Πίνακας συμμετοχής

Θα αλλάξουν αυτά μόλις βάλεις 9αρες. Μπασα, μη ατάκα τέλος

Στην Ελλάδα, εδώ και 50 χρόνια, αυτό "διαβάζεται" εντελώς λάθος, δηλαδή λείπει η πληροφορία του τι έγινε πρώτο και τι έγινε δεύτερο. Δηλαδή... πήρε η "βιομηχανία" μία ατάλαντη ζαβή από το δρόμο και την "έσπρωξε" τόσο ώστε να την ξέρουν στην κάτω Μακρυνίτσα; Ή μήπως μία υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever έλιωσε στη δουλειά μέχρι να έχει τις πρώτες της σοβαρές ευκαιρίες και ΜΕΤΑ η "βιομηχανία" βλέποντας ένα καθαρόαιμο αποφάσισε να ποντάρει πάνω του; Σας λέω ότι (σχεδόν) σε κάθε τέτοια περίπτωση, ισχύει το δεύτερο και ΟΧΙ το πρώτο. Το να βλέπει (εγκαίρως) η "βιομηχανία" ποιο είναι το συμφέρον της, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει και αναμένεται να κάνει. Δεν αδικείται (σχεδόν) κανείς.

Παρορμητική φωτογράφιση δηλαδης? Μεγειές! Υ.Γ. Θυμάμαι εσυ ήσουν του digital, no?

Καλορίζικη!!

Στη μέση σίγουρα, ηχητικά εξαρτάται από το τι θες ,αν θες sustain και πρίμα τότε θες βαρΓια, αν θες πιο αέρινο ήχο και πιο πολλά μεσαία θες ελαφρια (μέσες άκρες) Ξέχασα το LATE στο 70s.

Πάντως φίλοι πληκτράδες, ελέω Nord, red is the new black

Όχι ρε συ, δεν κάνω τέτοια λάθη. Σκοπός είναι να μπουν κανονικά inverted πλήκτρα, τα βαψίματα είναι ημίμετρα, άσε που σίγουρα κάποια στιγμή θα ξεβάψουν και θα φαίνονται χάλια. Συν η μη-glossy αίσθηση βέβαια που λες.

Φτιάξ'τον για τον χειμώνα, εκεί που έχει πάει το πετρέλαιο μπορεί να σου φανεί χρήσιμο...

Και εγώ αλλά να τα βλέπω σε άλλους γιατι στην πράξη παθαινω εγκεφαλικό όταν πάω να παίξω

Έτσι, από περιέργεια, έχω ένα Roland EP-30 από τo 1977...θεωρείται vintage? o ήχος του βέβαια μου φαίνεται "αισχρός" δίπλα στους ψηφιακούς γίγαντες που έχω πια...Έχει να δουλέψει τουλάχιστον 15 χρόνια!!!

Εάν θες μικρή και λεπτή ταστιέρα, οι squier έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, συν την “φτηνή” αίσθηση στο tremolo system. Θα έψαχνα μια οικονομική μεξικάνικη στο 500ρικο για να είμαι πιο κοντά στην αίσθηση των US strat. Λοιπές strat-like κιθάρες άλλων εταιρειών, μπορεί να αποτελούν ποιοτικότερη επιλογή (πχ sire S7) αλλά ξεφεύγεις από τα παραδοσιακά χαρακτηριστικα της στρατ που ψάχνεις.

Ευχαριστώ πολύ LK , Fusionakis . Παλιοτερα ειχα μια fender Mustang usa μοντελο του 1964 και πραγματικα η ταστιέρα ηταν πολυ μικρη . Νομιζω οτι οι Fender Player ειναι μια καλη λυση .Το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να δοκιμασω το μοντελο και οχι να το παρω στα τυφλά .

Δεν τα ρίχνουμε όλα στην ποπ. Αν η μουσική σου/μου για κάποιο λόγο δεν παίζεται, ξεχνιέται και χάνεται. Και μαζί με αυτή και εμείς. Αυτό είναι και ίσως το μόνο που με την πάροδο των χρόνων δεν άλλαξε, από τότε που άρχισε να καταγράφεται η μουσική και η ιστορία της. Μερικούς τους ξέρουμε κατά τύχη (δηλαδή κατά τύχη γλίτωσαν τη λήθη), ασχέτως αν υπήρξαν υπεραξίες στον τομέα τους. Σε άλλα είδη τέχνης είναι ακόμη πιο χονδροκομμένο αυτο το φαινόμενο.

Πάντως, στο βιβλίο του Mingus, είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί τζαζίστες της περιόδου είχαν γνώση και βαθύ σεβασμό για τους κλασσικούς. Ειδικά για Μπαχ, Μπάρτοκ κλπ. Το πρόβλημα με τις σύγχρονες μουσικές είναι ότι απευθύνονται σε κοινό που δεν έχει οργανική σχέση με την ιστορία της Μουσικής, είναι ένα αυτοφυές και ξεκούδουνο ποπ φαινόμενο, δηλαδή ως ακροατής της Swift δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το υλικό της σαν πόρτα για κάτι πλατύτερο και μεγαλύτερο, ούτε καν σύγχρονό της. Κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων... όσο περισσότερες ακούς, τόσο λιγότερο ενημερωμένος αισθάνεσαι.

Εσύ μπερδεύεσαι, και αυτή ταλαντούχα είναι, όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτό που κάνει. Και δεν σχολίασα το ταλέντο της, σχολίασα αυτό το αφοριστικό που λέμε ότι έχει γίνει της πουτάνας το κάγκελο που λέει και ο @trolley με την πάρτη της και εμείς λέμε απλά "εντάξει, σιγά το κατόρθωμα, την προβάλλουν μέρα νύχτα". Να, κάτι τέτοια χαριτωμένα λέμε και μας λέω αφοριστικούς. Εντελώς σοβαρά, υπάρχει η κατηγορία Bach, Chopin, Mozart και λοιποί κλασικοί γίγαντες, μια μουσική άβυσσος και μετά έρχεται οτιδήποτε έχει γραφτεί χοντρικά από το 1930 και μετά. Ούτε οι Beatles διδάσκονται σε μουσικές σχολές όπου διδάσκεται Bach. Ούτε οι Weather Report. Ούτε ο Frank Sinatra. Ούτε η Aretha Franklin. Ούτε ο Jean Michel Jarre. Ούτε οι Deep Purple. Να τους βγάλουμε σκάρτους κι αυτούς επειδή μπροστά στον Bach και τις φούγκες του είναι οριακά κατάλληλοι για παιδικά πάρτυ; Edit: για μένα η απάντηση στο παραπάνω είναι όχι. Αλλά δεν είναι επιχείρημα αυτό ενάντια στην TS.

Με αυτό το όνομα, δύο επιλογές καριέρας είχε, πληκτροφονιάς ή καλόγρια.

Προσωπικά δεν μπορώ να αναγνωρίσω ούτε ένα τραγούδι της, σε αντίθεση με άλλες ποπ τραγουδίστριες όπως Miley Cyrus, Rihanna, Adele κτλ (τυχαία παραδείγματα). Που μου φαίνεται περίεργο καθώς μιλάμε για το "πιο δημοφιλές όνομα στην μουσική στον πλανήτη αυτή τη στιγμή"... Μα να μην ξέρω ούτε ένα τραγούδι? Ούτε τις προαναφερθείσες τραγουδίστριες ακούω αλλά έχω φάει τα hits τους τόσο στην μάπα όταν πάω να πάρω τον καφέ μου, ή όταν πάω για ποτό ή όταν ακούω ραδιόφωνο στο αμάξι που τα σουξέ τους τα ξέρω πλέον απ' έξω και ανακατωτα. Δεν ψέγω την συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα απλά μου φαίνεται ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικότητας-καθημερινοτητας και του Ίντερνετ όπου το όνομα της συγκεκριμένης τραγουδίστριας πετάγεται κάθε τρεις και λίγο.

Δεν κΣερο τΗ ινε αλλα αΦτο το ΠΡΑΜΑ δεν ακουγεται με την καμμια........δεν ειναι καν κακο, ειναι ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ μετριο (τουλαχιστον το πολυ κακο παρουσιαζει ενα καποιο ενδιαφερον....) Μουσικα,αισθητικα και εμφανισιακα η TS μου θυμιζει παραβρασμενο φτηνο σπαγγετι (απο αΦτα που ινε πιο κιτρινοπορτοκαλι πριν το βρασιμο και απο μανταρινι) με κετσαπ απο τα Lidl.

Σε γενικά χαρακτηριστικά σαφώς και πρόκειται για μία Strat, οπότε δύσκολο να μετανιώσεις για μια τέτοια αγορά. Κατά τα άλλα, μην περιμένεις αντιγραφή vintage specs των συγκεκριμένων ιστορικών μοντέλων, καθώς αυτό γίνεται σε άλλα όργανα made in USA. Έτσι κι αλλιώς πάντως, περισσότερη σημασία έχει να σε βολεύει το neck, να σου αρέσει το resonance του οργάνου, το βάρος του, ο ήχος των μαγνητών, το vibrato σύστημα κλπ. Αν είσαι φαν των σχετικά λεπτών λαιμών, λογικά θα σε βολεύει η κοψιά της, οπότε όρμα. Αν τώρα προτιμάς πιο καμπυλωτές, medium ή παχουλές καταστάσεις, εγώ θα κοίταζα αλλού, όπως σε Sterling by Music Man Cutlass, Fender Player, PRS SE Silver Sky, Sire S7 κλπ... αξίζει γενικά να δώσεις λίγα παραπάνω χρήματα και να πας σε Fender ή σε κάποια παρόμοια S-style κιθάρα.

Έτσι είναι αφτά φίλος... Το παιδί δουλεύει σκληρά και επενδύει σε YAMAHA - και να τα λαίμαι αφτά.

Άλλοι δεν μπορούν να βρουν να αγοράσουν ένα και άλλοι τα παίρνουν τρία-τρία. Να γιατί υπάρχει έλλειψη κύριοι και πολύμηνη αναμονή.

Είδατε αξιότιμα μέλη... το θέμα φαινόταν εξ αρχής ότι είχε "ψωμί". Συνεχίστε την "καλή δουλειά", μπας και καταφέρουμε να φάμε το Montage

To the point,λαίμαι. Στην περίπτωση που δεν πρόκειται για πηγαίο υποκριτικό ταλέντο,η κοπελιά δείχνει αυτό ακριβώς.Σαν να γνωρίζει ότι σήμερα είναι και αύριο μπορεί όχι,αρνείται πεισματικά να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέραν της μουσικής και του κοινού της και γράφει κανονικά στις ωοθήκες της τις απαιτήσεις του τρομακτικού σε πίεση αμερικάνικου star system. Ε,συγνώμη κιόλας αλλά δεν θα την απαξιώσω επειδή δεν είναι του γούστου μου...Το οποίο γούστο μου σε τέτοια θέματα έχει τόση βαρύτητα όσο ο ΙSS. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπλέγματα και προθέρμανση για το θεωρείο του Muppet Show.

Το μονο αντιδοτο στη βαρεμάρα της εργασιακής ημέρας είναι να βλέπεις τη Μαλέσκου να κάνει μπαντιλικια με Alfa Romeo Spider! Το sirens θα το ακούσω σπιτι αργότερα.

Είχα για πολλά χρόνια ως κύρια κιθάρα μία μεξικάνικη Fender Deluxe, την οποία δυστυχώς πούλησα για την χρηματοδότηση μίας ακουστικής. Έχοντας μείνει χωρίς telecaster, είδα πέρυσι την 25th anniversary σειρά της Harley Benton και έκανα αμέσως την αγορά. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, έχει τρομερά specs, double binding, και ποιοτικά είναι τουλάχιστον ισάξια της Fender που είχα. Έχω συνηθίσει ακόμη και το διαφορετικό headstock που αρχικά μισούσα. Επόμενος στόχος, η απόκτηση μίας αμερικάνικης deluxe.

Υπάρχουν και άλλοι και τους τρώει το σκοτάδι. Σκέπτομαι την Ashley Jana, που καταλήξαμε να την ξέρουμε στην Ελλάδα, επειδή ο ΣΚΑΙ είχε χρησιμοποιήσει ένα τραγούδι της για να φτιάξει το πρώτο τρέηλερ για την εκπομπή της τότε νεοφερμένης Ιωάννας Μαλέσκου (ακολουθεί σύνδεσμος, φοβερό τρέηλερ). Η καριέρα της ως singer/songwriter δεν πήγε καθόλου καλά, αναγκάστηκε να ασχολείται με άλλα πράγματα, αλλά αν βάλετε να ακούσετε το Sirens με ακουστικά (ειδικά εσύ @cos_dr που καταλαβαίνεις από τέτοια), θα θέλετε καινούργιο καρμπυρατέρ από την ποιότητα της παραγωγής (της).

Ναι, το ξέρω πως συμφωνούμε, απλά ήθελα να το γράψω και εγώ "με δικά μου λόγια" :)

Θα προσθέσω το παρακάτω βίντεο για λόγους πληρότητας παραπάνω, αλλά αν κάποιος θέλει μια in depth εξήγηση του πως δουλεύει το tremolo σε εναν ενισχυτή κιθάρας το παρακάτω παίζει να είναι το καλύτερο βίντεο εκει έξω, αλλά προυποθέτει κάποιες γνώσεις ηλεκτρικών. Γενικά το κανάλι του κυρίου είναι ίσως το καλύτερο online resource για κάποιον που θέλει να μάθει πως λειτουργούν τα κυκλώματα που βρίσκουμε στους ενισχυτές μας, είναι εξαιρετικά και τα notes του και η μεταδοτικότητα του αλλά όπως είπα θέλουν λίγο διάβασμα.

Ασφαλώς. Εγώ το πήγα λίγο παραπέρα προσπαθώντας να γεφυρώσω την άποψή σου με την άποψη του Καταρ/κτη. Ζήτω και από 'μένα.

Και την τιμή τους, που στις περιοδίες της στην Αμερική είναι πραγματικά εξωφρενική. Ωστόσο διατηρώ την εντύπωση ότι η T.S και ο λόγος της επιτυχιας της είναι εντελώς διαφορετικός απο αυτό που διάφοροι εδώ προσπαθούμε να εξηγήσουμε. Τα πιο νέα παιδιά και ειδικότερα τα λευκά κοριτσια κάτω των 25 ετών στην Αμερική (που ειναι το κύριο σώμα του κοινού της) μάλλον την βλεπουν σαν ένα διαφορετικού είδους πρότυπο που έχει μεν να κάνει με τη μουσική αλλά όχι αυστηρά και σίγουρα οχι όπως εμείς ξέρουμε. Τα τραγούδια της είναι στιχουργικά αυτό που εκφράζει ακριβως αυτο το σύνολο κοινού. Ειναι το περιεχόμενο αυτών που θα ήθελαν να πουν αν επικοινωνούσαν άμεσα μεταξύ τους. Η μουσική είναι ένα περιτύλιγμα σε σε αυτό το στιχουργικό πυρήνα. Επισης η ίδια η T.S και η δημόσια εικόνα της τουλάχιστον, ειναι μια τύπισα που ενώ έχει όλα τα προσοντα να ειναι λ.χ endorser της Fender, brand ambassador κάποιου αρώματος, κεντρικό πρόσωπο μιας καμπάνιας ενός οικου μόδας ή μιας προεκλογικής εκστρατείας ενός υποψηφίου κλπ, αυτή τα γειώνει όλα αυτά και κάνει φιλανθρωπιες, και δείχνει να χειρίζεται με αρκετά διαφορετικό τρόπο τη δημόσια εικόνα της αντίθετα με το τραβηγμένα ακραίο lifestyle των μεγάλων stars της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας (ενώ ξεκάθαρα εχει τη δυνατοτητα να έχει). Και είναι ένα γυναικείο πρότυπο πολύ πιο επιθυμητό και προσβάσιμο στη μέση αμερικανίδα teenager που μπορει να βλέπει την Cardi B και την Doja Cat σαν φρίκουλα. Παρεμπιπτόντως, αν και φυσικά η βιομηχανία την αβαντάρει αβέρτα, η ίδια δε μοιάζει για ζάβλακας/χάπατο που κάνει ότι του λένε. Ειναι εκφραστής της γενιάς της (και της επόμενης) συνολικά σαν φιγούρα και λιγότερο σαν μουσικός. Ο τρόπος που συμβαινει αυτο ειναι ο σύγχρονος δηλαδη όπως ακριβως γινεται μεσω των SM. Έτσι και αλλιώς κανεις δεν αγοράζει μουσική σε φυσική μορφή πια και αυτη δεν φαίνεται να παιζει τον ιδιο ρολο στις ζωές των ανθρώπων όπως συνεβαίνε σε άλλες δεκαετίες.

Δεν έχω και πολλές επιλογές, πχ για καλόγρια ούτε να το σκέφτεσαι.

Είναι φωτογραφία από φωτογραφία....σε βιβλίο. Έκανα ο,τι περνούσε από το χέρι μου

Το αληθινό της όνομα είναι Katarina Baglamas (είναι ελληνικής καταγωγής). ΕΠΡΕΠΕ να το αλλάξει.

- Waterfall-K: Ναι Γιάγκο, αυτό εννοώ. Tο όνομα αυτό δεν είναι το αληθινό της όνομα, είναι παρατσούκλι. - kwstas79: Άκουσα καλά? Το όνομα αυτό δεν είναι το αληθινό της όνομα, αλλά παρατσούκλι? - Waterfall-K: Ακριβώς, το όνομα αυτό δεν είναι το αληθινό της όνομα, είναι παρατσούκλι. - kwstas79: Κάτσε γιατί εσύ πας να με τρελάνεις πρωί πρωί. Τι υπονοείς εδώ, ότι το όνομα της Karina DePiano, της πληκτρούς της Taylor Swift, δεν είναι αληθινό αλλά παρατσούκλι? - Waterfall-K: Φοβάμαι πως ναι, το όνομα αυτό δεν είναι το αληθινό όνομα της Karina DePiano, της πληκτρούς της Taylor Swift, αλλά παρατσούκλι. - kwstas79: Μα τα χίλια τάνκερ χωρητικότητας 500,000 τόνων και άνω, τι πραγματικά προσπαθείς να μου πεις? Ότι το όνομα της classically trained & Los Angeles-based πληκτρούς της Taylor Swift, Karina DePiano, δεν είναι αληθινό αλλά παρατσούκλι? Άκουσα καλά ή με προδίδουν τ'αυτιά μου? - Waterfall-K: Σωστά άκουσες Γιάγκο, αυτό ακριβώς σου είπα μόλις τώρα, το όνομα της classically trained & Los Angeles-based πληκτρούς της Taylor Swift, Karina DePiano, δεν είναι αληθινό αλλά παρατσούκλι. 5 hours later... - kwstas79: φφςςςς, πάω να σκάσω πάω! Αν είναι δυνατόν! This is blasphemy, this is madness! To όνομα της classically trained & Los Angeles-based, music director, producer και πληκτρούς της Taylor Swift, Karina DePiano, δεν είναι αληθινό αλλά παρατσούκλι! Αυτό μου λες? - Waterfall-K........

Μάστορα για φωτογράφος κλάσης, δεν πρέπει να ήσουν σε καλή ημέρα...

Η επιτυχία της δεν είναι virtual, είναι πολύ πραγματική, μετρούμενη σε αριθμό εισιτηρίων. Στην ευρωπαϊκή περιοδεία της έγινε της πουτάνας το κάγκελο, υπάρχει ένα βίντεο στο ίντερνετ όπου ένας... λόφος με κοινό που ΔΕΝ μπόρεσε να μπει στο στάδιο, και με τον λόγο να απέχει καναδυό χιλιόμετρα από το χώρο της συναυλίας, να τραγουδάνε μαζί της σε πραγματικό χρόνο με ότι πιάνουν στον αέρα από μουσική. Πέραν αυτού, και εγώ αισθάνομαι ακριβώς όπως και εσύ.

Αν και παντα στρατ guy οπως καθε σωστος φεντερακιας που σεβεται τον εαυτο του εχω και εγω μια με την οποια μαλιστα τελευταια, το λιγο που παιζω, περναω ολο και περισσοτερο διαστημα. Σωμα απο vn guitars, μαγνητες απο καποιον που εφτιαχνε aftermarket pickups και τα πουλαγε στο reverb (αν θυμαται κανεις το ονομα του?) και μπρατσο απο classic vibe.

Ωραιος. Το Ecuador που πήρες δεν το εχω δοκιμασει κιόλας, με εβαλες σε περιεργεια...

Ευχαριστω, αλλα ειναι λιγο αργα…σημερα η αυριο λεω να αρχισω παλι τις παρακαμψεις απο τα στενα… Στη Χιο.

Οι Classic Vibe είναι πολυ ωραία όργανα. Δράττομαι της ευκαρίας να βάλω και αυτή τη φώτο. Οι πρώτες Japan Squier , είχαν αυτό το Headstock . Εγραφε Fender Stratocaster και στα ψιλά "squier". Πετύχατε ποτέ τέτοια;

Αλλο ένα δημιούργημα της μουσικής βιομηχανίας για να μαζέψει όλο το χρήμα με μετρίου βεληνεκούς καλλιτέχνες χτυπώντας ουσιαστικά μία αγορά οπού κανένα ανεξάρτητο ταλέντο δέν θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί,η να βρεί την χρηματοδότηση για τα προαπαιτούμενα(management/promotion/video/production). Το ταλέντο,που ίσως υπάρχει,ίσως όχι και τόσο,δέν είναι το ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις γι αυτό και η διάρκεια στον χρόνο θα επαναφέρει τις όποιες ισορροπίες τόσο στο καλλιτεχνικό,όσο και στο οικονομικό κομμάτι. Σήμερα με το που βγεί ο ήλιος,πάνω απο 10.000 π.χ φυσικά μέσα αποθήκευσης του πρώτου άλμπουμ π.χ τών Black Sabbath,RS,Beatles κ.α θα αγοραστούν η θα αλλάξουν χέρια σε όλον τον πλανήτη και αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει εις τον αιώνα των αιώνων,Αμήν. Σε 5 χρόνια απο τώρα,δέν θα υπάρχει ουτε ένα ψηφιακό αρχείο της εν λόγο κυρίας στους προσωπικούς υπολογιστές των σημερινών θαυμαστών της,αφού θα έχουν περάσει στην φάση της ενηλικίωσης και θα χρειάζονται χώρο στον σκληρό δίσκο. Το "όνομα" είναι κάτι που δέν περιλαμβάνει στιγμιοτυπικά δεδομένα,ακόμη και αν αυτό αφορά τα εισιτήρια και ιδίως αν αυτά παρουσιάζονται απο τις εταιρείες προώθησης.

Άνδρες, Καλαματιανός

Νομιζω οτι ηρθε η ωρα να αναφερω τρια μελη, για πουρο-καπνιστικη εκστρατεια.. κατεβαίνοντας προχθες στην χωρα, περπατωντας στους κεντρικους δρομους, με γοργο βημα προκειμενου να ολοκληρωσω τις αγορες μου, οσο πιο γρηγορα γινεται συναντησα δυο γνωστους, οι οποιοι με καθυστερησαν κανα δεκαλεπτο. Αποφασισα να συνεχισω το περπατημα μου απο τα στενα… Απο διαβολικη συμπτωση βρεθηκα μπροστα ισως στο μοναδικο καπνοπωλειο του νησιου. Δε συγκρατηθηκα, μπηκα μεσα και αγορασα απο ζηλια δυο aurora 107.

Δεκαετία 40 ο τίμιος αγρότης έχει ξεπεζέψει το υνί απ το βόιδι και το πάει για ρεφρέτινγκ στον λουθίερ Καμβάς σε λάδι Έργο ΛΚ Εκτιμώμενη αξία. Σε ελεύθερη προσφορά

Η Swift είναι η βασίλισσα τώρα. Αυτή είναι η Αγία Madonna η Μαγδαληνή, η Μεγαλόχαρη της μουσικής βιομηχανίας.

Beatles δε ΘΕΤΕ... Stones δε ΘΕΤΕ... Gaga δε ΘΕΤΕ.... Ε.. τι ΘΕΤΕ;;;

Gibson GA-50T, 1948 με built in tremolo Και το 1955, Fender Tremolux Premier 66, o πρώτος κιθαριστικός ενισχυτής με τρέμολο (1947)