Υπάρχει κάτι νέο στα synthesizers;

[boukas]

Σαν ποιος ήχος δλδ; Υπάρχει κάποιος που δεν μπορεί να δημιουργεί; Αντιθέτως το νέο υπάρχει σε άλλους τομείς

[IxNiLaTiS]

σαν hardware τπτ το τρομερο αλλα απο software καμμια σχέση με τότε.....

 

Τι είναι αυτό που κάνει στον ήχο ένα σημερινό software syntehsizer,

που δεν γινόταν πρίν;

Αυτό που βλέπω εγώ είναι πως τα software synthesizer

προσπαθούν να φθάσουν τα προηγούμενα.

[IxNiLaTiS]

Σαν ποιος ήχος δλδ; Υπάρχει κάποιος που δεν μπορεί να δημιουργεί; Αντιθέτως το νέο υπάρχει σε άλλους τομείς

 

Μιλάω για τον τομέα του ήχου.

Όταν ακούς έναν ήχο, δεν σε ενδιαφέρει με ποιό τρόπο δημιουργήθηκε,

ή το πόσο γρήγορα, αλλά ο ίδιος ο ήχος.

 

Και ένα synthesizer είναι ο ήχος του. Αυτό είναι τελικά.

[Costas_SD]

εγω κατι νεο θεωρω το pianoteq το οποιο αποκαλουνε και τεταρτης γενιας πιανο :)γενικα πιστευω οτι ειναι κατι εντελως καινουριο σαν εξελιξη τεχνικης συνθεσης ηχου αλλα οχι  σαν ηχος.τουλαχιστον εγινε και αυτο επιτελους εκει που η μονη λυση ητανε το sampling.software βεβαια θα πειτε αλλα πως να το κανουμε αυτο ειναι το παρον και το μελλον

[bloody_sunday]

Δεν καταλαβαίνω γιατί λες ότι δεν υπάρχουν (κι αν κατάλαβα καλά, ότι ούτε πρόκειται να δημιουργηθούν πια) νέοι ήχοι Ιχνηλάτη. Είναι γεγονός ότι τα πιο πολλά είδη σύνθεσης (πχ η αφαιρετική) έχουν μελετηθεί μέχρι εξάντλησης, αλλά οι δυνατότητες εξακολουθούν να είναι άπειρες. Δεν μπορείς πχ να τεμαχίσεις, να κβαντώσεις τις επιλογές και να πεις "είναι τόσες, και φτάσαμε στο όριό μας".

 

Το ωραίο είναι ότι βγαίνουν soft synths που συνδυάζουν με ιδιόμορφο και πρωτοποριακό τρόπο διάφορα είδη σύνθεσης, κάτι που εξασφαλίζει την συνεχή ανανέωση των ήχων που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει πια.

 

Και μάλιστα πρέπει να είμαστε αφάνταστα ευγνώμονες για αυτήν την τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας που επιτρέπει τον σχεδιασμό τέτοιων soft synths, γιατί ο σχεδιασμός hardware synths που να συνδυάζουν με τέτοια μεγάλη ποικιλία και διαφοροποίηση πολλές μορφές σύνθεσης (subtr., fm, wavetable κλπ) θα ήταν:

 

(α) αφάνταστα πολυέξοδoς για τους εφευρέτες - κατασκευαστές,

(β) αφάνταστα ακριβός για τους καταναλωτές,

(γ) αφάνταστα χρονοβόρος. Στον ίδιο χρόνο που απαιτείται πχ για να σχεδιαστεί, να κατασκευαστεί και να λανσαριστεί στην αγορά ένα ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ hardware synth (ας πούμε δλδ 3 χρόνια), έχουν βγει δεκάδες soft synths με ελάχιστο κόστος και με πολύ μεγαλύτερη ποικιλία ήχων.

 

 

Kαι τώρα που το καλοσκέφτομαι, υπάρχουν δυο είδη σύνθεσης ήχων που δεν έχουμε αγγίξει ούτε την κορυφή του παγόβουνου: η physical modelling (ελάχιστα λέει εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Physical_modelling_synthesis ) και πολύ περισσότερο η additive.

[mageiras]

Μα το ζήτημα ποιό είναι; Αν υπάρχουν ήχοι που δεν έχουμε ξανακούσει ή να μη μπορούμε να τους αναπαράγουμε με τις υπάρχουσες μορφές σύνθεσης;

 

Τότε η additive synthesis μπορεί θεωρητικά να αναπαράγει τα πάντα (αφού αν μαζέψεις άπειρους ημιτονοταλαντωτές και παίξεις με τη συχνότητα/φάση/έντασή τους μπορείς να βγάλεις ό,τι θέλεις) αλλά τότε γιατί ασχολούμαστε ακόμα με άλλες προσεγγίσεις; Μάλλον γιατί δε μας νοιάζει τόσο η θεωρία αλλά η πράξη... Αλλιώς θα μας αρκούσαν τα modular του '60  :) :) :)

 

 

[boukas]

Μιλάω για τον τομέα του ήχου.

Όταν ακούς έναν ήχο, δεν σε ενδιαφέρει με ποιό τρόπο δημιουργήθηκε,

ή το πόσο γρήγορα, αλλά ο ίδιος ο ήχος.

 

Και ένα synthesizer είναι ο ήχος του. Αυτό είναι τελικά.

 

1 συνθι χρησιμοποιεί 1 τεχνική για να βγάλει τον ήχο του. Η ποιότητά του εξαρτάται αποκλειστικά από τα κομμάτια που φέρει. Έτσι ανάλογα της ποιότητά τους και άλλων χαρακτηριστικών (πχ πόσο παχύς είναι 1 ταλαντωντής, πόση κλίση έχει 1 φίλτρο κτλ κτλ....) βγαίνει ο ήχος. Σύμφωνα με αυτό που λες 4 συνθια υπήρξανε. Τα minommog, wavestation, dx7, m1, αυτά. Όλα τα άλλα ήταν αντιγραφές που δεν πρόσφεραν τπτ στον ήχο...

Τώρα αν σταθείς στο ότι ένα συνθ είναι ο ήχος του, τότες θα παραδεχτείς ότι μιας και σήμερα με 1 όργανο κάνεις ότι θες (δες zebra, το reaktor δεν το βάζω), τότε σήμερα είναι που γίνεται η μεγάλη επανάσταση. Χώρια την υπέρμετρη ανάπτυξη και βελτιστοποίηση των διαφόρων τμημάτων των hardware, έτσι ώστε και με χαμηλό κόστος να παίρνεις 1 κομμάτι κατά πολύ καλύτερο σε σχέση με το παρελθόν. Εκτός κι αν κάποιος πιστέψει ότι παλιότερα έπαιρνες συνθ σαν το 201 και blofeld με 400-600€, όταν πρωτοκυκλοφορούσε. Δεν νομίζω.

 

Και σε αυτό που λέει ο μάγειρας, απλά να πω ότι αφού ότι ήχο σκεφτεί κάποιος τον βγάζει με τις υπάρχουσες μεθόδους, ποιος ο λόγος να ανακαλυφθεί και άλλη μέθοδος; Μάλιστα όποια θεωρεία έχει βγει περί της δημιουργίας 1 ήχου (από αυτές που βγήκαν τον 19ο αιώνα και έπειτα), έχουν υλοποιηθεί και γιαυτό και είπα ότι μάλλον έχουν ανακαλυφθεί όλες οι πιθανές μέθοδοι. Άρα αφού λες ότι δε σε ενδιαφέρει με πιο τρόπο βγήκε ο ήχος, τότε 1 moog modular θα σε κάλυπτε ως ένα σημείο

[Data_Panik]

να προσθεσω και εγω στη συζητηση οτι μεγαλη σημασια παιζουν τα διαφορα modulations που εχει ενα συνθι καθως αυτα ειναι που μπορουν να δωσουν εκφραστικοτητα στο παιξιμο(μια που μιλαμε για μουσικο οργανο και οχι για τεχνικη συσκευη).

 

σε αυτο το θεμα εχω βρει την υγεια μου με το micro q της waldorf το οποιο εχει τους φοβερους(κατ' εμε) modifiers που μπορουν να μιξαρουν 2 modulations ή ακομα πιο τραβηγμενα να κανουν λογικες πραξεις τυπου AND,OR,XOR κλπ

[Nimrod7]

σαν hardware τπτ το τρομερο αλλα απο software καμμια σχέση με τότε.....

 

Τι είναι αυτό που κάνει στον ήχο ένα σημερινό software syntehsizer,

που δεν γινόταν πρίν;

 

Απλά έχουν πολλά Osc, τρομερές δυνατότητες για routing, φίλτρα (Comp, Formant) build in effects και άλλα που δέκα χρόνια πρίν ήταν αδιανόητα.

Δες π.χ. το Zebra 2, το Thor, το Gladiator, το Massive...

[bloody_sunday]

Και σε αυτό που λέει ο μάγειρας, απλά να πω ότι αφού ότι ήχο σκεφτεί κάποιος τον βγάζει με τις υπάρχουσες μεθόδους, ποιος ο λόγος να ανακαλυφθεί και άλλη μέθοδος; Μάλιστα όποια θεωρεία έχει βγει περί της δημιουργίας 1 ήχου (από αυτές που βγήκαν τον 19ο αιώνα και έπειτα), έχουν υλοποιηθεί και γιαυτό και είπα ότι μάλλον έχουν ανακαλυφθεί όλες οι πιθανές μέθοδοι.

 

Μα ούτως ή άλλως, όλα ξεκίνησαν από την θεωρία του Φουριέ του 1822 (κυρίως σε άλλους τομείς της φυσικής & μαθηματικών, αλλά και ιδιαίτερα στην μελέτη της σύνθεσης ήχων) ότι οποιαδήποτε περιοδική κυματομορφή, όσο περίπλοκη και να είναι, μπορεί να δημιουργηθεί από απλές στοιχειώδεις ημιτονοειδείς και συνημιτονοειδείς κυματομορφές, κάτι που ορίζει ότι οποιοσδήποτε ήχος είναι εφικτό να αναπαραχθεί με επιτυχία 100% ( http://en.wikipedia.org/wiki/Fourier_series , http://www.e-dsp.com/8/ κλπ)

 

Επομένως, καλυπτόμεθα ήδη θεωρητικά, και η ανανέωση σήμερα έγκειται απλά στον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουμε από το Α (μια απλή ημιτονοειδή κυματομορφή) στο Ω (στον ήχο που θέλουμε), και στην αξιοπιστία - επιτυχία του αποτελέσματος.