θα αφησω ενα λινκ που πηρε το ματι μου προσφατα, χωρις να σημαινει απαραιτητα οτι ταυτιζομαι.
https://neurosciencenews.com/personality-music-tastes-psychology-3184/
αλλο που εχω να πω ειναι οτι απεραντη βιβλιογραφια ιδρωνει με τις εννοιες liking, preference, moods, pleasure, complexity, experts vs naive listeners, cultural, εμφυτο vs επικτητο κλπ κλπ. Σπανια θα δουμε αρθρο που να τα εχει ΟΛΑ αυτα μαζι, κι ετσι, ενω αποδεχομαστε οτι ολα παιζουν και αλληλεπιδρουν, οι ερευνες επικεντρωνονται σε καποια απο αυτα μπας και βγει καμμια ακρη. Και σιγα μη βγει, και τι πειραζει κιολας.
Ενα πχ: ο Berlyne εχοντας προσφερει χαμο στην εποχη του στη μελετη της σχεσης της πολυπλοκοτητας με την προτιμηση ελεγε οτι ειναι σχηματος αναποδoυ U. Πολυ ευλογο, ντιπ απλοϊκό = βαρετο, ανεβαινει η πολυπλοκοτητα γουσταρω αλλα μην το παρακανουμε και νιωθω οτι δεν εχει καν συνοχή (τυχαιο, atonal). Μεταγενεστεροι του (σορι, δεν εχω παραπομπη) βρηκαν οτι σωστα ολα αυτα, αλλα παιζουν και ατομα που ψηνονται με μεγαλη πολυπλοκοτητα (for reasons, αλλα οχι παντα μουσικη εκπαιδευση, μουσικο skill, "νοημοσυνη", ξερουν σκακι ή μαθηματικα, κλπ ανωτεροτητας). Απλα κατι τυποι το κανουν ετσι, καποιοι αλλιως, τι α κανς. Αν αυτο το λεει καποια ψυχολογια "προσωπικοτητα", εγω λεω οκ, αλλα δεν μπορω να το παρακολουθησω γιατι δεν ξερω τι ειναι αυτο και πώς μετριέται. Υποθετω οτι αντιστοιχα καποια κοινωνιολογια θα το λεει nurturing ή κατι τετοιο, και παλι δεν ξερω να το παρακολουθησω για τους ιδιους λογους.
Δυσκολο θεμα δηλαδη, ενδιαφερον.