Πίνακας συμμετοχής

Εχοντας διαβάσει πάρα πολλές βιογραφίες (κυρίως κλασικών) μουσικών έχω προσέξει τα εξής: Αυτοί που αφιέρωναν πολλές ώρες στη σύνθεση χωρίζονταν σε διάφορες κατηγορίες: - Αυτοί που έγραφαν τακτικά και σε καθημερινή βάση (Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σούμπερτ και αρκετοί άλλοι). Ποιές ώρες έγραφαν αυτοί: συνήθως πρωί με απόγευμα (πολλές ώρες) και μετά ανάπαυση. Σπανιότερα βραδινές ώρες. Ο Γ.Σ. Μπαχ έγραφε κυριολεκτικά όποτε προλάβαινε, επειδή ήταν και κάντορας στη σχολή του Αγίου Θωμά της Λειψίας και είχε διάφορες υποχρεώσεις.. - Αλλοι που έγραφαν σε "χρονικές νησίδες": ο Βάγκνερ π.χ. έγραφε ασταμάτητα επί πολλούς μήνες μέχρι να τελειώσει την όπερα αλλά μετά μπορεί να έκανε μήνες να ξαναγράψει κάτι άλλο, κάτι αντίστοιχο και ο Στραβίνσκι, ο Τσαϊκόφσκι μάλλον κάτι ενδιάμεσο. Γενικά έτσι λειτουργούσαν οι συνθέτες όπερας και μπαλέτου. - Αλλοι που έγραφαν κυρίως όταν είχαν έμπνευση για κάποιο λόγο, κυρίως ρομαντικοί: Σατί, Σοπέν, Ντεμπισί, Ραβέλ κλπ. Αυτοί που είχαν ελάχιστο χρόνο για σύνθεση έπεφταν με τα μούτρα κυριολεκτικά όποτε προλάβαιναν: - Ο Μάλερ έγραφε τους 2 καλοκαιρινούς μήνες που είχε διακοπές (γενικά ήταν μαέστρος όπερας). - Ο Αιβς έγραφε τις αργές βραδυνές ώρες που έβρισκε κάποιο χρόνο (είχε ασφαλιστική εταιρεία με κάποιον άλλο). - Ο Σένμπεργκ όταν ήταν στις ΗΠΑ δούλευε συνθέσεις ακόμη και στα διαλείμματα μεταξύ των ωρών διδασκαλίας του (ήταν καθηγητής μουσικής σε πασίγνωστη μουσική σχολή).

Ευχαριστώ θερμά τον John που με το αποπάνω post μου έδωσε ερέθισμα και έμπνευση. Προφανώς δεν είμαι συνθέτης, αλλά γνωρίζω μια καλή σύνθεση όταν την ακούω, ακόμα και όταν δεν έχω δει την πάρτα (στο ροκ αν έχει maj7 ή sus4 ή ντιμινουΐτες εγκρίνεται αυτομάτως). Ελάχιστα πράγματα έχω συν-γράψει, όταν περί το 1980 μέναμε μαζί με τον Άγγελο Σκορδίλη και είχα πρόσβαση στην διπλή 6/12 χορδη μαύρη Ibanez του. Στο σπίτι είχε και ένα όρθιο πιάνο και συνέβη μια μέρα ένα γεγονός που μας άγγιξε: η δολοφονία του John Lennon. Εκείνη την ημέρα κάτσαμε και συνθέσαμε έναν επιτάφιο, από τον οποίο θυμάμαι μόνο το ρεφραίν "Αξέχαστε Lennon, αξέχαστε εσύ, ...". Στο θέμα μας περί έμπνευσης έχω να παρατηρήσω τα εξής (με επιρροές από τις εμπειρίες μου ως φυσικός, ως ερευνητής και ως εκπαιδευτικός): 1. Στην Τέχνη και στην Μουσική ειδικότερα, είτε είμαστε σε μόνιμο αναβρασμό ιδεών (έχει ανοίξει το πηγάδι το πετρέλαιο) είτε χρειάζεται ένα trigger, ένα γεγονός που να μας σκανδαλίσει την διαδικασία. Η Joni Mitchell σίγουρα εμπνεόταν από τα πάντα, ένα κόκκινο φύλλο σφένδαμνου που έπεσε από το δέντρο, ένας μπόμπιρας πάνω σε ποδήλατο που ξεφωνίζει, μια τρύπια αμερικάνικη σημαία στο Μπιτ Παζάρ. Το κακό είναι ότι όταν υπάρχει πολύς θόρυβος στο περιβάλλον, ένα ερέθισμα πρέπει να είναι πάνω από το κατώφλι των αισθήσεων και των αισθημάτων. Δηλαδή, το τί μετράει για τον καθένα μας ως συμβάν, ως γεγονός, εξαρτάται και από το περιβάλλον και από τις δικές μας αισθήσεις, που ως γνωστόν δουλεύουν λογαριθμικά (νόμος Weber-Fechner). Στις μέρες μας, μετά από δεκαετίες εκπαίδευση στην βία δια τηλεόρασης και δια ζώσης, το μόνο που μας ταρακουνάει είναι η ζωντανή θέα του αίματος στην άσφαλτο ή στην μπανιέρα. Δηλαδή είμαστε όλοι πια στο επίπεδο του καρχαρία. 2. Ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων είναι παραγωγοί, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία είναι παθητικοί δέκτες και καταναλωτές. Αυτό είναι ένα είδος ευνουχισμού τον οποίο μας επιβάλλει το τερατώδες και διεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα διεθνώς (συν ο συντηρητισμός της κοινωνίας) το οποίο διδάσκει για τον μέσο όρο, εξισώνοντας προς τα κάτω και κόβοντας σαν τον Προκρούστη ό,τι βρίσκεται έξω από τις νόρμες. [Για να προλάβω μερικούς-μερικούς, δεν είναι αυτό μια αναρχική ή μια πάνκ θέση, είναι ένα γεγονός]. Παράδειγμα: ο θείος Μίμης έχει στο σπίτι μια κιθάρα. Ο μικρός Βασίλης γρατζουνάει και πιάνει κλίμακες. Αν η αντίδραση των γονιών είναι "μή, τζιζ, κακό, θα το χαλάσεις" πάει άλλος ένας εν δυνάμει Χέντριξ. Αν η αντίδραση των γονιών είναι "μήπως το παιδί μας έχει ταλέντο;" και του κάνουν δώρο μια δική του κιθάρα, έχουμε κερδίσει άλλο ένα μέλος στο noiz. Το παιδί αυτό θα έχει έμπνευση σε όλη του τη ζωή (εκτός αν γνωρίσει το σεξ, το χρήμα ή την βόλεψη της μισθωτής σκλαβιάς και τα παρατήσει όλα). 3. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η "σχέση εισερχομένων - εξερχομένων" όπως την ονομάζω. Αν είσαι συνέχεια μπροστά σε μια οθόνη, είτε 5" είτε 55", η ποσότητα της εισερχόμενης πληροφορίας είναι τεράστια. Επιπλέον, η πληροφορία χρειάζεται όχι μόνο χρόνο για να επεξεργαστεί, αλλά και για να διαγραφεί, για να δώσει χώρο στην επόμενη. Μόλις σταματήσει η καταρρακτώδης είσοδος, αρχίζει η διαδικασία της αντίστροφης οσμωτικής πίεσης: όλα τα πράγματα που έχουμε στο κεφάλι μας ψάχνουν μια διέξοδο για να εκφραστούν προς τα έξω. Αν για κάποιο λόγο δεν υπάρξει αυτή η διέξοδος (π.χ αρχίζει σε λίγο το Survivor στην TV), αρχίζει η πνευματική και δημιουργική δυσκοιλιότητα: γίνεται όλο και δυσκολότερη η έκ-φραση (προσέξτε την ετυμολογία) και η δημιουργία. Η δέ έμπνευση, που είναι το θέμα μας, έχει κουκουλωθεί από την άμμο της παραλίας στις Σεϋχέλλες και τα μπικίνι και μονοκίνι του πειρασμού της κατανάλωσης. Συνεπώς, μερικά από τα γιατροσόφια του θείου mitsar για την έμπνευση είναι τα εξής: 1. Χαμηλώστε τους ρυθμούς, χαμηλώστε τις παρεμβολές, χαμηλώστε τον θόρυβο περιβάλλοντος. Χαμηλώστε το κατώφλι ακοής, όρασης και αντίληψης. Διδάξτε στις αισθήσεις σας να πανικοβάλλονται από έναν ψίθυρο ή από την βρύση που στάζει. 2. Γνωρίστε καλύτερα τον εαυτό σας και μάθετε τι μετράει για σας ως "είδηση", "συμβάν", "γεγονός", "εντύπωση". Στη συνέχεια διδάξτε τον εαυτό σας να κατεβάζει το κατώφλι αυτό της αντίληψης. Σιγά-σιγά και σταδιακά, ένα βήμα κάθε μέρα. Έτσι θα ανακαλύψετε το γεγονός που θα σκανδαλίσει την αλυσιδωτή αντίδραση. Για έναν αγρότη, το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, όπως δισεκατομμύρια άλλα μήλα. Για έναν δημιουργό, το ένα και μόνο μήλο που έπεσε όταν αυτός ήταν στην κατάλληλη δεκτική διάθεση, οδήγησε στην Θεωρία της Παγκόσμιας Έλξης. 3. Μάθετε να αναγνωρίζετε παντού τις παγίδες της κατανάλωσης καθώς και τα booby traps που στήνετε οι ίδιοι εσκεμμένα ή αθέλητα στον εαυτό σας: Συνειδητοποιήστε ότι η κατανάλωση είναι η εύκολη λύση, η οδός της ελαχίστης προσπάθειας και κυριολεκτικά ο αντίχριστος. Η κατανάλωση είναι ο Πειρασμός. Η παραγωγη απαιτεί να ματώσουν τα δάχτυλα στην κιθάρα και να λιώσουν επάνω στα πλήκτρα. Θέλει τόννους καφέ και ιδρώτα. Θέλει πάκα χαρτί και μεγάλο κάλαθο αχρήστων. Γράψε, σβήσε, καθαρογράψε, πέταξτο και πάλι από την αρχή. 4. Το σύνηθες μεγάλο σφάλμα των δημιουργών που δεν είχαν σοφούς δασκάλους είναι ότι ξεκινάνε να γράψουν κάτι με μισογεμάτες ή άδειες μπαταρίες. Δεν γίνεται. Θέλει γεμάτες μπαταρίες και ένα ξεκούραστο μυαλό που πεταρίζει σαν πεταλούδα. Αντίθετα, το ξεκίνημα με μισοάδειες μπαταρίες θα οδηγήσει αναπόδραστα σε έναν φαύλο κύκλο απογοήτευσης self-loathing, frustration, desperation, forced restarts, headbanging on the wall. "Είμαι ανίκανος", "δεν έχω τίποτα μέσα μου", "στέρεψα". Όλα αυτά είναι οι παρενέργειες του τοξικου γαλακτικού οξέος της κούρασης στην φαιά ουσία. Το πρόβλημα είναι οι άδειες μπαταρίες, όχι εσείς. Δεν ξέρω αν βοήθησα κανέναν σας να γράψει ή να βρεί έμπνευση με τα παραπάνω. Είμαι βέβαιος όμως ότι στη ζωή μου έχω εντοπίσει μερικά κλειδιά για το γιατί μερικές φορές, μερικούς μήνες ή μερικά χρόνια δεν έχω έμπνευση.

Ερωτήματα: -Τον κύριο αυτό που μου συνέστησε να τον ακούσω ένας φίλος (μη μουσικός), τον γνωρίζετε; - Γιατί δεν είναι μέλος; - Γιατί οι μουσικοί που τον σχολιάζουν δεν είναι μέλη;

μέχρι το 2002* η σύνθεση και η στιχουργική αποτελούσε για μένα πολύ συχνή επιτακτική θυμική ανάγκη η οποία λειτουργούσε παράλληλα και λυτρωτικά στις δύσκολες (σπάνια έγραφα κάτι σε καλή διάθεση)... η έμπνευση και ο τρόπος πολυποίκιλος... πολλές φορές ειδικά ο στίχος ερχόταν στον ύπνο για αυτό και είχα πάντα μολύβι και χαρτί στο κομοδίνο... άλλες φορές ερχόταν η μουσική πρώτη και επενδυόταν αργότερα... άλλες ταυτόχρονα... η μουσική έκφραση ως αιτιατό υπήρχε ως σταθερά στη ζωή μου από την εφηβεία... η έμπνευση ως αιτία πάλι είχε μεγάλη γκάμα τριγκαρίσματος... από γκόμενες έως απλό κακό mood... το καλό που είχα πάντα (και βοηθούσε σίγουρα) η τεχνική κατάρτιση και ένα home studio (αλλά και ένα pro στην διάθεσή μου να ξημεροβραδιάζομαι όταν ήθελα ησυχία που το σπίτι μου δεν πρόσφερε) σε εποχές που ο μέσος μουσικός δεν είχε τις σημερινές ευκολίες... θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γι αυτό που έζησα και μου λείπει αφάνταστα πια η διαδικασία... --- * με την εγκεφαλική αιμορραγία που μου έκατσε το 2002 την ίδια στιγμή τελείωσε και αυτή η εσωτερική ανάγκη και δυστυχώς δεν επανήλθε ποτέ... μάλιστα έμεινε και ένα παράλληλο πολύ ενοχλητικό "κουσούρι"... δεν θυμάμαι πια στίχους (ούτε μπορώ να συγκρατήσω) από κανένα τραγούδι... ούτε καν τα δικά μου δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου... είναι και λίγο αστείο μια και πριν ήμουν κινητή εγκυκλοπαίδεια ως προς αυτό και σωτήριος υποβολέας πολλών τραγουδιστών στα live...?

Δήμο τσέκαρε πάντως τον Πολίτη, έχει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς https://jimpolitisofficial.wixsite.com/jimpolitis/bio Νομίζω ότι έβγαλες βεβιασμένα συμπέρασμα

στα 10άρια αυτό. πιθανόν είναι περίπου το ίδιο και στα 7άρια. control panel/ power options/ change plan settings/change advanced power settings/usb settings/usb selective suspend setting/ >disabled control panel/device manager/ usb root hub/power management/allow the computer to turn off this device to save power >untick

Aπο τα καλυτερα comfort food παντου και παντα!! Speaking of comfort food, χτεσινο μεν αλλα μαλλον θα φαγωθουν οσα μειναν και σημερα - κεφτεδακια Swedish style, με smashed baby potatoes και σαλτσα (beef stock, cream, mustard, white wine) την οποια ξεχασα και μου εκοψε λιγο, oh well. Σαν του IKEA δεν ειναι αλλα τι να κανεις ?

Μανεστρα με κιμά, το απόλυτο κομφορτφουντ στο χωριό μου :) συνοδεία αλογακιου Αβαντις

Δεν χρειάζεται να θεωρεί κανείς, Μάνο. Απλά να αναζητήσει με γνώμονα το όργανο και θα βγάλει τεκμηριωμένα συμπεράσματα. Είναι οι εντυπώσεις που μένουν όμως. Το ότι συμμετέχουν περισσότεροι κιθαρίστες στις συζητήσεις μου θυμίζει γνωστό μαγαζάτορα που είχε μια εποχή 3 καταστήματα με ειδικεύσεις. Guitar store, Keyboard και Drum. Έλεγε λοιπόν: "Τι ράτσα είναι αυτοί οι κιθαρίστες θεέ μου! Όλο μιλάνε και τα ξέρουν όλα." "Ενώ στα άλλα μαγαζιά οι ντράμερ και οι πληκτράδες μπαίνουν, ξέρουν τι ζητάνε, το παίρνουν και φεύγουνε." Είμαστε πολυλογάδες.?

Ζοχοι. ελαφι και μπυρες.

Nice! Θα τις σκανάρουμε και αυτές για το site που θα φτιάξουμε. Παραδόξως δεν είχα γράψει ημερομηνία στις κασέτες... Ενώ οι άλλες μου ηχογραφήσεις όλες έχουν.

Για να μην λέτε ότι ήταν σατανική σύμπτωση, τον Λούη τον γνωρίζω από το 1990 που ήμασταν μαζί στο Ράδιο Ακρόπολις. Εκείνος πριν μια βδομάδα μου ανέφερε τον Πολίτη, εγώ του έλεγα περί noiz και πρασίνων ελλόγων και αλόγων, και εκείνος πήρε την απόφαση να μας επισκεφθεί. Στο άμεσο μέλλον θα αναρτήσω ένα αφιέρωμα που κάναμε μαζί στους YES πιθανόν το 1991/2. Το "Αφιέρωμα" ήταν ένας θεσμός του Ακρόπολις, όπου κάθε Κυριακή 2-5 παρουσιαζόταν ένα γκρουπ. Πολλή βιβλιογραφική δουλειά για τους κολοσσιαίους YES, και όπως καταλαβαίνετε, χρειάστηκε δύο άτομα.

Ακραίο αλλά όχι και τόσο μακρινό σενάριο. Εάν αποδειχτεί πάντως πως το συγκεκριμένο keyboard θέλει παραπάνω ρεύμα για να λειτουργήσει, τότε είναι εντελώς άχρηστη η τροφοδοσία του μέσω USB. Απορώ πως δεν το έχουν εντοπίσει στην M-AUDIO το συγκεκριμένο πρόβλημα. Λέω, εάν.

Ευχαριστώ Γιώργο! Καλώς σας βρήκα!

ΑMD FX 4300 ---> OLD --> OLD PSU Μετά από όλη τη συζήτηση κλίνω προς την άποψη ότι το τροφοδοτικό (PSU) του υπολογιστή έχει αρχίσει να γερνάει. Για να μην σε βάζω να μετράς τάσεις με πολύμετρο, εγκατέστησε ένα System Information εργαλείο όπως το Speccy ή το SIV και δές οι τάσεις 12V και 5V πόσο είναι στην πραγματικότητα. Επίσης δώσε €25 για ένα PowerTech τροφοδοτικό 450W (που εξάλλου πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι ως δοκιμαστικό/troubleshooting εργαλείο) και αν έφταιγε αυτό, πάρε στη συνέχεια ένα σοβαρότερο PSU (όσο αντέχει το budget σου).

Παει καιρος που ειχαμε νεα μελη με διαφαινομενη διαθεση για συμμετοχη, και οχι του τυπου "ξερετε κανα καλο μαστορα?" ή "ποσο κοστολογειτε την κιθαρα μου σαν μεταχειρισμενη?". Και μαλιστα δυο μελη. Θετικοτατον, βεβαιως βεβαιως. Καλως τον LouisL!

Σε πρώτη φάση, αν δεν είναι το καλώδιο, είναι κάποια USB θύρα. Του υπολογιστή ή του midi keyboard.

100% τροφοδοσία του usb. Χρησιμοποίησε μια θύρα στην πλάτη του υπολογιστή ή οπωσδήποτε ένα powered hub.

ακρόαση=παθητική δραστηριότητα παίξιμο, σύνθεση=ενεργητική (=δημιουργική) δραστηριότητα δεν μου αρέσει να γενικεύω, αλλά θεωρώ ότι έχω ακούσει και έχω αφομοιώσει πάρα πολλή μουσική στη ζωή μου, αρκετή ώστε να με εμπνεύσει για δικά μου πράγματα. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν ακούω καθόλου νέα πράγματα. Απλά από τα δυό συνήθως διαλέγω να είμαι περισσότερο δημιουργικός.

Πρόβλημα με τάση ρεύματος στο USB θα μπορούσε να είναι.. Ή πρόβλημα στον driver της USB συσκευής.. Αφού λειτουργεί κανονικά (εφόσον το βλέπει το Cubase κλπ.) το πρόβλημα ποιο είναι; 'Η δεν έχω καταλάβει κάτι;

Ο Garcia Fons είναι φαινόμενο! Aπό Πολίτη, δες κάποια από αυτά που παίζει με manouche κιθάρα στο κανάλι του https://www.youtube.com/user/jimpolrr/videos

Τον Garcia Fons τον ακούω και έχω και δίσκους. Εριξα μια ματιά για τον Πολίτη στο site. Είναι όντως καλός. Θα τον κοιτάξω, αν έχεις κάτι πιό κοντά στα γούστα μου. Αν και εδώ και αρκετά χρόνια έχω περιορίσει τα νεα ακούσματα, υπέρ των παλαιών και υπέρ της ενεργητικής μουσικής και όχι της παθητικής.

Έγραφα τότενες που το πρωτοανέβασα.... ""Η εισαγωγή (και όχι μόνο...) το ξέρω ότι "μοιάζει" με ένα γνωστό σεξουλιάρικο άσμα του E.C., αλλά έτσι μου βγήκε χωρίς να το θέλω...."" Δυστυχώς όχι... Ευχαριστώ πολύ "παιδιά"...

πχ να το κάνω πιό λιανά.... επειδή είσαι νεοφερμένος τον κάτωθι τον ανακάλυψα πριν κάποια χρόνια και συχνά αναρτώ εδώ βίντεο του, σε βαθμό που παρεξηγούμαι κι όλας (ότι πχ είναι πρώτος μου ξάδερφος ή κάτι τέτοιο). Σε διαβεβαιώ ότι ο ενθουσιασμός των θαμώνων περιορίζεται συνήθως σε αριθμό που μετράται με τα δάκτυλα ενός ή ενίοτε δυο χεριών. Αυτό δεν σημαίνει ότι περνάει απαρατήρητος, αλλά πολύς κόσμος θα τον προσπεράσει ή θα επιλέξει πχ έναν άλλον όπως Satriani, Malmsteen, Knopfler, Gallagher.....(τυχαία ονόματα).

Θα το αναδιατύπωνα ως "διαλεκτική ανάμεσα στην ποιότητα και στην ποσότητα" Έχω ασχοληθεί δεκαετίες με το θέμα από την σκοπιά της Φυσικής: αν δεν μπορείς να μετρήσεις κάτι ποσοτικό με μεγάλη ακρίβεια και πιστότητα (διαφορετικές έννοιες!!!) δεν θα μπορέσεις να αναδείξεις τις νέες ποιότητες, δηλαδή τα νέα φαινόμενα. Είναι σαν να προσπαθείς να διακρίνεις με κιάλια το χρώμα της κάλτσας του ορειβάτη στο βουνό - δεν γίνεται, χρειάζεσαι τηλεσκόπιο. Στην μουσική δεν νομίζω ότι δρουν ανταγωνιστικά - το "εναντίον" προτιμώ να το διαβάζω ως "ενώπιον". Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ψευδοπρόβλημα: με την έννοια "ποσότητα" οι συνθέτες εννούν "ποσότητα πραγμάτων που έχουν ποιότητα" και με την έννοια "ποιότητα" εννοούν τα πράγματα που ξεχωρίζουν ως νεωτερικά μέσα σε ένα background "ποσότητας".

Τεράστια αλήθεια. Και έχει εφαρμοστεί σε πάρα πολλά αθάνατα έργα π.χ. στην 9η συμφωνία του Μπετόβεν (έκανε 6 μήνες να την τελειώσει - μαζί με λίγα άλλα έργα που δούλευε ταυτόχρονα). Τις προάλλες είχα μπει στο http://vi-control.net και υπήρχε ένα νήμα του στυλ "πόσα λεπτά μουσικής καταφέρνεις να γράψεις την ημέρα", όπου, τελικά, (ευτυχώς) συμφώνησαν ότι είναι κάπως επικίνδυνο για την ποιότητα να ενδιαφέρεσαι μόνο για την ποσότητα.. Πάντως, με βάση αυτά που έγραφαν, άλλος ήθελε πλήρες 8ωρο π.χ. για 2 λεπτά μουσικής και άλλος προλάβαινε στον ίδιο χρόνο να γράψει και 15 λεπτά (μιλάμε για μουσική για σχετικά πολλά όργανα η οποία συνήθως "καλύπτει" κάποιο βίντεο). Δηλαδή, το όλο σκηνικό ήταν "ποιότητα" εναντίον "ποσότητας". Πάντως, ακόμη και στον ίδιο συνθέτη, υπάρχουν πολύ αξιόλογα έργα που έχουν δουλευτεί ελάχιστα και άλλα που τα έχει λιώσει επί μήνες! Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα.. Μάλλον είναι αρκετά συνηθισμένο.. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου..

Εξαιρετικός

Γενναίες αποφάσεις που θυμίζουν τις πρόσφατες δικές μου. Δεν θα το μετανοιώσεις. Προχώρα στην παραγωγή, και ας μην βγεί το χρώμα όπως το ονειρεύεσαι (και μάλλον δεν θα βγεί, γιατί α) δεν είσαι επαγγελματίας και β) ο επαγγελματίας δεν μπορεί να σου βάλει ένα καλώδιο στον εγκέφαλο για να καταλάβει τι ονειρεύτηκες). Συνεπώς παράτα τις χρονοτριβές και γρατζούνα, it's an order!

Μέχρι στιγμής άριστα από μένα ως κατασκευαστής 2 μπάσων. Μου κίνησε την περιέργεια η ρυθμιση στην γέφυρα (1η φωτό), έχει γίνει με το αυτί ή με συχνόμετρο?

Το πρωτο χερι με ανιλινη βγηκε καπως ετσι..

Το σημερινό άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον Χρήστο τον Presto, Music Lover, PhD, Admin στα ερευνητικα της ΕΕ (Space Research). Ο Χρήστος μου έμαθε γύρω στο '90 τον progressive David Sylvian τον οποίο προηγουμένως σνόμπαρα, όπως οι περισσότεροι, λόγω Japan και του Brian Ferry-like (and fairy-like) posing. Επίσης με εκβίασε να ακούσω Rush και συγκεκριμένα το Signals. God bless him. Δεν είχαμε την ευκαιρία και την τιμή να πάμε για ψάρεμα μαζί, αλλά κάναμε κάποτε ένα ιστορικό τσιμπούσι με ψάρια φρέσκα (όχι τσιπούρες, αλλά λαμπόρδες, είδος κυνηγού του Ιονίου πελάγους) και σαβόρο στην Ευαγγελίστρια. Να φανταστείτε, από τις μυρουδιές ήρθε η Συνοριοφυλακή και ήθελε και αυτή μεζέ! (δεν δώσαμε... no pussyfooting!) David Sylvian – vocals, guitar, keyboards, tapes ♫ Robert Fripp – guitar, Frippertronics ♫ Trey Gunn – Chapman Stick, Vocals ♫ Michael Brook – Infinite Guitar ♫ Pat Mastelotto – drums https://en.wikipedia.org/wiki/Damage:_Live

το πουλί του

Επειδή μου κέντρισε το ενδιαφέρον η ερώτηση μπήκα στη διαδικασία και μέσω της αναζήτησης βγήκαν τα παρακάτω αποτελέσματα. Υπάρχουν και άλλα όργανα αλλά αυτά είναι τα κύρια. Πολύ πολύ ενδιαφέρον και νομίζω αντικατοπτρίζει και την πραγματικότητα εκτός Noiz επίσης αν εξαιρέσεις το μπουζούκι που δεν πολυσυμμετέχει σαν όργανο εδω. Επίσης απαντώ στον φίλο dimsonic και όσους συχνάζουν γράφοντας καθημερινά, πως τρέφουν ψευδαισθήσεις που μπορούν να διαπιστώσουν κοιτώντας πόσοι είναι συνδεδεμένοι ως επισκέπτες ανα πάσα στιγμή. Οι περισσότεροι παρακολουθούν και δεν γράφουν. Ισως τους τρομάζουμε με αυτά που γράφουμε ? ή απλά παρακολουθούν και κάποιοι άλλοι παίρνουν τις έτοιμες απαντήσεις στα χιλιάδες παλιά θέματα. Θα έπρεπε να το καταλάβει κανείς απο το πολύ υψηλό επίπεδο των μουσικών που συμμετέχουν σε κάθε διαγωνισμό και είναι άγνωστοι λόγω χαμηλής συμμετοχής στις συζητήσεις. Ισως θα έπρεπε να τους ενθαρρύνουμε περισσότερο να συμμετάσχουν.

Παραδοξως, μιλαμε για τετοιες κομματαρες, που ακομα και χωρις σολο παραμενουν αριστουργηματα. Πχ δεν θα με πειραζε καθολου εαν το bohemian δεν ειχε σολο. Δεν το ακουω για το σολο του, αλλωστε, καθως δεν ειναι το σημαντικοτερο που εχει να επιδειξει.

Να τα τραγουδάς (τρόπος του λέγειν) με το στόμα.

Καλώς ήρθες στην παρέα μας Λούη, και βγάλε τις μασέλες με τα δόντια βρυκόλακα, θα τους τρομάξεις!

Μη σπρώχνεστε για το θεωρείο! Υπάρχουν κι' άλλοι "γέροι" που θέλουν να κάτσουν! :)

Εγώ θα ήμουν πολύ περήφανος αν είχα τέτοιο ξάδερφο. Αν με πρόσβαλαν εδώ θα πήγαινα κατευθείαν στο xaderfos.gr Όπως καταλαβαίνεις, κάνω και εγώ τα γνωστά σφάλματα ενός "νεοφερμένου". Αν δεν συνεχίσει να είναι ενδιαφέρον, θα διασωληνωθώ από μόνος μου χωρίς να το καταλάβω.

Το έπιασα το υπονοούμενο, είμαστε τα old farts στο θεωρείο του Muppet Show.

πρόσεχε τι γυρεύεις και απο ποιόν ?

Δεν θέλω καπέλο, θέλω συνθέσεις και αυτοσχεδιασμούς.

Τι να στειλει... Μαζι τα γραφανε.

Μόνη μου κι όλοι σας. Σας έχω λέμε.

Τον λαϊκό σωτήρα. Πσιφισετοννασοθις

Δηλαδή 149% σύνολο. Ο cos_dr τι παίζει?