To Noiz στη Musikmesse 2013

Απο τις 10 έως 14 Απριλίου όπως ξέρετε θα γίνει η καθιερωμένη ετήσια έκθεση Musikmesse. Η μεγαλύτερη έκθεση στον χώρο της μουσικής τεχνολογίας και οργάνων.

Απο αύριο το πρωί θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί και θα γράφω εδώ τηλεγραφικά τα νέα και ενδιαφέροντα απο τη Φρανκφούρτη. Θα επιστρέψω μια μέρα νωρίτερα καθώς το Σάββατο είναι ημέρα που η έκθεση είναι ανοιχτή στο ευρύ κοινό και γίνεται το "ελα να δεις" και φεύγω σε 5 ώρες. Οπότε... καληνύχτα και τα λέμε απο αύριο με νέα άξια λόγου.

Αφου χτύπησα ένα σνίτσελ και μια Krombacher βρίσκομαι οριζόντιος στο ξενοδοχείο μου στο... μαγευτικό Russelsheim ή Opel City (καθως εδω βρίσκεται το εργοστάσιο της Opel απο το χιλια οκτακόσια τόσο) και πήρα το λάπτοπ αγκαλιά να γράψω διό λέξεις.

Για μένα το highlight της ημέρας ήταν που συνάντησα και τα είπαμε με ένα απο τα άτομα που έχουν επιρρεάσει την ζωή μου. Τον Paul White αρχισυντάκτη του Sound on Sound και κατα τη δεκαετία του 80 του Home Recording magazine. Φωτό πήρα βέβαια για το σαλόνι μου και δεν θα την ανεβάσω εδώ.

Συνάντησα και τον Bill Putnam jr γιο του ηχολήπτη θρύλου που έγραψε Nat King Cole, Duke Ellington κ.α. με μηχανήματα δικής του κατασκευης. Ο γιος του είναι ο ιδιοκτήτης της γνωστής για τα outboard, Universal Audio που θελει να συνεχίζει στα χνάρια του πατέρα του. Παρουσίασε το Apollo 16, μια high end 16κάναλη κάρτα ήχου που παρα το ότι είναι νέοι στον συγκεκριμένο χώρο, αν λαβουμε υπ'όψη τις άλλες τους κατασκευες, θα πρέπει να είναι όντως στο επίπεδο απόδοσης που εκπροσωπούν κάρτες των 3000 ευρώ και κάτι παραπάνω όπως αυτή.

Συνέχεια αύριο πρωί ή αν ξυπνήσω απο εφιάλτη καθως κλείνω 24ωρο άυπνος και όρθιος κοντα στο 12ωρο. Σι για. 8)

Καλημέρα! Συνέχεια απο χτες... και μερικές αναφορές που μου τράβηξαν το μάτι απο τα περίπτερα.

Στο τεράστιο περίπτερο της Fender η νέα σειρά Select με εντυπωσιακο binding απο το maple του μπράτσου στην ταστιέρα σε σχήμα U και compound radius 9-14''. Επιτελους μια Fender για μένα! Είδα εξάχορδο μπασοκίθαρο long scale, της σειράς Pawn shop, ειδικό για Ελληνικά πανηγύρια τώρα που δεν υπάρχουν λεφτά για κιθάρα και μπάσο. Σε γενικές γραμμές εντυπωσιακές κιθάρες σε αυτη την σειρά. Νέες Cabronita Thinline και μη. Επιστροφή των Tele Paisley (με τα λαχούρια κοινώς) και Bigsby, ακόμα και σε πράσινο!

The sound of metal ενισχυτών της Peavey με τη σειρά 6505 wall of sound, την Vypyr με προσομοίωση και την Classic για τους κλασικούς. Ενδιαφέρον είχε το Power-slide ενα φουτουριστικό κιθαρόνι για slide που το κρατάς περίεργα (ή designed για maximum playability κατα την Peavey) σε άσπρο και κόκκινο. Θα το δοκιμάσω και αν παίξω θα σας ενημερώσω.

Ο κύριος Nik Huber ήταν εκει με τις πανάκριβες κιθάρες του που άρχιζαν απο 4000 μέχρι μια Blue whale ltd run 25 κομματιών που ξεπέρναγε τα 10000 ευρώ αλλά και την ενδιαφέρουσα σειρά Croudstar που παραπέμπουν σε Les Paul Jr με ωραία «θαμπή» vintage αισθητική και ωραία χρώματα με τιμές που ξεκινούν στα 2500 ευρώ.

Φέτος αντι για δύο αίθουσες τα κιθαριστικά είχαν μια και αναγκαστικά η Gibson βρέθηκε με την Fender στο ίδιο... επίπεδο. Συνήθως ήταν στον άλλο όροφο. Μικρότερος χώρος αλλά πυκνότερα οι εκθέτες. Ξεκινάω για να προλάβω την έκθεση και θα τα πουμε αργότερα. Prost!

Τη δεύτερη μέρα στην έκθεση συνειδητοποιείς περισσότερα, όπως το ότι παρα την συμπύκνωση των εκθετων, το κοινό είναι το ίδιο αν όχι περισσότερο κάτι που κάνει την πρόσβαση στα περίπτερα πιο δύσκολη. Συνειδητοποίησα επίσης πως η μεγάλη ατραξιόν στα live events ήταν αυτό της Gibson. H Compressor metal band είναι ένα τρίο απο ρομποτ με ντραμερ χταπόδι (4 χέρια κλπ) που παίζει Zeppelin και σκοτωνει. Είναι εντυπωσιακό θέαμα! Ελπίζω να βρω καποιο βιντεο να σας το δείξω καθως γίνεται της πόπης απο κόσμο και δεν μπόρεσα να πλησιάσω.

Ολος ο κόσμος εκει πάει καθως δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον στην κεντρική σκηνη Agora που άλλες χρονιές βλέπαμε να παίζουν μεγαθήρια. Φέτος μονο Γερμανικές μπάντες και μάλιστα μια την λυπήθηκα καθως έπαιζε punk. Φανταστείτε 4 παιδιά μισόγυμνα να χτυπιούνται στη σκηνή και απο κάτω αραιό κοινό που ουτε χειροκρότησε οταν τελείωσαν τα τραγούδια. Μουσικοί γαρ οι θεατες και κυριως τεχνοκράτες που δεν εντυπωσιάζονται απο παρατεταμένο λα μπαρέ στα 130 bpm και ιδρώτα. Αποτυχημένη επιλογή για τον συγκεκριμενο χώρο που ο κοσμος εχει συνηθίσει να βλέπει Steve Lukather Band, Hiram Bullock κ.α.

Στο περίπτερο της Korg είδα το είδωλο μου στα πλήκτρα, Tom Coster, πρωην μελος της Santana band, αλλά γνωστός κυρίως για το comping του σε jazz/fusion σχήματα. Για μένα ήταν το αποκορύφωμα της ημέρας. Επαιξε με δύο Γερμανούς στο μπάσο και τα τύμπανα, και μου έπεσε η μασέλα στο πάτωμα... Τι παιχταράδες ρε παιδί μου. Μουσικοί όμως, όχι ραπτομηχανές. Εγραψα ένα βίντεο με μια εκτέλεση του γνωστού Europa (που είναι δική του σύνθεση) για να καταλάβετε τι εννοώ. Είναι μεγάλο και θα το ανεβάσω στην Αθήνα. Και έπαιζε ένα "ταπεινο" Kronos. Τι έπαιζε όμως ρε παιδί μου. Αλλαζε ήχους συνέχεια χωρίς να ξενίζουν στο άκουσμα, που ήταν όλοι κάτι μεταξυ Rhodes, Hammond, Brass, Pads αλλά ανάμεικτα. Δεν τον έβλεπες να παίζει αποκλειστικά μέρη με brass πχ. Ηταν όλα ένα μουσικό συνονθύλευμα με άψογη ροή.

Μια ενδιαφέρουσα κουβέντα έκανα με τον κύριο Harri Koski, τον Φινλανδό Mad Professor που λέει πως χρησιμοποιεί μονο ελληνικό ελαιόλαδο στη σαλάτα του... Δίπλα απο την σερά των γνωστών χειροποίητων πεταλιών τους πρόσθεσαν και ενισχυτες. Ο 11 ή one-one, διαθέτει ένα ρυθμιστικό volume και that's it. Λέγεται έτσι καθως υπάρχει μια λάμπα στην προενίσχυση και μια 6V6 στο τελικό στάδιο. Ενα κι ενα δηλαδή. Η απόδοση είναι... 11 watt και κοστίζει... 1100 ευρώ! Του λέω πως το καταλαβαίνω πως θελετε να έχετε μια συνέχεια στα εντεκάρια αλλά μηπως θα έπρεπε να κοστίζει 110;

Απάντηση: "χρησιμοποιούμε τα καλύτερα υλικά και κατασκευάζεται στο χέρι απο Φινλανδούς τεχνικούς. Δεν θα πάθει τίποτα και ακούγεται όνειρο".

Μα του λέω "2 λάμπες είναι..."

"Δεν χρειάζονται περισσότερες" μου λέει "αφού δεν βάλαμε tone stack". Ικουαλάιζερ ελληνιστί. "Ακούγεται ο ήχος της κιθάρας σου με ότι ρυθμίσεις κάνεις πάνω της."

Τον ρώτησα για τα πετάλια τους και την επιτυχία που γνωρίζουν αυτή την περίοδο και μου είπε πως οφείλεται στα ιδιαίτερα σχέδια και την κορυφαία χειροποίητη κατασκευή τους. Επίσης μου είπε πως η σειρά factory που δεν φτιάχνεται στην Φινλανδια, ΔΕΝ φτιάχνεται στην Κίνα αλλά σε άλλη χώρα που τηρούνται ποιοτικά κριτήρια και είναι σχεδόν χειροποίητα.

Αυτά για την ώρα, πάω στην έκθεση να δω τα υπόλοιπα. Εχω αρκετες φωτογραφίες που θα ανεβάσω μολις επιστρέψω.

Για την 3η και τελευταία μέρα της επίσκεψης μου γράφω απο Αθήνα. Ψόφιος γύρισα στις 4 τα ξημερώματα του Σαββάτου αφού πέρασα άλλο ένα οχτάωρο στην έκθεση, παριστάνοντας τον Βέγγο και μετά κάποιες ώρες στο αεροδρόμιο συζητώντας με φίλους Ελληνες που επέστρεφαν μαζί.

Οταν πας στην Musikmesse συμβαίνει το εξής στα χιλιάδες τετραγωνικά των εκθεσιακών χώρων. Ξεκινάς πρωί απο περίπτερο σε περίπτερο, κάποια προσπερνάς και σε κάποια κολλάς. Σταματάς μεταξύ κτιρίων για λίγο και είναι και ο άτιμος ο τύπος με τις μπύρες σ' αυτά τα σημεία. Πίνεις μια. Να πάω στο κτίριο 3 με τα τύμπανα λες; Και πας. Και μετά πάλι το ίδιο. Αλλη μπύρα, άλλο κτίριο... και μήπως μου ξέφυγε κάτι; Φτου κι απ' την αρχή. Συνολικά γύρω στις δέκα αίθουσες/κτίρια που κάθε μία έχει διαφορετικό θέμα. Κιθάρες, κρουστά, πνευστά, recording, κ.α. και μόνο ο κολοσσός που λέγεται Yamaha έχει μόνιμο δικό της κτίριο.

http://www.noiz.gr/images/messe13/2013Messe 13 002-001.jpg[/img]

Σε κάποια φάση τα πόδια πονάνε και σέρνεσαι. Αγκομαχείς και νιώθεις τα γόνατα σου να φοράνε κάλτσες και να πατάνε στα παπούτσια σου. Κονταίνεις κάποια εκατοστά κάθε μέρα. Η καρδιά του καμένου όμως λέει "προχώρα να δεις μη σου ξέφυγε κάτι καλό". Σα να βάζεις ένα παιδάκι στο μεγαλύτερο σούπερ μαρκετ παιχνιδιών. Παρα το γεγονός πως δεν μπορείς να πάρεις τίποτα μαζί σου εκτός απο καμια ζώνη για την κιθάρα, πλημμυρίζεις απο ικανοποίηση που μπορείς να τα ακουμπάς και νιώθεις πως πήρες γνώση και inside information γι αυτό που αγαπάς.

Συναντάς θρύλους για τους οποίους μονο έχεις διαβάσει, τεχνοκράτες που σου εξηγούν, κορυφαίους μουσικούς παλιούς και νέους που παρουσιάζουν τα όργανα και κυρίως κινείσαι μέσα σε ένα κοινό που είναι ΜΟΥΣΙΚΟ.

Εκεί ο κόσμος δεν αστειεύεται. Το κουβαλάει όλο το πακέτο του entertainer. Δεν αρκεί να παίζεις κάποιο όργανο και να γράφεις μουσική αλλά και να το δείχνεις! Επιτηδευμένο ντύσιμο, κούρεμα, τατού, βάψιμο, ανάλογα με το είδος και ύφος.

http://www.noiz.gr/images/messe13/2013Messe 13 063-051.jpg[/img]

Και το ίδιο ισχύει και στη σκηνή. Δεν προσπαθούμε να εκτελέσουμε το κομμάτι σωστά. Έχουμε άνεση και το ερμηνεύουμε σαν ροκ σταρ. Αλλιώς, κατέβα ν' ανέβει ο επόμενος. Περιμένουν πολλοί στη σειρά. Ασε δε που οι περισσότεροι είναι μπασίστες... Χαχα...

Στην έκθεση λοιπόν το trend τα τελευταία χρόνια είναι οι μπάντες με 2 και 3 μπάσα που παίζουν διαφορετικά μέρη. Απόλαυση για όσους γουστάρουν groove.

http://www.noiz.gr/images/messe13/2013Messe 13 052-041.jpg[/img]

Αυριο με το καλό θα ανεβάσω ένα μικρό οφθαλμόλουτρο και... συνεχίζουμε.

Μπορεί το αύριο να έγινε μεθαύριο αλλά κάλιο αργά...

Ξεκινάω με ότι βρίσκω μπροστά μου και έχει ελπίζω ενδιαφέρον.

Στην Ibanez έβαλαν σετάκι ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα των star τους.

Joe Satriani Signature JSA20 και S2410 σε Muscle Car Orange.

Οι κιθάρες του Steve Vai, JEM7V7 και EP10 - Euphoria στην 3η της έκδοση, με λεπτό σώμα solid engelmann spruce top και solid mahogany back and sides.

Ibanez RG 9 String Prototype με Lace - Aluma Deathbar (4.0) 9 String Pickup.

Κούρδισμα: Low to High: C#, F#, B, E, A, D, G, B, E

Κλίμακα: 28"

Η σειρά J. Custom είναι η πιό exclusive μετά τις customshop κιθάρες που προσφέρει η Ibanez. Made in Japan με ότι πιό εξωτικό αξεσουάρ κυκλοφοράει στην αγορά.

Δύο Ibanez Black Label 7 και 8 χορδών με basswood RG σώμα, fast Nitro Wizard μπράτσο και rosewood ταστιέρα, active EMG και kill switch.

Ibanez BBM1 signature model του Ben Bruce (Asking Alexandria) και CLM1 Cameron Liddell Signature

Ibanez Bass BTB7... το εφτάχορδο που ψάχνατε;

Πάρτε ένα Mesa Boogie Mark V σε σπέσιαλ έκδοση για να το δεχτεί η Τζέλα στο σαλόνι δίπλα στα ασημικά της.

44 χρόνια φούρναρης, λές να μην ξέρουμε απο Overdrive; Είπαν και κυκλοφόρησαν τη νέα σειρά απο πετάλια. Tone-Burst, Grid Slammer, Flux-Drive, και Throttle Box. Τέσσερις εκδοχές Boogie απο boost  μέχρι distortion. http://www.mesaboogie.com/Product_Info/pedals/pedals-main.html

Και έπεται συνέχεια.

Συνέχεια έκθεσης...

Η γερμανική Hughes & Kettner (Χιους εντ Κέτνερ επιτέλους!) είχε τον αξιόλογο Thomas Blug (σας δίνω προπέρσινο βίντεο που έκανε ακριβώς το ίδιο show) και έναν ηλιοκαμένο απο σολάριουμ ξανθό ποζερά να παρουσιάζουν τον νέο 36άρη της σειράς Tubemeister.

Η αλήθεια είναι πως είναι χάρμα οφθαλμών (τουλάχιστον) αυτές οι κεφαλές και σίγουρα θα προσθέτουν στην εμφάνιση κάθε live.

Λίγο παρακάτω ήταν το περίπτερο, (μπουτίκ καλύτερα) της PRS. Οι άνθρωποι έχουν πιάσει άλλα επίπεδα στο θέμα φινίρισμα. Οι κιθάρες τους όλες εξαιρετικές ενώ υπήρχε και χώρος με τις εξ ίσου σοβαρές της σειράς SE που φτιάχνονται στην Απω Ανατολή.

Οι TV Jones που έχουμε δει τελευταία στα χέρια του Billy Gibbons μεταξύ άλλων, παρουσίαζε την Spectra Sonic Supreme, με Bigsby tremolo και Chambered alder body. Αισθητική Gretsch, ξύλα Fender, προδιαγραφές Gibson.

To περίπτερο της Gibson ήταν το πιό φιλόξενο απ' όλες τις μεγάλες εταιρίες. Τσίμπαγες κιθάρα και έπαιζες! Ετσι δινόταν η ευκαιρία σε όλους να δοκιμάσουν τις διαφορές μεταξύ των δεκάδων διαφορετικών εκδόσεων των γνωστών μοντέλων, Les Paul, 335, SG κλπ. που έχουν κυκλοφορήσει.

Αυτό που παρουσίασε και πραγματικά με εντυπωσίασε αν και δεν είχα την ανάγκη του μέχρι σήμερα, ήταν το Min-ETune σύστημα μηχανικού κουρδίσματος που υπάρχει σε πολλά μοντέλα. Περνάς τις χορδές, τις χτυπάς με το δεξί όλες μαζί και... τα κουρδιστήρια γυρνάνε αυτόματα και μέσα σε δευτερόλεπτα voila! Κουρδισμένη κιθάρα. Σε ότι κούρδισμα θέλεις. Open E, Dropped D, Low D, DADGAD, κλπ. Εντυπωσιακό!

Εδώ εξηγείται το σύστημα. Καμμία σχέση με τις προηγούμενες Robot.

Gibson Rocks CES 2013 - Episode 6

Περισσότερα εδώ: http://www2.gibson.com/Products/Min-ETune.aspx

Στα νέα της εταιρείας, η Gibson Pro Audio έχει πλέον στο ρόστερ της πολλές γνωστές εταιρείες τεχνολογίας και ήχου όπως Onkyo, Cerwin-Vega!, KRK Systems και Stanton με τελευταία απόκτηση την TEAC. Τελικά οι κιθαροεταιρείες καλά κρατούν. Engulf and devour!

Το ίδιο σύστημα Min-ETune κυκλοφορεί και εκτός Gibson απο τον κατασκευαστή που το δίνει στην Gibson, την Tronical Tune www.tronical.com σαν αξεσουάρ για κάθε κιθάρα. Κόστος γύρω στα 300 δολάρια. Κάπως ακριβό θα έλεγα αν έχεις πολλές κιθάρες. Στις Gibson όμως η διαφορά τιμής είναι πολύ μικρή και αξίζει τα λεφτά του.