The Genius Loci

Από τον: The Genius Loci Ημ/νία: 00:59 - 24/11/08 Εμφανίσεις: 1915 Εισαγωγή: Μια μικρή έρευνα αγοράς για τις διαθέσιμες συσκευές ελέγχου για πετάλια. Έκανα τελευταία μια μικρή έρευνα αγοράς, λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος, για controllers/switchers για πετάλια. Σας παρουσιάζω εδώ τα ευρήματά μου, με μερικά σχόλια και ελπίζω να παρουσιάζουν ενδιαφέρον και για άλλους. Το πρόβλημα: Όσοι παίζουν με πολλά πεταλάκια ("πολλά"=πάνω από 6-7, χωρίς να υπολογίζονται volume pedals και κουρδιστήρια) και βασίζουν σε μεγάλο βαθμό τον ήχο τους σ’αυτά, γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το... tap dancing στο οποίο υποχρεώνονται σε συνθήκες live. Αν έχεις για παράδειγμα έναν καθαρό ήχο με λίγο compression και λίγο flanging και θέλεις να περάσεις (μέσα στα πλαίσια ενός κομματιού) σε έναν crunch ήχο με OD και tremolo και μετά σε έναν lead ήχο με distortion, phasing και delay, θα πρέπει κάθε φοράς να ανοιγοκλείνεις 4-5 πετάλια, πράγμα καθόλου βολικό και κάθε άλλο παρά γρήγορο. Πολλοί καταφεύγουν στην αγορά πεταλιέρας ή πολυεφφέ ακριβώς για να ξεπεράσουν τέτοιες πρακτικές δυσκολίες. Ωστόσο τα πεταλάκια είχαν, έχουν και θα έχουν τους οπαδούς τους και τη γοητεία τους. Κάποιοι κιθαρίστες ορκίζονται ότι καμμία πεταλιέρα δεν καταφέρνει να εξομοιώσει τον ήχο από τα αγαπημένα τους πετάλια. Μία λύση στο πρόβλημα: Οι συσκευές που έχουμε εδώ δίνουν λύση, ομαδοποιώντας έναν αριθμό πεταλιών κάθε φορά σε ένα "preset" που αντιστοιχεί σε ένα "κανάλι" τους. Περνώντας από κανάλι σε κανάλι, τα συνδεδεμένα πετάλια ενεργοποιούνται και η αλλαγή γίνεται ακαριαία, από τη στιγμή που όλα είναι ΟΝ ανά πάσα στιγμή. Σαν bonus, αυτά τα συστήματα λύνουν ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα, αυτό του μεγάλου μήκους των καλωδίων και των "δύστροπων" πεταλιών ή αυτών που δεν διαθέτουν true bypass. Οι περισσότεροι κιθαρίστες αν διαπιστώσουν ότι ένα ή περισσότερα πετάλια τους είναι "tone suckers" ακόμα και αν είναι κλειστά, συνήθως τα συνδέουν σε ένα ή περισσότερα true bypass loop boxes. Εδώ έχουμε έτσι κι’αλλιώς έναν αριθμό από loops που κρατάνε το κάθε πετάλι απομονωμένο. Μερικά μπορούν να στείλουν επιπλέον εντολές MIDI, πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό για όποιον συνδιάζει πετάλια με κάποιο rack ή άλλο πολυεφφέ. Όλα σχεδόν διαθέτουν stereo εξόδους (ή loops) ώστε να στέλνουν σήμα σε 2 ενισχυτές ή να ελέγχουν stereo πετάλια. Τέλος, μερικά απ’αυτά τα controllers διαθέτουν control υποδοχές, ώστε να αλλάζουν κανάλια σε ενισχυτές, για παράδειγμα, ή να ενεργοποιούν reverb, tremolo και άλλες λειτουργίες στους τελευταίους. Υποκαθιστούν έτσι τα footswitches που χρησιμοποιούνται συνήθως γι’αυτές τις δουλειές, και μάλιστα, μπορούν να γίνουν συνδιασμοί σε λούπες με πετάλια, ώστε αλλάζοντας κανάλι στον ενισχυτή να ενεργοποιούνται και κάποια πετάλια, σαν παράδειγμα. Να σημειώσω ότι από την παρακάτω λίστα απουσιάζουν προϊόντα όπως το TC G-System, το οποίο δίνει μεν τη δυνατότητα ελέγχου πεταλιών (σε 4 λούπες) αλλά δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός σχεδιαστικός στόχος του. Επίσης δεν έχουν θέση στη λίστα μας custom κατασκευές (Bradshaw, Cornish κλπ), εδώ υπάρχουν μόνο αυτά που βρήκα και μπορεί να προμηθευτεί κάποιος εύκολα και χωρίς να πουλήσει ένα νεφρό. Για το λόγο αυτό περιόρισα και την επιλογή σε λύσεις με κόστος το πολύ 1000€ (που πάλι είναι αρκετά λεφτά). Επίσης όλα, εκτός ενός, μπορούν να βρεθούν άνετα στην Ευρωπαϊκή αγορά. Η λίστα: Carl Martin Octa-Switch http://carlmartin.com/product_octaswitch.htm Πρόκειται για ένα πρόσφατο προϊόν της Carl Martin, που λειτουργεί τελείως αναλογικά και πολύ απλά. Έχει 8 loops για πετάλια και 8 "presets". Τα τελευταία ορίζονται με μικροδιακόπτες. Υπάρχει ακόμα ένας optional buffer στην είσοδο. Από κάποιους έχουν ακουστεί παράπονα για pops και clicks όταν αλλάζουν τα presets ενώ άλλοι δεν ακούνε το παραμικρό... Φαίνεται ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η συλλογή των πεταλιών που θα τοποθετηθούν σ’αυτό, κάποια μπορεί να προκαλούν αυτή τη συμπεριφορά. Ωστόσο δεν παύει να αποτελεί μια φτηνή, μικρή σε μέγεθος και εύκολη λύση. Carl Martin Combinator 2 http://carlmartin.com/product_combinator.htm Από την ίδια εταιρεία, το πιο μεγάλο controller, διαθέτει και αυτό 8 λούπες, αλλά προγραμματίζεται με μικροεπεξεργαστή και δίνει 18 συνολικά "presets". Επίσης διαθέτει και 8 εξόδους 9V για τα πετάλια, πράγμα αρκετά βολικό και χρήσιμο. Μπορεί να ελέγξει μέσω 3 control inputs κανάλια ή άλλα foot-switchable χαρακτηριστικά σε ενισχυτές. Musicom Lab EFX MkII http://www.musicomlab.co.kr/efxmkii.htm Ένα πολύ ενδιαφέρον σχέδιο, από την Κορέα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος audio switcher, το οποίο διαθέτει δυνατότητα προγραμματισμού και MIDI. Οι κριτικές που έχω διαβάσει είναι πολύ ενθαρρυντικές, αν και δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Η τιμή του, κατά τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, παίζει μεταξύ 600-700€ με μεταφορικά από Κορέα, πράγμα που το τοποθετεί στο μέσο όρο των συσκευών που εξετάζουμε εδώ. Λόγω μεγέθους και δυνατοτήτων, θα άξιζε να το ψάξει κανείς. Voodoo Lab Pedal Switcher & Commander http://voodoolab.com/switcher.htm http://voodoolab.com/commander.htm Εδώ μιλαμε για συνδιασμό 2 προϊόντων. Το Pedal Switcher δεν είναι τίποτε άλλο από ένα 4-πλο loop, που διαθέτει και Midi In/Out/Thru. Από μόνο του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απομονώσει σε TB loops 4 πετάλια. Το ευφυές είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθουν περισσότερα από ένα, σε σειρά, και το όλο σύνολο μπορεί να ελέγχεται από ένα Pedal Commander. Το αποτέλεσμα είναι 10 λούπες (των 4,8,12 κλπ πεταλιών, ανάλογα με τον αριθμό των switchers) και δυνατότητα ελέγχου MIDI συσκευών. Ένα σοβαρό πλεονέκτημα αυτής της λύσης είναι το πραγματικά μικρό footprint. Voodoo Lab Ground Control & Audio Switcher http://voodoolab.com/gcontrolpro.htm http://voodoolab.com/gcx.htm Πάλι από τη Voodoo, το Audio Switcher είναι ένα rack με 8 loops και MIDI δυνατότητες. Θεωρητικά και πρακτικά μπορεί να ελεγχθεί από διάφορους MIDI controllers της αγοράς. Εδώ είναι η εκδοχή του με το Ground Control της ίδιας εταιρείας, ένα foot-controller που χρησιμοποιείται σε αρκετά rig για έλεγχο διάφορων συσκευών, κυρίως σε rack μορφή. Θεωρώ ότι αυτή η λύση, δεδομένου του υψηλού σχετικά κόστους, έχει μεγαλύτερο νόημα για κάποιον που θέλει να ελέγχξει εκτός των πεταλιών και ένα ή περισσότερα rack effects ή άλλες MIDI συσκευές (π.χ. ενισχυτές με MIDI λειτουργίες). Σ’αυτή την περίπτωση πάντως, πρακτικά "καθαρίζει" ο χώρος μπροστά στα πόδια του κιθαρίστα, καθώς όλα μπορούν να μαζευτούν νοικοκυρεμένα σε ένα rack πίσω. The Gig Rig Pro-14 και Midi-8 http://www.thegigrig.com/acatalog/TheGigRig_Pro-14_BLack.html http://www.thegigrig.com/acatalog/TheGigRig_MIDI-8_Black.html Αυτοί οι controllers κατασκευάζονται στην Αγγλία και η βασική τους λειτουργία είναι παρόμοια με αυτή του Octa-Switch. Όμως οι σχεδιαστές δεν έχουν μείνει εκεί, προσφέροντας τη δυνατότητα ελέγχου της έντασης σε κάθε loop (κρίσιμο χαρακτηριστικό για κάποια vintage effects καθώς και για πετάλια που παρουσιάζουν volume drop), καθώς και την αυτοματοποίηση των controls και των εξόδων, ανά λούπα. Τα νούμερα στα μοντέλα είναι παραπλανητικά: Το Pro-14 έχει 10 λούπες, ενώ το Midi-8 έχει 6. Επίσης το τελευταίο, όπως λέει το όνομά του, μπορεί να στείλει και MIDI εντολές. Η εταιρεία δίνει μαζί με το καθένα και ένα τροφοδοτικό για πετάλια με απομονωμένες εξόδους. Τα controllers αυτά φαίνονται απλά στο στήσιμο και προσεγμένα στη λεπτομέρεια, με μειονεκτήματα το αυξημένο κόστος αλλά και το σημαντικό footprint. GRX4 Guitar Router/Switcher & FX1 MIDI Footcontroller Τα προϊόντα της Axess, αποσπούν πολύ καλές κριτικές από τους χρήστες τους και αποτελούν την επιλογή αρκετών επαγγελματιών. Αυτά που μας ενδιαφέρουν είναι: http://www.axess-electronics.com/sc/GRX4-Guitar-Router-Switcher-p-16135.html http://www.axess-electronics.com/sc/FX1-MIDI-Footcontroller-p-16138.html Δυστυχώς χρειάζονται 2 από το πρώτο για σοβαρή δουλειά (καθώς δίνει μόνο 4 loops). Επίσης το κόστος είναι απαγορευτικό για πολλούς. Ωστόσο υπάρχει και αυτό το προϊόν της εταιρείας: http://www.axess-electronics.com/sc/MFC5-MIDI-Footcontroller-p-16137.html Και βεβαίως μπορεί και πάλι να χρησιμοποιηθεί κάποιο άλλο σχετικά οικονομικό Midi Foot Controller. Ο "μικρός" controller είναι επίσης και βολικός για πεταλιέρες. Ουσιαστικά αυτά τα προϊόντα ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα αντίστοιχα της Voodoo και, αν οι τιμές στην Ευρώπη, ή με μεταφορικά από Αμερική είναι καλές, τότε σαφώς είναι μέσα στις προδιαγραφές μας.

Ημ/νία: 11:36 - 09/06/09 Εισαγωγή: Η διαθέσιμες επιλογές για όποιον πάσχει από... Strat envy! Ιεροσυλία? Εκκεντρικότητα? Ή μια ακόμα χρήσιμη επιλογή για το κλασσικότερο σχέδιο κιθάρας στην Ιστορία? Όπως πάντα το αποτέλεσμα έχει τον πρώτο λόγο, και εδώ προσπάθησα να μαζέψω τις διαθέσιμες επιλογές κάποιου που θέλει μια Τέλε με tremolo (ή να το λέμε vibrato καλύτερα όπως είναι το σωστό? ). Η τοποθέτηση ενός tremolo στην Tele θα απαλλάξει τον ιδιοκτήτη της από το... κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε μια Strat και σαφώς θα επεκτείνει τις εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου. Ωστόσο θα πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή ότι ο ήχος θα αλλάξει σίγουρα (λιγώτερο ή περισσότερο, ανάλογα με την περίπτωση). Επίσης κάποιες επιλογές απαιτούν να γίνει routing στο σώμα ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται να τοποθετηθεί shim στο neck pocket. Καθώς μάλιστα η τοποθέτηση ενός tremolo στην Tele δεν είναι αντιστρεπτή διαδικασία (τουλάχιστον χωρίς να μείνουν «πληγές») απαιτείται αρκετή περίσκεψη πριν το επιχειρήσει κάποιος. Right. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το πιο γνωστό, παλιό και διάσημο: Bigsby tremolo Πρόκειται για το πιο παλιό του είδους και ήταν φυσικό να είναι το πρώτο που τοποθετήθηκε σε Tele, και το μόνο που έρχεται και τοποθετημένο από την Fender σε συγκεκριμένα μοντέλα. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές για διαφορετικά είδη κιθαρών, και βέβαια ειδικό μοντέλο για Tele. http://www.bigsbyguitars.com/products_b16.html http://www.fender.com/products/prod_images/guitars/0256800509_xl.jpg Το Bigsby δεν χρειάζεται routing στο σώμα παρά μόνο το άνοιγμα των απαραίτητων τρυπών για την τοποθέτηση της γέφυρας και του tailpiece. Σαν σχέδιο ελάχιστα έχει μεταβληθεί στις δεκαετίες που είναι διαθέσιμο, ωστόσο έχουν γίνει βελτιώσεις στα σημεία (π.χ. στην δυνατότητα να κάνει intonation και σε επιμέρους εξαρτήματα). Βασίζει τη λειτουργία του στην χρήση ενός ελατηρίου και η όλη μηχανική δομή του είναι πολύ απλή. Από την άποψη της χρήσης, σαφώς δεν κάνει για dive bombing και πρακτικά δεν μπορεί να ανεβάσει παρά ελάχιστα το pitch. Για απαλό vibrato πάντως είναι εξαιρετικό, αρκεί να το σέβεται κάποιος επαρκώς και αν είναι καλορυθμισμένο έχει μια «βελούδινη» αίσθηση. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του Bigsby από άλλες εταιρείες (πέραν του official, π.χ. Duesenberg) και σε διάφορες τιμές. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την Tele υπάρχουν δυο επιλογές τοποθέτησης: μπορεί να αντικατασταθεί η κλασσική γέφυρα με μία τύπου TOM (+plate για τον bridge μαγνήτη), ή μπορεί να διατηρηθεί και να χρησιμοποιηθεί μόνο το tremolo tailpiece. Stetsbar Πρόκειται για μια πιο σύγχρονη σχεδίαση που μοιάζει αρκετά σαν σύλληψη με το Bigsby. Βασίζει τη λειτουργία του σε 2 ελατήρια που είναι τοποθετημένα παράλληλα με το σώμα της κιθάρας. Υπάρχουν μοντέλα για αρκετούς τύπους κιθαρών και δεν θα μπορούσε να λείπει και η Tele από τη συλλογή. http://stetsbar.com/t.style.html http://www.ekmpowershop8.com/ekmps/shops/madisaf/images/gAl.jpg Η τοποθέτησή του φαίνεται αρκετά απλή και πάλι δεν απαιτείται routing στο σώμα. Στη λειτουργία φαίνεται να υπερέχει κάπως του Bigsby, ειδικά στο θέμα της σταθερότητας στο κούρδισμα. Επίσης οπτικά είναι περισσότερο συμμαζεμένο. Εδώ δεν υπάρχει η δυνατότητα να διατηρηθεί η κλασσική Tele γέφυρα με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον ήχο. Τέλος το κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο. Goldo/Duesenberg Les Trem και Shaller LP tremolo Οποιοδήποτε tremolo αποτελεί συνδιασμό bridge/tailpiece μπορεί να τοποθετηθεί στην Tele. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα παραπάνω, τα οποία έχουν αναπτυχθεί για Les Paul και άλλες τέτοιου τύπου solidbody κιθάρες. http://schaller-guitarparts.de/hp135042/Assembly-Tremolo-_Les-Paul.htm?ITServ=CY3c27e681X121c0b2c24fX168f http://www.goeldo.de/artikel.php?artgr=62 Ουσιαστικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα δεν υπάρχουν, αυτά τα tremolo είναι περισσότερο για ελαφριά χρήση, αλλά δεν απαιτούν και τεράστια επέμβαση στην κιθάρα (μόνο δύο τρύπες για τα posts. Η τιμή τους είναι ψιλοτσιμπιμένη, αλλά είναι πολύ καλά κατασκευασμένα (σοβαρές εταιρείες). Standard Strat synchronized tremolo και διάφορα 2-point tremolo Η πιο προφανής επιλογή για κάποιον που ζηλεύει το tremolo μιας Strat, είναι... το tremolo μιας Strat! http://www.tdpri.com/telephoto/data/521/0le_FUZZY_Custom_1954_Tele_body_and_vibrato_close-up.JPG Σήμερα δεν είναι τόσο ασυνήθιστο όσο ακούγεται, καθώς πλέον έχουν εμφανιστεί δεκάδες υβδίδια Tele/Strat. Είναι λογικοφανής η απορία, γιατί να μην πάρει κάποιος μια Strat μια και καλή. Ωστόσο, ο ήχος της Tele οφείλεται, εκτός από τη γέφυρα, και στον bridge (κυρίως) μαγνήτη, στο μέγεθος και το σχήμα του σώματος και στα ηλεκτρικά. Επίσης μερικοί εκνευρίζονται αφάνταστα με τον μεσαίο μαγνήτη της Strat. Για να τοποθετηθεί το tremolo φυσικά πρέπει να γίνει routing στο σώμα, ώστε να χωρέσουν τα ελατήρια και το block. Ωστόσο πρόκειται για ένα standard template το οποίο οποιοσδήποτε τεχνίτης που σέβεται το όνομά του μπορεί να υλοποιήσει. Δεδομένου ότι το πάχος του σώματος της Tele είναι επαρκέστατο, δομικά δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Εξυπακούεται ότι ο ήχος θα αλλάξει και πολλά εξαρτώνται από το υλικό του block και των saddles. Υπάρχει η επιλογή να τοποθετηθεί ξεχωριστό plate στον bridge μαγνήτη, ή ο τελευταίος να τοποθετηθεί καρφωμένος στο σώμα. Η δεύτερη επιλογή (όπως στην GE Smith Tele) έχει χρησιμοποιηθεί και από boutique κατασκευαστές όπως ο John Suhr και ο Tom Anderson. Εκτός από τα κλασσικά εξάβιδα tremolo, έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα 2-point tremolo, ακόμα και Wilkinson. Εταιρείες όπως η G&L εξάλλου έχουν χρησιμοποιήσει σε μοντέλα τους τέτοια tremolo. Εδώ που τα λέμε, έχουν τοποθετηθεί ακόμα και Floyd Rose σε σώματα Tele , όμως εδώ μάλλον ξεφεύγουμε εντελώς από το πρότυπο (οι περισσότερες έχουν bridge humbuckers για παράδειγμα). Από πρακτικής άποψης ένα τέτοιο tremolo έχει τα ίδια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα με αυτό σε μια Strat τύπου κιθάρα. Σε συνδιασμό με locking κλειδιά η σταθερότητα στο κούρδισμα είναι από πολύ καλή ως κορυφαία και οι εκφραστικές δυνατότητες θαυμάσιες. Επίσης το κόστος, αν εξαιρεθεί το routing, μπορεί να είναι πολύ μικρό, δεδομένης της τρομερής ποικιλίας, και έχοντας υπόψιν ότι σήμερα υπάρχουν εξαιρετικά tremolo με steel block/saddles και κόστος 40€. Glendale Chimemaster Εδώ έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση που συνδιάζει ένα εξάβιδο τρέμολο με την κλασσική λύση με τα τρία σελάκια, της Tele. Το tremolo αυτό προτείνεται και για Strat βεβαίως. http://www.glendaleguitars.com/trem%20blocks.htm http://www.glendaleguitars.com/chimering.jpg Πέραν από την εμφάνιση βέβαια, γεννάται το ερώτημα γιατί να μη χρησιμοποιήσει κάποιος ένα κλασσικό tremolo Strat, με 6 stainless steel saddles. Η απάντηση είναι ότι, πρώτον, υπάρχει λόγος που η γέφυρα της Tele έμεινε πρακτικά αναλλοίωτη για...60 χρόνια, και πολλοί προτιμούν ακόμα τα 3 σελάκια . Ειδικά στην περίπτωση της Glendale που είναι και intonated, μεγαλύτερα σε διαστάσεις και απολύτως άψογα κατασκευαστικά. Η πίεση που ασκούν 2 χορδές σε κάθε σελάκι τα κάνει πολύ πιο σταθερά, ενώ και ο ήχος είναι διαφορετικός. Τέλος μπορεί να επιλέξει κάποιος τι σελάκια θα βάλει: brass, steel ή αλουμίνιο. Μια πετυχημένη επιλογή ας πούμε είναι ένα αλουμινένιο για τις δυο πάνω χορδές και brass για τις υπόλοιπες. Η γέφυρα αυτή συνδιάζεται και με ένα plate για τον μαγνήτη, για όσους το επιθυμούν. Στα μείον της η μάλλον τσιμπημένη τιμή (αν και ο Dale στέλνει δωρεάν ακόμα και στο εξωτερικό) και το ότι είναι αυτή τη στιγμή out of stock! Ελπίζω να επανακάμψει σύντομα γιατί είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή. Tremking http://www.tremking.com/prod2.html http://shop.warwick.de/images/product_images/info_images/601_2.jpg Εδώ έχουμε μια εξαιρετική ιδέα και εκτέλεση, από μηχανολογικής απόψεως. Το Tremking είναι στην πραγματικότητα μια σταθερή γέφυρα, και αυτό που κινείται είναι ολόκληρο το block. Σ’αυτό θυμίζει κάπως και το Kahler που θα δούμε παρακάτω. Το αποτέλεσμα είναι σπουδαία σταθερότητα, ειδικά με locking κλειδιά, και πολύ μεγάλη ευαισθησία. Η σχεδίαση αυτή ακυρώνει όλα τα μειονεκτήματα των knife edge tremolos, όταν αυτά είναι floating, με πρατκικό αποτέλεσμα ότι μπορεί κάποιος να κάνει εύκολα bend ολόκληρες συγχορδίες, ή να μην έχει πρόβλημα ακραίου και ολικού ξεκουρδίσματος αν κάποια χορδή σπάσει. Επίσης το Tremking έρχεται (αυτή την εποχή τουλάχιστον) σε εξευτελιστική τιμή σε ένα τουλάχιστον online shop. Από την άλλη τα αρνητικά επίσης δεν είναι αμελητέα. Πρώτον, κατά τη γνώμη μου, είναι fugly! Δεύτερον, χρειάζεται ειδικό routing πέραν του τυπικού της Strat, και γι’αυτό χρειάζεται ξεχωριστό routing template (και επιδέξιος μάστορας). Αν όμως η σταθερότητα και η «μουσική» λειτουργικότητα είναι τα ζητούμενα, είναι μια θαυμάσια λύση. Kahler Μπορεί κάποιοι παλιοί να θυμούνται τα Kahler από τα αμαρτωλά 80s. Ε λοιπόν η Kahler επέστρεψε και επιτέλους θα ξαναδούμε τεράστια tremolo σε Les Paul!! Και σε Tele, κατά τα φαινόμενα, μιας βγαίνει και ειδικός αντάπτορας για τον bridge μαγνήτη. http://www.wammiworld.com/Pl-9.html (στην φωτό φαίνεται το μοντέλο 7300) http://www.wammiworld.com/images/Teleplate.jpg Τα Kahler ανέκαθεν φημιζόταν για την ομαλή και «βουτυρένια» λειτουργία τους. Επίσης διαθέτουν άπειρες δυνατότητες ρυθμίσεων για intonation, ύψος, και spacing στις χορδές. Επίσης έχουν microtuners για ακρίβεια στο κούρδισμα. Το tremolo είναι κάπως... γκουμούτσα, αλλά αυτό είναι και θέμα γούστου. Για να τοποθετηθούν χρειάζονται routing, αλλά στο πάνω μέρος της κιθάρας (μπαίνουν «χωστά» στο σώμα), μάλιστα κατασκευαστές σωμάτων όπως η Warmoth προσφέρουν πλέον και routing για Kahler. Σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να γίνει, εκ’των υστέρων, από πεπειραμένο τεχνικό. Η τιμή στην Ευρώπη είναι εξωφρενική, όμως από Αμερική είναι αρκετά λογική. ------- Ελπίζω με τα παραπάνω να κάλυψα σε μεγάλο βαθμό το θέμα για όποιον θα τον ενδιέφερε μια τέτοια απόπειρα. Στο youtube μπορεί να βρει κάποιος πληθώρα από βιντεάκια για την τοποθέτηση αυτών των tremolo καθώς και ηχητικά «ντοκουμέντα». Ένα ψάξιμο σε γνωστά online μαγαζιά (παραδόξως, ΚΑΙ στην Ελλάδα) θα δώσει μια ιδέα και για τιμές που παίζουν. Αν κάποιος το έχει ήδη επιχειρήσει, ή σκέφτεται να κάνει την «εγχείρηση, θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω απόψεις και αποτελέσματα!

Ημ/νία: 19:43 - 23/03/10 Εισαγωγή: Μια εισαγωγή, με όσο γίνεται πιο απλούς όρους, για το -συχνά παρεξηγημένο- θέμα των "guitar synths" Όλοι μας ξέρουμε τα "guitar synths" (sic!) δηλαδή τις κιθάρες και τα ανάλογα interfaces που μας δίνουν τη δυνατότητα να... μιμηθούμε τους πληκτράδες στις επιλογές των ήχων. Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα? Ας προσπαθήσουμε να τα κάνουμε ξεκάθαρα, και στην πορεία να διαλύσουμε και διάφορες συχνές παρεξηγήσεις σχετικά με το Midi και την κιθάρα. Τι είναι; Καταρχάς, θα πρέπει να διαχωρίσουμε τις έννοιες "midi" και "synth". Το MIDI (με κεφαλαία, όπως θα έπρεπε να γράφεται, μιας και είναι ακρωνύμιο) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πρωτόκολλο που επιτρέπει συσκευές που το αναγνωρίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους: Musical Instrument Digital Interface λοιπόν. Μιας και εδώ δεν μας απασχολεί αυτό καθαυτό, και είναι ένα τεράστιο θέμα από μόνο του, μπορεί εύκολα να βρει κάποιος λεπτομερείς πληροφορίες στο internet αν ενδιαφέρεται. Για τις ανάγκες του παρόντος, αρκεί να θυμόμαστε ότι με το MIDI μπορούμε να μεταφέρουμε ψηφιακά μηνύματα από μια συσκευή σε άλλη, που να αφορά τις νότες και τα χαρακτηριστικά τους (διάρκεια/ένταση/pitch) , καθώς και MIDI εντολές. Για να παίξουμε με MIDI σε πραγματικό χρόνο, χρειαζόμαστε έναν τρόπο να "διαβάσουμε" τις χορδές που παίζουμε, μια συσκευή ελέγχου, που ονομάζουμε controller ΣΥΝ μια συσκευή που να "καταλαβαίνει" τα μηνύματα και να τα "μεταφράζει" σε ήχους, τους οποίους διατηρεί ενσωματωμένους ή δημιουργεί συνήθως μέσω μιας μηχανής σύνθεσης (synthesis engine). Τα γνωστά μας synthesizer και samplers δηλαδή. Οι φίλοι πληκτράδες κάνουν το ίδιο πατώντας πλήκτρα ή χρησιμοποιώντας expression pedals, wheels, κλπ. Στην κιθάρα το ζητούμενο είναι μια διάταξη που να "διαβάζει" τον ήχο των χορδών και, μέσω ενός controller, να επικοινωνεί με ένα synth module. Τον πρώτο ρόλο τον καλύπτουν ειδικοί μαγνήτες που μπορούν να τοποθετηθούν μόνιμα ή ημιμόνιμα πάνω στην κιθάρα, ηλεκτρική, ακουστική ή με nylon χορδές. Στις κιθάρες με συρμάτινες χορδές, οι μαγνήτες είναι κατά κανόνα magnetic pickups, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις μπορεί να είναι και πιεζοηλεκτρικοί κρύσταλλοι. Πάντοτε όμως διατηρούν ένα κοινό χαρακτηριστικό: πρέπει να υπάρχει ένας ξεχωριστός μαγνήτης για κάθε χορδή. Είναι οι λεγόμενοι εξαφωνικοί μαγνήτες (αν και, για μπάσσο, είναι προφανώς τετραφωνικοί... ) που μετατρέπουν το αναλογικό σήμα των χορδών σε ηλεκτρικό. Η διάταξη με έναν μαγνήτη ανά χορδή είναι κάτι πολύ σημαντικό, καθό,τι, σε αντίθεση με τους τυπικούς μαγνήτες για κιθάρα, εδώ πρέπει κάθε χορδή να "διαβάζεται" ξεχωριστά ενώ την απαιτούμενη πολυφωνία την εγγυάται ο controller με τον οποίο επικοινωνούν οι μαγνήτες και το synth module. Τι υπάρχει στην πιάτσα; Το συνηθέστερο (υπάρχει τουλάχιστον μία εξαίρεση στην αγορά), είναι να εγκαθίσταται μόνο το σύστημα του μαγνήτη στην κιθάρα, ενώ ο controller είναι ξεχωριστή συσκευή. Μαγνήτες τέτοιους διαθέτει η Roland, η Axon (σε συνεργασία με τον Seymour Duncan), ενώ για μόνιμη εγκατάσταση υπάρχουν τα συστήματα της Graphtec (Ghost) και της RMC. Το σύστημα επικοινωνεί με τον controller μέσω ενός 13-pin καλωδίου.Πάντοτε υπάρχει η επιλογή να αναμιχθεί το σήμα με το σήμα από τους μαγνήτες της κιθάρας, καθώς και κάποια pass-through συνδεσμολογία για το δεύτερο. To καλώδιο μεταφέρει σήμα από τους μαγνήτες του συστήματος και το volume τους, από τους μαγνήτες της κιθάρας, από άλλα switches και controls (π.χ. preset switches στον GK), κλπ ενώ βέβαια δίνει και τροφοδοσία ρεύματος στο σύστημα [ευχαριστώ εδώ τον Μανώλη Χναράκη για τις κρίσιμες λεπτομέρειες και επισημάνσεις!] Μία εταιρεία, η Shadow, διαθέτει ένα σύστημα όπου και ο controller τοποθετείται πάνω στην κιθάρα, που αυξάνει το βάρος βέβαια (και δείχνει λίγο γκουμούτσα) αλλά από την άλλη βάζει όλα τα controls στη διάθεση του κιθαρίστα. Για τους controllers τώρα, υπάρχουν συσκευές που κάνουν μόνο αυτό, και άρα χρειάζονται και ένα εξωτερικό synth, όπως και συσκευές που έχουν ενσωματωμένο synth module με αρκετούς και ενδιαφέροντες ήχους (συνήθως, αντιγραμμένους από άλλα synths των εταιρειών). Τόσο η Roland όσο και η Axon διαθέτουν και τους δύο τύπους συστημάτων. Ωστόσο, και τα all in one συστήματα μπορούν να επικοινωνήσουν (μέσω... MIDI βέβαια!) με εξωτερικά modules, για επιπλέον επιλογές ήχων. Οι διατάξεις MIDI για κιθάρες έχουν βελτιωθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Έτσι, κάποιες χρησιμοποιούν ειδικές τεχνικές για να «διαβάσουν» πιο γρήγορα τη νότα, ή για άλλες ευκολίες (όπως, π.χ. για να χωρίσουν την ταστιέρα σε κομμάτια που αντιστοιχούν σε διαφορετικά MIDI όργανα!). Έτσι για παράδειγμα το Shadow μετράει μόνο το ένα κομμάτι της κυμματομορφής (επιτυγχάνοντας μεγαλύτερη ταχύτητα) ενώ το Axon διαθέτει το πατενταρισμένο transient recognition system, που αναγνωρίζει μια νότα από το pick attack ακόμα (πριν αρχίσει ουσιαστικά να πάλλεται η χορδή). Εννοείται ότι παντού έχει γίνει φοβερή δουλειά στο φιλτράρισμα των ανεπιθύμητων συχνοτήτων, με αποτέλεσμα τα σημερινά guitar synths να αποτελούν ουσιαστικά μουσικά εργαλεία, σε αντίθεση με τα πειραματικά του παρελθόντος. Ασφαλώς μπορούμε και εμείς να κάνουμε πολλά, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Να συμπληρώσουμε εδώ ότι, τα περισσότερα συστήματα της αγοράς παρέχουν ή συνεργάζονται με expression pedals διαφόρων τύπων, που επιτρέπουν επιπλέον έλεγχο, π.χ. volume control, hold, εναλλαγές patches κλπ. Πρακτικά οποιοσδήποτε MIDI controller με τη μορφή πεταλιέρας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Δεν θα μπω στη διαδικασία σύγκρισης μεταξύ των προσφερόμενων λύσεων στο παρόν. Αν και είχα/έχω στην κατοχή μου τόσο το Roland GR-20 όσο και το Axon AX-100 Mk2, και μπορώ να εκφράσω την (υποκειμενική) γνώμη μου γι’αυτά, θεωρώ ότι όποιος ενδιαφέρεται πρέπει να ερευνήσει μόνος τις επιλογές του. Στο τέλος έχω επισυνάψει μερικά χρήσιμα links από ανάλογα προϊόντα. Καλά όλα αυτά, όμως τι πρέπει να ξέρω πρακτικά; Η τοποθέτηση των μαγνητών παίζει καθοριστικότατο ρόλο στην απόδοση. Εδώ έχουν σίγουρα πλεονέκτημα τα συστήματα μόνιμης εγκατάστασης, που βασίζονται (σε όλες τις περιπτώσεις που ξέρω) σε πιεζοηλεκτρικούς κρυστάλλους. Υπάρχουν δε και αρκετές κιθάρες στην αγορά με έτοιμα εγκατεστημένα τέτοια συστήματα, για παράδειγμα, από την Godin. H Fender διαθέτει επίσης μια Stratocaster με εγκατεστημένο τον μαγνήτη της Roland (δυστυχώς, το προηγούμενο μονοπήνιο μοντέλο GK-2). Αν τοποθετήσουμε μαγνήτη εκ’των υστέρων, φροντίζουμε αυτός να τοποθετηθεί όσο πιο κοντά στη γέφυρα γίνεται. Επίσης μεριμνούμε ώστε η απόσταση των επιμέρους μαγνητών από τις χορδές να είναι πολύ μικρή (1mm προτείνουν οι περισσότεροι). Αυτό γίνεται για να αυξήσουμε τις ευαισθησία τους και να βελτιώσουμε τόσο την ακρίβεια του tracking όσο και το latency. Η κιθάρα που θα χρησιμοποίησουμε παίζει σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Γενικότερα προτείνεται να χρησιμοποιούνται κιθάρες που έχουν καθαρή και δυνατή fundamental νότα. Δεν είναι τυχαίο που οι κατασκευαστές προτιμούν, ας πούμε, εβένινη ταστιέρα για τέτοιες κιθάρες, μιας και μια από τις ιδιότητες του έβενου στην ταστιέρα είναι αυτή ακριβώς. Στο σετάρισμα είναι θεμελιώδες να φροντίσουμε για το τελειότερο intonation που μπορούμε να έχουμε, διαφορετικά μας περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις καθώς κινούμαστε στην ταστιέρα... Το σημαντικότερο απ’όλα είναι βέβαια το παίξιμο. Παίζοντας με MIDI, και έχοντας, ας πούμε, έναν ήχο sax ή pads, θα πρέπει να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε όχι σαν κιθαρίστες, αλλά σαν να παίζαμε το ανάλογο όργανο... Αυτό από μόνο του είναι μια ωραία πρόκληση, αλλά προϋποθέτει ότι θα ξεχάσουμε όλες τις "κακές συνήθειες" που συγχωρεί η τυπική ηλεκτρική κιθάρα. Εδώ δεν συγχωρείται ΤΙΠΟΤΑ. Παίζουμε όσο πιο καθαρά και με ακρίβεια μπορούμε. Το MIDI θα μεταφέρει με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια ό,τι παίξετε. Επομένως "κούφιες" νότες, pitch harmonics (και καλά, "επίτηδες" ) και άλλες... κουλαμάρες, απλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ. Α, εννοείται ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ξεχνάμε το strumming, το muting και διάφορα άλλα κιθαριστικά. Με λίγα λόγια είναι απλό να το συλλάβουμε: ΔΕΝ παίζουμε κιθάρα. Η κιθάρα είναι απλά ο CONTROLLER μας! Σε ό,τι αφορά στο παίξιμο, προσθέστε και τον πειραματισμό με πένες. Είναι φοβερό πόση διαφορά μπορεί να κάνει μια πένα, ανάλογα με το στυλ αλλά και, κυρίως, τον ήχο (όργανο) που χρησιμοποιούμε! Σας έτυχε ποτέ ο πληκτράς σας να κοκορεύεται για τη δυνατότητα να κάνει split το κλαβιέ και να έχει 3 ή περισσότερους διαφορετικούς ήχους διαθέσιμους ταυτόχρονα? Ε λοιπόν, τουλάχιστον το Axon (πιθανώς και άλλα) το κάνει και αυτό. Φανταστείτε λοιπόν να έχετε τη δυνατότητα να κάνετε split την ταστιέρα "οριζόντια" ή/και "κάθετα" για διαφορετικούς ήχους, αλλά ακόμα και να αλλάζετε τον ήχο ανάλογα με το που παίζετε με την πένα! Ποιο είναι το νόημα λοιπόν; Σωστά! Αυτό θα έπρεπε να είναι το πρώτο ερώτημα, για όσους σκέφτονται να προχωρήσουν σε τέτοιες λύσεις, μιας και ούτε φτηνές είναι ούτε έχουν instant gratification. Το νόημα είναι ότι, σαν κιθαρίστες, προτιμούμε να χρησιμοποιούμε την κιθάρα και όχι κάποιο πληκτρολόγιο ή κλαβιέ για να παράγουμε ήχους. Πηγαίνοντάς το παραπέρα, μέσω MIDI Commands μπορούμε να ελέγξουμε συσκευές, να γράψουμε παρτιτούρες σε κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή και γενικά να κάνουμε ό,τι και με οποιονδήποτε άλλον controller. Πρακτικά, κάποιος θα χρησιμοποιήσει ένα guitar synth σύστημα για να ηχογραφεί μουσική με πιο οικείο τρόπο, αλλά και σε live, στις περιπτώσεις που η ύπαρξη ενός μόνιμου πληκτρά στο σχήμα δεν "δικαιολογείται" επαρκώς (ας με συχγωρήσουν οι φίλοι πληκτράδες, αλλά αρκετές φορές έτσι είναι...). Επιπροσθέτως, διάφορα modules δίνουν επιπλέον "κιθαριστικές" δυνατότητες, όπως alternate tunings, εξομοιώσεις ήχου διαφόρων κιθαρών, κλπ. Όλα αυτά τα γράφω γιατί πολύ συχνά βλέπω guitar synths στις Αγγελίες, που πωλούνται από ανθρώπους που τελικά δεν τα χρειαζόταν... Είναι ένας θαυμάσιος, μαγικός κόσμος αλλά δεν είναι για όλους και πρέπει να ξέρεις γιατί θέλεις να μπεις σ’αυτόν. Λόγω του layout της κιθάρας, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που μουσικά η τελευταία υπερτερεί στον έλεγχο synths σε σχέση με ένα κλαβιέ. Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις "bends" (όπως σε πνευστά) τα οποία είναι (νομίζω) πιο φυσικά, καθώς υφίστανται ήδη στο τεχνικό ρεπερτόριο ενός κιθαρίστα. Το ίδιο για τα glissando. Επίσης ας μην ξεχνάμε περιπτώσεις όπου συγχορδίες με έλεγχο από την κιθάρα μπορούν να ακούγονται πραγματικά "τεράστιες", λόγω της έκτασης και της "τοπολογίας" του οργάνου, όπου ένας πληκτράς θα έπρεπε να είναι... η θεά Κάλι για να μπορεί να τις παίξει (tip: δοκιμάστε με ενδιάμεσες ανοιχτές χορδές, δημιουργώντας ενδιαφέρουσες αναστροφές). Ελπίζω τα παραπάνω να αποτελέσουν μια χρήσιμη εισαγωγή για όποιον ενδιαφέρεται. Ευχαριστώ θερμά τον Μανώλη Χναράκη, για τις χρήσιμες συμβουλές και παρατηρήσεις κατά τη σύνταξη αυτού του άρθρου. Τα απαραίτητα links: http://www.axon-technologies.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=1&menu=101 http://www.axon-technologies.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=36&menu=102 http://www.roland.com/products/en/GR-20/ http://www.roland.com/products/en/GI-20/index.html http://www.graphtech.com/products.html?SubCategoryID=15 http://www.rmcpickup.com/ http://www.shadow-electronics.com/viewpro.html?lang_id=&id=165 --------------------