στο σόλο της αρχής είναι μία νότα (εάν θυμάμαι καλά το preset ήταν μονοφωνικό). Τα υπόλοιπα όμως είναι με midi κιθάρα (και με preset) που καταλαβαίνει συγχορδίες...άσε που με έχετε βάλει σε σκέψεις....μήπως δεν ήταν Oberheim αλλά κανένα Prophet....

Σκαλίζοντας ψηφιακά αρχεία σε σκληρούς δίσκους και ανακαλύπτοντας ηχογραφήσεις που σχεδόν είχα ξεχάσει, μου γεννήθηκε η ιδέα να σκαρώσω μια συλλογή από κομμάτια στα οποία παίζω κιθάρα ή και τραγουδάω, όμως ως καλεσμένος άλλων - τουλάχιστον σε αρκετά από αυτά – ή σε κάποιες περιπτώσεις συνοδεύοντας με τους Blues Wire εκείνους που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Στο εξωτερικό τέτοιου τύπου μουσικούς τους ονομάζουν session players, «πληρωμένα πιστόλια» και αυτό είναι κάτι που δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου. Λίγο λόγω ιδιοσυγκρασίας και ονείρων, λίγο λόγω μη τήρησης των προδιαγραφών αφού οι μουσικοί αυτής της κατηγορίας πρέπει να είναι ιδιαίτερα μορφωμένοι με γνώσεις μεγάλου εύρους, να είναι επίσης γρήγοροι και αποτελεσματικοί, να έχουν πειθαρχία και συγκέντρωση και να κάνουν εύκολη τη ζωή των συνθετών και παραγωγών. Πράγματα δηλαδή με τα οποία – καλώς ή κακώς – ελάχιστη σχέση έχω ως κιθαρίστας και τραγουδιστής. Παρόλα αυτά και για του λόγου μου υπήρξαν κάποιες ούτως ειπείν πιο επαγγελματικές προσκλήσεις (για παράδειγμα παίζω κιθάρα στο υπέροχο «Γυρνάς» του Γιώργου Ζήκα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου) ακόμα και τότε όμως αυτό που ζητούσαν από μένα ήταν κυρίως το χρώμα στο παίξιμο (λόγω της ενασχόλησης μου με τον κόσμο του μπλουζ που για τους περισσότερους ήταν κάτι σχεδόν εξωτικό) και όχι την τεχνική ή έναν περφεξιονισμό. Τα τραγούδια τούτης της έκδοσης θα έλεγα βρίσκονται στον αντίποδα, εδώ μιλάμε για φίλους, συνεργάτες χρόνων, καλλιτέχνες με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες και ίδιους προβληματισμούς, καλές και δημιουργικές παρέες τελικά. Εδώ υπάρχει καταγραφή στιγμών – ορόσημων στη ζωή μου, τα ντουέτα με τους Carey Bell & Louisiana Red, συνεργασίες παλιότερες που με σημάδεψαν (Γιώργος Τσακαλίδης και Γιώργος Γάκης), συμμετοχή σε δουλειές νεαρών που με τίμησαν με το ενδιαφέρον και την αγάπη τους (Lemonade on stage & Deep in the top), πιο φρέσκα μπερδέματα (θείος Ευγένιος, Βελεσιώτου & Stringless), πειραματικές συναντήσεις (Γερμένογλου), αυθόρμητες ραδιοφωνικές συμπορεύσεις με μουσικούς γίγαντες (Κώστας Βρετός), εξερευνήσεις των κοινών αναφορών διαφορετικών μουσικών ειδών (με την κομπανία του Γιάννη Λεμπέση), αβίαστη χαρά, συναισθηματική κατάδυση και μοίρασμα (Lo Fi Kings & Γιάννης Οικονομίδης, Oleg Chaly Hammond trio) και τέλος δυο ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια με τα κορίτσια που δυστυχώς λίγο ή πολύ παραμένουν εγκληματικά αγνοημένα στη σκηνή της χώρας, είναι αληθινοί θησαυροί που περιμένουν να ανακαλυφθούν φανερώνοντας τη λάμψη τους. Η Μαρκέλλα Παναγιώτου, επιτομή της αλητείας σε στάση κι ερμηνεία, αυτό που λένε attitude, και η Τζένη Καπάδαη που κελαηδά στο Summertime, όποιος ακούσει το τελευταίο δίλεπτο στο φινάλε και δεν ανατριχιάσει, μάλλον δεν τον αφορά αυτή η συλλογή, μνημειώδες κλείσιμο. Θα ήθελα μόνο αυτές οι στιγμές να είχαν καλύτερη ηχογράφηση, ακόμα κι έτσι όμως κάθε τι φαίνεται επουσιώδες μπροστά στη φωνητική υπέρβαση και έκφραση των κοριτσιών. Στο εξώφυλλο αποτυπώνεται μια συγκλονιστική στιγμή για μένα, μετά από κάποιο κομμάτι που παίζαμε ντουέτο με τον Red, σκύβει προς το μέρος μου κι εγώ το ίδιο και τα χέρια μας γίνονται ένα. Αυτή τη λέξη που δεσπόζει ανάμεσα μας σε διάφορες γλώσσες, μέσα μου την αντιλαμβάνομαι ως την ένωση που χαρίζει η τέχνη στους ανθρώπους αλλά και την ενιαία δυναμική που διαθέτει, ανεξάρτητα απο κατηγορίες, τύπο και προέλευση. https://blueswire1.bandcamp.com/album/synergies

Αν δεν είχε μαγαρίσει με το σκάψιμο την ταστιέρα, θα το σκεφτόμουν.

Αγαπητέ, Ψυχανεμίζομαι ότι εξέλαβες τα γραφόμενά μου σαν κριτική στη μουσική σου. Αν ναι, τότε λανθασμένα. Αναφέρθηκα μόνο στο θεμα της τεχνικής τους string bending σε μπουζούκι. Στα υπολοιπα που λες συμφωνω και φυσικά εννοείται όπως και στην περιπτωση του VH που εύστοχα αντιπαρέθεσες προκειται για τεχνική που προυπήρχε αλλά δεν συμβαινει ευρέως αρα δεν αποτελεί και στανταρ τεχνική του συγκεκριμένου οργάνου. Υπάρχουν και τεχνικοί λογοι που συμβαινει (αλλα ξεπερνιούνται αν το θες πραγματικά με drop κουρδισματα και οργανα με μικρότερη κλίμακα). Δεν ειμαι καθόλου αντιθετος με την αναμειξη μουσικών ειδών. Ούτε του λαικού με το ροκ. Οι μουσικοι παιζουν παντα οτι θέλουν και δεν πρεπει να τους φρεναρει κανεις. Καλή συνέχεια σε αυτό που κάνεις. Μόνη μου παρατηρηση είναι οτι ο ήχος της κιθάρας (στα ηχεια μου) διήγειρε λιγο την υπερακουσία μου. Αλλά κριτική στη μιξη δεν ειμαι καταρτισμενος να σου κανω.

Πολύ εμπεριστατωμένη η απάντησή σου και μου αρέσουν παρα πολύ αυτά που λες και θα τα ψάξω όλα αυτά που λες. Έτσι όπως το είπες απαιτείται δουλειά για να γίνει σήκωμα χορδής στο μπουζούκι, γιατί έχουμε σχεδόν διπλάσια τάση από την ηλεκτρική κιθάρα, λόγω της διπλής χορδής. Επομένως όπως είπες πρέπει να κουρδιστεί το όργανο με συγκεριμένο τρόπο ή να κατασκευάσουμε ένα όργανο με τρόπο που να βοηθά κάτι τέτοιο, και αυτός είναι ο λόγος που δεν το έχω δει ποτέ να γίνεται παρόλο που μου λες ότι έχει γίνει. Έτσι λοιπόν παίζω αυτά τα σηκώματα και τα ενσωματώνω στο παίξιμό μου με πρόγραμμα δουλειά και γνώση. Τώρα, εγώ προσωπικά δεν έχω ακούσει κανέναν να τα κάνει και όλα αυτά κάθησα και τα σχεδίασα μονος μου για να εκφραστώ μουσικά, και προφανώς δεν είναι εντελώς σκόρπια από εδώ και εκεί σε στυλ τζαμ αλλά έχουν μια δομική λεικουργικότητα στο κομμάτι. Εκεί λοιπόν έγκειται και η διαφορά μιας μουσικής που ακούγεται σαν Έλληνας σερβιτόρος που προσπαθεί να μιλήσει ξένη γλώσσα και κάποιου που τα μιλάει φυσικά, ή τα μιλά με Ελληνική προφορά όμως ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ και σερβίρει τον πελάτη με επαγγελματισμό γιατί στην τελική ο προορισμός ενός Έλληνα σερβιτόρου δεν είναι να κάνει τον Άγγλο να αισθάνεται ότι είναι στην Αγγλία αλλά.....στην Ελλάδα. Επομένως ο Χιώτης προφανώς και δεν ήταν Έλληνας σερβιτόρος που προσπαθούσε να μιλήσει Πορτογαλικά σάτρα πάτρα και να πετάξει στα μούτρα ενός Βραζιλιάνου τουρίστα μια αγγουροτομάτα και μια τηγανητές πατάτες και να τον χρεώσει 200 Ευρώ. Προφανώς και δεν είχε την Λατινοαμερικάνικη μουσική στο αίμα του (σίγουρα οι Βραζιλιάνες δεν φοράν σομπρέρο) αλλά το έκανε με πρόγραμμα, ώρες δουλειάς διαβάσματος και επαγγελματισμό που μίλησε στην καρδιά του κόσμου γιατί δεν ήταν σε στυλ τζαμ ....ας πετάξουμε και μια λατινοαμερικανιά έτσι σαν αγγουροτομάτα στα μούτρα του άλλου εδώ και εκεί. Όσον αφορά αυτά που λες για την προσέγγιση της μπλούζ και της μίξης με την Ελληνική μουσική είναι απόλυτα σωστά όμως δεν περπάτησαν γιατί ήταν στυλ τζαμ, afterthoughts όπως λένε και στην γηραιά Αλβιόνα, δηλαδή, έχουμε το κομμάτι έτοιμο .....ας πετάξουμε ένα μπουζουκάκι εδώ να ρίχνει 2-3 νότες ή ένα σήκωμα, αλλά όχι με σοβαρή δουλειά, έτσι ώστε αυτά να αποτελούν δομικά στοιχεία του κομματιού. Με την ίδια λογική ο Van Halen προφανώς και δεν ανακάλυψε το tapping μιας και όταν ο Βαν Αλεν ήταν 10 χρονών ο Ιταλός γιατρός Vittorio Camardese έπαιζε με tapping σε κλασική κιθάρα με ταχύτητα φωτός, όμως μπορούμε να πούμε ότι ο Van Halen δεν έφερε καινοτομία; Προφανώς και έφερε. Η προσέγγισή μου λοιπόν είναι απολύτως διαφορετική από του Σαββόπουλου. Θεωρώ ότι η φυσική ροή των πραγμάτων την δεκαετία του 80 θα ήταν να ενσωματωθεί η ροκ και μέταλ με την Ελληνική μουσική και το μπουζούκι με την προσέγγιση που ενσωμάτωνε στοιχεία, από όλες τις μουσικες του κόσμου πριν την δεκαετία του 70, όπως το έκανε ο Χιώτης, και άλλοι. Δυστυχώς υπήρχε αυτός ο σημαντικός διαχωρισμός την δεκαετία του 80 με αποτέλεσμα να μην γίνει αυτό ποτέ. Ίσως να ήταν και η αντίδραση μετά την είσοδο στην Ευρωπαική Ένωση που οδήγησε σε πόλωση την κοινωνία και οδήγησε την μισή Ελληνική μουσική να ακούγεται 1000% Ελληνική και την υπόλοιπη Ελληνική μουσική 1000% ξένη που απλά έχει Ελληνικούς στοίχους, όμως δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα ανάμεσα. Θυμάμαι πολύ καθαρά ότι όλοι οι Έλληνες μουσικοί που βρίσκονταν ανάμεσα ποτέ δεν έβαζαν τα στοιχεία αυτά σε ένα κομμάτι τα κρατούσαν απολύτως χωριστά. Άκουγες τον δίσκο, το 1 τραγούδι ήταν ροκ, το δεύτερο τσιφτετέλι, το 3 μπαλάντα κλπ. αλλά ποτε΄δεν τολμούσε κανένας να αναμίξει τα στοιχεία αυτά στο ίδιο κομμάτι γιατί η κοινωνία ήταν πολωμένη σε αυτό το θέμα. Αυτό λοιπόν αποφάσισα να κάνω την δεκαετία του 90 και αυτό συνεχίζω.

Όταν τσακώνονται οι κιθαρίστες Όταν τσακώνονται οι πληκτάδες Όταν τσακώνονται οι ντράμερ

Απαγορεύω τους καυγάδες στους οποίους δε συμμετέχω... ? Πέραν της πλάκας, βλέπω έναν ζήλο (από διάφορους, όχι μόνο από εσάς) να εντοπισθούν οι αιτίες της μικρής συμμετοχής στο φόρουμ (αν είναι μικρή, δεν είμαι βέβαιος). Αλλά οι αιτίες δεν σας/μας είναι γνωστές, οπότε μην αλληλο-αδικείστε. Οι "πληκτράδες" ήταν πάντα μία μειοψηφία εδώ, σε σχέση με τους κιθαρίστες. Είναι αδύνατο να ευθύνονται. Από την έναρξη της "κρίσης" και μετά, τα έξοδα για εξοπλισμό μειώθηκαν, άρα και οι λόγοι για αθρόα συμμετοχή... κάποιοι βρήκαν άλλες δουλειές... κάποιοι παντρεύτηκαν... και οι περισσότεροι απλώς έχουν πάψει να ασχολούνται ενεργά... είχα άλλωστε γράψει κάποια στιγμή (προκαλώντας μέγιστο εκνευρισμό) ότι "σε 10 χρόνια από σήμερα, οι περισσότεροι δεν θα ασχολείστε". Ας αφήσουμε το θέμα της μικρής συμμετοχής στη Διαχείριση... αν θέλει τη γνώμη μας, θα τη ζητήσει υποθέτω.

Γι αυτό έφυγαν από εμένα? Έτσι σου είπαν? ? Εγω θα γράφω αυτά που γράφω. Και όσοι διαφωνούν ας το εκφράσουν. Μόνο εσύ πετάγεσαι. Αφού είμαι καλύτερος από εσένα στα μουσικά και το ξέρουν όλοι. Και ευγενικοτερος στη συμμετοχή. Μη με προσβάλλεις λοιπόν. Γράψε πάνω στις αποψης μου. Και αν εκνευρίζεσαι με τις αλήθειες που γράφω σου ομολογώ πως χαίρομαι γι αυτό. Με ευχαριστεί ? κα για ι αυτά τα προσβλητικά και συκοφαντικά που λες για εμένα ότι παραπληροφορω θα σε αναφέρω τώρα αμέσως στη διαχείριση. Τώρα αμέσως. ???

Δεν βλέπω κανέναν συσχετισμό. ? Το Νautilus λόγω των μηχανών και της δομής του ειναι πιο synthesizer κσι workstation. Οι δύο που έχει το άλλο μαζί με την μια που είναι ξεπατικωμενη?από τα αρμονία, η γιαγιουλα η AWM2 είναι πιο απλή προσέγγιση στον ήχο. Πιο rompler. Και τα effects είναι πιο φλατ, ψόφια. Τα Korg έχουν επιβλητικό ήχο. Δεσποτικο. Δεν είναι το Montage τελικά το καλύτερο. Απλά προσπάθησε να πάρει μια καλύτερη θέση. Και να είναι πιο ομορφο και να μπει στα home studio με το cubase. Nautilus. Εξαιρετικοί. Φθηνό. ?Τώρα κσι με aftertouch. ? Λίγο ελαφρύτερο. Και πλήρης? sampler, midi και audio sequencer. Πλήρης πανίσχυρος και ας αργεί να φορτώσει το θέλω πάρτο μου. Δεν είναι μόνο το MONTAGE. Δεν παραπληροφορω. Εξισορροπω. Κάντε like στο ποστ μου. Όσο πιστοί ?? Για εμένα που μου αρέσει το Montage, η Korg παραμένει ο Leader στα αυτόνομα music workstations- studios. Η Yamaha την πλήγωσε με το πολυεθνικό hype της αλλά η προφητεία λέει πως θα ξανάρθει ως απόλυτος μεσσίας μια μεραη Korg. Και μην έρθει νύχτα....... ?

Oντως η Boss υστερει καπως σε σχεσημε αλλους κατασκευαστες (πχ, δεν εχει σχεδον τιποτα σε muff) και ναι το ds1 (και το μεταλ ζωον) δεν ειανι και οτι καλυτερο , αλλα μην ξεχναμε οτι εχει βγαλει μερικα απο τα πιο κλασσικα drives ever : HM2, BD2, SD1, OD1...

Ναι, αν και υπήρχε και ένας τοπικός από Ωροπό, νομίζω atlantis λεγοταν, που έπαιζε όλα τα πανυγηρτζίδικα της εποχής.

Αν είναι ipad ναι

οχι, παρε tablet. μπορεις να παρεις και καφετιερα, εχει καλυτερο ιΧω.

Γιατί να μαντέψεiς? Google Translate is your friend...? Απλά και...γραφικά, γιατί βλέπω ότι κάποιοι καταλαβαίνουν μόνο με εικόνες: ? Σαν Workstations, τα Nautilus κ' Fantom μπορούμε να τα παρομοιάσουμε σαν μαχητικά 5ης γενιάς, όπως το F-35. Το Montage M είναι το Rafale της κατηγορίας, μαχητικό 4,5ης γενιάς. Σαν Synths τώρα, τα Nautilus κ' Fantom παίζουν στην κατηγορία των...Spitfire και Yakovlev Yak-3, ενώ το Montage M στην κατηγορία του F-22, του Νο1 μαχητικού του πλανήτη.? Απλά και κατανοητά, να μας καταλαβαίνουν ακόμα και τα 10χρονα.?

Το ειχα δει σε μια τηλεοπτικη εκπομπή αρχές 2000 περιπου. Δε θυμάμαι ποια, αλλά μάλλον σε κρατικο κανάλι (ΕΡΤ3 αν θυμάμαι καλα), και ειχαν τον Στέλιο με κομπανία να παιζει το "Σε ένα μπαρ του Μισσισσίππι" μπροστά απο κάτι βαρέλια (*1). Στα πλαίσια του αυτοσχεδιασμού του έκανε αρκετά σηκώματα (όσο μπορούσε και γινόταν) αλλά χωρις να έχω ψάξει το κομμάτι, πρέπει να έχουμε υπ όψιν ότι ο Στέλιος συχνά έπαιζε με χαμηλά κουρδίσματα. Κάποιες φορές και αρκετά χαμηλά. Άρα η τάση των χορδών του δεν ειναι αυτη που περιμένουμε. Δεν εχω κοιταξει αν υπαρχει στο youtube. Ήταν εκεινη η εποχή που ο Σαββόπουλος (ο Πάνος) έκανε κάτι εκπομπές με τις οποίες είχε επιμείνει να μας πείσει ότι τα προπολεμικά αμερικανικά blues έχουν σχέση με το ρεμπέτικο. Και κάπως έτσι ξεκινησε να ανακινειται και το θεμα των ελληνων μουσικών της λαικής δημιουργίας της αμερικής του 30 και διάφοροι αστικοι μύθοι αλλά και εκεινος ο δίσκος που έκανε ο αείμνηστος Louisiana Red με τον Στέλιο Βαμβακάρη. Δηλαδή το ατέρμονο jam του Στέλιου πάνω στον Red που έπαιζε blues κομμάτια και ηχογραφήθηκε. Τέλος πάντων έχει γινει. Σιγουρα δε γινεται γενικά για τους τεχνικους λογους που αναφεραμε. Αλλά επισης υποψιν οτι τα bends στο blues υπαρχουν γιατι μιμουνται τα glissandi του slide που προυπηρχε. Στην ελληνική μουσική δε υπάρχει κατι αντιστοιχο. Επίσης μικρά bends γίνονται καμια φορά απο καποιους οργανοπαίχτες στην αποπειρα τους να αποδώσουν με το μπουζούκι μικροτονικά κουρδισματα που εχουν καποια μακάμια και όπως αυτα παιζονται απο ασυγκέραστα όργανα οπως το ούτι ή το βιολι. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν ειναι τόσο καλό και για αυτό δεν το συναντάμε συχνά. Μεσοβέζικη κατάσταση που δεν γνωριζει μεγαλης αποδοχής στη χώρα μας (αλλά στην Τουρκία ναι) είναι συγκερασμένα όργανα που εχουν μικροτονικες υποδιαιρεσεις για την απόδοση αυτών των "κλαψιάρικων" ενδιάμεσων τόνων. Όπως λέει και ένας φίλος, το μπουζούκι μιλάει άριστα μόνο τη μητρική του και τις υπόλοιπες γλώσσες τις μιλάει με προφορά έλληνα σερβιτόρου. *1 Αν θυμάται κάποιος κάτι απο την περιγραφή μου, και ενδεχομένως θυμάται πως λεγεται η εκπομπή, θα μας βοηθούσε πολυ γιατι αν υπάρχει κάπου σε βίντεο θα το ήθελα και εγω. Παρεμπιπτοντως στην ιδια εκπομπή ειχε ηχητικο απο τον Ζωρζ Πιλαλί να παιζει τον μπουφετζή του Μπάτη με slide. *2 Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομιζω ότι και ο Γ.Παλαιολόγου έκανε και αυτός σε σκορπια σημεία κάτι μικροbends αλλά μονο στα ταξιμια του. Θέλει και αντιστοιχα ακούσματα για να το κάνεις και οι πιο πολλοι δεν εχουν. Πάντως στη λαική μουσική της προπολεμικης περιόδου δε θα το ακουσεις εύκολα. Είναι πιο σύγχρονο πραγμα και πιο εντονο απο τοτε που μας απασχόλησε το τι γίνεται στα blues που μας έρχονται απο Αίγυπτο, Αραβίες και Τουρκία ? . Αυτά εννοούσε ο Στέλιος και ο Μάρκος όταν λέγανε "μαύρικα" ή "αράπικα" (*3) κουρδίσματα ή παιξίματα. Όχι τους μαύρους του Mississippi και της Louisiana. *3 Ιδέ ντουζένι και ζειμπεκικο "Αραπιέν"

Το καλύτερο synth workstation είναι το Nautilus. Το Montage είναι δεύτερο και η Roland είναι δικη της κατηγορία με το Zen core που μοιράζονται τα μοντέλα της. Απλά και ελληνικά ?

Αυτό ? είναι η κίνηση που κάνει ο Spiderman για να πετάξει ιστό αράχνης. Εσύ χρειάζεσαι αυτό:? Συγχωρείσαι γιατί δεν ακούς Μέτσαλ...?

?

我们不要夸张...?

Το BD-2 είναι μεν κλασσικό και ωραίο ως έχει, αλλά έχει και κάποια πολυ συγκεκριμένα και γνωστά αδύναμα σημεία. 'Ενα είναι το tone control, το οποίο στη μιση διαδρομή του δεν "ακούει" καθόλου και μετα γίνεται ξαφνικά ξύστρα, και ένα άλλο είναι τα πλαδαρά χαμηλά που μπορούν να λασπώσουν τον ήχο. Αυτά αντιμετωπίζουν και οι πολλές μόντες για το πετάλι που κυκλοφορούν δεκαετίες τώρα, για αυτό έγραψα και "με λίγη βοήθεια" - είναι καλό αλλά γίνεται εξαιρετικό αν αντιμετωπιστούν κάποια θεματάκια. Οπότε δε με εκπλήσει καθόλου που το "στρώσανε" λιγο παραπάνω απο την κλασσική υλοποίηση για το Angry Driver. Φαντάζομαι και στο Waza version ουσιαστικά ενσωματώσαν πολλές απο τις κλασσικές μόντες, οπότε it makes sense να μπει και μια ανανεωμένη βερσιόν στο Angry Driver. Θα κοιτάξω αν το βρω πουθενά να το δοκιμάσω, ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.

Κάτσε ρε φίλος, περίμενε. Δηλαδή τι θες να πεις, ότι προτιμάς να κάνεις bends με μια tele παρά με ένα μπουζούκι?? Η tele είναι καλύτερη δηλαδή?