Μήπως το internet κάνει (και) κακό στους μουσικούς;

[trolley]

Απ τη στιγμή που έχεις τόσα ερεθίσματα καθημερινά για το τί γίνεται στη μουσική βιομηχανία και έχεις και το δικαίωμα να τα δείς και να τα ακούσεις με 2 κλίκ μπάινεις στον πειρασμό σαν καταναλωτικό γουρούνι που είσαι όντας άνθρωπος.

 

Ναι, αλλά υπάρχει κάποιος λόγος που εκδηλώνεις τη "γουρουνιά" σε κιθάρες/πλήκτρα και όχι σε σουβλάκια π.χ.

 

Και μιας και δε θέλεις την ήπια απάντηση, πάρε την αλήθεια: αγοράζετε κιθάρες για να αισθάνεστε μουσικοί, όχι γιατί είστε.

 

Πρόσεχε, πριν τα πάρεις: δε λέω ότι δεν είστε μουσικοί. Λέω ότι η ψυχολογική αυτάρκεια που αισθανόταν ο elavd τότε που είχε μία κιθαρίτσα, έχει αντικατασταθεί από μία λαίμαργη διάθεση απόκτησης εξοπλισμού, προκειμένου να ενισχυθεί τεχνητά η πεποίθησή του ότι είναι ενεργός μουσικός - κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική του ιδιότητα και τις όποιες ικανότητές του. Μουσικός ήταν και με τη μία κιθαρίτσα, αλλά (για κάποιο λόγο) αυτό δεν του ήταν αρκετό.

 

Είναι προς τιμήν του το ότι αμφισβητεί οικειοθελώς αυτή τη στάση του. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ηρεμία και τη δημιουργικότητα.  ;)

[trigga]

Συμφωνώ και δηλώνω γουρούνι απ τα καλά τα διαλεχτά.Ουκ ολίγα έχω δώσει για τη μουσική και να νομίζω ότι κάνω κάτι.Υποσυνείδητα σεχδόν πάντα και με λίγες εξαιρέσεις συνειδητά το αισθάνομαι αυτό.Οι περισσότεροι σίγουρα το έχουν.Νομίζοντας οτι θα γίνουμε οι τόπ πάμε και αγοράζουμε χίλιες δυό λαλακίες.

 

Εσύ Wow! που έχεις ψάξει μέσα σου το θέμα έχεις καταλήξει κάπου που να βοηθάει?Ή απλά την γνωμάτευση έχεις κάνει χωρίς το αντιβιοτικό?

[trolley]

Εσύ Wow! που έχεις ψάξει μέσα σου το θέμα έχεις καταλήξει κάπου που να βοηθάει?Ή απλά την γνωμάτευση έχεις κάνει χωρίς το αντιβιοτικό?

 

Ε.. καλά τώρα... σιγά μη ξέρω κάτι παραπάνω από εσένα ή οποιονδήποτε άλλο... εννοείται ότι και εγώ τις ίδιες λαλακίες κάνω: κάποτε είχα 14 synths και μάλιστα πανάκριβα: σημαντικό νούμερο για έναν που δεν ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική - και μάλιστα σε εποχές που ΔΕΝ υπήρχε ίντερνετ, γι' αυτό σας λέω ότι δεν έχει σχέση με το ίντερνετ.

 

Ένας φίλος είχε έρθει στο σπίτι και μου λέει: "αμάν ρε, ούτε ο Jarre δε πρέπει να έχει τόσα" και χαμογελούσα σα μαλάκας, αγνοώντας ότι το ανθρώπινο μυαλό εργάζεται καλύτερα όταν έχει απλά πράγματα μπροστά του.

 

Για τον μουσικό:

Ξέρεις πόσες κιθάρες χρειάζονται; ΜΙΑ.

Ξέρεις πόσα πλήκτρα; ΕΝΑ.

Ξέρεις πόσα κομπιούτερ; ΚΑΝΕΝΑ.

 

Κάθε παρέκλιση από τα παραπάνω, δημιουργεί δυσκολίες, και όσο πιο γρήγορα το καταλάβει κανείς, τόσο αυξάνονται οι ελπίδες να γράψει κάτι της προκοπής. Αυτή είναι η γνώμη μου.

[rockdrum]

Η μόδα των καιρών ο καταναλωτισμός, οι γρήγορες πληροφορίες και το marketing.

Ναι κάποτε παίζαμε με ecolena ενισχυτή και ένα Rat στη παραμόρφωση. Με φθηνές κιθάρες, τύμπανα που στη θέση του πρώτου τομ είχε μπογκάκια, φωνή από το φθηνό ραδιοενισχυτή με τα ηχεία του, αλλά ροκάραμε. Μαζευόμαστε μετά από 20 χρόνια με ότι καλό τεχνολογικά και αναρωτιόμαστε γιατί ο ήχος μας δεν είναι όπως παλιά. Η πρόβα σταματάει και οι κατέχοντες πεταλιέρες και πεταλάκια, midi στη κιθάρα και άλλα πολλά κάνουν ένα τέταρτο να βρούνε ήχο, καμπίνα, εφέ του Steve του Rory του Clapton και να τα αποθηκεύσουν στο 1 στο 2 στο…

Τι πάθαμε; Το internet φταίει; Η αγορά; Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας που θέλανε κάποτε να βρεθούμε με ότι σχεδόν ονειρευόμασταν με εξοπλισμό, νομίζοντας πως οι ενισχυτές, οι κιθάρες, τα καλά τύμπανα θα μας κάνουν μουσικούς…

Ποια είναι η απάντηση;

Η γνώμη μου είναι πως η μοντέρνα τεχνολογία δεν πρέπει να απαξιώνεται. Αυτή μας βοηθά να βρισκόμαστε τώρα μαζί. Φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε να την ελέγξουμε. Φταίμε που δεν ξέρουμε να τη χειριστούμε. Αγοράζουμε προϊόντα που εκμεταλλευόμαστε το ένα τρίτο των δυνατοτήτων τους. Πληρώνουμε αιώνιες πιστωτικές για πράγματα που δεν τα δουλεύουμε. Πιστεύουμε ότι διαβάσουμε και ότι πληροφορία μας έρθει για κάποιο προϊόν και αφού εκπληρώνει τις θεωρητικές προσδοκίες μας, είναι καλό. Αν όχι…δεν αξίζει τίποτα.

Ποιος μας οδήγησε να σκεφτόμαστε έτσι; Κάποιοι μέσα από τη βιομηχανία της μουσικής, δημιουργούν ανάγκες, και όσο δημιουργούν σε εμάς ανάγκες, τόσο αγοράζουμε πράγματα μη αναγκαία.

Τι να κάνουμε, εμείς οι περισσότεροι που δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με τη μουσική και δεν επενδύουμε όσο ένας επαγγελματίας; Αυτό που είπε ο συνάδελφος. Παν μέτρον άριστον. Αλλά που; Πρώτα στο μυαλό μας. Διάβασμα. Και στη μουσική και για τον εξοπλισμό μας που θέλουμε. Και όταν λέω διάβασμα, θέλω να ξεχωρίσω το θέμα πληροφορία και γνώση. Οι περισσότεροι από εμάς είναι φυσιολογικό αφού ζούμε σε κόσμο υψηλής ταχύτητας, να πληροφορούμαστε απλά για κάτι και να μη το γνωρίζουμε βαθύτερα. Αποτέλεσμα τα υπόλοιπα να είναι ημιτελή καθώς και οι πληροφορίες που μεταφέρουμε. Μέσα στο site υπάρχουν πολλές πληροφορίες από μέλη που απλά ημισυμβουλεύουν και ημιπληροφορούν άλλα μέλη σε όλα τα θέματα.

Αυτοί που ονομάζουμε λίγο ψαγμένοι και υποψιασμένοι μπορούν να φιλτράρουν καλύτερα τα μηνύματα και να βγάλουν συμπεράσματα. Οι υπόλοιποι, δεν καταλαβαίνουν ή στη χειρότερη αρχίζουν αντιπαραθέσεις ανούσιες και το ίδιο παραπληροφορημένες όπως η αρχική, σερβιρισμένες με άλλη γαρνιτούρα.

Γνώση. Καλλίτερα να γνωρίζεις λιγότερα αλλά σωστά. Αυτό τα λέει όλα. Χωρίς άγχος, προχωράς στα επόμενα κ.ο.κ.

Για να έρθω και στον επαγγελματία, αυτός βρίσκεται στο επίπεδο που μπορεί να την πατήσει, στη κοινή, λιγότερο από τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον, ξέρει εκ των προτέρων τι θέλει και που θα το χρησιμοποιήσει. Ξέρει τις ανάγκες του και δεν του τις δημιουργούν (και πάλι όχι απόλυτα). Κατέχει συνείδηση… Πολλοί από εμάς έχουμε δασκάλους που μας δίδαξαν ή μας διδάσκουν ακόμα, και έχουν στην κατοχή τους μέτρια όργανα. Τι γίνεται. Τόσοι καλοί δάσκαλοι/μουσικοί και δεν έχουν μια κιθάρα, πιάνο, κ.λ.π., της προκοπής;. Το δικό μας είναι καλύτερο από του δάσκαλου. Ναι, αλλά το δικό μας χέρι είναι καλύτερο από του δάσκαλου; Πως κάνει τη παλιοκιθάρα να κελαηδάει κι εμείς δεν μπορούμε;

Άρα ναι. Το internet για μένα κάνει κακό σε μουσικούς που δεν είναι ακόμη μουσικοί. Είναι επικίνδυνο, όπως ένα εργαλείο που δεν ξέρουμε να χειριστούμε.

Για τον αρχάριο, είναι ότι χειρότερο αν δεν έχει κάποιον δίπλα του να τον καθοδηγήσει. Να ξέρει που θα βαδίσει τι θα ψάξει… Πρώτα βρίσκουμε τις ανάγκες μας και μετά προχωράμε να τις καλύψουμε.

Κατά τα άλλα….Ατέλιωτη κουβέντα ρε παιδιά…. 

 

[mechmg93]

εγω μπορω να πω πως το ιντερνετ μου ανοιξε τα ματια και με ωθησε και παρα πολυ ως μουσικο. μεχρι το 2005 οποτε θυμομουν ακουμπουσα την ακουστικη μου, την γρατζουνουσα 10 λεπτα και αυτο ηταν για μια εβδομαδα..

μπαινοντας ομως στο νοιζ ανοιχτηκε μπροστα μου ενας νεος εμπορικος κοσμος αρχικα. συνειδητοποιησα οτι για να κανω αυτα που ειχα ονειρευτει και φανταστει με μια κιθαρα, δεν επρεπε να δωσω μια περιουσια. εν ολοιγοις πριν το noiz, αυτοπεριοριζομουν ως προς την "ηλεκτρικη" μουσικη, καθως θεωρουσα οτι ειναι ενα "ακριβο σπορ".

 

μεσα σε αυτη την εντονη αλλαγη, ηρθαν και στιγμες που πραγματικα εχασα την μπαλα και ηθελα να αγορασω τα παντα. σε γενικες γραμμες ομως νομιζω οτι το ελεγξα. βεβαιως και εχω κανεις τις περιττες αγορες μου και θα συνεχισω να τις κανω, καθως ειναι ωραιο εφοσον το μπορεις, να πειραματιζεσαι με νεα μηχανηματα. το θεμα ειναι να μπορει ο καθενας να έχει εναν αυτοπεριορισμο στις αγοραστικες κινησεις του.

 

αυτο που θεωρω απαραιτητο ομως ακομα και μεσα στη διαδικασια της αλλαγης του εξοπλισμου η της προσθηκης νεου, ειναι πως ολοι μας θα πρεπει να δινουμε χρονο στον εξοπλισμο μας, να καταλαβουμε τι μπορει να κανουμε με αυτον και τελικα ποιες ειναι οι δυνατοτητες μας μεσα απο ενα συγκεκριμενο μηχανημα.

 

 

[wasted]

Το δίκτυο, όπως και για κάθε άλλη ασχολία,  είναι και για τη μουσική ένα εργαλείο.

 

Προσωπικά με έχει βοηθήσει απεριόριστα με το να βρίσκω midi files, ταμπλατούρες, παρτιτούρες, και, γιατί να μην το παραδεχθώ, αυτούσια τα κομμάτια που χρειάζομαι να μελετήσω.

 

Gear complex ποτέ δεν είχα, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Παρ΄όλα αυτά και το eye-shopping από μόνο του είναι αναζωογονητικό.

 

Από την άλλη και παλιότερα, στην π. Ι. εποχή, γνωρίζω ότι οι μουσικοί που είχαν την τάση να την ψάχνουν τεχνολογικά, και "ανανεωτικά" το έκαναν δίνοντας και πάλι όλο τους τον εαυτό σε αυτή την ενασχόληση.

 

Το συμπέρασμα είναι "αλί που το χει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες" λεπόν...

[Jasemeister]

Δεν πιστεύω ότι θα κάτσει κάποιος να διαβάσει το σχόλιό μου αλλά τεσπά:

 

Bacon tastes good. Pοrk chops taste good.

 

Δηλαδή.

 

The internet is the next best thing after sliced bread. Το τι το κάνει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Πριν το νετ βασίλευε η ραδιοαρβύλα και η "εκμετάλλευση" της γνώσης. Τώρα πλέον τέλος.

 

[kwstas79]

To ίντερνετ είναι σαν το κουζινομάχαιρο, μπορείς να κόψεις ψωμί ή να σφάξεις κόσμο, η επιλογή είναι δικιά σου και μόνο.

 

Αν δεν είχαμε το ίντερνετ δεν θα συζητάγαμε γιαυτό, γιατί είναι περίεργο να συζητάς για κάτι που δεν υπάρχει και όλοι σε λένε τρελό, τώρα που υπάρχει όλο γιαυτό συζητάμε, λογικό μου φαίνεται, αν και φαινόμαστε τρελοί σε όσους δεν ξέρουν ότι υπάρχει, υπάρχώωω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχωωω κλπ κλπ κλπ.

[animae]

Απ τη στιγμή που έχεις τόσα ερεθίσματα καθημερινά για το τί γίνεται στη μουσική βιομηχανία και έχεις και το δικαίωμα να τα δείς και να τα ακούσεις με 2 κλίκ μπάινεις στον πειρασμό σαν καταναλωτικό γουρούνι που είσαι όντας άνθρωπος.

 

Ναι, αλλά υπάρχει κάποιος λόγος που εκδηλώνεις τη "γουρουνιά" σε κιθάρες/πλήκτρα και όχι σε σουβλάκια π.χ.

 

Και μιας και δε θέλεις την ήπια απάντηση, πάρε την αλήθεια: αγοράζετε κιθάρες για να αισθάνεστε μουσικοί, όχι γιατί είστε.

 

Πρόσεχε, πριν τα πάρεις: δε λέω ότι δεν είστε μουσικοί. Λέω ότι η ψυχολογική αυτάρκεια που αισθανόταν ο elavd τότε που είχε μία κιθαρίτσα, έχει αντικατασταθεί από μία λαίμαργη διάθεση απόκτησης εξοπλισμού, προκειμένου να ενισχυθεί τεχνητά η πεποίθησή του ότι είναι ενεργός μουσικός - κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική του ιδιότητα και τις όποιες ικανότητές του. Μουσικός ήταν και με τη μία κιθαρίτσα, αλλά (για κάποιο λόγο) αυτό δεν του ήταν αρκετό.

 

Είναι προς τιμήν του το ότι αμφισβητεί οικειοθελώς αυτή τη στάση του. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ηρεμία και τη δημιουργικότητα.  ;)

 

Ανάλογα για ποιόν μιλάς. Δεν ασχολούνται όλοι εδώ μέσα επαγγελματικά με την μουσική. Υπάρχουν και οι χομπίστες. Και ένας από αυτούς είμαι και γω. Ασχολούμαι με την μουσική, μόνο ως χόμπυ, για να περάσω όσο το δυνατόν καλύτερα τον χρόνο μου ή για να ξεκλέψω οσο τον δυνατόν πιο"ποιότικα" χρόνο από άλλα πράγματα. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να με θεωρήσω μουσικό.

Προσωπικά μιλώντας, αυτή την περίοδο θα πάρω την τρίτη μου κιθάρα. Και οχι δεν είναι ούτε υπερκαταναλωτισμός, ούτε τίποτα. Η πρώτη αγοράστηκε πριν αρκετά χρόνια για να ξεκινήσω να ασχολούμαι με το όργανο. Αντικειμενικά αυτή η κιθάρα δεν αξίζει. Παίρνω μετα απο 4 χρόνια μια δεύτερη, ή οποία με έκανε να ασχοληθώ κάπως παραπάνω. Αυτή την στιγμή αυτή η κιθάρα δεν με γεμίζει. Δεν μου κάνει κέφι να την πιάσω στα χέρια μου(λογω κάποιων προβλημάτων που έχει, αλλά και επειδή θέλω να έχω κατι στα χέρια μου ΠΟΥ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΩ να το πιάνω). Η αγορά που θα κάνω τώρα (αν και 3η κιθάρα) θα είναι στην ουσία η μια και μοναδική κιθαρα που θα χρησιμοποιώ.Αυτό δεν πιστεύω να λέγεται υπερκαταναλωτισμός. Είναι μια κίνηση που θα με κάνει να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο.

 

Και είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία των ενεργων μελών είναι σε αυτή την φάση. Πέρα από τους 20-30 που έχουν τα κερατά τους σε εξοπλισμό(και τους οποίους δεν μπορώ να κρίνω καθώς δεν ξέρω πως τον χρησιμοποιούν),όλοι είναι σε "λογικά" πλαίσια. Οπότε σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει τέτοια γενίκευση.

 

Από την άλλη, δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί μιλάς σε β πληθυντικό? Γιατί βγάζεις τον εαυτό σου απ έξω?

[elavd]

Λέω ότι η ψυχολογική αυτάρκεια που αισθανόταν ο elavd τότε που είχε μία κιθαρίτσα, έχει αντικατασταθεί από μία λαίμαργη διάθεση απόκτησης εξοπλισμού, προκειμένου να ενισχυθεί τεχνητά η πεποίθησή του ότι είναι ενεργός μουσικός

 

Αν δεν είχες σε μεγάλο ποσοστό δίκιο, θα τα "έπαιρνα" μαζί σου... 8) ;)