Ονειρα και προσδοκίες

[simboy]

Ερχονται στιγμές που νιώθετε ότι χάνετε το τρένο αφήνοντας ελάχιστο χρόνο για αυτό που αγαπάτε και που πνίγετε για πάντα τις εμπνεύσεις σας μέσα σε ένα τρόπο ζωής που δεν ονειρευτήκατε ?

Τι αλλάζει περνώντας ο καιρός ? αλλάζουν τα όνειρα αλλάζουν οι προσδοκίες ? τα όνειρά μας γίνονται πιο ταπεινά ή πιο τρελλά ?

Πως είναι η ψυχολογική μας κατάσταση όταν δουλεύουμε κάμποσες ώρες την μέρα , μας μένει ένας άλφα χρόνος να προλάβουμε να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα να μαγειρέψουμε να καθαρίσουμε να πιούμε ένα καφέ σαν άνθρωποι ένα Σάββατο ?

Τι θυσίες απαιτεί το να έχεις μια σχέση που πρέπει να τις προσφέρεις τον ανάλογο χρόνο που έχεις ελεύθερο ?

Που πάει η δημιουργική μας ανάγκη ?

Ερωτήσεις περίεργες ίσως ..... ίσως δεν έχω καταλάβει ακόμα σε τι φόρουμ είμαι βέβαια γιατί μπορεί να μου πείτε απλά εμείς έχουμε λόγα με τον ήχο , είμαστε ηχολήπτες την δουλειά αυτή κάνουμε και δεν νιώθουμε ακάλυπτοι από τα όνειρά μας.

Θα υπάρχουν και άνθρωποι εδώ φαντάζομαι όμως που θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που αγαπούν

Και αυτό που με τρομάζει είναι όχι το να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό που αγαπώ αλλά να το παραμελώ τόσο ώστε μια μέρα θα έχουν αρτηριοσκληρωθεί όχι μόνο τα δάχτυλά μου αλλά και η έμπνευσή

( παιδιά έχει κρατήσει πολύ το κρύο και με πειράζει μάλλον :roll: )

[Superfunk]

Οπως λεει και ο Proust " η ζωη έχει μεγαλύτερη φαντασία απο εμάς".

Τα πάντα μεταβάλλονται μεσα στη ροή του χρόνου & οι αλλαγές είναι αναπόφευκτες.

Η ουσία είναι να κρατάς τη τρελλα σου & την αγάπη σου για τη μουσική ζωντανή χωρίς όμως να παραμελείς να ζείς...

Αν πραγματικά το θέλεις υπάρχει χρόνος για ΟΛΑ :wink:

[takis]

θα συμφωνησω με το superfunk σε ολα εκτος απο ενα πραγμα που πιστευω οτι στμφωνει και αυτος...για ολα υπαρχει χρονος αλλα για την μουσικη τον πραγματικο χρονο που θα θελαμε να διαθεσουμε εμεις οι...τρελοι δεν μπορουμε να τον βρουμε 100%.γι αυτο και οι πιο πολλοι ειμαστε σε μια διαρκη απογοητευση(εγω ετσι ειμαι τουλαχιστον) και μια γκρινια επειδη καθημερινα μας αποσπουν αλλα πραγματα την προσοχη... που ομως δεν μπορεις να τα παραμελησεις γιατι ...δεν θα ζησεις 8) (βγηκε και ποιημα)

[gerasimos]

θα συμφωνησω με το superfunk σε ολα εκτος απο ενα πραγμα που πιστευω οτι στμφωνει και αυτος...

 

:!:

 

Μα τι πίνετε εσείς οι μουσικοί;;;

 

:D :D :D :D :D

 

Γεράσιμος

[simboy]

θα συμφωνησω με το superfunk σε ολα εκτος απο ενα πραγμα που πιστευω οτι στμφωνει και αυτος...

 

:!:

 

Μα τι πίνετε εσείς οι μουσικοί;;;

 

:D :D :D :D :D

 

Γεράσιμος

 

XAXAXAXAXAXAXAXAXAXA πολύ καλό :))))))))

[takis]

γερασιμε ειναι γνωστο τι πινουμε για να ερθει η εμπνευση.... 8)

[wasted]

Φιλαράκι Simboy, κούλαρε λίγο και μην αφήνεις να σε πνίγουν οι καταστάσεις. Η εμπνευση είναι σαν το βραστό στη χύτρα, όταν πραγματικά είσαι έτοιμος θα ξεχειλίσει, όσο κουραμένος και να σαι.

 

Όταν νοιώθεις πιεσμένος άνοιξ΄το παράθυρο και πάρε λίγο αέρα, κάψε και ένα τσιγαράκι (κανονικό, ε; - όχι απ΄τ΄άλλα) και, ώσπου να σβήσει, άσε λίγο το μυαλό σου ελεύθερο .

 

Α! και τελευταία φιλική συμβουλή, όσο κι αν είσαι στην πρέσσα, μην ξεχνάς να επικοινωνείς με τους ανθρώπους που αγαπάς.

[simboy]

γερασιμε ειναι γνωστο τι πινουμε για να ερθει η εμπνευση.... 8)

 

Παρακαλώ όχι πλυθηντικός :o διότι ούτε τσιγάρο έξτρα σλιμ λαϊτ δεν θέλω :)

Ευχαριστώ wastet sunset για τα καλά σου λόγια αλλά αυτό που με στεναχωρεί δεν είναι η έλειψη έμπνευσης.

Το σπαστικό είναι ότι έχω και έμπνευση και όρεξη αλλά δεν έχω τον τρόπο που θέλω να το κάνω

Να πω θα κάνω ένα καφέ ή θα βάλω ένα ποτάκι και θα έχω μπροστά μου ώρες να ασχοληθώ.Και δεν λέω απλά για μένα είναι μια διαπίστωση και μια σκέψη του πως αντιδρά εσωτερικά η ψυχολογία μας όταν δεν κάνουμε αυτό που αγαπάμε

[cos_dr]

Δύσκολο να τα προλάβεις όλα. Σήμερα έχω όλα όσα χρειαζόμουν στην μουσική για να δημιουργήσω, να εξασκηθώ, να καταγράψω, να οργανώσω το μουσικό μου έργο. Αλλά τί να το κάνεις. Μία η δουλειά , μία οι κοινωνικές υποχρεώσεις, ο ύπνος, και τι μένει?

 

συμφωνώ οτι για ολα υπάρχει χρόνος αν κάποιος το θέλει.

απλά σε εμένα πολλές φορές όπως και σε άλλους πιστεύω το δύσκολο είναι να συμπέσει η ώρα της έμπνευσης με τον ελεύθυρο χρόνο για να δουλέψεις και κυρίως με την όρεξη , ιδίως όταν μιλάμε για δημιουργία μουσικής.

 

Τελικά αυτό που μου μένει είναι το κούλαρε.

Ναι, πρέπει να κουλάρουμε, γιατι ακόμα και η σκέψη της καθημερινότητας, και η οριοθέτηση του χρόνου που διαθέτουμε στο κάθετι που κάνουμε μας αγχώνει, και τελικά κάνουμε τόσα πολλά ωραία πράγματα και δεν μπορούμε να τα φχαριστηθούμε. Και έτσι μικραίνουμε τελικά την ίδια μικρή ζωή μας.

 

Για το θέμα της μουσικής ίσως θα ήταν πιο ευκολο αν ζούσα απο αυτή,

Αλλά πάλι ίσως δεν επιχείρησα να το ακολουθήσω ώς επάγγελμα γιατι τελικά δεν το ήθελα, γιατι τελικά χρησιμοποίω τόσα χρόνια την μουσική ώς διέξοδο, ώς μια ψυχοθεραπεία, ως υπαρξιακή παρηγοριά .

 

Γι αυτό ψυχραιμία. Ολα έχουν ενα σκοπό στν ζωή, απλά θέλουν το χρόνο τους για να ωριμάσουν.

 

Να τωρα τι έκανα. Διαβάζω αυτό που έγραψα και ξέρετε τι βλέπω. Πώς ανακάτεψα σχεδόν ξέφυγα απο το κύριο θέμα του post.

 

Οπως όταν κάθεσαι να φτιάξεις ένα κομμάτι και αγχώνεσαι να στριμώξεις όλες τις ιδέες σου σε αυτό, γιατι σε πιέζει ο χρόνος, γιατι κοιτάς το ρολόι και λές , ρε συπήγε 5.30 η ώρα ξημερώματα (ξεκίνησες απ τις 7 το απόγευμα), να το αφήσω , άντε πόετ θα το τελειώσω να πώ οτι είναι έτοιμο, δεν βελτιώνεται άλλο αφού είμαι ακόμα στην αρχη............

 

εεεεεεεεεεεεεεεεε..... κουλαρε. Αυτό εννοώ... :lol:

[simboy]

Το ποστ δεν είναι για κάποιο συγκεκριμένο απόλυτο θέμα που δεν μπορούμε να ξεφεύγουμε αλλά είναι κυρίως για το πως βιώνουμε την αίσθηση του "δεν κάνω αυτό που αγαπάω"

Μια δυσκολία γενικότερη του να προλάβεις να είσαι και σωστός στη δουλειά σου και σωστός με τη σχέση σου και σωστός με την καθαριότητα του σπιτιού και την εργένικη ίσως ζωή σου και ..... με τη μουσική